Auteur: Jennifer Schoolenberg

Jennifer was een tijdje actief op YouTube en Bookstagram onder de naam Booksbybookss, maar wegens haar studie en drukke leven staat dat momenteel op non-actief. De liefde voor boeken is echter nooit weggeweest, en ze wil graag haar mening over boeken geven middels recensies op Young Adults. Zo kan zij toch nog een beetje actief zijn in het boekenvak en ervaring opdoen. Ze is erg enthousiast en kan niet wachten om een volgende recensie te schrijven!
Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: I kissed Shara Wheeler – Casey McQuiston

Het ultieme doel voor Cloe Green is de beste leerling van haar jaar worden om bij de diplomering de eindexamen speech te mogen geven. Echter staat daar één iemand voor in de weg met wie ze al strijdt om de kroon sinds Cloe op Willogrove High School is gekomen. De perfecte Shara Wheeler die zelfs op een billboard hangt om de christelijke school te promoten. Shara met naar seringen ruikend haar, perfecte nagels en een nog perfectere cijferlijst. Shara die haar plotseling kust in de lift waardoor Chloe volledig in de war is. Shara die na het promball in haar mooie jurk ineens verdwijnt en overal briefjes heeft achtergelaten.

Eerste indruk

Toen ik het boek in mij handen had, kon ik het wel uitschreeuwen. Het is gewoon pérfect. Normaal hou ik niet zo van mensen op een cover, maar dit is zo goed gemaakt dat het alles is wat je wilt. De kleuren passen goed bij elkaar, Shara is precies zoals ik haar voor mij zie. Daarnaast heeft het boek sprayed edges IN HET ROZE! Meer blij kan je me dan echt niet meer maken. De rug van het boek is ook rijkelijk versierd met bloemetjes waardoor het ook een eyecatcher in de kast is. Ook is het boek enorm floppy waardoor het ligt in de hand voelt.

Personages

Er zijn zoveel leuke personages waardoor ik eigenlijk niet goed weet wie ik wel en niet wil bespreken. Daarom heb ik ervoor gekozen om alleen Shara en Cloe te kiezen, omdat ik anders een recensie schrijf van 20 pagina’s.

Chloe Green is de hoofdpersoon van het verhaal. In het begin vond ik Chloe soms wat irritant. Haar relatie tot Shara vond ik ongezond, gezien ze bijna geobsedeerd leek door het halen van betere cijfers dan haar. Daarnaast deed ze dingen die ik mij niet zou kunnen voorstellen als eerste reactie. Toen Shara nog geen 24 uur weg was, besloot Chloe al in te breken in haar huis om haar te zoeken. Terwijl ze niet eens vrienden waren! Wie doet nou zoiets? Later ben ik Chloe meer gaan waarderen. Vooral nadat het mysterie rondom Shara was ontrafeld en Chloe weer met beide benen op de grond stond werd ze een veel beter te begrijpen persoon.

Shara Wheeler, de dochter van de directeur en perfect meisje uit Alabama. Het eerste waar ik bij Shara aan moest denken was Alison DiLaurentis uit Pretty Little Liars. Een op het oog perfecte tienermeid met achter de schermen een duistere kant. Tot aan het einde heb ik Shara niet goed begrepen. Haar acties waren voor mij heel onlogisch en hoe ze tegen het einde alles opgeeft zonder er naar te kraaien vond ik heel… bijzonder. Meestal duurt zo’n ontwikkeling wel een aantal weken of maanden. Nu was het een kwestie van dagen.

De overige personages hebben dus ook mijn hart gestolen. Vooral Rory was een personage dat ik erg kan waarderen. En Ace deed mij juist weer denken aan Trent uit de serie: Never have I ever. Een goed sul die heel wat lijkt, maar eigenlijk gewoon heel leuk en gezellig is om erbij te hebben. Smith was dan juist weer een personage waar ik mij steeds meer aan begon te irriteren. Hetzelfde verhaal als eerder benoemd nam hij richting het einde beslissingen die normaal wat meer bedenktijd vergen. Als populaire sporter ga je niet van de een op andere dag eyeliner en glitters dragen, maar is het een proces wat ik in het verhaal wel heb gemist.

Plot

Wat ik erg leuk en verrassend vond aan dit boek, was het plot. Halverwege het boek wordt het mysterie rondom Shara opgelost. Op dat moment vroeg ik mij af: huh ik ben pas op de helft, wat gaat er nog allemaal gebeuren dan? Ik vond de tweede helft dan ook aanzienlijk beter dan de eerste helft. Er zat meer diepgang en logica in. Minder onbezonnen acties. Ik vond het voornamelijk ook erg leuk dat op een natuurlijke manier steeds meer verschillende soorten mensen samen kwamen, omdat ze een gezamenlijk doel hadden. Het voelde een beetje als een film waarin iedereen uiteindelijk samen een flashmop doet. Voor zomerse dagen is dat toch alles waar je over wilt lezen.

De setting waar het verhaal zich afspeelt kon ik door de details goed voor mij halen. De countryclub zag ik vooral voor mij als een Amerikaanse versie van Het Gooi. Dat Chloe twee moeders heeft vond ik een leuke toevoeging, omdat de dynamiek daardoor heel anders is. Het zet dingen veel meer op zijn plaats. Zelf ben ik ook opgegroeid in een gehucht waar iedereen elkaar kent en dat is precies hoe ik False Beach voor mij zag.

Conclusie

Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om het boek 3 sterren te geven. Ik vond het een vermakelijk boek, waarin er soms onlogische dingen gebeurden. Ik heb wel betere boeken gelezen, maar het was zeker niet slecht. Ik zou het ook aan diverse mensen aanraden als boek waar je lekker bij kunt ontspannen. Ik heb er dan ook echt wel van genoten en heb het verhaal in een paar dagen uitgelezen. Wie weet lees ik binnenkort nog wel een boek van Queen McQuiston.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie Duivelsvlucht – Leigh Bardugo

! Heb je het eerste deel nog niet gelezen? Scrol dan niet verder en lees dat boek eerst !

