Kim, auteur op Young-Adults.nl

Geplaatst op 12 november 2015 door Kim — Geef een reactie

Interview met Jennefer Mellink

Ik mocht Kwaad bloed van Jennefer Mellink lezen en haar ook nog eens interviewen. Door wat problemen met de mail duurde het iets langer dan verwacht om een afspraak te maken, maar uiteindelijk hadden we elkaar dan toch aan de telefoon.
Bijna een kwartier lang hebben we alleen maar gezellig zitten kletsen en vergat ik haast dat er ook nog een interview moest gebeuren. Zo zie je maar weer, schrijvers zijn ook maar gewoon mensen en ook nog eens ontzettend leuk om mee te praten.
Wat ik allemaal te weten ben gekomen kunnen jullie in dit interview lezen – want ja, ook daar hebben we nog tijd voor gemaakt.

Hoe en wanneer wist je dat je boeken wilde gaan schrijven?
Mijn opa, Piet Valkman schreef veel korte verhalen, die hij uitgaf in bundels en hij schreef recensies voor Elsevier. Als kind had ik het nog niet zo in de gaten, maar toen ik wat ouder werd realiseerde ik me dat het wel heel erg leuk was, schrijver zijn. Mijn opa was echter niet het type dat naar boekenbals ging – daar werd hij wel voor uitgenodigd, maar hij ging dan niet – en promotie maken vond hij ook maar niks.
Vroeger toen ik echt jong was wilde ik prinses en zangers worden, maar pas vanaf mijn twintigste besefte ik me dat graag wat met boeken zou willen doen. Ik heb jaren lang voor Crimezone, dat is nu Hebban geworden, recensies geschreven en ik schrijf ook wel eens korte verhalen voor volwassenen. Eigenlijk volg ik dus mooi het voorbeeld van mijn opa.
Nadat ik zolang en zoveel met boeken bezig was geweest, wilde ik het toch eens gaan proberen en zelf een boek schrijven. Inmiddels wist ik wel ongeveer wat ik zelf graag in een triller terug wilde zien en dat heb ik kunnen gebruiken.

Dus je leest zelf ook graag. Heb je een favoriet boek?
Ja, ik lees heel erg graag, maar tegenwoordig heb ik er helaas niet zoveel tijd meer voor. Ik wil ook niet eerst een boek lezen en daarna direct gaan schrijven, omdat ik dan bang ben dat het verhaal er teveel door wordt beïnvloed.
Maar ik heb wel een all time favorite! De Chirurg van Tess Gerritsen. Die vond ik zó goed. Eigenlijk zou ik hem weer eens moeten herlezen, want het is al jaren terug dat ik hem las.

Welk boek lees je op dit moment?
Ik heb net Hex van Thomas Olde Heuvelt uit. Meestal ben ik niet zo van de fantasy, maar omdat er over dit boek werd gezegd dat je er niet van kon slapen en het heel erg spannend was, heb ik hem toch maar gelezen. Eerlijk gezegd was het niet zo mijn ding. fantasy trekt me gewoon niet.

Je schrijft Young adult trillers. Waarom heb je specifiek voor dit genre gekozen en niet bijv. trillers voor volwassenen?
Nou, dit is vooral omdat ik vind dat jongeren meer zouden moeten lezen. En dat kun je doen door goede boeken voor ze te schrijven. En waarom die doelgroep? Dat is eigenlijk omdat ik vind dat ik op mijn leeftijd (Jennefer is dertig) het beste kan schrijven over een leeftijd die ik zelf al helemaal ervaren heb. Een verhaal over een vrouw van vijfenveertig zou raar zijn voor mij, omdat ik zelf die leeftijd nog niet heb gehad.

Wil je altijd in dit genre blijven schrijven? Of zijn er nog andere dingen die je zou willen proberen?
Voorlopig wil ik zeker in dit genre blijven schrijven. Je bouwt toch een lezersgroep op, die wachten dan op een nieuw boek van jou. Maar ooit wil ik wel proberen om de overstap te maken naar trillers voor volwassenen. Of misschien doe ik het er dan wel naast, voor zowel jongeren als volwassenen.

Welk woord – of zin – gebruik je vaak? Misschien te vaak?
Dat heb ik eigenlijk niet echt. Ik merk wel dat ik er soms op let dat ik geen uitspraken gebruik die ik in mijn vorige boeken ook gebruikte. Mijn personages probeer ik allemaal anders te maken en dus kunnen ze niet dezelfde dingen zeggen.
Gelukkig heb ik ook altijd mijn proeflezers nog. Als ik dan in een boek veel hetzelfde woord gebruik, dan halen zij dat er voor mij uit.

Ik heb zelf Gebroken nog niet gelezen, maar Kwaad bloed natuurlijk wel. Nu weet ik toevallig wel dat je ook in Gebroken, net zoals in Kwaad bloed over onderwerpen zijn die behoorlijk heftig zijn. Wat drijft je ertoe om juist deze onderwerpen in je verhalen te gebruiken?
Dat is een lastige. Die onderwerpen zitten gewoon in mijn hoofd. Ik ben van mening dat de jongeren tegenwoordig al heel veel zien en horen, ze zijn feitelijk al een hoop gewend. Dus het is juist ook goed en belangrijk om over deze onderwerpen te schrijven.
Wel probeer ik altijd om niet teveel in details te treden. Heftige scènes schrijf ik vooral uit het gevoel van de hoofdpersoon, zonder dat ik precies vertel wat er gebeurd. Hierdoor kan ieder voor zich bepalen hoe “heftig” iets kan zijn.

