Auteur: Alex Hoogendoorn

Precies twee weken geleden verscheen bij Davidsfonds uitgeverij Grensgangers van Aline Sax, een boek waarin jonge mensen – letterlijk én figuurlijk – hun grenzen aftasten. Drie verhalen, drie levens, één familie, één stad. Als onderdeel van de blogtour van uitgeverij Davidsfonds publiceren we vandaag een column van Aline.

Aline vertelt:
Een van de spannendste momenten in het leven van een schrijver is die dag dat de postbode aanbelt met een doos vol nieuwe boeken. Soms duurt het langer dan verwacht: de verschijningsdatum van een boek is de datum dat het boek van de drukker komt, maar dan kan het soms nog een paar dagen duren vooraleer dat felbegeerde pak aan mijn voordeur staat.

Want het boek is pas ‘echt’ als ik het fysiek in mijn handen kan houden, als ik de bladeren kan omslaan, als ik de inkt op het papier kan ruiken én als lezers mijn personages kunnen leren kennen.

Het is een heel vreemd gevoel als de eerste lezers mijn boek beginnen te lezen. Een verhaal, een wereld, personages die tot dan toe enkel in mijn hoofd bestonden, beginnen nu een leven te leiden daarbuiten, in andere hoofden. Misschien krijgen mijn personages in die nieuwe hoofden wel andere gezichten, hun emoties worden gedeeld. Nu gaan ook andere mensen zich aan hen hechten – of dat hoop ik toch.

Ik vind het erg belangrijk dat een verhaal gedragen wordt door ‘goede’ personages en dan bedoel ik niet ‘goed’ van karakter, maar levensecht, geloofwaardig, van vlees en bloed. De lezer moet hen een heel boek lang willen volgen, moet er iets om geven wat er met hen gebeurt. Daarom neem ik uitgebreid de tijd om mijn personages te leren kennen. Ik moet me aan hen hechten voordat ik een goed verhaal over hen kan schrijven. Mijn nieuwste boek, Grensgangers, heeft drie verhalen en drie hoofdpersonages: Julian, Marthe en Sybille. Elk hebben ze hun eigen verhaal, maar ze komen – op andere leeftijden – ook voor in de andere verhalen. Daarom moest ik, meer dan in vorige boeken, ook hun leven voor en na hun ‘eigen’ verhaal vormgeven. Ik moest niet alleen weten hoe Sybille zich als twintigjarige jonge vrouw gedraagt, ik moest ook weten hoe ze als achtjarig meisje was, want in het verhaal van Marthe komt ze als nevenpersonage voor en ik wil dat de lezers in de twintigjarige Sybille trekken herkennen van het kind dat ze in het verhaal ervoor leerden kennen.

In de zeven jaar dat ik aan Grensgangers gewerkt heb, heb ik dan een ook intense band opgebouwd met deze drie personages. Voordat ik begin te schrijven, schets ik een profiel van hen: waar houden ze van, wie is in hun leven belangrijk, wat drijft hen, wat is hun grootste droom, hun grootste angst, wat hebben ze als kind meegemaakt dat hun leven heeft bepaald, welke geheimen dragen ze met zich mee?

De personages dragen het verhaal. Het is hun karakter, hun identiteit die het verhaal richting geeft. Niet ik, maar zij maken de keuzes. Tijdens het schrijven vraag ik me voortdurend af: hoe zouden ze reageren? Wat zouden ze kiezen? Wat zeggen ze nu? Met welke woorden? Ik kruip in hun huid en probeer me in hun hoofd te verplaatsen. Ik vergroei met mijn personages. Zo worden ze echt. Zo wordt het verhaal echt.

Dat is een erg intiem proces. Maar nu is het moment gekomen. Ze trekken de wereld in. Andere mensen gaan hen nu leren kennen. En het is als schrijver altijd spannend afwachten of andere mensen zich ook aan hen gaan hechten, ook willen weten hoe het met hen afloopt.

De mooiste complimenten die ik als schrijver kan krijgen, zijn vragen zoals ‘Wat gebeurt er nadien met hem?’ of ‘Hij gaat toch niet dood hé?’ of ‘Het was net alsof ik hem kende, hem voelde, hem was.’

Zeven jaar lang ben ik Julian geweest, ben ik Marthe geweest en ben ik Sybille geweest. Nu mogen jullie hen zijn, hen voelen, hen leren kennen.

 

Aline Sax (1984) verzon al verhaaltjes voordat ze kon schrijven. Op haar vijftiende schreef ze haar eerste boek, Mist over het strand. Haar boeken zijn meestal historische romans voor adolescenten. Die fascinatie voor geschiedenis manifesteerde zich ook in haar studies. Aline studeerde geschiedenis aan de Universiteit Antwerpen en promoveerde nadien met een proefschrift over de Tweede Wereldoorlog. Momenteel is ze als historica verbonden aan het historisch projectbureau Geheugen Collectief. Ook voor haar romans doet ze steeds nauwgezet historisch onderzoek. Historische feiten, vlotte verhalen, uitgediepte personages en een beeldrijke stijl gaan in haar romans hand in hand. Verschillende van haar boeken werden dan ook voor belangrijke literaire prijzen genomineerd en bekroond. Haar boeken werden in verschillende talen vertaald.

Like de Facebookpagina van Grensgangers voor meer verhalen, nieuws en wedstrijden over het boek.