Darlington zit nog steeds in de krochten van de hel. Alex en Dawes zijn niet bereid het zomaar op te geven en doen er alles aan om Darlington te bevrijden. Ze worden flink tegen gewerkt door de nieuwe toezichthouders van Lethe en een reeks nieuwe moorden. Kunnen zij Darlington nog redden? En wat is daarvoor de prijs?

First impressions

Toen ik het boek uit de doos haalde was ik erg blij verrast. Stiekem vind ik dit deel er nog mooier uit zien dat het vorige! Het konijn op de cover is een stille, maar zeer passende hint. Het folie is ook echt prachtig gedrukt. En dan het hoogtepunt: de ”ruffled” edges waar ik steeds meer van ben gaan houden. Het voelde echt alsof ik een boek uit de bibliotheek van Il Bastone vast had. In het openbaar heb ik meermaals opmerkingen gehad over dat het er zo bijzonder uit ziet. Een dikke pluim dus richting Best of Fantasy en Boekerij! Verder was ik ook erg verrast door de tekening die halverwege het boek te vinden is. Uiteraard geef ik hier geen spoilers over, maar die was wel erg gaaf.

Personages

Alex Stern (ook wel Galaxy genoemd) heeft zich vorig boek continu in de nesten gewerkt. Ik kan je vast verklappen, dat is dit keer niet anders. Wel merk ik dat zij een grote persoonlijke ontwikkeling door maakt. Waar we eerder gewend waren dat Alex zich iedere keer in haar eentje in een groot gevaar stort (waar anderen haar vervolgens weer uit mogen redden) zoekt zij dit keer hulp bij Dawes en Turner. Wat voor mij wel nog onduidelijk is, is waarom zij zo wanhoopig graag Darlington wilt redden. Ze kenden elkaar een paar maanden voor hij werd meegenomen door het hellebeest. Het lijkt op een diepgaandere connectie, maar die had van mij wel wat meer belicht mogen worden.

Darlington, The Gentleman demon. Ik heb echt een zwak voor hem gekregen en begon spontaan sneller te lezen toen hij eindelijk een glimp liet zien. Ergens siert het het boek wel dat hij tot het einde zo’n mysterie blijft. Je kan hem niet in een aantal woorden omschrijven, wat hem juist zo uniek maakt.

Dawes is een personage waar ik vorig boek een beetje de kriebels van kreeg. Ze leek toen bijna een schoothondje dat altijd achter Darlington aan wilde lopen en jaloers was op Alex. In dit deel heb ik een hele andere kant van haar gezien. Een stoere kant die niet met haar familie laat sollen. En ookal maakt Alex fout op fout, Dawes is daar om haar op te vangen en voor de hele bende te zorgen. Zeker nu we wat meer van haar achtergrond weten heb ik meer respect voor haar gekregen.

Worldbuilding

Ook in dit boek vinden we vooraan weer een kaart van New Haven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem helemaal niet gebruikt heb en mijn fantasie de vrije loop heb gelaten. Op die plattegrond vinden we alle huizen en belangrijke plekken (dit boek kent er heel wat). Ik vond het enorm cool dat Bardugo dit boek heeft laten leven. Il Bastone voelde levend aan en ook Black Elm voelde eerder als een persoon dan als een huis. Daarnaast vond ik het een toevoeging dat diverse demonen een eigen karakter hebben. Zoals Reither en Gorgatrot (schrijf ik dat zo goed? Het klinkt zelfs smerig). Ook waren we dit keer niet de helft van de tijd bezig met het verleden van Alex, maar vond er een mooie weving plaats tussen heden en verleden.

Plot en conclusie

Het einde van het boek laat mij met een voldaan gevoel achter. Er blijven wat mysteries liggen, maar dat is alleen maar goed juist omdat het bij dit boek past. Misschien was het einde ietwat simpel, maar dat mag ook wel na 507 pagina’s aan strijd. Alles bij elkaar genomen vond ik deel twee echt een heel stuk beter dan het eerste deel (en dat gebeurt niet vaak). Alles leek nu op zijn plek te vallen en de elle lange pagina’s over Alex verleden zijn een stuk geslonken. Daarom sluit ik deze recensie af met vier sterren voor Duivelsvlucht!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Love on the brain – Ali Hazelwood

Love on the brain is een heerlijk New Adult boek dat gaat over enemy’s to lovers. Bee Königswasser krijgt een aanbod om leiding te geven aan een groot project binnen de neurowetenschap. Zij zet zich in voor bètavrouwen die altijd overschaduwd worden door de dominante mannelijke dokters. Zo heeft ze een beroemd Twitter account waar ze anoniem vecht voor meer gelijkheid. Vol goede moed zegt ze haar leven op en verhuisd naar Houston om daar het project te gaan leiden. Echter doet ze dat niet alleen, maar samen met haar aartsrivaal, Levi. Of blijkt hij toch zo slecht nog niet?

Personages

Het was even wennen om Bee te leren begrijpen. Ik kan haar humor erg waarderen. Bee heeft veel trauma’s opgelopen in haar jeugd en latere tienerjaren, waardoor haar beweegredenen meer dan logisch zijn. Wat ik minder logisch vind zijn de vele keren dat Bee flauwvalt. Bij het zien van een pluchen spin, een karretje dat bijna omvalt, je kan het zo gek niet verzinnen. En toevallig is Levi iedere keer in de buurt om haar op te vangen. Er komt vervolgens geen uitleg waarom zij dit heeft (bijvoorbeeld een onderliggende aandoening) wat ik echt een gemiste kans vind. Ook heeft Bee een tweelingzus, Reike. Zij is heel reislustig en deelt dezelfde humor als haar zus. Mocht er ooit een deel bij komen, zou ik graag een boek vanuit Reike lezen!

