Topsport, studentenfeestjes, lust en romantiek – IJsbreker van Hannah Grace heeft het allemaal. Maple Hills-studente Anastasia Allen traint alsof haar leven ervan afhangt om mee te kunnen doen aan de Olympische spelen kunstschaatsen. Dit doet zij samen met haar flatgenoot en schaatspartner Aaron, die afwisselend warm-koud tegen Anastasia doet. Nathan Hawkins is aanvoerder van het ijshockeyteam van Maple Hills University. Hij moet al zijn leiderschapskwaliteiten inzetten om het team bij elkaar te houden en wedstrijden te blijven winnen. Laat de koele en pittige Anastasia nou net de afleiding zijn die hij niet nodig heeft…
De koele kunstschaatser en de stoere ijshockeyer
IJsbreker draait om de twee hoofdpersonages Anastasia en Nathan. Beiden zijn ontzettend gedreven en willen niet alleen het maximale uit zichzelf halen, maar ook uit hun team/schaatspartner. Anastasia plant haar dagen tot de minuut vol en is daarin keihard voor zichzelf. Haar focus ligt op trainen, eten en slapen. Slechts één avond in de week laat ze zichzelf genieten van al het leuks dat een studentleven in Maple Hills te bieden heeft. Ze is koel en keihard voor zichzelf. Ze wil het liefst alles onder controle houden, wat maakt dat ze meer dan eens in een mentaal gevecht zit met zichzelf. Doorat ze zo druk en gefocust is, heeft ze geen tijd voor een vaste relatie. Dat vindt ze geen enkel probleem. Ze heeft in basketballer Ryan de perfecte friend with benefits.
Nathan ‘Nate’ Hawkins wil niets liever dan zijn droom om prof te worden in vervulling laten gaan. Dat hij daarmee zijn rijke vader irriteert en een saai leven als manager van het familieresort ontloopt is een dikke bonus. Nate neemt als aanvoerder tijdens wedstrijden de leiding en ook in het dagelijks leven is hij de mentor van veel van zijn jongere teamgenoten. Zijn oudere teamgenoten zitten hem graag te stangen. Dat heeft Nate liever dan dat ze de buurt onveilig gaan maken en domme dingen gaan doen. Een ander leuk personage is Lola, de beste vriendin van Anastasia. En het hele ijshockeyteam van Nate zorgt ook voor een vrolijke dynamiek. In het bijzonder Robbie, JJ en Henry. De teamgenoten vormen een kleurrijk stel, zijn altijd in voor een lolletje en aarzelen niet om elkaar in de zeik te nemen.
IJsproblemen en aantrekkingskracht
Anastasia en Nate zijn goed op weg om hun doelen te bereiken. Maar dan blijkt dat in het holst van de nacht een ijsbaan volledig ontdooit is dankzij een verwoeste generator. De sportbaas van de universiteit is woest en vermoedt dat een van de studenten van Maple Hills hiervoor verantwoordelijk is. Zowel Anastasia als Nate is zwaar teleurgesteld. Nu moeten ze één ijsbaan delen en beiden moeten concessies doen in hun trainingsduur. De boze Anastasia trekt de aandacht van Nate. Hij vindt het eigenlijk wel leuk dat ze niet gelijk vol bewondering voor zijn voeten valt. Doordat haar vriendin Lola het kort daarna goed kan vinden met Robbie (de beste vriend van Nate), komen ze elkaar steeds vaker tegen op feestjes.
Anastasia wil zich helemaal niet aangetrokken voelen tot Nate, maar ze heeft zichzelf de laatste tijd elk lolletje ontzegt. Het duurt niet lang voordat ze zwicht voor de charmes van Nate. Na een aantal hook-ups moet Anastasia wel toegeven dat ze wat voor Nate voelt. Na het gedoe met de ijsbaan volgt nog meer drama. Ditmaal gaat het niet goed tussen Anastasia en haar schaatspartner Aaron. Aaron geeft Nate de schuld van een ongeval en drijft zo een blok tussen Anastasia en Nate. Maar spreekt Aaron wel de waarheid? En waarom bemoeit Aaron zich zoveel met Anastasia?
In het begin van het verhaal ligt de nadruk vooral op het leven van een topsporter op Maple Hills University, de studentenfeestjes en wie het met wie aanpapt. Verder in het verhaal neemt de romantiek én de drama alleen maar toe. Halverwege het verhaal wordt er nog een leuke twist gegeven aan de relatie tussen Anastasia en Nate. Dat was voor mij precies wat het verhaal op dat moment nodig had om interessant te blijven.
Happy vibes, instalust en drama
Wat ik mooi vind aan IJsbreker, is dat het Hannah Grace is gelukt om wat zwaardere onderwerpen aan te tippen, zonder dat het verhaal heel zwaar wordt. Na het lezen van het boek blijven vooral de happy vibes hangen. Maar het verhaal krijgt wel meer diepgang door de wat zwaardere onderwerpen; ingewikkelde relatie met voeding, verstoorde familiebanden, mentale en fysieke uitdagingen.
De dynamiek tussen de teamgenoten van Nate vond ik fantastisch. Al die jongens zijn diep vanbinnen superlief en zorgzaam. Maar ze hebben natuurlijk wel het imago van een stoere ijshockeyer op te houden en houden er wel van om elkaar voor schut te zetten. Zo voelen ze zich totaal niet te goed voor het plaatsen van een gênante foto op sociaal media van een teamgenoot in een dronken bui. Ook in de groepschat komen heel wat grappen over elkaar voorbij. Vooral Nate moet het vaak ontgelden.
In dit verhaal zit wel een hoog instalust-gehalte tussen Nate en Anastasia en dat vind ik meestal niet de leukste trope. Maar hier werkt het juist heel goed. Doordat Nate en Anastasia zo gefocust zijn op hun sport, is het juist die intense aantrekkingskracht die hen even uit een tunnelvisie haalt. Dat die lust daarna overgaat in meer romantiek, betekent niet dat de slaapkamerscènes minder spicy worden. Het boek zit vol met (vrij grafisch beschreven) momenten die Anastasia en Nate met elkaar in bed doorbrengen. Inclusief dirty talk.
Het sluitstuk
Iets minder vond ik de afronding van het verhaal en de epiloog was voor mij te lief, te perfect. Het tweede deel van het verhaal zit vol drama en bijna in het laatste hoofdstuk is de ‘onthulling’. Die is echter zo vluchtig gedaan dat het gevoel van rechtvaardigheid (waar je als lezer al ruim 200 pagina’s op wacht) nauwelijks aanwezig was. In de epiloog krijgen we een kijkje in het leven van Nate en Anastasia als ze tweeëneenhalf jaar later verder zijn. Ten opzichte van alle drama die ze hebben meegemaakt, was dit toch wel door een heel donkerroze bril geschreven.
Dit boek ook lezen?
Hou je van boeken over sporten en het studentenleven met een flinke dosis seks en heel wat drama? Dan is dit boek zeker voor jou. Ook als je houdt van een vrouwelijke hoofdpersonage die zich niet de kaas van haar brood laat eten, weet wat ze wil en niet bang is om eerlijk te zijn tegenover zichzelf en haar fouten toe te geven, dan kun je dit boek er zeker bij pakken.
En als je na het lezen van dit boek nog meer wil genieten van de verhalen van Hannah Grace, dan is er goed nieuws voor de geduldige lezers. Haar nieuwste boek, Wildfire, is namelijk net verschenen in het Engels en hopelijk volgt de Nederlandse vertaling snel.
