Marlies Allewijn bracht in april een nieuw boek uit, namelijk Na de klap. Het boek telt 384 pagina’s en hieronder kan je lezen wat ik er van vond.
Na de klap van Marlies Allewijn gaat over Robin die op een avond bij haar vader in de auto stapt en een auto-ongeluk krijgt.. Daarna staat heel haar leven op z’n kop: haar ouders praten niet meer met elkaar, zij moest naar een revalidatiecentrum om opnieuw te leren lopen… Iedereen bleef maar zeggen hoe sterk ze wel niet was, maar ze hadden geen idee … steeds vaker sloeg een akelig gevoel van angst zijn tentakels uit.
Mening
Het boek is verdeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over Robin die in het ziekenhuis ligt en daar revalideert, in het tweede deel is ze weer thuis en in het laatste deel gaat ze naar Frankrijk naar haar vader. Het boek bevat korte hoofdstukken waardoor het vlot leest.
Mijn eerste gedacht over dit boek ging over de cover. Ik weet het: never judge a book by its cover. Toch sprak de cover mij absoluut niet aan. En ik vroeg mij oprecht af: zal deze cover jongeren aanspreken? Daar heb ik mijn twijfels over, maar het verhaal maakte veel goed.
Vanaf het eerste hoofdstuk kom je binnen in de wereld van Robin. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, wat ervoor zorgt dat het verhaal nog intenser is en je nog beter meeleeft met Robin.
Het verhaal is zeer rauw en levensecht gebracht. Het is een verhaal vol met pijn, maar eveneens vol met hoop. Je ziet hoe Robin blijft worstelen met alles wat er is gebeurd en hoe haar angst steeds meer op de voorgrond treedt.
Ondanks dat Robin zich wat afsluit van de wereld rondom haar, blijven haar echte vrienden haar steunen. Het is mooi om te zien hoe Robin kan rekenen op haar vrienden en dat Allewijn zo’n mooie boodschap meegeeft over wat echte vriendschap is.
Je komt er ook niet achter of Robin een jongen of een meisje is. Dat maakt het verhaal nog sterker. Je gaat dat natuurlijk voor jezelf wel invullen, maar dat is eigenlijk een wilde gok.
Na de klap gaat over je staande houden na een trauma tussen ouders die niet meer met elkaar praten en mensen die niet écht zien hoe het me je gaat. Bovendien gaat het ook over hoe angst steeds meer bezit van je kan nemen. Kortom, allemaal belangrijke thema’s. Ik geef het boek 3,5 sterren.