Naast Bee is Levi het belangrijkste karakter. Ook hij heeft trauma’s te verwerken gehad en heeft daardoor een wat aparte manier van communiceren opgebouwd. Verder is hij eigenlijk de ultieme dokter met een goddelijk lijf, een zorgzaam karakter en een gekmakende verliefdheid. Iets te rozengeur en maneschijn misschien, maar laten we niet vergeten dat het een zwijmel boek is 😉

Het verhaal

Het boek is naar mijn mening precies lang genoeg. Ik heb helemaal geen verstand van neurowetenschap, maar het is heel begrijpelijk omschreven. Daardoor is het makkelijker om met het verhaal mee te gaan. Je wordt als lezer ook niet overspoelt met personages wat erg fijn is. Nogmaals moet je natuurlijk niet te veel diepgang verwachten, maar het echt zien als een lekker makkelijk boek waar je niet te veel bij hoeft na te denken. Er zijn een heleboel misverstanden tussen Bee en Levi waardoor het verhaal soms wendingen neemt waarbij je het boek door de kamer wilt smijten. Op een goede manier haha.

Ook was het heel tof hoe vrouwen emancipatie terug komt in dit boek. Bee heeft een groot voorbeeld: Marie Curie. Een beroemde vrouwelijke wetenschapper. Door het boek heen zijn er allemaal feitjes over Marie’s leven die echt passen bij het karakter en de drijfveren van Bee.

Plot

Zonder spoilers te geven, vond ik het einde echt te ver gezocht. Het gaf een beetje Fifty shades of grey vibes. Het meisje verkeert in gevaar en de stoere jongen komt haar redde, einde. Ik kreeg er vooral veel vraagtekens van. Het paste gewoon weg niet bij het verhaal. Hoe uiteindelijk Bee’s digitale leven samen komt met haar echte leven vond ik wel heel leuk om te lezen. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal. Zeker als alles in de soep begint te lopen…

Al met al vond ik het een vermakelijk boek. Heerlijk voor even tussen door. Als ik het boek vergelijk met ”De Liefdeshypothese” vind ik dat boek toch ietsje beter. Dat heeft echt te maken met de plot die ik niet passend vond. Wel kan ik dit boek echt aanraden als je De Liefdeshypothese ook leuk vond! Alles bij elkaar genomen geef ik het boek 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De verrader van Evalon – Lynette Noni

!Heb je de eerdere twee boeken nog niet gelezen? Lees die dan eerst, voordat je deze recensie leest!

Kiva Corentine is een wrak wanneer zij aan komt in Zalindov. Ze is compleet de weg kwijt door de drug engelenstof. Niemand minder dan Cresta Voss helpt haar bij het afkicken en het werk in de groeven. Op een zeker moment wilt Kiva zelfs dood. Ze wordt opnieuw in de afgrond gegooid. Minuten duren er uren en uren voelen als dagen. En dan ineens wordt ze vrijgelaten uit Zalindov. Althans ze wordt overgeleverd aan de koning van Mirraven om de afspraak met Kiva’s moeder in werking te stellen. Kiva zal met hem trouwen en samen zullen ze heel Wenderall overnemen. Door hulp uit onverwachtse hoek weet Kiva te ontsnappen en komt in een legerkamp terecht waar ze Cresta en Torell, Caldon, Jaren, Tipp en Naari vindt. Zullen zij haar ooit vergeven voor haar daden? Ze moeten samenwerken om Zuleeka te verslaan door de vier elementringen te verzamelen en zo de Hand van de goden te maken waarmee magie kan worden gegeven. Op die manier hoopt de groep niet alleen Zuleeka te verslaan, maar ook de koning van Mirraven die een leger aan uitzonderingen (burgers met elementmagie) heeft.

Personages

De eerste paar hoofdstukken vond ik zwaar om te lezen. Niet omdat het saai of langdradig was, maar wegens de pijn die Kiva doormaakt. Na twee boeken ben ik Kiva als een vriendin gaan beschouwen. De hel waar zij doorheen is gegaan is onbeschrijfelijk en weet Noni zo goed neer te zetten. Het maakt dat je al je eigen pijntjes en verdrietige dingen vergeet. Hoe blij was ik dan ook toen Kiva, Zalindov kon verlaten. Maar ze kwam alleen maar in een nog grotere hel terecht. Om geen spoilers te geven zal ik een aantal personages wat oppervlakkiger beschrijven.

Ashlynn (zus van Caldon en generaal van het Koningklijk leger van Evalon) zag ik voor me als een kleine dame met veel pit en zoveel respect. Ze gaat door vuren om haar geliefden en haar volk te beschermen. Caldon is echt in mijn hart en ziel gekropen. Hij is zo liefdevol en met passie gedreven. Als ik heel eerlijk ben vind ik hem nog leuker dan Jaren. Hij zorgt voor Kiva als zijn kleine zusje, ongeacht de fouten die zij maakt. Jaren is heel natuurlijk. Hij laat zijn emoties geketend in zijn lichaam zitten en probeert daar niet te veel naar te luisteren. Hij heeft duidelijk heel veel pijn, juist omdat hij zoveel geeft om de mensen om hem heen. Cresta is echt een vriendin uit onverwachtse hoek. Ze is bitter, maar oprecht en een echte krijger. Er schuilen zoveel geheimen in haar rond, maar toch laat ze steeds een tipje van de sluier zien. Tja en dan Tipp…. wat kan ik daar nou op zeggen? Ik wil meer Tipp! Ik ben fan van Tipp en ik wil een Tipp in mijn leven haha.

