De verloren troon is het vervolg op De gestolen erfgenaam. Dit is een spin-off serie op de Elfhame serie – je weet wel, die van De wrede prins. Deze duologie is prima te begrijpen zonder eerst de Elfhame serie te hebben gelezen. Mocht je interesse hebben om deze serie te lezen, dan kun je dat het beste eerst doen om spoilers te voorkomen.
Waar het over gaat
De verloren troon is een meeslepend fantasy verhaal over Eik en Ren. Het bevat een wereld vol magie, politieke intriges en duistere geheimen. Ren, een vastberaden en vindingrijke jonge vrouw, raakt verstrikt in de verraderlijke politiek van een magisch rijk. Haar reis is vol uitdagingen als ze verborgen waarheden aan het licht probeert te brengen en haar plaats probeert te veroveren in een wereld die vaak vijandig en bedrieglijk is. Ren’s perspectief onthult haar worsteling met vertrouwen en macht, terwijl ze door het ingewikkelde web van allianties en verraad leert navigeren. Eik, aan de andere kant, is een complexe en raadselachtige figuur wiens verleden gehuld is in mysterie. Hij worstelt met de conflicten en lasten die hij met zich meedraagt.
Narrative immersion
Dit is inmiddels het vijfde boek uit deze fantasy wereld van Holly Black wat ik heb gelezen. Net als bij De gestolen erfgenaam mis ik ook in De verloren troon de narrative immersion. Meestal zie ik hetgeen wat ik lees als een soort stop-motion film voor me, maar bij deze boeken heb ik dat helaas niet. Dit zorgt er voor mij voor dat het lastiger is om in het verhaal te komen en erin te blijven volgen. Dit maakt het voor mij moeilijker om te begrijpen wat ik nu heb gelezen.
Personages
In het eerste deel waren Eik en Ren super leuk samen. De chemie die tussen hen was voelbaar als lezer. En ook de gevatte gesprekken die ze voerden vond ik erg leuk om te lezen. Door de gebeurtenissen die plaatsvinden aan het einde van De gestolen erfgenaam (ik zal geen spoilers geven), is dit in De verloren troon totaal anders. De dynamiek tussen deze twee hoofdpersonages is volledig omgeslagen. Eik worstelt meer dan anders met zijn morele kompas en het maken van de juiste keuzes. Terwijl Ren juist een veel sterkere vrouw is geworden en opkomt voor zichzelf. Zij laat niet met zich sollen, en ik kan fantasy boeken met een sterk vrouwelijk hoofdpersonage zeer waarderen.
Conclusie
Het is nu een halve week geleden dat ik De verloren troon heb uitgelezen en in alle eerlijkheid zou ik je niet meer kunnen vertellen waar het verhaal over gaat. Als er voor lezen een vergelijkbaar gezegde zou bestaan als ‘het ene oor erin, en het andere oor eruit’, dan zou het hier van toepassing zijn. Gelukkig is dat alleen mij persoonlijke ervaring. Als je fan bent van de Elfhame serie en ook genoten hebt van De gestolen erfgenaam, dan zul je De verloren troon ook geweldig gaan vinden. Het heeft dezelfde interessante personages en sprookjesachtige vibes in een fantasywereld vol wantrouwen en verraad. Bovendien heeft Boekerij er weer een prachtige editie van gemaakt. Ik ben verliefd op de character art op de end pages, zo mooi! Het boek krijgt voor mij 3 sterren.
