Stiene is een stoere meid, maar niet zonder problemen. Samen met haar vrienden hangt ze wat rond in het houten speelkasteel in nieuwbouwwijk Klarenbron. Dat doet ze niet alleen voor de lol, maar ook om haar moeder, ‘de gevangenisbewaarder’ (van een veel te schoon huis) en haar wat slome broertje Pom, te ontvluchten. Al haar vrienden hebben wel een bijzonder trekje, maar meest bijzonder is Risk. De jongen intrigeert haar en ze trekt veel met hem op.
Mooie zinnen|
‘Risk laat dus zijn woorden in je hoofd echoën. Ik, verschrikkelijk mooi? Die jongen was normaal gesproken een soort renaissanceportret, geen kreukje of kuchje was zonder bedoeling, alles wat hij deed, straalde uit dat hij de wereld begreep,’ zegt Stiene over deze mysterieuze jongen. Jelmer Soes schreef met Risk zijn eerste jeugdroman, maar publiceerde eerder jeugdpoëzie in bloemlezingen. Dat merk je aan zijn mooie, zorgvuldige taalgebruik, die precies past bij de boze, opstandige Stie.
Verhaallijnen
Waar Risk in het begin – terecht – de tijd neemt om Stie, Risk en hun vrienden te introduceren, vlecht Soes ook enkele spanningsopdrijvende verhaallijnen door het boek heen. Niet alleen speelt Stie’s thuissituatie een belangrijke rol, ook Risks mysterie wordt langzaamaan uit de doeken gedaan. De belangrijkste rode draad is de op handen zijnde afbraak van het speelkasteel, waartegen Stie en haar vrienden in opstand komen.
Dagboek in de Middeleeuwen?
Het is hier dat Soes mij als lezer een beetje kwijtraakte. De reden van de op handen zijnde afbraak zou namelijk zijn dat er onder het speelkasteel de resten van een echte Middeleeuws burcht zouden liggen. Stie denkt er het hare van en gaat op onderzoek uit in het lokale stadsarchief. Daar ontdekt ze het verhaal van Leon de Norenzoon en zijn vrouwe Klara en de brieven, dag- en logboeken die zij hebben nagelaten. Maar hoe realistisch is dit beeld van toen dat Soes de lezer hier voorschotelt? Deze Leon en Klara en hun geschriften zijn té modern in mijn historica-ogen.
Moeite waard
Toch is Risk absoluut de moeite van het lezen waard. Soes kiest niet voor makkelijke uitwegen; aan het eind is niet alles goed. Vooral Stie spat van de pagina’s af met haar heerlijke, felle stem, door Soes meesterlijk geschreven. Ik geef Risk 3 en een halve ster.
Ik vind het leuk klinken! Ga hem zeker lezen 🙂
Nee hoor, het is zeker niet kinderlijk geschreven! Ik vond Stie’s stem heel raak getroffen.:-)
Problemen thuis en dat soort dingen spreken me altijd wel aan in boeken. Echter vraag ik me af of het niet een beetje te kinderlijk is geschreven allemaal als ik het zo hoor.