Recensie: 'The Cage' van Megan Shepherd

Meest bizarre wereld, gehersenspoelde lotgenoten, aliens en een zoektocht naar de nooduitgang van de kooi: dat zijn de ingrediënten die The Cage spannend en meeslepend maken.

Samenvatting

Cora wordt samen met vier andere leeftijdsgenoten in een vreemde wereld wakker. De zee grenst aan de tropen, die zonder waarschuwing over gaan in een winters berglandschap. In het midden van de verschillende natuurgebieden, is een manusje-van-alles winkelstraat. Alles voor het gevoel van thuis zijn op aarde, al bezorgt het je eerder hoofdpijn.

De Verwanten (de ontvoerende aliens) hebben slechts drie regels waar het vijftal zich aan dient te houden. Zo niet, dan zullen de Verwanten ervoor zorgen dat ze verdwijnen. En dat zal niet een enkeltje naar aarde zijn.

Het is wellicht een beetje tegenstrijdig, maar de Verwanten hebben het beste met het vijftal voor; ze willen immers niet dat de mensheid uitsterft, maar kun je iemand vertrouwen als die je ontvoerd heeft? Wat verbergen de zwarte vensters, dat ze bescherming nodig hebben? En nog belangrijker, wat is er met de aarde gebeurd, waardoor ze uitverkoren zijn om te overleven?

Intrigerende aliens

Dit boek trok me heel erg aan; ik was erg nieuwsgierig naar de ontsnapping van The Cage. Vooral Cora vond ik een leuk personage om over te lezen en de verschillende aliens waren heel intrigerend. De Verwanten worden het duidelijkst beschreven, de andere buitenaardse wezens, leer je vooral kennen door hun gedrag. Door alleen gedrag is heel moeilijk te peilen aan wiens kant de wezens precies staan. Sommige zijn wel overduidelijk slecht, want wie trekt er nou thee uit menselijk knokkels omdat daarin genezende krachten zitten?!

Door de vaagheid over de goedheid van onder andere de Verwanten, kreeg het boek een ietwat grimmig tintje. Helemaal voor Cora, die zo wanhopig graag wil ontsnappen aan de kermisattractie waarin ze vastzit. Want hoewel de Verwanten hun best hebben gedaan in de Cage, Cora krijgt er alleen maar meer heimwee van.

Rare karaktertrekjes

Cora is het hoofd-hoofdpersonage, de andere jongeren (Lucky, Nok, Leon en Rolf) hebben ook eigen hoofdstukken waarbij je in hun huid kan kruipen, maar het verhaal gaat eigenlijk over Cora. En zij is een heel fijn personage om over te lezen; je voelt haar doorzettingskracht en vastberadenheid van de pagina’s afspatten en je voelt haar stekende pijn om een weg naar huis te vinden.

De andere personages gaven een apart gevoel tijdens het lezen. Het leek – achteraf gezien – net of ze last hadden van stemmingswisselingen. Eerst zijn ze helemaal met Cora om te ontsnappen, maar naarmate de tijd verstrijkt veranderen ze in geestverschijningen van zichzelf en in plaats van te ontsnappen willen ze juist Cora uitschakelen. Ik vond het zo bizar, dat ik in eerste instantie niet wist wat ik van het boek moest vinden. Iedere keer was de reactie van de overige vier tieners zo verrassend dat er nauwelijks een touw aan vast te knopen was.

Verassende wendingen

Het fijne aan dit boek was voor mij vooral de verrassende wendingen; dat je gewoon leest wat er gebeurd zonder dat je denkt “dat zag ik al aankomen”. Je staat als ware naast Cora in die kooi omgeven met zwarte vensters en probeert de uitgang te vinden.

De onbekendheid rondom de aliens gaf zorgde voor extra spanning, omdat je hen niet kun inschatten. Was de ontvoerder een enge vent met messen aan z’n broekriem geweest, dan had je een voorstelling kunnen maken wat het vijftal te wachten staat, dat is nu absoluut niet het geval.

Conclusie: Spannend boek waarbij de voortgang niet te voorspellen is, je een geheel nieuwe en onbekende wereld voorgeschoteld krijgt en opgesloten zitten nog nooit zo dubbel voelde.

Waardering: 4/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Unieboek | Het spectrum in ruil voor een eerlijke recensie.