Novelles zijn tegenwoordig helemaal in en moeten jongeren aan het lezen krijgen. Ook uitgeverij Blossom Books begon met een reeks shorties, waarvan Carlie van Tongeren de eerste in de reeks mocht schrijven. Ondertussen verscheen er ook al een tweede shortie: De tweede stem van Elin Meijnen.
Het zusje van vertelt het verhaal van Liv, wiens broer een ongeluk veroorzaakt. Hoe kwam je op dit idee?
Vooraf was ik aan het brainstormen met uitgeefster Myrthe Spiteri over heftige dingen die je kunt meemaken. Want dat zijn de boeken die ik het liefst schrijf: over heftige en serieuze thema’s, maar dan wel op een luchtige manier. Toen dit onderwerp ter sprake kwam – in het Engels zo mooi omschreven als ‘guilty by association’ – was ik meteen geïntrigeerd. Ik had nog nooit een boek gelezen waarin de familie van een dader centraal staat. Rond die tijd las ik ook een nieuwsbericht over een ongeluk, waarbij een jong meisje op de fiets was aangereden door een auto en was overleden. Er stond een foto bij van de plek langs de weg waar bloemen lagen en er kwam een stille tocht voor haar. Sympathie alom voor het slachtoffer en de familie – logisch en volledig terecht! Helemaal onderaan dat bericht stond één zin over de automobilist, een oudere man. Toen dacht ik: jeetje, hoe zou hij zich voelen? Hoe zou het zijn om familie te zijn van hém? En zo werd die oudere man uit die ene zin Alex in Het zusje van en bedacht ik hoofdpersoon Liv, die moest leven met de consequenties van zijn ongeluk.
In hoeverre verschilde het schrijfproces van een novelle van je eerdere Young-Adult boeken Heerestraat en Rozenlaan en Het meisjesmanifest?
Het schrijfproces was in principe hetzelfde, alleen duurde het wel iets korter (nu 8 à 9 maanden van idee tot boek in de winkel, in plaats van een jaar). Wel was ik er vooraf extra scherp op dat ik niet te veel wilde in die 30.000 woorden. En tijdens het schrijven zag ik de hoofdstukken in Het zusje van meer voor me als scènes, die het witte doek zouden halen. In een novelle is alle ‘ruis’ eruit, alles moet nóg meer een functie hebben dan in een boek met meer pagina’s. Omdat ik ook ambities heb als scenarioschrijver, voelde deze shortie voor mij als de ideale kruising tussen scenarioschrijven en een boek schrijven. Ik vond het spannend, want het was mijn eerste novelle en het was ook de allereerste Blossom Books shortie, maar ik heb er zoveel plezier aan beleefd! Het scène-achtige schrijven matchte ook uitstekend met het lockdownleven, want ik schreef de eerste versie van Het zusje van tijdens de eerste lockdown. Ik moet nu juist weer wennen aan het schrijven van een dikker boek!
Wat vond je het moeilijkst aan het schrijven van een novelle?
De balans vinden tussen een kort en krachtig verhaal schrijven, dat wél voldoende diepgang heeft. Ik houd zelf niet van verhalen in de categorie: leuk voor tussendoor en lekker je gedachten op nul. Ik wil dat lezers juist wél gaan nadenken, ook al is het een novelle. Kill your darlings was nu nóg belangrijker. Dat terwijl schrappen in je eigen verhaal juist best lastig is. Het hielp om afstand te nemen, even een weekje pauze, en mezelf daarna serieus afvragen: mist een lezer deze grappige quote of beschrijvende alinea, die ik zo mooi vind? Deze vraag heb ik mezelf tijdens het schrijven van Het zusje van veel vaker gesteld dan bij mijn andere boeken.
“Het gaat erom dat jongeren met plezier lezen en volgens mij zijn novelles daar uitstekend voor.”
Het zusje van werd dit jaar genomineerd voor de Jonge Jury. Waar heeft die nominatie zoal toe geleid?
Het belangrijkste is dat veel meer leerlingen en docenten kennisgemaakt hebben met Het zusje van, daar ben ik superblij mee! En er waren ook andere fijne extraatjes. Zo krijgen de Jonge Jury-leestips vaak mooie plekjes in bibliotheken, mediatheken en boekwinkels. Ook werd ik door een middelbare school in Sneek uitgenodigd om voor een aantal klassen in een theater te vertellen over mijn boek, samen met twee andere genomineerde schrijfsters. Dat was echt mijn bijzonderste schoolbezoek tot nu toe. Helaas heb ik de Prijs van de Jonge Jury niet gewonnen, super jammer natuurlijk. Toch denk ik dat ik door mijn nominatie de dunnere boeken goed op de kaart heb gezet. Dat ze even goed, leuk en belangrijk zijn en niet onder hoeven te doen voor ‘dikke’ boeken. Het gaat erom dat jongeren met plezier lezen en volgens mij zijn novelles daar uitstekend voor.