Doe je veel research voor je verhalen?
Voor mijn nieuwste boek wel. Ik ga binnenkort naar een huis van bewaring en spreek ik een rechercheur, maar in mijn andere boeken was het niet altijd nodig. Voor Kwaad bloed heb ik wel met een rechercheur gepraat, omdat ik de details goed wilde hebben wat betreft het politieonderzoek. Verder is internet altijd een enorme hulp als ik iets wil weten.

In Kwaad bloed kom je als lezer pas op het laatste moment echt te weten wie de moordenaar van Vince is. Wist jij tijdens het schrijven meteen al wie het zou zijn?
Ja. Ik schrijf ook altijd eerst het eind van een verhaal. Dat zet ik dan in een apart word document, daarna ga ik met de rest van het verhaal bezig.

Hoe schrijf jij je boeken? Doe je dat met pen en papier of juist op de computer?
Op de computer, dat vind ik toch het prettigste werken.

Het is weer november, waardoor iedereen spontaan weer aan het schrijven slaat. Heb jij zelf wel eens mee gedaan aan NaNoWriMo?
Nee, nog nooit. Ik schrijf het liefste op mijn eigen tempo, tenzij er natuurlijk een deadline aan zit te komen, dan maak ik wel een planning. Maar ik ben bang dat als ik aan NaNoWriMo mee zou doen, ik vooral heel veel rommel zou schrijven en dat wil ik liever niet.

Welke advies zou je mensen willen geven die zelf willen gaan schrijven?
Het is heel belangrijk om vol te houden en door te gaan. Dat is denk ik het “grootste geheim”. Schrijven is een hoop werk, misschien dat mensen zich daar wel eens in vergissen. Dus blijf volhouden en in jezelf geloven, dan kom je er uiteindelijk wel.
Oh, en houd je ogen en oren open. Je hoort en ziet zoveel dingen om je heen die inspiratie kunnen zijn.

Wat kunnen we in 2016 van jou verwachten?
Boek nummer drie is bijna af en ik ben al begonnen aan boek nummer vier.

Kun je iets vertellen over nummer drie?
Het gaat over een meisje van achttien, ze is op zoek naar een huurwoning en heeft veel ruzie met haar moeder. Uiteindelijk vindt ze een huurhuis, maar dat is nogal eng. Het staat op een industrieterrein. Ze geeft een housewarming en daar gaat ze met een aantal anderen geesten oproepen. Vanaf dat moment gebeuren er allemaal dingen. Er verdwijnen spullen of die komen juist in de tuin te staan. En er gaat iemand dood, precies zoals al werd voorspeld.

Geplaatst op 12 november 2015 door Kim — Geef een reactie

Interview met Julie Kagawa

Of ik het leuk vond om Julie Kagawa te interviewen? Goh, ik wist niet dat er zulke suffe vragen bestonden. Natuurlijk vind ik het leuk!
Vol goede moed ging ik naar Amsterdam en stapte daar prompt in de verkeerde tram en stapte uit bij de verkeerde halte. Toen ik ook nog eens het juiste adres niet kon vinden, begon ik hem wel een beetje te knijpen.

Uiteindelijk bleek ik alleen maar aan de verkeerde kant van de gracht te lopen en was ik er zo. En jongens, ik moet het even kwijt: wat is dat Ambassade hotel gaaf! Het staat daar vol met boeken en die zijn allemaal – ik herhaal allemaal – gesigneerd door de schrijvers. Ik waande me dan ook even helemaal in het paradijs en was mijn zenuwen totaal vergeten.
Van anderen had ik het al gehoord, maar het bleek ook nog echt waar te zijn: Julie Kagawa is een schat van een vrouw. Wat hebben wij gelachen en heerlijk gepraat.

Wat is je favoriete kleur?
Zwart. Vooral omdat zwart eigenlijk overal wel bij past en het is een beetje mysterieus. Bovendien zijn de meeste dingen die ik leuk vind zijn zwart, zoals Ninja’s en trendcoats.

Wat eet je het liefst?
Sushi, zeker als er zalm bij zit. Heerlijk.

Heb je een favoriete film?
Dat is een lastige. Ik heb verschillende films die ik echt heel leuk vind, maar het eerste wat in me op komt is om eerlijk te zijn How To Train Your Dragon. *lacht*
Er zit een draak in. En hij is nog zwart ook! Ik heb zelfs een knuffel van Toothless in mijn werkkamer staan.

Wat is je favoriete boek?
Ook dat is een moeilijke, want eigenlijk veranderd dat regelmatig. Maar een boek dat me echt heeft geïnspireerd is The Druid of Shannara, van Terry Brooks. Het is een geweldig boek, met een heel mooi liefdesverhaal en het is echt fantastisch geschreven. Oh ja, en als ik een mega spoiler mag verklappen, op het eind gaat ze dood, maar dat is juist zo mooi. Ze redt de wereld, maar de jongen blijft met een gebroken hart achter.

Terwijl ik dat boek las dacht ik: ik wil mensen ook op deze manier laten huilen tijdens het lezen.

Als je voor één dag iemand zou mogen zijn, wie dan ook, wie zou je dan willen zijn?
Oh, jeetje. Eh… wie dan ook? Goed, het eerste wie ik kan bedenken is Hermione Granger. Omdat ze zo ontzettend slim is, maar ook vanwege de magie.

Wat heb je vanmorgen gegeten en was het lekker?
Ik had van alles uit het hotel. Croissants en kaas en zo. Oh, en gerookte zalm! Geweldig. Ik vind het zo leuk dat je hier in Nederland vis kan eten als ontbijt. Mijn man zou het echt walgelijk vinden, want hij houdt niet van vis. Bij ons krijg je pancakes, eieren en bacon, maar nu ik toch hier ben geniet ik ervan.

