Toen ik zag dat Rachael Lippincott een nieuw boek ging uitbrengen, wist ik meteen dat ik het moest lezen! Haar twee vorige boeken, die ze samen schreef met Mikki Draught, vond ik namelijk énorm goed. Hoe kon het dan anders dat ik dit boek ook goed zou vinden? Wat ik ervan vind, lees je hier.
Het verhaal
Bucketlist vol geluk vertelt het verhaal van Emily die altijd geluk had samen met haar moeder. Haar moeder is nu drie jaar geleden gestorven aan kanker. Sindsdien staat Emily’s wereld op zijn kop.
Wanneer Emily ruzie krijgt met haar vriendje Matt en haar vader het huis waarin ze opgegroeid is en haar moeders spullen te koop zet, wordt alles nog erger. Blake, de dochter van haar vaders beste vriend, is de enige met wie ze nog kan praten.
Tijdens het opruimen van haar moeders spullen vindt Emily een lijst, haar moeders bucketlist van de zomer voor haar eindexamen. Blake stelt voor dat Emily de lijst moet afwerken als een challenge en zo vertrekken de twee op een reis om alle puntjes af te vinken. Opeens moet Emily een geheime kant van zichzelf accepteren die ze nooit heeft kunnen delen met de persoon die haar het beste kende.
Verwachtingen
Ik had hele hoge verwachtingen, als ik eerlijk ben. En het duurde een tijdje voor ik echt in het boek kwam en het ook effectief een goed boek vond. Ik vond het in het begin een heel stuk minder emotioneel dan de vorige twee boeken. Tegelijkertijd wist ik wel dat dit iets anders zou zijn, want dit is Lippincott’s debuut als soloroman. Uiteindelijk heb ik toch mijn mening moeten bijschaven en vind ik het een leuk boek en las het toch wel vlot, het duurde gewoon wat langer voor ik er zelf in zat. Het was een emotioneel boek en door de schrijfstijl kwamen die emoties echt binnen bij me.
Schrijfstijl
Lippincott heeft een zeer vlotte schrijfstijl. De hoofdstukken zijn ook niet té lang, maar ook niet té kort. Het verhaal kwam misschien net wat trager op gang naar mijn mening, maar eens ik erin zat, las het vlot weg. Ik dacht ook echt al van ver te weten wat er ging gebeuren, het lag er vingerdik bovenop. Dat dacht ik tenminste, want uiteindelijk liep het toch anders dan ik zelf had voorspeld.
Personages
Het hoofdpersonage van dit boek is Emily en zij maakt een hele transformatie door. Het is niet enkel een roman over rouw, maar ook over jezelf zoeken en vinden. En dat is nu eenmaal voor de ene persoon makkelijker dan voor de andere. Ik vond het mooi om te zien hoe ze uiteindelijk de dood van haar moeder verwerkt door eerlijk tegen zichzelf te zijn over wie ze echt is.
Conclusie
Dit boek geef ik 4 sterren, omdat ik het soms een zeer pijnlijk boek vond om te lezen door het gedeelte waar ik de pijn van Emily echt kon voelen. Al bij al is het een leuk, positief boek dat vlot leest eens je in het verhaal zit. Ik ben zeker benieuwd welke boeken Rachael Lippincott nog gaat schrijven! Als je Vijf stappen van jou en Al die tijd graag hebt gelezen dan is dit zeker wat voor jou.