Queeste en worldbuilding

De queeste in dit verhaal is erg goed! Ik hou altijd wel van een goede zoektocht die mensen samen brengt. Het is een heus avontuur. Tijdens deze queeste komen we door heel Wenderall. De worldbuilding hiervan is echt enorm goed. Zo zag ik mezelf al ronddwalen door Jirva, maar ook de bossen van Nerine hadden iets magisch. De schrijfstijl van Noni spreekt echt tot de verbeelding. Ieder land is uniek en om met de personages te kunnen meereizen voelde als een feestje. De ervaring voelde bijna aan alsof ik naar een bioscoopfilm aan het kijken was. Ook in de eindstrijd was dit het geval. Je hoort nog net niet Kiva’s hart bonken in je oor. Want wat was dat spannend zeg!

Plottwist

In mijn vorige recensie heb ik de plottwist ook al eens aangehaald. In dit boek zitten zelfs nog meer plotten zoals dat heet. Je valt van de ene in de andere verbazing. Daardoor wil je alleen nog maar doorlezen en is het boek zo uit. Ik vind het enorm jammer dat ik zo kort en cryptisch moet zijn, omdat ik nog niks wil verklappen voor jullie. Geloof me: dit boek wíl je lezen!

Ik kan dan ook niet anders concluderen dan dat dit boek zeker tot mijn top 3 gelezen boeken van dit jaar hoort. Misschien zelfs wel in mijn top 3 beste Young Adult fantasy series. IK zou dit boek ten alle tijden aan iedereen aanraden. Het is fenomenaal.

Geplaatst op door — Geef een reactie

So Many Pages box november: dromenland

Wat een eer dat ik ditmaal de boekenbox van So Many Pages mocht recenseren. Toen ik thuis het pakketje op tafel zag staan was ik dan ook laaiend enthousiast. Ik kon niet wachten om hem samen met jullie te unboxen (zie de video op de socials van Youngadults).

Dan eerst maar even de inhoud van de boekenbox:
– Gesigneerd hardcover boek van auteur Jen Minkman (Dutch Venture publishing)
– Auteursbrief van Jen Minkman
– Totebag waar ”Dream Big” op staat
– Een grote boekenlegger waar wolken op staan
– Nog een boekenlegger en artprint van Blue Illusionart passend bij het boek
– Een pin in de vorm van een pauwenveer met tekst van Chapter and Chill
– Notitieboekje met pin
– Doosje thee van cleos.eu

Goed nu we weten wat er in de doos zat is het tijd voor de review!
Allereerst dank ik So Many Pages voor de box. Dit is natuurlijk een super leuke samenwerking op weer een heel ander niveau.

De goodies passen erg goed bij het thema van het boek: dromen, fantasie, duister en ontdekken. Alle spullen bevatten wel iets met het thema dromenland. Zelf ben ik het meest fan van de pin. Hij is heel uniek en is iets dat ik ook echt in het dagelijks leven kan gebruiken. Net als de totebag, thee, boekenleggers en notitieboekje. Wel vond ik twee boekenleggers ietwat overdreven. Dan had ik toch eerder voor een leuk stickervel of anders leuks gekozen. Aan de andere kant: boekenleggers kom je nooit te kort 😉
De rest van de items waren allemaal heel divers, maar toch erg bookish. Dat zijn dus bonuspunten!
Als enig kritiekpuntje vind ik het erg jammer dat er voornamelijk Nederlandse auteurs in Nederlandse boxen zitten (ik heb even de boxen van de afgelopen 4 maanden bekeken). Natuurlijk is het goed ook Nederlandse auteurs te promoten, maar daar mis ik toch echt de afwisseling in. Wat een box voor mij speciaal maakt is de handtekening en brief van de auteur. Hoe vet is het als er dan een internationale auteur in de box zit? Dan refereer ik even naar zo’n 5 jaar geleden toen boekenboxen ook helemaal in trek waren en ik zelf eens een box heb gehad waar David Arnold’s boek in zat!

Als je mij zou vragen of ik deze box zou aanschaffen dan is het antwoord zeker ja. Het is een box waar goede kwaliteit producten inzitten en waar met zorg over is nagedacht.

Wil jij ook je eigen boekenbox van @somanypages aanschaffen? Bestellen is heel makkelijk! Via hun website (https://somanypages.nl/)kan je jezelf inschrijven en zo elke maand een box ontvangen met leuke goodies, ook kan je dit abonnement elk moment heel makkelijk opzeggen!

@youngadultsnl en @somanypages werken samen en hier hebben onze lezers natuurlijk voordeel bij! Als jij bij het afrekenen (in de winkelwagen) de coupon-code – youngadults – ingeeft, dan krijg je gratis verzending ter waarde van €5 op de eerste bestelling van een boekenbox. Echter, deze code is GEEN korting op de box zelf, alleen op de verzending.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het negende huis – Leigh Bardugo

In Het negende huis volgen we Galaxy (hierna Alex) Stern. Een jonge meid die haar leven niet op de rails heeft. Ze zit in het drugscircuit en heeft een gave dat haar leven ingewikkeld maakt: Alex ziet geesten (grijslingen). Op een dag loopt de situatie helemaal uit de hand en is Alex de enige die levend uit het drugspand weet te komen. Als zij wakker wordt staat decaan Sandow naast haar bed en doet haar een aanbod. Een leven op Yale als zij voor de genootschap Lethe komt werken. Alex gaat akkoord en komt op een plek terecht waar haar gave heel wat betekend. Onder leiding van de charmante Darlington zal zij de genootschappen bij staan en controleren. Tot ze op een dag de controle verliest…

Personages

Leigh Bardugo kennen we allemaal van haar wereldberoemde Shadow and bone series. Met dit boek slaat zij een hele andere weg in. Om te beginnen met Alex Stern. Een hoofdpersoon waar ik erg moeilijk mee kon binden of volgen. Dat vind ik één van de belangrijkste eigenschappen van een boek. Je hoeft het niet eens te zijn met de acties of ideeën van het hoofdpersonage, maar je moet de redenen achter handelingen kunnen begrijpen. Dat miste ik bij Alex heel erg. Regelmatig werkte zij zichzelf (en anderen) in de problemen. En waarom? Dat is mij nog steeds onduidelijk. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad en is in een heeeel verkeerd circuit terecht gekomen. Maar wanneer zij een nieuwe kans krijgt aangeboden grijpt zij die voor mijn gevoel niet met twee hadden aan. Terwijl dat wel in haar aard lijkt te zitten?