Wie is je favoriete Disney prinses?
Mulan.

Als je op een onbewoond eiland terecht zou komen, welke drie dingen zou je dan meenemen?
Behalve eten en drinken. Een mes, een zaklamp en een touw. Of anders een machine waarmee ik mezelf naar een andere plek kan teleporteren. Is dat valsspelen? Mag een kano ook?

Welke superkracht zou je willen hebben?
Ik zou heel graag in een draak willen kunnen veranderen, dat lijkt me echt geweldig. Of ik zou de Timeturner van Hermione Granger willen hebben. Dat is niet echt een superkracht natuurlijk, maar wie heeft er nou geen extra tijd nodig.

Grappig dat je dat zegt, je raadt nooit wat de volgende vraag op mijn lijstje is.
Als je een tijdmachine had, waar zou je dan heen gaan?
*schiet in de lach* Serieus? Wat toevallig! Ik denk niet dat ik per se ergens naartoe zou gaan, ik zou het eerder gebruiken om de tijd even stil te zetten, zodat ik wat meer kan doen. Zoals een boek af schrijven.

Maar je schrijft al zoveel boeken.
Ja, dat klopt wel. Maar ik moet écht het boek afschrijven waar ik nu mee bezig ben. Eigenlijk zit ik nogal vast en de deadline komt veel te dichtbij.

Wilde je altijd al schrijver worden?
Nee, toen ik klein was wilde ik absoluut iets doen met dieren. Ik was dol op dieren, nog steeds trouwens. Maar voor wat ik wilde, moest je goed zijn in wiskunde en biologie, precies die dingen waar ik niet goed in was. Op de middelbare school kwam ik erachter dat ik het leuk vond om te schrijven en ik vond het altijd al heerlijk om te lezen, dus toen besloot ik dat ik maar schrijver zou worden.

Wanneer wist je dat je écht een schrijver was geworden?
Tja, ik wilde dus al schrijver worden toen ik een jaar of zestien was, maar pas toen ik halverwege de twintig was lukte dat ook echt. De Iron King kwam uit in 2010, dus toen was het echt.

Je schrijft heel verschillende soorten verhalen, Nimmernimmer, Talon, futuristisch Amerika. En daarin creëer je steeds weer totaal andere soorten mensen en andere personages. Hoe doe je dat? Raak je nooit in de war?

Al die verhalen hebben eigenlijk hun eigen reden. De Iron Fey serie ontstond omdat ik gek ben op mythologie en folklore. Het begon een beetje met het verhaal van het Wisselkind, dat inspireerde me. En ik wilde de Fae niet zo toverachtig en lief maken, maar juist zoals ze vroeger werden gezien. Mensen waren er bang voor en brachten offers aan hen.
Blood of Eden is weer een totaal ander verhaal. Ik wilde eigenlijk nooit een vampier verhaal schrijven, niet omdat ik ze niet leuk vond, maar ik dacht niet dat ik nog met iets nieuws kon komen. Op dat moment was Twilight ook echt een hype en het was toen lastig om daar overheen te komen.
Toen ik echter klaar was met de Iron Fey boeken, vroeg mijn uitgever me wat ik verder nog voor ideeën had. Ik vertelde haar dat ik wel een ideetje had over de wereld na de Apocalyps, een ziekte heeft bijna iedereen uitgeroeid en is allemaal erg donker en duister, ik heb nog niet echt een plot of personages, maar het wel dát idee!
En zij zei ‘Tja, dat klinkt leuk, heel leuk. Maare, we willen graag dat je iets schrijft over vampiers.’ *lacht*
In eerste instantie zag ik het niet zo zitten, tot ik erover na ging denken. Ik had dat ideetje voor die wereld en iets met vampiers. Dat begon ik te mengen en toen was daar ineens Blood of Eden.
En voor Talon. Dat begon eigenlijk al op de middelbare school. Toen schreef ik al een verhaal over een drakenmeisje en een drakendoder, alleen toen was het een soort middeleeuws fantasy verhaal. Wel waren hun namen toen al Ember en Garret en ik bleef maar aan ze denken. Dus heb ik het verhaal herschreven.

Als je in één van je eigen boeken zou mogen leven, welke zou je dan kiezen?
Absoluut niet Blood of Eden. Dat zou ik nooit overleven en het is doodeng en er is geen technologie, dus ik denk toch de Iron Fey boeken. Een mooie, magische wereld en Ash leeft daar.

Heb je een favoriet personage?
Aller tijden? Ooh, dat is moeilijk! Dan kom ik weer terug bij Ash, hij was de eerste die ik schreef en hij is zo gegroeid in de boeken.

Heb je ooit wel eens een personage op een bestaand persoon geïnspireerd?
Nee, dat probeer ik eigenlijk heel erg te voorkomen. Wel hebben al mijn personages een stukje van mij, maar dat zal iedere schrijver wel herkennen. Mijn personages zijn vooral geïnspireerd op Anime en games, zeker de jongens uit de Iron Fey boeken.

Welk boek zou je graag geschreven willen hebben?
Harry Potter. Niet vanwege het succes, maar echt vanwege de wereld. Die is zo mooi gemaakt, ik wou dat ik dat had bedacht.

