Recensie ‘Mijn hart en andere zwarte gaten’ van Jasmine Warga

Het licht is uit Aysel verdwenen; een zwarte slak zuigt al het blijdschap op. Aysel, zestien, moet zien om te gaan met een zware depressie en de nasleep van de verschrikkelijke acties van haar vader. Aysel wil zo niet langer leven ben besluit zelfmoord te plegen, maar durft dit niet alleen te doen. Met Roman durft ze wel zelfmoord te plegen. Waarom blijft ze het dan maar uitstellen?

Samenvatting

Aysel is zestien jaar en ontzettend goed in haar favoriete vak natuurkunde. Aysel is daarnaast geobsedeerd door het plannen van haar eigen dood. Het hebben van een depressie is verschrikkelijk, al helemaal wanneer de mensen om haar heen het er niet makkelijker op maken. Haar klasgenoten roddelen over haar, haar moeder kan haar nauwelijks aankijken en zelfs haar halfzusje gedraagt zich als een vreemde tegenover haar.

Aysel wil niet meer blijven leven, en besluit zelfmoord te plegen. Niet alleen, dat durft ze niet, dus besluit ze op de website Soepel Heengaan een ‘zelfmoordpartner’ te vinden: FrozenRobot, aka Roman. Roman wordt achtervolgd door een tragische familiegebeurtenis. Hoewel Aysel en Roman in het begin alles behalve wat met elkaar gemeen lijken te hebben.

Naarmate hun zelfmoordplan vordert en een vaste vorm aanneemt, begint Aysel zich af te vragen of zij überhaupt nog wel wil doodgaan. Uiteindelijk komt Aysel voor een keuze te staan: samen met Roman zichzelf van het leven beroven, of Roman ervan proberen te overtuigen juist door te blijven gaan met het leven?

De dood; oftewel zelfmoord

Zelfmoord is het hoofdonderwerp in Mijn hart en andere zwarte gaten, en zelfmoord is op zijn zachts gezegd geen gemakkelijk Het onderwerp ‘zelfmoord’ lijkt een beetje een vorm te gaan krijgen in de huidige ya-wereld. Ontzettend goed natuurlijk, want zo kun je stukje bij beetje het stigma dat rondom dit onderwerp rust doorbreken.

Mijn hart en andere zwarte gaten blijft luchtig en gaat niet de diepte rondom de kwestie zelfmoord verkennen. Aan de ene kant fijn, omdat het dan niet een al te zwaar boek hoeft te worden. Aan de andere kant jammer, omdat ik het boek niet serieus kon nemen en ik juist van emotionele tranentrekkers hou.

Prachtige vriendschap, met lang niet altijd goed uitgewerkte scenes

Eerlijk gezegd vond ik het lastig om in dit boek te komen. Aysel, onze hoofdpersoon, probeert te leven met haar depressie, de ‘zwarte slak die alles opzuigt’, en de nasleep van de gruwelijke misdaad die haar vader heeft begaan. In het begin vond ik Aysel verwend en hypocriet. Begrijp mij niet verkeerd: het hebben van een depressie moet verschrikkelijk zijn, een nachtmerrie dat ophoudt. Het hebben van een depressie geeft Aysel echter niet het recht om anderen te gaan beoordelen, aangezien een depressie voor iedereen anders is:

‘Dan glimlacht hij. Zijn lippen vormen een halvemaan. Volgens mij heb ik al drie jaar niet meer geglimlacht. Misschien moet FrozenRobot nog eens goed nadenken over de keuzes die hij maakt. Misschien is hij niet zo depressief als hij zelf denkt.’

Aysel en Roman zijn twee personen met ieder een gebroken ziel: die van Aysel is opgezogen door een zwarte slak en haar diepste angsten, die van Roman is gestolen door zijn zusje. Zodra ik de betekenissen achter hun leed beter begon te begrijpen, werden hun emoties en verlangen duidelijker en duidelijker. Aysel en Roman steunen elkaar, en Roman begint zelfs gevoelens bij Aysel wakker te maken, waardoor ze zich realiseert dat het niet alleen maar aan haar ligt:

‘Terwijl ik de parkeerplaats bij school af rij, doe ik een belofte tegenover mezelf: ik zal sterker zijn dan mijn droefheid. Ik zal mijn best doen om het meisje in Romans tekening te worden. Het meisje met de heldere ogen. Het meisje met hoop.’

De vriendschap/verliefdheid tussen Aysel en Roman was veruit de best uitgewerkte relatie, ook al had ik liever dat de romantiek in dit boek níet aanwezig was, aangezien de vriendschap tussen Aysel en Roman zo puur en zo echt is. Ik vind het ontzettend jammer dat dit verpest wordt door een verliefdheid. Romantiek is geen geneesmiddel, en dit boek doet denken van wel.

In tegenstelling tot de vriendschap tussen de twee hoofdpersonen, voelde relatie tussen Aysel en haar moeder geforceerd. Aysel heeft namelijk een tijd bij haar vader gewoond voordat die werd opgepakt en dit vind ik nog steeds zeer verontrustend. Hoe kun je dit als moeder nou toestaan? (Als je dit boek leest, zul je mijn mening hopelijk begrijpen. Als ik de reden wáárom ik die keuze verontrustend vind hier ga plaatsen, ben ik bang dat ik teveel van het verhaal ga weggeven).

Hoewel het einde in zekere zin veelbelovend is, vond ik niet dat alle situaties even goed zijn uitgewerkt.

Conclusie

Op de achterkant van de kaft wordt aangegeven dat het voor de fans van Een weeffout in onze sterren en Waar het licht is is. Helaas kan dit boek naar mijn mening niet aan deze ‘grootheden’ tippen. Ik had hoge verwachtingen van dit boek, vooral gezien de positieve recensies die het boek ontvangt, maar helaas loopt dit boek op bepaalde momenten vast en worden lang niet alle scenes en situaties even goed uitgewerkt. Erg jammer, want ik had gehoopt dat dit een veelbelovend boek zou worden.

Waardering: 3/5

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek