De achterflap van dit boek trok me heel erg. Het klonk een beetje als een sprookje; een inbreker die verliefd wordt op het meisje dat in het huis woont waar hij inbreekt en haar dan probeert te redden door de tijd stil te zetten. Toen mijn ouders ook nog eens vertelden dat de film erg mooi was, was ik gelijk om. Dit boek wilde ik direct lezen!
Beschrijving van het boek
New York tijdens de Belle Epoque. De stad wordt geteisterd door een ijskoude wind, donkere nachten en een intens wit licht. Peter Lake, een wees en een dief, breekt in bij het mooiste huis van de stad. Maar het huis is niet leeg; de jonge Beverly Penn ligt daar op sterven. De dief en het meisje ontmoeten elkaar en worden wonderbaarlijk verliefd. De liefde is zo overweldigend dat Peter zijn gevoelens nauwelijks kan bevatten. Zijn enige hoop is om de tijd stil te leggen en de dood tegen te houden. Zijn strijd, in deze magische stad, is een van de mooiste en meest oorspronkelijke verhalen uit de Amerikaanse literatuur.
Niet helemaal naar verwachting
Het begin van het boek pakte me niet zoals ik gehoopt had. Het liefst word ik gelijk tussen de pagina’s getrokken om niet meer te stoppen tot het boek uit is. Helemaal als het zo’n dik boek is, als deze. Het begin was mooi; Peter Lake is een leuk personage en ook interessant. Hij wordt in het begin achterna gezeten en er is een magisch wit paard dat hem te hulp schiet. Het kan nog net niet vliegen, maar wel mega hoog en ver springen. Dat vond ik heel erg gaaf! Het begin was ook spannend door het dieventuig dat Peter Lake op de hielen zit. Daarna zwakte het verhaal een beetje in. Op een gegeven moment ontmoet hij Beverly (in het huis waar hij inbreekt) en dan bloeit het verhaal weer op. Ergens op een-derde maakt het verhaal een vervelende wending. Voor mij voelde het alsof het verhaal klaar was en toen moest ik nog zo’n vijfhonderd! pagina’s.
Door die ommezwaai, dacht ik dat ik iets gemist had op de achterflap. Maar nee, de achterflap wijst alleen op Peter Lake en Beverly. Ik had dus geen idee wat er precies met het verhaal zou gebeuren. Ergens is dat natuurlijk ook weer leuk, omdat het verhaal je dan kan verrassen. In dit geval, stond het me tegen.
Het verhaal begint ergens rond 1920 en na de ommezwaai zit je als lezer vlak voor de jaarwisseling naar 2000 en alle bekende personages zijn poef weg. Bijna krijg je het gevoel dat je in een heel ander boek stapt. Je volgt in dit stuk allemaal nieuwe personages, sommige daarvan hebben een connectie met de familie van Beverly. Ergens richting het einde duikt Peter Lake weer op en vanaf dat moment vond ik het verhaal weer leuk.
Literatuur met een fantasy tintje
Op de voorkant staat dat dit een literaire klassieker is, nu moet ik je zeggen dat ik nog nooit een literatuur boek heb gelezen waarin fantasie voorkomt en het feit dat het hierin zit is zeker een groot pluspunt! De magie zit in het paard, in mannen die in het moeras wonen, er is een dorpje waar je alleen komt als je van het bestaan afweet en dan is er nog een mysterieuze muur van mist aanwezig.
Verder vond ik dat alle personages erg goed zijn uitgewerkt. Elk van hen heeft een verleden en kijkt naar iets uit. Mark Helprin heeft elk personage van vlees en bloed gemaakt, ook al hebben sommige personen een kleine rol in het verhaal. Daarnaast zijn ook de familielijnen heel goed met elkaar verweven.
Er worden veel, heel veel, mooie geschreven zinnen in het boek gebruikt. Daar moet je als je begint met lezen wel even inkomen, want door al die mooie lange en mysterieuze zinnen leest het niet heel snel, maar het blijft een mooie schrijfstijl.
Eind oordeel
Al met al vond ik het een mooi boek. Zo nu en dan heb ik me er doorheen moeten worstelen, maar gezien het einde was dat het waard. Het was inderdaad een wintervertelling en een mooi sprookje.
Aantal sterren: 3