Hoe schrijf je?
Ik schrijf in mijn werkkamer. Elke dag om 10:00 uur ga ik zitten en ik moet van mezelf minimaal 1000 woorden schrijven, zeker als ik tegen een deadline aanzit kan ik niet gaan zitten wachten op inspiratie. Ik kan absoluut niet schrijven in een trein of een café, want ik raak veel te snel afgeleid. Een boekwinkel zou helemaal een ramp zijn, al die boeken zijn veel te interessant.

Wat mogen we in 2016 van jou verwachten?
Soldier, het derde boek uit de Talon serie is de volgende. De Iron Warior is net uit in Amerika, dus die zal hier ook wel snel zijn. En na. Talon komen er nog twee boeken over draken, maar daarna weet ik het nog niet zeker. Ik heb wel wat ideeën, maar wie weet.

Heb je advies voor mensen die ook willen gaan schrijven?
Schrijf, al is het steeds maar een heel klein stukje. Ieder woord, iedere zin, brengt je dichter naar het einde. Uiteindelijk lukt het je, als je maar vast blijft houden en niet stopt.

Oh ja, laatste vraagje: Mag ik met Ash trouwen?
*lacht* Oh, dat zou ik niet erg vinden, maar Meghan zou waarschijnlijk wel een beetje protesteren. Als je haar kan overhalen, dan mag het van mij. Als ik wel op de bruiloft mag komen natuurlijk!

Geplaatst op 18 september 20155 juli 2019 door Kim — Geef een reactie

Interview met Chinouk Thijssen: ‘Na de eerste bedreiging was ik al ondergedoken’

Schrijvers interviewen is altijd erg leuk en een beetje spannend kan ik je vertellen.
Toen mij werd gevraagd om het nieuwste boek van Chinouk Thijssen te lezen en haar te interviewen was ik zelfs nog zenuwachtiger dan anders. Want ja, ik moet bekennen: ik had nog nooit iets van haar gelezen. Wat moest ik doen als ik het boek verschrikkelijk vond?

Hij is van mij kreeg ik door de uitgever als e-book toegestuurd, waardoor ik het al kon lezen voordat het boek echt in de winkels lag. En zoals jullie laatst al in mijn recensie konden lezen had ik me voor niks zorgen gemaakt. Wat kan Chinouk Thijssen schrijven zeg!
Met behoorlijk wat minder zenuwen dan voorheen legde ik haar de volgende vragen voor.

Kun je kort iets over jezelf vertellen?
Ik ben Chinouk Thijssen, ik ben 32 en woon met mijn hondje Cosmo in een flat in Rotterdam. Naast mijn fulltimebaan als freelance redacteur schrijf ik young adult-thrillers.

Houd je zelf van lezen en zo ja, wat lees je graag?
Lezen is al zo lang als ik kan herinneren mijn grootste hobby. Zet me op een eiland met een oneindige stapel boeken en ik vermaak me wel. Ik lees vooral veel young adult-boeken, thrillers, chicklit en fantasy.

Heb je favorieten?
Favorieten vind ik moeilijk omdat dit bij mij toch continu verandert. Hoewel, een van mijn favoriete boeken is toch wel een chicklit: Aanpakken van Sophie Kinsella, omdat ik toen ik dat boek was net zo clueless kon zijn als de hoofdpersoon. En haar Shopaholic-serie, want ook daar kan ik me goed in vinden.

Wanneer wist je dat je een boek aan het schrijven was?
Goede vraag! Daar was ik eigenlijk helemaal niet mee bezig. Ik dacht dat ik een kort verhaal aan het schrijven was, dat ik in stukjes op een forum postte. Omdat daar zo enthousiast op gereageerd werd besloot ik het uiteindelijk uit te breiden, maar in eerste instantie voor mezelf. Ik had nog helemaal geen ambitie wat schrijven betreft.

Hoe en wanneer bedenk jij je verhalen?
Ik zou willen dat dit gewoon overdag kon zijn, maar omdat ik dan mijn concentratie nodig heb voor mijn werk komt dit meestal pas ’s avonds of zelfs ’s nachts, of op echt ommogelijke momenten, wanneer ik er niks mee kan doen. Wanneer ik een rustige werkdag heb werk ik mijn ideeën uit, of soms doe ik dit onderweg, zelfs in de metro.

Hij is van mij was in eerste instantie niet als Young Adult-triller geschreven, waarom heb je ervoor gekozen dit verhaal opnieuw te schrijven, maar dan met een YA-publiek voor ogen?
In eerste instantie zou Hij is van mij licht herschreven maar in dezelfde vorm bij Scelta Publishing verschijnen, maar toen ik met Blindelings een andere richting op ging, vond ik het zo stom om dat daarna terug te veranderen, terwijl ik al wist dat ik alleen nog maar YA-thrillers wilde schrijven. Toen besloot ik het verhaal compleet te herschrijven en dat was een hels karwei.

Zou je ooit nog wel eens iets anders willen schrijven, een heel ander genre?
Op dit moment denk ik van niet. Tenminste, niet wat fictie betreft. Op non-fictiegebied ben ik wel wat van plan, maar dat moet ik nog helemaal uitwerken. Ik denk dat ik in fictie mijn genre gevonden heb en heb nog heel veel in de planning staan. Niet alleen ben ik bezig met mijn zesde boek (en derde Young Adult-thriller), ook heb ik al grote verhaallijnen van de volgende drie boeken op papier staan. Ik moet alleen nog de tijd vinden om echt te schrijven…

Womanizer van Britney Spears is echt de soundtrack van dit boek. Gebruik je veel muziek tijdens het schrijven en hoe kwam je eigenlijk bij dit nummer?
Tijdens het schrijven van mijn eerste twee boeken schreef ik in stilte en ik dacht dat ik dat heerlijk vond. Totdat ik een keer vergat de radio uit te zetten en tijdens het schrijven in een flow terechtkwam die erg lang duurde. Vanaf dat moment schrijf ik met muziek op. Womanizer beschrijft het karakter van Arthur van hoe hij was voordat hij Zara leerde kennen, en zoals zijn collega’s hem nog steeds zien. Alles draait om hem en dankzij het liedje kon ik die verhaallijn verder uitwerken.

