Rood als bloed van Salla Simukka is geen sprookje, zoals de titel doet vermoeden; een referentie naar het alom bekende verhaal over Sneeuwwitje. Maar op subtiele manier zijn de verwijzingen naar het sprookje door het verhaal verweven. In tegenstelling tot dit sprookje van Grimm is Rood als bloed een realistische thriller, waar zowel meisjes als jongens van zullen genieten.
Sneeuwwitje
Het hoofdpersonage is Lumikki Andersson. Ze houdt zich afzijdig, bemoeit zich niet met andere leeftijdgenoten en is erg op zichzelf. Dit verandert wanneer ze in de doka van de middelbare school briefjes met geld vindt, besmeurd met bloed. Een reeks benauwde gebeurtenissen volgt, waaruit Lumikki zichzelf en haar nieuwe vrienden probeert te redden. Het complot lijkt groter dan je in eerste instantie doet vermoeden. Want waar komt het geld vandaan en wie is de IJsbeer? De ontknoping vind ik mooi bedacht en ik hoop dat in het volgende deel hier op voort wordt geborduurd. In Rood als Bloed is er naast dit plot nog een zijplot: waarom is Lumikki wie is ze is? Waarom houdt ze afstand van iedereen. Dit heeft te maken met de zware last die ze al van jongs af aan draagt. Hier kom je stukje bij beetje meer over te weten.
Net alsof je in Finland bent
Wat ik erg mooi aan dit verhaal vind, is de setting. Het verhaal speelt zich af in Finland en de omgeving en wordt levendig beschreven. Het lijkt soms net alsof je echt door de straten en bossen van het mooie Finland wandelt. De schrijfster weet dit net als het sprookje genuanceerd aan het verhaal toe te voegen.
Toch even wennen aan de schrijfstijl
Al met al, heeft Simukka een goed doordacht en welgevormd verhaal geschreven, met personages die de nodige diepgang bieden. De schrijfstijl vind ik erg prettig lezen, al moest ik hier wel even aan wennen. Het komt namelijk een beetje emotieloos en afstandelijk over, maar gezien het personage waar het over gaat en haar achtergrond, is dat ook logisch. Daarnaast vlieg je zo door het verhaal heen. Niet omdat het boek slechts 200 pagina’s telt, maar de spanning zorgt ervoor dat je gewoon wilt weten hoe het verhaal eindigt. Soms wisselt het verhaal van perspectief: het grootste gedeelte van het verhaal lees je vanuit Lumikki’s oogpunt, maar ook zijn er enkele scenes die je een kijkje geven in de wereld van de Zweedse maffia. Minpunten aan het boek heb ik niet echt, behalve dan dat het verhaal een beetje kort is… maar goed dat het een trilogie is, dan heb ik nog wat te lezen.
Ik geef Rood als bloed van Salla Simukka 4 sterren.