Darlington (de begeleider van Alex) had dan wel weer meer diepgang en maakte redeneerbare keuzes. Hij is slim, charmant, maar heeft ook een verborgen duistere kant. Ik vond het een leuke toevoeging dat we het verhaal soms vanuit zijn oogpunt konden volgen. Mocht het tweede deel vanuit hem geschreven worden wil ik dat wel graag lezen. Als het vanuit Alex is hoeft dat van mij niet perse.

Er zijn in het boek nog een heleboel andere personages, maar die zijn niet het uitschrijven waard. Ze zijn ieder uniek op hun eigen manier, maar het zijn er zoveel dat ik morgen nog bezig zou zijn.

Worldbuilding

De wereld van Het negende huis is er wel een die mij aanspreekt. Het is een doodnormale wereld, maar gaat over de theorie dat er op sommige plaatsen meer energiegolven bij elkaar zijn (een nexus) en daardoor een vorm van magie ontstaat (ik hoop dat ik het zo goed uitleg). Op die nexussen zijn huizen gebouwd (de genootschappen van de Sluier). Ieder genootschap heeft een eigen vorm van magie, maar door gerommel in het verleden (zoals dode zwervers) is Lethe in het leven geroepen. Zij controleren de activiteiten van de huizen en zorgen ervoor dat alles veilig gebeurt. Hier komt de gave van Alex om de hoek kijken. Doordat zij grijslingen kan zien kan zij ervoor zorgen dat het ritueel van de huizen niet verstoord wordt. De verschillende huizen vond ik erg leuk en ik had er eigenlijk wel wat meer van willen zien.

Plottwist

Het duurde enorm lang eer we tot het punt kwamen waar het hele boek om draait (pas na blz. 200). Hierdoor vond ik het echt moeilijk om door het boek heen te komen. Richting het einde (zeg de laatste 70 pagina’s) kwam er actie en werd het spannend. We kregen een verklaring voor het eerste hoofdstuk en kwamen tot een spetterend einde. Dat is wel wat dit boek voor mij gered heeft.

Uitstraling

Ik wil het toch nog even over het boek hebben. Want wat een pareltje is dit. Dankzij de ruffled edges krijgt het boek een oude vibe. Net alsof je het boek van Lethe in je handen hebt. Wel vond ik dit soms lastig lezen, omdat de pagina’s een beetje loslaten of moeilijk omslaan. Ook de cover en binnenwerk is mooi gemaakt. Zoals gehoopt zit er een mooie kaart voorin van de campus. Hier hebben Boekerij en Best of Fantasy echt enorm hun best op gedaan en dat is een applausje waard.

Conclusie

Uiteindelijk ben ik een beetje teleurgesteld. Zo mooi als de buitenkant is, zo moeilijk en soms wat saai is de binnenkant. Zoals ik al zei duurde het lang voordat het verhaal op gang kwam en waren de acties van Alex voor mij onlogisch. Het karakter van Darlington vind ik wel interessant dus ik hoop hier in de toekomst nog wat over te kunnen lezen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De gevangene van Vallenia – Lynette Noni

!Heb je deel 1 nog niet gelezen? Lees deze recensie dan niet verder!

Kiva en haar gezelschap hebben weten te ontkomen aan Zalindov. Na een aantal weken in het winterpaleis doorgebracht te hebben, komen zij aan in Vallenia. Het koningshuis van Evalon en tevens paleis van Jaren en zijn familie. Kiva staat voor een moeilijk dilemma: kiest zij de kant voor de rebellen of kiest ze voor de liefde (die steeds meer opbloeit naarmate ze Jaren beter leert kennen).

Worldbuilding

Na het uitlezen van deel 1 heb ik mijn emoties bij elkaar geschraapt en ben ik dapper begonnen aan deel 2. In mijn vorige recensie had ik wat commentaar over alle namen van werelden en plaatsen. Dat vond ik moeilijk uit elkaar te houden/begrijpen gezien er verder niet zoveel over verteld werd. In dit boek is dat heel anders. Nu Kiva kan gaan en staan waar zij wilt en wat meer mee krijgt over de ontwikkelingen van de afgelopen tien jaar, krijgen we als lezer een beter beeld van Wenderall. Zo ontdekken we dat Mirraven het niet zo op Evalon heeft en zijn er onderlinge bondgenootschappen. Ik vond het echt een pluspunt dat ik af en toe terug kon bladeren naar de kaart in het boek. Deze is super overzichtelijk

Personages

Ik schuif niet onder stoelen of banken hoe gek ik ben op Tipp. Zelf heb ik geen broertje of zusje, maar zo voelt Tipp wel. Het liefst zou ik hem oppakken en knuffelen en nooit meer los laten. En dan hebben we het nog niet over Caldon gehad, nieuw in dit boek. Stiekem voelde ik mij gedurende het boek steeds meer tot hem aangetrokken. Tuurlijk, Jaren is ook leuk. Maar Caldon is toch een beetje die stoere bad guy die door het vuur zou gaan om je te beschermen en die niet weg deinst voor je duisterste geheimen. Ik ben blij dat Kiva haar oog niet op hem liet vallen, omdat ik Caldon toch een beetje voor mijzelf wilde houden.
Jaren is die typische knappe prins die geliefd is bij het volk en alles met passie doet. Hij zou zo in een kerst of Disneyfilm kunnen spelen.

