Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘Traveler’ van Arwen Elys Dayton

traveler-arwen-elys-dayton

De geschiedenis van de Zoekers blijkt veel duisterder dan Quin en Shinobu dachten. De zoektocht naar antwoorden waar Quin zo naar hunkert, zorgt voor een kat en muisspel, waarbij ze al hun opgedane kennis nodig hebben om te voorkomen, dat hen hetzelfde noodlot geschied als hun voorouders. Maar zal hen dat lukken?

Samenvatting
Quin en Shinobu proberen op adem te komen van hun laatste gevecht tegen John (einde deel 1 Seeker). Ze worden opgeschrikt door een tweetal wakers, die het op Quins athame voorzien hebben en raken verstrikt in een raadselachtige reis, begeleid door het boek van John’s moeder.

De Jonge Vrees (Maud) is samen met John op het landgoed, waar ze hem tot een waardige Zoeker traint. Tijdens zijn training stuiten zij net zoals Quin en Shinobu op allerlei raadsels rondom de verdwenen Zoekerfamilies en herleiden eveneens de stappen van zijn moeder.
Hoe meer ontdekkingen er gedaan worden, hoe zorgwekkender verleden en heden worden. Bezit het viertal genoeg goedheid en moed om een einde te maken aan wat de Zoekershuizen in het verleden tot waanzin dreef? Zijn ze sterk genoeg om weerstand te bieden aan de honger naar macht en wraak?

Spanning en mysterie
Gelijk aan het begin, duikel je in de spanning en begint er een kat-en-muisspel tussen Quin, Shinobu en de Wakers – jonge jongens die in het bezit zijn van Zoekershulpmiddelen. Daarnaast doen zowel Quin en Shinobu als John en Maud verontrustende ontdekkingen, waardoor je steeds nieuwsgieriger wordt naar wat er allemaal is gebeurd. Dat wordt mooi aangevuld door dagboekfragmenten van Catherine (John’s moeder) en het gevaar dat zij ontdekte.

De cover van het boek, was voor mij ook een mysterie, want waarom zou je het teken van John’s familie op de voorkant willen zetten nu hij een vreselijke bad-guy blijkt te zijn. Na het boek gelezen te hebben, is het juist heel passend, want het vertegenwoordigt vooral zijn moeder en dat maakte de uitnodigende cover met de dubbele betekenis nog mooier.

Ontwikkeling van de personages
Hoewel Quin en Shinobu de eigenlijke hoofdpersonen zijn, maakten zij niet echt een ontwikkeling door. Ze vergaren voornamelijk kennis en proberen de waarheid boven tafel te krijgen.

John daarentegen maakt wel een grote verandering door. Door de lessen en sturing van Maud, leert hij zich eindelijk te concentreren waardoor er een wereld voor hem opengaat. Hij verandert daardoor terug in een personage waar je graag over leest en je bent benieuwd naar zijn levensverhaal.

En dan is er Maud, ik vind haar echt zo geweldig. Ze is heel teruggetrokken en zit gevangen tussen een Vrezenbestaan en het mens-zijn. Ze is mysterieus, dapper en ondanks haar teruggetrokken aard heel strijdbaar voor het goede. Ze heeft in Traveler een meer aanwezige rol en dat vond ik heel fijn, juist omdat zij het leukste personage is.

Jammer maar helaas
Ondanks de spanning, de onverwachte wendingen en de diverse personages, heeft dit boek voor mij een redelijk groot minpunt. Het hele verhaal zit je in een stijgende lijn naar het einde, naar die ene onthulling die het verhaal afrondt – de meeste vragen dan ook worden beantwoord – en dan opeens is er dat minuscule haakje dat het begin van boek drie vormt. Terwijl voor mijn gevoel de rode draad is opgelost.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het verhaal leuk en het idee nog meer over de Zoekers te lezen maakt me in die zin blij. Maar het is zo’n cliché einde, dat ik het ook prima had gevonden nog zo’n vijftig pagina’s extra te hebben, zodat het een sterk en mooi einde zou hebben, nu is dat het net niet. Maar wie weet wordt deel drie wel mind-blowing en is er niets meer van het cliché terug te zien.