Wie is er naast Zara je favoriete personage in Hij is van mij?
Zara’s oma! Zonder twijfel. Zij zat er niet in in de originele versie, dus ze is een vers personage. Ze is zo lief en aandoenlijk en ik begon al snel gehecht aan haar te raken. Achteraf vind ik het heel raar dat ze hiervoor geen rol had. Ze hoort gewoon in Hij is van mij.

Toen je dit boek schreef, wist je toen al vanaf het begin hoe het verhaal zou gaan eindigen?
Meestal weet ik het einde van tevoren al, en nu wist ik het ook ongeveer, maar toch is het nooit exact wat ik van tevoren in gedachten had. Misschien moet dit tijdens het schrijven groeien. Het is een heftig einde, waarover ik heel even getwijfeld heb, want misschien was het wel te heftig voor een YA-publiek. Maar mijn redacteur en proeflezers waren het daar niet mee eens en zeiden dat jonge lezers meer aankunnen dan ik denk. Dus ik heb daar eigenlijk weinig aan veranderd.

Als jij in Zara’s schoenen had gestaan, hoe denk je dat jij op alle gebeurtenissen zou reageren?
Ik ben snel bang te krijgen, dus na de eerste bedreiging was ik al ondergedoken. Ook had ik direct ontslag genomen (wat kan mij die baan schelen als ik met de dood bedreigd word), in de hoop dat ik en mijn dierbaren veilig zouden blijven. Zara en ik verschillen duidelijk heel erg van elkaar.

De cover van het boek is erg gaaf geworden. Heb je hier zelf enige inspraak in gehad?
Dank je! Ik ben er echt heel blij mee. Ik heb hier heel veel inspraak in gehad. Scelta staat voor ‘keuze’ en het is bij deze uitgeverij ook echt zo dat je zelf mee mag denken. De foto voor de cover was ik zelf tegengekomen en met dat materiaal zijn Evelien van Steenis en Carmen Ploeg verdergegaan. De boektrailer sloot ook mooi aan bij de cover, alles leek ineens te kloppen.

Ben je op dit moment aan het schrijven aan een boek?
Ik ben nu met mijn volgende Young Adult-thriller bezig. Inmiddels ben ik op de helft en ik hoop de eerste versie eind dit jaar af te ronden. Daarna ga ik beginnen aan een groter project, waar ik ook al veel zin in heb.

Chinouk Thijssen (1983) is auteur van young adultthrillers, freelance redacteur en social mediamarketeer. Begin dit jaar kwam haar YA-thriller Blindelings (februari 2015) uit bij Scelta Publishing. Op 25 september verschijnt bij dezelfde uitgeverij haar nieuwe thriller Hij is van mij en vindt de boekpresentatie plaats. Eindredacteur Alex is aanwezig om haar te interviewen. Heb jij na dit interview nog een vraag voor Chinouk, stel die dan hier.

Geplaatst op 26 augustus 2015 door Kim — Geef een reactie

Recensie: Ik verdrink in jou van Jasinda Wilder

Wauw. Gewoon wauw. Dit boek zal je laten lachen en huilen.

Samenvatting
Nell en Kyle zijn al hun levenlang bevriend en nu op hun zestiende een ontzettend schattig stel. Als Kyle echter komt te overlijden, weet Nell niet meer wat ze met zichzelf aanmoet. Op de begrafenis komt ze Colton tegen, de oudere broer van Kyle. Onmiddellijk voelen ze zich tot elkaar aangetrokken, maar proberen hier niets mee te doen.
Jaren later ontmoeten ze elkaar opnieuw in New York. Allebei knokken ze om het verleden en de bijbehorende spoken te verslaan. Dit keer kunnen ze er echter niet meer omheen. Ze vallen voor elkaar en hoewel het geen goed idee is om een relatie te beginnen, gebeurt het toch.

Hartverscheurend
Het begin van dit verhaal is erg bijzonder en ontzettend verdrietig. Al binnen een paar hoofdstukken zat ik stiekem te huilen. De schrijfster opent het verhaal met de prille relatie tussen Kyle en Nell, ontzettend romantisch en heel erg lief. Tegelijkertijd weet je al dat het geen toekomst zal hebben, omdat je vooraf al weet dat Kyle dood zal gaan. Nog voordat er iets gebeurt heb je al ontzettend medelijden met Nell en wanneer het zover is, ben je toch nog geschokt.
Dan duikt Colton op. Net zo gebroken en gekwetst als Nell, maar om een hele andere reden. Ze vinden elkaar direct, wat tegelijkertijd ontzettend fout en waanzinnig lief is.
In dit boek weet je vooraf al van een paar dingen wat er zal gaan gebeuren, iets wat meestal behoorlijk vervelend kan werken in een verhaal. In dit geval is dat niet zo. Het verhaal wordt er een flink stuk emotioneler en heftiger van, juist omdat je al weet hoe sommige dingen eindigen.