Kiva is een hoofdpersoon die continu in de knoop zit met alles wat ze doet of denkt. Soms heeft ze acties waarvan ik denk: goh je twijfelt over alles, maar nu onderneem je een actie zonder er over na te denken. Op die manier brengt ze zichzelf regelmatig in de problemen. Daardoor komt zij soms wat naïef en onrealistisch over. Bijna alsof je een horrorfilm kijkt en roept naar het scherm: doe dat nou niet, blijf bij elkaar. Eind van het boek is een interview met Sarah J. Maas te vinden. Daarin benoemd Noni dat zij expres een hoofdpersoon heeft gecreëerd dat geen talent heeft met pijl en boog of een goede krijger is. Dat maakt dat het inlevingsvermogen in Kiva makkelijker is. Ze voelt natuurlijk en echt aan. Daardoor heeft Kiva toch wel een plekje in mijn hart veroverd.

De familie van Kiva vind ik moeilijker te pijlen. Haar zus is een kreng eerste klas en haar broer is een softie. Zulee (zoals Kiva haar noemt) is eigenlijk het opperhoofd van de rebellen. Ze doet dit wel samen met haar broer, maar achter zijn rug om plant zij allerlei dingen. Haar broer laat dat allemaal gebeuren waardoor Kiva in een lastige positie komt.

Cliffhangers

Dit boek bevat zoveel cliffhangers dat ik continu wilde doorlezen. Ontvoerringen, verraad, bedrog, chantage en misdaad volgen elkaar op. Hoe kan dat ook anders als je samen spant met een groep rebellen? En dan heb je nog de constante dreiging dat er iemand van de Vallentis familie of inwoners achter Kiva’s connecties of magische krachten komt. Maar het klapstuk is toch wel de laatste pagina. Kippenvel kreeg ik er van en tranen stonden in mijn ogen. Ik zal niks verklappen, maar mijn hemel. Hopelijk heeft het derde deel wel een goed einde…

Al met al vond ik deel 2 zelfs nog beter dan deel 1. De spanning, de personages en de wereld. Het komt allemaal samen. Ik kan dan ook niks anders dan dit boek vijf sterren geven!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De genezer van Zalindov – Lynette Noni

In De genezer van Zalindov, volgen we Kiva Meridan. Al tien jaar weet zij te overleven in Zalindov, de beruchte gevangenis waar weinig mensen overleven. In de ziekenboeg behandeld Kiva de wonden en ziektes van gevangenen, maar markeert zij hen ook wanneer er nieuwe mensen worden binnen gebracht. Tot op een dag de Rebellenkoningin binnen wordt gebracht. Zij is veroordeeld tot de elementproeven. Proeven die niemand meer heeft overleefd sinds magie buiten het koningshuis zo goed als verdwenen is. Maar de Rebellenkoningin is sinds haar binnenkomst stervende en niemand weet waardoor. Tegelijk met de binnenkomst van de Rebellenkoningin ontvangt Kiva een geheimbriefje van haar familie: Hou haar in leven, we komen er aan. Maar Kiva wacht al tien jaar tot haar familie haar komt redden. Toch zet zij alles op alles om de koningin in leven te houden. De rebellenleider van de gevangenis meldt Kiva dezelfde boodschap: Hou haar in leven anders zal Tipp het volgende slachtoffer zijn. Tipp is als een broertje voor Kiva waar zij al heel lang voor zorgt en die haar assisteert in de ziekenboeg. Om Tipp en de Rebellenkoningin in leven te houden ziet Kiva maar één oplossing: zij neemt de plaats van de koningin over in de elementproeven. De proeven die niemand overleeft.

Eerste indruk

Dit wordt geen recensie zoals je die normaal van mij verwacht. Dit wordt een rauwe en eerlijke recensie waar ik meer dan ooit mijn gevoelens zal delen over het boek. Wat wel hetzelfde blijft is dat er geen spoilers te vinden zijn in deze recensie dus lees maar snel verder!

Toen ik gisteravond laat het boek dicht sloeg was ik helemaal van de kaart. Ik heb nog nooit een boek gelezen dat zoveel met mijn emoties heeft gedaan. Ik riep tegen mijn moeder dat ik nooit meer wilde lezen en al mijn boeken wilde verkopen. Het einde bestond uit drie hele korte regels van ongeveer acht woorden totaal. Wie had gedacht dat zo weinig worden zoveel met een mens konden doen. Zelfs na een nachtje slapen voel ik de emotie weer terwijl ik dit typ.

Even terug naar het begin. Ik kwam erg moeilijk door de eerste paar hoofdstukken heen. Voor mijn gevoel duurde het eeuwen voor we meer te horen kregen over Kiva’s leven buiten de ziekenboeg. Er gebeurde niks spannends, iets dat ik in de eerste hoofdstukken nodig heb om overtuigd te raken om door te lezen. Was dit nou echt waar alle hype op gebaseerd is?