Conclusie: Spannend, vol mysteries en interessante wereld waarin de Zoekers leven. Een goed en volwaardig vervolg op Seeker.

Waardering
Sterren: 4/5 sterren

Disclaimer
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Van Goor in ruil voor eerlijke recensie.

Gegevens boek
Titel: Traveler (Seeker 02) | Auteur: Arwen Elys Dayton | ISBN: 978 90 00 3247 2 | Aantal pagina’s: 342 | Datum van verschijnen: mei 2016 | Uitgeverij: Van Goor

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Blauwe maan van Jaye Wells

blauwe-maan

blauwe-maanKate Prospero is terug! En dat belooft veel actie en chaos. Helemaal met een blauwe maan op komst, die de criminelen van Babylon horendol maakt en hen tot de meest bizarre plannen aanzet. Kan Kate en het team de stad redden van een ondergang onder een volle maan?

Flaptekst

Samen met Morales is Kate aan het surveilleren in de stad om de lokale politie te ondersteunen, overal ontstaan namelijk relletjes door de bijna volle maan. De magie wordt er onstuimig en onbeheersbaar door.

Wat een onschuldige verstoring in een park lijkt te zijn, blijkt het begin van een race tegen de klok om een man verkleed als satyr tegen te houden. Hij zint erop alle inwoners van Babylon van hun maskers te ontdoen. En als het team faalt, zal niet een crimineel de chaos veroorzaken, maar alle brave burgers zelf.

Kate en het team moeten deze pittige klus snel zien op te lossen, maar de man is hen steeds een stap voor. Met de volle maan bijna volmaakt aan de hemel, lijkt een onmetelijke chaos onafwendbaar. Alleen als Kate haar trots opzij zet, kunnen ze misschien de stad van het onheil behoeden.

Spanning en chaos

Kate en Morales stuiten aan het begin van het boek op een rare ordeverstoring, dat het begin van een heksenjacht is op een man met onbekende plannen. Tot aan het einde tast je in het duister wat de man wil bereiken.

Mensen worden behekst, er vallen doden, geheimen worden onthuld en oom Abe doet ook fijn een duit in het zakje. Allemaal ingrediënten die de spanning blijven opvoeren.

Er komt lange tijd weinig schot in de zaak, want de geheimzinnige man blijft hen een stap voor. De taskforce moet alles op alles zetten en nog slimmer zijn om een kans te maken Babylon te beschermen. Zowel Kate als Morales worden tot het uitstere gedreven als ze de onthulling naderen.

Ontwikkelingen van Kate
Als je deel één Grijze magie hebt gelezen, dan weet je dat Kate en magie niet zo goed samengaan. Ze wil er letterlijk niets mee te maken hebben. Bij de taskforce heeft ze niet bepaald veel geluk in dat opzicht, omdat ze steeds geconfronteerd wordt er wel iets mee te moeten doen. Dat loopt in dit deel tot behoorlijke hoogtepunten – of zal ik zeggen dieptepunten? Want Kate valt redelijk diep en moet zichzelf door veel slijk heen slepen.

Ik vond het proces dat ze door moet, voornamelijk om zichzelf te vinden en te begrijpen hoe het komt dat ze zo haatdragend tegen alle magie is, erg goed beschreven. Het is herkenbaar en daardoor ook realistisch.

Op een bepaald punt heeft ze bijna iedereen tegen zichzelf in het harnas gejaagd, enkel omdat ze weigert haar hart te luchten. Daar vond ik haar toch niet meer zo’n leuk personage, omdat ik gewoon wilde dat alles goed zou komen en ze haar mond open zou trekken. Al snap ik wel dat Kate daar helemaal geen zin in heeft, je zwakte tonen als je een cop bent is niet zo goed voor je heldenstatus/ego.

