De langste één minuut verscheen al enkele maanden geleden bij uitgeverij Volt. In deze young adult-roman kiest Diet Groothuis voor een vrije versvorm, wat aansluit bij haar achtergrond in jeugdpoëzie. Dit maakt het boek een unieke leeservaring binnen de YA-literatuur. Illustrator Jantien Derks zorgt met haar zwart-wit tekeningen voor een visuele touch.
Het verhaal
In De langste één minuut volgen we het verhaal van Mel, een jonge vrouw die net op kamers woont en al twee jaar een relatie heeft. Haar zorgeloze vakantie wordt overschaduwd door een onenightstand die onverwachte gevolgen heeft: Mel raakt zwanger. Voor Mel, die nooit serieus over kinderen heeft nagedacht en zeker geen veilige seks had, betekent deze ontdekking het begin van een emotionele achtbaan. Haar vader heeft stevige religieuze overtuigingen, haar vriend wil zich er ook mee bemoeien, en Mel voelt de druk van de mening van de mensen om haar heen. Ze worstelt met één van de moeilijkste vragen in haar leven: moet ze de zwangerschap afbreken of het kindje houden?
Groothuis kiest ervoor dit verhaal te vertellen in vrije vers, wat zorgt voor een poëtische ondertoon die de zware thema’s lichter maakt. Voor fans van deze vorm, zoals in 67 seconden van Jason Reynolds of Vandaag vecht ik terug van Louisa Reid, is dit een bekende manier van schrijven. Toch viel De langste één minuut voor mij helaas minder in het oog. Hoewel de korte tekstfragmenten het boek makkelijk leesbaar maken, miste ik de diepgang en emotionele impact die ik in andere boeken in vrije vers wel terugvond. Ik kon moeilijker meeleven met Mel, en haar innerlijke worsteling raakte me minder dan ik had gehoopt.
Naast de vrije versvorm bevat het boek enkele eenvoudige zwart-witillustraties van Jantien Derks, die voor een visuele afwisseling zorgen. Helaas voegen ze voor mij weinig toe aan het verhaal. De tekeningen zijn subtiel en minimalistisch, maar ze versterken het emotionele verhaal niet echt. Dat is jammer, want de illustraties hadden wellicht meer kunnen doen om Mels gevoelens en dilemma’s extra kracht bij te zetten.
Een actueel en belangrijk thema voor jongeren
Ondanks mijn gemengde gevoelens over de stijl en illustraties, raakt De langste één minuut een bijzonder actueel thema aan. Anno 2024 hebben jongeren nog altijd vaak onveilige seks en neemt het aantal abortussen in Nederland toe. Het boek belicht de spanning en het dilemma rondom zwangerschap en abortus, terwijl het de lezer ook toont hoe belangrijk het is om een eigen keuze te maken, ongeacht wat anderen vinden. Dat is een belangrijke boodschap, zeker in een wereld waarin de keuzevrijheid van vrouwen op veel plaatsen onder druk staat. Het laat jongeren zien hoe je eerlijk en open een beslissing kunt nemen die goed voelt, wat die beslissing ook mag zijn.
Conclusie
Al met al vind ik De langste één minuut een boek met potentie en een sterke boodschap, maar het wist me niet te raken zoals ik had gehoopt. De poëtische stijl voelde minder emotioneel geladen dan vergelijkbare YA-boeken, en de illustraties voelden helaas wat overbodig aan. De korte tekststukken maken het boek wel makkelijk leesbaar, wat bijdraagt aan een vloeiende leeservaring. Ik geef het boek daarom twee sterren.
Het onderwerp en de boodschap zijn waardevol, en dat maakt het des te spijtiger dat het verhaal voor mij niet diepgang en emotionele betrokkenheid wist op te wekken.
