Tijdens de Kerstvakantie gaan Abby, Kim, Pippa en Feline naar een huisje in de Ardennen. Door het slechte weer sneeuwen ze in. Er is geen elektriciteit, het mobielen netwerk is uitgevallen en het dichtstbijzijnde huis ligt een paar kilometer verderop. De meiden doen er een beetje lacherig over. Maar dan verdwijnt Kim opeens na een ruzie. De overgebleven vriendinnen zijn bezorgd, maar denken dat Kim terug naar Amsterdam is gegaan. Als Feline ook verdwijnt, maakt de bezorgdheid plaats voor angst. Pippa en Abby kunnen door het slechte weer geen kant op. De sfeer wordt steeds grimmiger en angstaanjagender. Wie heeft het op de meiden gemunt? Weten de vriendinnen eigenlijk wel alles van elkaar?
Fan
Sinds Uitgespeeld, het debuut van Mel Wallis de Vries, ben ik fan. Ik hou van haar vlotte schrijfstijl, de spanning die ze vanaf het eerste moment weet op te roepen en de thema’s die jong volwassenen aanspreken.
Ook Vals begint zoals je van Mel gewend bent met een super spannende proloog. Het gevolg is dat je alleen maar wilt doorlezen. Je moet weten wat gebeurt.
Vier perspectieven
Het verhaal wordt verteld door de ogen van de vier vriendinnen. Eerst vanuit het perspectief van Kim, daarna het perspectief van Feline en vervolgens die van Abby en Pippa. En wat heeft Mel dat goed gedaan!! De vier delen hebben ieder een eigen stem. Een eigen karakter. De vriendinnen ruziën, groeien naar elkaar toe, verwijderen van elkaar. Je voelt gewoon de spanningen tussen de meiden. Zo herkenbaar.
Op het puntje van de stoel
In het eerste deel, geschreven vanuit Kim, krijg je een goed beeld van de verhoudingen tussen de vier vriendinnen. Ik had meteen mijn favoriete personages. En ik kan je verklappen dat Pippa niet een van mijn favorieten was. De echte spanning begon voor mij wel pas echt bij het deel van Feline. En toen kon ik dus ook echt niet meer stoppen. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Het boek moest voortdurend mee. Ik las aan de ontbijttafel, in de wachtkamer van mijn manueel therapeut, in de auto, in het kleinste kamertje en ga zo maar door.
Zinderend
Het einde is zinderend en totaal onverwacht. Omdat ik zelf ook schrijf heb ik meestal vrij snel in de gaten wie de bad guy is. Maar bij Vals zat ik er gigantisch naast. Een grote pluim dus voor Mel Wallis de Vries. Het boek eindigt met een epiloog. Niets is dan meer wat het was.
Wat mij betreft krijgt ze voor haar personages en voor de bloedstollende spanning in het boek een welverdiende vijf sterren!!