Nieuwe personages en uitdagingen

Maar eindelijk kwam daar Jaren, een mysterieuze jongeman die geen angst leek te kennen en Kiva vanaf moment één al interessant vond. Wie is deze jongen, waar komt hij vandaan en waarom is hij naar Zalindov gestuurd, waren een aantal vragen die meermaals door mijn hoofd speelde. Daarna kakte het verhaal voor mij wel weer een beetje in. Oké de Rebellenkoningin werd binnen gebracht en er was duidelijk een vonk tussen Kiva en Jaren (ook al zal ze dat niet snel toegeven) maar dat was het ook wel. Kiva was dag in dag uit aan het zorgen en in de tussentijd werd zij geplaagd door bewakers en medegevangenen. Het verhaal begon voor mij pas echt te leven toen Kiva aan haar eerste proef begon. Die eerste proef is lekker vlot geschreven wat past bij de situatie. Ze stond niet minutenlang haar levensbeslissingen te overwegen, maar moest gelijk handelen waardoor je lekker met je neus in de actie valt. Daarop volgend zijn er zoveel momenten waarop ik dacht: hier klopt iets niet, maar er niet de vinger op wist te leggen. Heerlijk speculeren op de zondagmiddag.
De groei die Kiva gedurende het verhaal doormaakt is heel subtiel beschreven en mooi om te lezen. Je merkt dat haar gedachtegangen langzaam aan iets verschuiven. Ze wordt steeds meer volwassen.

Over personages gesproken is het nu denk ik tijd dat ik je iets over Tipp vertel. Tipp heeft namelijk mijn hart gestolen. Hij is pas zeven jaar en is al vroeg zijn moeder verloren. Kiva heeft haar belooft voor Tipp te zullen zorgen en dat heeft zij altijd trouw gedaan. Gesprekken met de directeur om hem vrij te laten (hij zit daar immers wegens zijn moeder, die nu overleden is) richten niks uit en dus zit hij nog altijd vast in Zalindov. Tipp werkt enorm hard en is erg zorgzaam, iets wat hij door de jaren heen van Kiva heeft afgekeken. Ik heb zelden zoveel van een personage gehouden als van Tipp.

Wenderall

Als ik eerlijk ben vind ik het nog steeds moeilijk om te begrijpen wat nou een land is, wat een stad of provincie, enzovoort. Dit is wel uitgelegd in het boek, maar het was verder niet echt van toegevoegde waarde voor het verhaal dus heb ik dat een beetje links laten liggen. Ik denk dat dit wel meer aandacht in het volgende deel gaat krijgen (waarom verklap ik lekker niet :p).

Wat ik zo heeeeerlijk vind aan een boek als dit zijn de vele extra’s. De kaart van Zalindov is bijvoorbeeld echt MEGA mooi getekend, duidelijk en overzichtelijk. Ik denk de mooiste kaart die ik ooit in een boek gezien heb (dat zegt wat). Daarnaast zit er achter in het boek een lijst met alle middeltjes die Kiva gebruikt als genezer en waar die voor zijn. Tot slot zit er een geheime boodschap van de redactie in het boek die je moet kraken aan de hand van de letterlijst die Kiva gebruikt om geheime briefjes naar haar familie te sturen. En wat ik het aller gaafste vond: de zwarte pagina’s. Ik kan niet verklappen waarom dit zo gaaf is, maar dit voegt zoveel toe aan het verhaal.

Eindoordeel

Tja ik denk dat het niet als een verrassing komt als ik zeg dat ik helemaal weg (gek) ben van dit boek. Het duurde eventjes voor ik er lekker in zat, maar dan heb je ook wel wat. Zeker de laatste 100 pagina’s volgen de plottwisten elkaar op en kon ik niet meer stoppen met lezen. Het is enorm moeilijk om nu niet over het einde te kunnen praten, want OMG. Ik vind het een feestje om deze trilogie samen met jullie te lezen, dus laat mij vooral via de comments of via de socials van Young-adults weten wat jij van het eerste deel vond. Tot deel twee!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Museumnacht – Chinouk Thijssen

Precies een jaar geleden dacht een groep tieners de avond van hun leven te hebben op een besloten feestje. Hiervoor was het Instagrammuseum in Amsterdam afgehuurd. Echter eindigde deze nacht in een bloedbad. Een jaar later gaan twee broers viral met hun YouTube serie waarin complottheorieën over museumnacht worden besproken. Ze organiseren een nieuwe museumnacht waarbij de gekozen vriendengroep €50.000 krijgt wanneer zij allemaal veilig het pand weten te verlaten. Maar je raad het al: dat blijkt een helse opdracht…

Slasher

Een slasher is een horrorfilm waarin een seriemoordenaar meestal een groep vrienden stalkt en bedreigd/vermoord. Hierin is de moordenaar onbekend, bijvoorbeeld door het dragen van een masker. Zelf ben ik meestal niet zo’n fan van slashers. Er zit een berg aan clichés in (natuurlijk doet de telefoon het niet, blijkt het die vriendelijke achterbuurman te zijn en halen de hoofdpersonen de domste acties uit). Daardoor vind ik het soms lastig dit boek te beoordelen. Ik hou namelijk wel van horror, spanning, etc. Bij een slasher draait meestal de hele film om het ontsnappen aan de moordenaar. Er komt weinig voor en na. Dat is met dit boek ook zo. De intro, waarin je kennis maakt met de personages, is heel kort. Dit past dus wel bij een slasher, maar in een boek heb ik echt liever wat meer diepgang om de personages te leren kennen.