De leukste foute jongen in tijden
Veel boeken eindigen vaak als er iemand dood gaat of als mensen de liefde hebben gevonden. Dit boek doet dat allebei niet. Na Kyles dood, komt zijn oudere broer in beeld. Colton is grof, fout en natuurlijk absoluut verboden, maar vooral onweerstaanbaar.
Dat de relatie tussen Nell en Colt op zoveel manieren verkeerd en fout is, geeft dit verhaal nog net dat extra randje. Toch zetten ze allebei alles op alles om het te laten slagen, elkaar te helpen en weer heel te maken. En ik kan je dit vertellen; je gaat voor hem vallen. Keihard.

Sexy!
Van de New Adult boeken zijn we inmiddels wel gewend dat er vaak een aantal stomende en hele sexy scènes in voorkomen. Ik verdrink in jou doet daar niet voor onder. Dit boek is dan ook niet echt geschikt voor je kleine broertje of zusje, om het maar even netjes uit te drukken.
Toch draait dit boek niet alleen maar om de sexy scènes. Het is een verhaal over puur en rauw verdriet, maar vooral ook over hoop. Die combinatie maakt dit verhaal zo mooi en zorgt ervoor dat je meegesleurd wordt in een heerlijke emotionele achtbaan.

Conclusie: Niets is heerlijker dan zonder verwachtingen in een boek beginnen, waarna het je volledig van je sokken blaast. Ik geloof dat ik een beetje verliefd ben geworden.

Waardering: 5/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Geplaatst op 26 augustus 2015 door Kim — Geef een reactie

Recensie: ‘Door de Zombiespiegel’ van Gena Showalter

Dit boek is niet perfect, maar wel retespannend. Als fan van deel één wil je dit vervolg echt lezen.

Samenvatting
Deel één van The White Rabbit Chronicles was al spannend, Alice Bell komt er al gauw achter dat dat nog maar het begin was. De zombie aanvallen worden ruiger, spiegels doodeng en Ali zelf krijgt steeds meer zin om een hapje van haar vriendje te nemen.
In dit boek kunnen we minder genieten van Cole, helaas. Hij ontwijkt Alice, houdt dingen verborgen en dumpt haar zelfs. Maar geen zorgen, er is genoeg te genieten en te sidderen in dit verhaal.

Een jaloers persoon
Het vervolg van Alice in Zombieland is een stuk minder minder romantisch. Waar Cole in het eerste deel het perfecte vriendje lijkt, lijkt hij in dit deel vooral jaloers te zijn. Regelmatig wilde ik hem tijdens het lezen dan ook een flinke schop onder zijn welgevormde achterste geven. Wat helaas onmogelijk was.
De visioenen die Ali en Cole in het begin samen deelden zijn niet langer exclusief voor hen. Playboy Gavin heeft nu ook visioenen met haar, al is Ali absoluut vastbesloten ze niet uit te laten komen. Gavin denkt daar anders over, net zoals Cole. Zo nu en dan is het een beetje voorspelbaar en zelfs langdradig, maar al dat rondvliegende testosteron maakt een hoop goed.

Z.A.
Nadat Ali opnieuw wordt gebeten, gebeuren er hele rare en vooral ook doodenge dingen. In de spiegel verschijnt een nieuwe zombie, eentje die griezelig veel op Alice zelf lijkt, maar dan dus dood… brrr. Ali doopt haar al snel tot Z.A. en moet haar uiterste best doen om haar zombie-zelf onder controle te houden.
Spiegels zijn vanaf dit punt in het verhaal ineens doodeng. Ik betrapte mezelf erop dat ik ’s ochtends vroeg niet goed in de spiegel durfde te kijken en ik echt even moed moest verzamelen. Dus bij deze ben je alvast gewaarschuwd, dit boek maakt je wellicht een tikkeltje paranoïde.

Kick Ass Alice
Door alles wat Ali in dit verhaal overkomt, heeft ze weinig andere keus dan een paar ballen te laten groeien en ongelooflijk stoer te worden.

Op sommige momenten vond ik de vecht scènes niet helemaal realistisch geschreven, maar het grootste deel van de tijd zit je op het puntje van je stoel. Je krijgt haast zin om (nadat je uitgelezen bent, natuurlijk) op te springen en bij de sportschool een aantal taekwondo, judo of karate lessen te nemen. Want zeg nou zelf; Als Ali het kan, dan kunnen wij het toch zeker ook? Kom maar op met die zombies!
Conclusie: Showalter zet alles onder spanning en dwingt je naar het puntje van je stoel. Heerlijk.

Waardering: 4/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.

Geplaatst op 21 augustus 201525 oktober 2020 door Kim — 1 Reactie

Column Kim Mulder: Verhuizen met een berg boeken

De zomervakantie is om te lezen. Toch?
Mis. In mijn geval was de zomervakantie er om te klussen en te verhuizen naar mijn eigen huis. Tussendoor moest ik natuurlijk ook nog gewoon werken en ik klaagde dan ook behoorlijk dat ik zo weinig tijd had om te lezen. Zonet heb ik echter even speciaal voor jullie een foto gemaakt van de stapel die ik tussen het verven, werken en verbouwen door heb gelezen. Enne… ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet zo had mogen klagen geloof ik.
Twaalf boeken zijn het. Voor mijn doen nog steeds niet zoveel, maar het was het gelukkig allemaal waard. Al het klussen heeft ons een prachtig huis opgeleverd, maar nog helemaal af is het niet. Wat er nog mist? Nou, mijn boeken.

