Jaren geleden las ik het boek ‘Liefde & gelato’ van Jenna Evans Welch. Het is echt al lang geleden, maar ik weet nog wel dat ik het verhaal en de sfeer van het boek heel mooi vond. Toen ik dan ook ontdekte dat Netflix dit verhaal verfilmd had, heb ik de film meteen aangeklikt. Na anderhalf uur zette ik mijn computer helaas teleurgesteld weer uit. ‘Liefde & gelato’ heeft mij niet geraakt en krijgt van mij dan ook maar twee sterren.
Lina vertrekt naar Italië om de wens van haar moeder te laten uitkomen. Eigenlijk zouden ze de reis samen ondernemen, maar Lina’s moeder is recent overleden aan de gevolgen van kanker en dus gaat Lina alleen. Ze moet haar beste vriendin achterlaten, maar krijgt in Italië een warm welkom door oude vrienden en kennissen van haar moeder. Lina gaat op zoek naar haar biologische vader met behulp van haar moeders oude dagboek. Tijdens haar reis ontdekt ze meer dan alleen de geheimen uit haar moeders verleden…
Naar mijn mening word je aan het begin van de film nogal in het verhaal gegooid met weinig tot geen achtergrondinformatie. In eerste instantie was mij dan ook niet goed duidelijk dat Lina naar Italië ging om haar biologische vader te zoeken. Het wordt voorgespiegeld dat Lina de wens van haar moeder wil laten uitkomen en zichzelf wil ontwikkelen. Helaas is van deze persoonlijke ontwikkeling weinig sprake gedurende het verhaal.
Het concept van het verhaal is mooi en kent voldoende diepgang. Het verdriet van Lina is in het begin van de film duidelijk aanwezig en raakte mij ook echt. Lina is in diepe rouw, ze mist haar moeder en heeft daarbij een deel van haar jeugd gemist, omdat ze haar moeder lang gesteund heeft tijdens behandelingen in het ziekenhuis. Het idee dat Lina naar Italië gaat om dichter bij haar moeder te komen, diens oude vrienden en kennissen te ontmoeten en haar biologische vader te zoeken, is niet bijster origineel, maar mooi. Tot dusver valt het verhaal niet tegen.
Maar toen hebben de makers van de film bedacht dat bovenstaand verhaal misschien wat saai zou zijn en hebben ze een driehoeksverhouding geprobeerd in de film te verwerken. Heel jammer, want dit voelde voor mij veel te geforceerd. Waar het originele verhaal best wat diepgang heeft, maakt de driehoeksverhouding deze film een typische tienerfilm met veel clichés.
Door alle verschillende verhaallijnen, waarin Lina het dagboek van haar moeder leest, Alessandro en Lorenzo leert kennen, haar biologische vader zoekt en de vrienden van haar moeder leert kennen, wordt deze film een aaneenschakeling van gebeurtenissen met weinig rode draad en samenhang. Er werden naar mijn mening te veel verhaallijnen met te weinig diepgang aangehaald, wat de film niet ten goede komt.
De verhaallijn met Howard vond ik dan wel weer erg goed en leuk, maar deze krijgt naar mijn mening te weinig aandacht doordat de focus ligt op de driehoeksverhouding tussen Lina, Alessandro en Lorenzo.
Lina wordt voorgesteld als een ambitieus en slim meisje, maar door de film heen maakt ze vrijwel geen ontwikkeling door. Ze heeft een beetje een ‘stond erbij en keek ernaar’-houding, waardoor mijn sympathie voor haar gedurende het verhaal afnam. De jongens in het verhaal maken daarentegen wel wat meer ontwikkeling door. Hun ambities en dromen worden binnen het verhaal duidelijker verwoord, waardoor deze personages meer gaan leven.
Het einde van de film vond ik wel leuk en sterk, behalve dan dat er aan het einde een soort epiloog volgt, wat het daadwerkelijke einde van de film weer wat tenietdoet. Jammer, want ik zat na alle drama eigenlijk niet meer zo te wachten op een romantisch einde.
Een groot pluspunt van deze film vond ik de goedgekozen muziek en de prachtige omgeving waarin gefilmd is. Ook het acteerwerk is zeker niet slecht. Door de rommelige en gedwongen verhaallijnen komen naar mijn mening de acteurs alleen niet goed uit de verf.
‘Love & Gelato’ werd aangekondigd als een fijne zomerfilm, maar persoonlijk vind ik het niet meer dan een clichématige tienerfilm die makkelijk wegkijkt. Ik zou aanraden het boek te lezen en de film…maar niet te kijken.