Personages

Over die personages gesproken. In het boek wisselt ieder hoofdstuk af met een ander lid van de vriendengroep. Het boek is in de ik-vorm geschreven waardoor je op deze manier een beter beeld krijgt van ieders gedachten en belevenissen. Als kind vond ik de ik-vorm geweldig. Nu ik ouder ben vind ik dit helemaal niet fijn meer. Je mist voor mijn gevoel een stuk informatie en het voelt heel kinderlijk. Doordat er zoveel personages zijn had ik in het begin moeite iedereen uit elkaar te houden. Wat zoveel personages toevoegt aan het boek is de diversiteit. Ieder personage heeft zo zijn eigen struggles en ik denk dat er voor veel mensen wel iemand is waar je je in kunt herkennen. En net als bij de bekende slasherfilms zijn de personages lekker naïef. Zo zit je op de bank tegen je boek te schreeuwen en op je nagels te bijten. Ik vind het wel heel jammer dat de personages zo oppervlakkig beschreven zijn. Ik heb niet het idee dat ik nu echt personages heb leren kennen. Daardoor kwam het plot ook een beetje uit de lucht vallen voor mij. Ik kon mij niet inleven in het einde en vond het zelfs super ongeloofwaardig. Ook hoe de personages omgaan met rouw en verdriet snapte ik niet helemaal. De gevoelens die zij zouden ervaren voelden nep aan.

Social-media

Een Instagrammuseum is natuurlijk helemaal van deze tijd. Het lijkt mij heerlijk om als schrijver daar je creativiteit helemaal op los te laten. Hoe Thijssen de invloed van social-media doortrekt naar de vriendengroep vind ik heel tof. Zo houden de vrienden de schone schijn op dat zij elkaar goed kennen, alles over hebben voor elkaar en niet zouden weten wat zij zonder elkaar zouden moeten. Maar tijdens museumnacht blijkt wel wat een leugens dat allemaal zijn. Bijna ieder lid draagt een groot geheim bij zich en vinden het geen probleem elkaar te verraden of achter te laten. Dit lijkt natuurlijk op de nep van social-media. Een plek waar iedere relatie perfect zou zijn en iedereen een geweldig leuk leven heeft.

Conclusie

Uiteindelijk geef ik dit boek 3 sterren. Ik ging als een trein door het boek heen. Er was spanning en sensatie. Wel vond ik het boek af en toe echt te oppervlakkig. Dat hoort dan wel een beetje bij een slasher, maar in boek vorm had dit van mij toch iets meer aandacht mogen krijgen. De actualiteit en creativiteit vond ik heerlijk.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Ga gewoon wat leuks doen – Aafke Romeijn

Ga gewoon wat leuks doen, is het vijfde deel in de Hoofdzaken serie van uitgeverij Blossom Books. Een serie waarin het leven met mentale problemen op een begrijpelijke manier wordt uitgediept. In dit vijfde deel verteld auteur Aafke Romeijn hoe het is om met een chronische depressie te leven, wat de vooroordelen zijn en welke bergen zij heeft moeten trotseren in de Geestelijke Gezondheid Zorg.

Theorie

Allereerst vind ik het enorm fijn dat er voetnoten zijn toegevoegd waarin bronnen worden benoemd. Zo zie je dat Romeijn haar werk als auteur/ervaringsdeskundige serieus neemt. Toch wil ik bij het gebruik van theorie een kleine kanttekening maken. Als begeleider in de Forensische Psychiatrie wordt ik heel blij van de uitwerking van de term depressie aan de hand van de DSM-V. Als lezer niet zo… Alhoewel de factoren heel simpel en met voorbeelden zijn uitgelegd had ik moeite om door die eerste hoofdstukken te komen. Ik snap dat je aan het begin van het boek wilt uitleggen wat een depressie is, maar ik had hier dan toch voor een andere vorm gekozen. Het is immers geen literatuurboek en vroeg van mij als lezer aardig wat doorzettingsvermogen. En dan kan ik mij voorstellen dat mensen zonder kennis van psychiatrie hier afhaken.

Ervaringen

De manier hoe Romeijn schrijft heb ik als enorm prettig ervaren. Je merkt dat zij een ervaren schrijfster is. Haar humor zorgt er voor dat een boek over depressie (iets dat van nature erg somber is) op een leuke manier gelezen kan worden. Hierdoor werd ik nieuwsgierig en wilde ik meer! Ook haar zoektocht vond ik mooi. En haar eerlijkheid. Dat zij iemand nodig heeft in haar leven om te balanceren. Dat het geen rozengeur en maneschijn is. Maar dat er ook mooie momenten kunnen zijn ook al ben je depressief. Daarnaast vind ik het enorm belangrijk dat het taboe en stigma rondom mental illness (en dan vooral depressies want daar is mij een partijtje onbegrip voor…) wordt doorbroken. Dat Aafke Romeijn haar verhaal zo intiem op papier durft te zetten vind ik al een applausje waard.

Op een zonnige dag in juni

Dit boek verscheen in de zonnigste tijd van het jaar. Daar zat ik dan in de tuin met een laag zonnebrandcrème op mijn lijf en een zonnebril op mijn snoet. Te lezen over somberheid, verdriet en pijn. Terwijl ik mij ontzettend gelukkig zat te voelen. Dit deed mij extra beseffen dat en depressie geen pauzeknop kent. Maar omdat die gevoelens op dat moment zover van mij afstonden vond ik het moeilijk om door te gaan. Zoals ik eerder al benoemde kunnen boeken zoals deze voor een leek toch best zwaar zijn. Daarom wil ik als tip aan de uitgeverij meegeven om het iets speelser te maken. Kleine tekeningentjes zouden de humor van Romeijn enorm kunnen versterken en het inlevingsvermogen van de lezer meer kunnen aanwakkeren. Kleine side note: ik las dit boek uit toen de regen met bakken naar beneden kwam. Toen ging ik als een speer door het boek. Dus een tipje aan de lezer: stem het boek af met je mood dan zal je veel meer leesplezier ervaren.

Conclusie

Dit boek krijgt van mij vier sterren. Er zijn nog wat aanpassingen mogelijk, maar al met al vind ik het enorm knap hoe de auteur meerdere aspecten heeft gebalanceerd. Al mijn vragen zijn in het boek beantwoord. Het is zeer geschikt voor iedereen die meer over depressies te weten wilt komen.