Bij mijn ouders thuis stond mijn kamer zo’n beetje letterlijk tot het plafond toe vol boeken (toegeven ik had een kast van bijna 2 bij 2 en nog een aantal planken). Het grootste deel van mijn schatjes zit helaas nog steeds in dozen en de reden daarvoor is echt om te lachen (en te janken).
Mijn enorme kast, gemaakt door mijn vader, zit zo goed in elkaar, dat hij onmogelijk weer uit elkaar kan. Tel daarbij op dat hij niet door een raam of een deur past en je ziet het probleem.
Op dit moment moet ik het dus doen met een klein boekenkastje, welke ik nog deel met de boeken van mijn lief ook. Maar er is hoop! Zaterdag kan ik een andere kast ophalen en zodra het loon weer binnen is, is het tijd om een (of twee) kasten te bestellen.
Tot die tijd zal ik nog even met pijn in mijn hart naar al die boeken in die stomme kartonnen dozen moeten kijken.

Als het zover is zal ik jullie laten zien waar ik al mijn pareltjes heb ondergebracht natuurlijk.

Welke boeken hebben jullie afgelopen zomer gelezen trouwens? (Foto’s vind ik leuk!)

Geplaatst op 7 juli 201512 januari 2024 door Kim — 1 Reactie

Mijn boeken voor de zomer

Ended soon

Zomervakantie.
Zon, zee en strand. Tenminste als je geluk hebt. In mijn geval is het voornamelijk werken, klussen en nog een beetje meer werken, niet dat je mij hoort klagen hoor. Want ik heb net samen met vriendlief een huis gekocht en het is dan ook bepaald geen straf om in ons huis te moeten klussen. En dat werken? Tja, het geld moet toch ergens vandaan komen, zodat ik het huis kan betalen. En niet te vergeten boeken.
Die boeken zorgen ervoor dat ik toch een beetje een zomer gevoel heb (al helpt het stralende zonnetje daar ook goed aan mee).
Stukje bij beetje begin ik al mijn spullen in te pakken, om alles straks te kunnen verhuizen. Met pijn in mijn hart stop ik al mijn geliefde boeken in dozen. Natuurlijk pak ik ze binnenkort allemaal weer uit, maar toch zien al die lege planken er wel een beetje sneu uit.
Er is gelukkig een klein stapeltje dat de verhuisdoos heeft weten te ontwijken. Acht boeken die de komende maand mijn zomerse leesvoer moeten gaan vormen. Liefdevol zette ik dit stapeltje op de kast bij mijn vriend (waar ik logeer voordat we gaan verhuizen) en onmiddellijk zette hij grote ogen op.
‘Zijn dat niet een beetje veel boeken?’ vroeg hij mij voorzichtig.
Tja, zijn het er veel voor een maand? Wat vinden jullie?
Zelf vind ik het wel meevallen en ik kijk er dan ook erg naar uit om deze stapel te gaan lezen. Overigens heb ik mijn vriend nog maar niet verteld dat er nog minimaal twee recensieboeken bij gaan komen en dat ik ongetwijfeld nog wel weer ergens een boek zal kopen.
Maken jullie vaak een lijstje van boeken die je nog wilt gaan lezen? Of zet je ze net als ik op een mooie stapel?
Nu ik zo bezig ben, ben ik ook wel nieuwsgierig geworden naar de boeken die jullie deze zomer willen gaan lezen. En gezien mijn voornemen om nog een boek te kopen, welke moet volgens jullie absoluut nog aan mijn zomerlijst toegevoegd worden?
En dan nu mijn boeken voor deze zomer.

Seeker (Arwen Elys Dayton), Clockwork Angel (Cassandra Clare), Clockwork Prince (Cassandra Clare), Clockwork Princess (Cassandra Clare) , De Test (Joelle Charbonneau), After 2 (Anna Todd), Beautiful Disaster (Jamie McGuire) en Waar het licht is (Jennifer Niven).

De twee boeken die ik als recensie exemplaar hoop te gaan krijgen.

Ik verdrink in jou (Jasinda Wilder) en Onvoorwaardelijk (Colleen Hoover).

Geplaatst op 20 mei 201512 januari 2024 door Kim — Geef een reactie

Bijna tijd voor Paper Towns

Ended soon

Nog iets meer dan twee maanden en dan is het eindelijk zover!
Paper Towns – naar het gelijknamige boek van John Green – zal dan in de bioscopen te zien zijn. Dus mocht je het boek nog niet hebben gelezen, dan is dit een goed moment om daarmee te beginnen. En dan heb je hem nog op tijd uit ook.

Waar het ook alweer over ging?
Negen jaar oud zijn ze en onafscheidelijk – Q (Quentin) en Margo Roth Spiegelman – als ze in het park een dode man vinden. Daarna hebben ze bijna tien jaar geen contact meer. Totdat Margo op een avond op het raam van Q’s kamer klopt. De dag erna is ze verdwenen…
De nacht voordat Margo verdwijnt, maken zij en Q een onvergetelijke tocht door de stad waar ze wonen. Ze nemen op creatieve wijze wraak op verschillende mensen: van het vreemdgaande vriendje van Margo, tot de sportheld die Q al jaren dwarszit.

Q heeft het gevoel dat die nacht een onverbrekelijke band tussen hem en de mooie Margo wordt gesmeed. Als zij verdwijnt, laat hij het er dan ook niet bij zitten. Net als iedere keer dat ze eerder wegliep, heeft Margo aanwijzingen achtergelaten waar ze heen is gegaan. En deze keer zijn de aanwijzingen voor Q bedoeld.
Een bizarre roadtrip volgt, waarin Q er langzaam achterkomt dat Margo niet de persoon is die hij altijd heeft gedacht – en ook hijzelf niet.

Om jullie alvast een beetje lekker te maken hier een aantal leuke foto’s. Mocht je meer foto’s, weetjes e.d. willen, volg Paper Towns dan eens op Facebook.

Geplaatst op 19 mei 201512 januari 2024 door Kim — Geef een reactie

Voorstelrondje: The Shadowhunters

Ended soon

Misschien is het je door alle examenstress ontgaan, misschien ook niet. Toch kunnen we er niet onderuit, de nieuwe serie genaamd Shadowhunters heeft nu al bergen fans – en overigens ook een hoop tegenstanders. Deze laatste groep is vooral groot fan van de originele film en niet al te blij met de nieuwe cast. Persoonlijk ben ik inmiddels helemaal verkocht. Ik heb de boeken verslonden en vond de film absoluut leuk om te kijken, maar deze nieuwe cast is toch echt om van te smullen! We stellen ze aan jullie voor (klein detail, op het moment dat ik dit schrijf, zijn nog niet álle namen vrij gegeven).

Dominic Sherwood zal Jace gaan spelen. Je kunt hem kennen als Christian Ozera uit Vampire Acadamy, maar geen zorgen; speciaal voor de serie heeft hij zijn haren prachtig blond laten verven.

Alberto Rosende neemt de rol van Simon op zich. Hem ken je misschien wel van The Swing of Things of Blue Bloods.

Na deze twee kan Isabelle natuurlijk niet op zich laten wachten. Zij zal gespeeld worden door Emeraude Toubia. Bij het grote publiek nog niet erg bekend, maar je kunt haar ook zien in Nuestra Belleza Latina en Model Latina

En natuurlijk kunnen we Clary niet vergeten. Katherine McNamara zal deze rol gaan vertolken. Ze is een echte duizendpoot, ze zingt, acteert, danst en schrijft muziek. En ja, haar haren zijn al in een geweldige rode kleur geverfd.

Alec zal gespeeld gaan worden door Matthew Daddario en Luke door Isaiah Mustafa.

De gevaarlijke Valentine wordt tot leven gewekt door Alan Van Sprang. Ja, die ken je van o.a. Saw 3, Immortals en The Tudors. Dan de geweldige Magnus Bane. De eer is aan Harry Shum Jr. om deze rol te gaan spelen. Geen onbekende voor de fans van Glee natuurlijk. En als laatste aankondiging, Clary’s moeder, Jocelyn zal gespeeld worden door Maxim Roy.

Op de foto hieronder zie je ze allemaal. Van links boven tot rechts onder
Luke – Jace – Isabelle – Clary – Alec – Magnus – Simon – Valentine – Jocelyn

Wat vinden jullie van de cast tot nu toe? En wie zouden jullie willen zien als Sebastian?

Geplaatst op 18 mei 201512 januari 2024 door Kim — Geef een reactie

Een Arabisch sprookje

Ended soon

Ooit leefden mensen en djinns vreedzaam samen. Maar nu woedt er een oorlog.
Zayele is een vrije geest, die haar gearrangeerde huwelijk met de prins van Bagdad koste wat kost wil voorkomen. Ze moet immers haar familie en haar blinde broertje achterlaten.
De djinn Najwa is in opleiding als spion in de oorlog tegen de mensen. Ze leert nog maar net hoe ver haar krachten reiken.
Wanneer de meisjes elkaar toevallig ontmoeten, gebruikt Zayele een krachtige wens en wisselt van plaats met de onwillige Najwa.
Maar de wens heeft onverwachte, grote gevolgen. Beide meisjes moeten nu tussen hun vijanden zien te overleven. Als het bedrog wordt ontdekt, wacht hun een zekere dood.
Dan ontdenkt Najwja een complot dat haar volk moet uitroeien. Hoe kan zij hen waarschuwen?

Een nieuwerwets sprookje
Zodra ik in dit boek begon, kon ik me niet ontrekken aan het gevoel dat ik een sprookje las. Een beetje Aladdin en Ali Baba. De djinns reisden zelfs ooit via een lamp en vervullen wensen. Persoonlijk ben ik een groot fan van dit soort hertellingen en ik stond dan ook te trappelen om te mogen beginnen met lezen.
Erg leuk aan dit boek vond ik dat de schrijfster je echt meeneemt naar het leven in Bagdad. Er wordt echt een Arabische sfeer geschetst, waardoor je spontaan zin krijgt om op vakantie te gaan en het paleis zelf te gaan bewonderen.
Maar dan is er de grot nog waar de djinns wonen. Uitgehouwen onder de grond, vol met schitterende edelstenen en een meer van vuur. Ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet welke van de twee plaatsen ik het eerst zou willen bezoeken.

Als een diesel
Amber Lough schrijft prachtig, ze weet elk beeld heel gedetailleerd bij je op te roepen en slaagt erin het verhaal een aantal leuke en onverwachte plottwists te geven.
Het is daarom dan ook jammer dat het boek voor mijn gevoel als een diesel op gang kwam: traag, maar zodra hij eenmaal gaat, niet meer te stoppen. Tot de helft van het boek zat ik te wachten op echte spanning. Niet dat er niets gebeurd, maar echt pakken kon het verhaal me nog niet.Zodra ik echter over de helft was, ging het ineens als een speer. Een flinke plottwist hier en een levensbedreigende situatie daar, combineer dat met een stel woedende djinns en een paar gemene krengen en taadaa! In het begin legde ik dit boek nog opzij om andere dingen te doen, maar later was dat gewoon onmogelijk. Ik moest hem uitlezen.

Hoewel het verhaal wat langzaam op gang kwam, is het origineel en lekker geschreven. Kortom, 4 sterren waardig.