Humor
Kate en Morales zijn heerlijk aan elkaar gewaagd. De droge opmerkingen die ze tegen elkaar maken en vooral de gezichtsuitdrukkingen die Morales vaak zat maakt zijn grappig. Ik hoop echt dat die twee ooit wat met elkaar krijgen.
De vorige zaak die Kate had, was vooral erg serieus. Deze met de blauwe maan ook wel, maar de magische drankjes waarmee rondgestrooid wordt en de uitwerkingen (lust) zijn op zijn zacht gezegd luguber en eigenlijk zou je er niet om moeten lachen, maar stiekem deed ik dat wel.

Conclusie: Spannend vervolg dat doet hunkeren naar meer Kate Prospero. En hopelijk wordt het op een dag wat tussen haar en Morales.

Waardering: 4/5 sterren

Disclaimer

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij De Fontein in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek

Titel: Blauwe maan (Kate Prospero deel 2) | Auteur: Jaye Wells | ISBN: 978 90 261 3789 1 | Datum van verschijnen: januari 2016 | Uitgeverij: De Fontein

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Nodig van Joelle Charbonneau

‘Niemand krijgt iets voor niets. We zouden allemaal beter moeten weten,’ luidt de cover van Nodig. En Nodig weet precies hoe het ervoor zorgt, dat we doen wat het wil. Als je eenmaal akkoord gaat met de voorwaarden, ben jij verantwoordelijk voor de daden waarvan je niet eens wist dat je ze pleegde, maar je krijgt wel dat wat je nodig zei te hebben. Was dat het waard?

Samenvatting
Kaylee is koortsachtig op zoek naar een nieuwe nier voor haar broertje. Haar vader zou een perfecte match zijn, maar die is met de noorderzon vertrokken. Mams doet volgens Kaylee weinig, dus probeert ze alles wat ze zich kan bedenken. Het is een hopeloze zoektocht. Tot Nodig op haar scherm verschijnt en haar vraagt wat ze echt nodig heeft.
Het platform Nodig begint heel onschuldig, met tegenprestaties als vrienden uitnodigen. Binnen no-time is de hele school actief. Als niemand meer uit te nodigen is, beginnen de opdrachten van Nodig te veranderen. Ze lijken heel onschuldig, tot de eerste slachtoffers vallen.
Kaylee heeft het gevoel dat zij de enige is die het ziet. Als ze de politie probeert te waarschuwen, keert Nodig zich tegen haar. Ze is gevangen in een tweestrijd: gaat ze voor de levensreddende nier of bewijst ze haar onschuld in de chaos die haar aanwijst als boosdoener?

Onverwacht goed boek
Bij dit boek was ik een beetje bevooroordeeld. Ik had namelijk het idee dat het erop gericht zou zijn de personages voor gek te zetten en daar houd ik totaal niet van. Gelukkig neemt Nodig een hele andere wending. Het is nog steeds tenenkrommend, omdat je aanvoelt dat het vreselijk mis zal gaan, maar dat is de spanning die dit boek meeslepend maakt.
Wat dit boek voor mij goed maakte, was het proces waarbij langzaam iedereen werd ingepalmd om alles te doen wat Nodig van hen vroeg. Het zijn steeds kleine dingen die onschuldig ogen of een ‘is je eigen schuld’ gevoel oproepen bij de uitvoerders van de opdracht. Plus alles gebeurt anoniem, niemand die erachter komt. Nodig is als een sluipmoordenaar die opeens zijn slag slaat.

Overdosis personages
Om een beeld te vormen van Nodig, zijn er heel wat personages die aan bod komen. Enerzijds schept het een beeld van de naïviteit van de tieners (ik wil iets hebben, dus als Nodig me vraagt mijn vaders medische gegevens online te delen, dan doe ik dat), anderzijds voedt het jongeren om slechte dingen te doen.
Omdat er best veel personages zijn en de meeste maar één à twee hoofdstukken hebben, was het voor mij moeilijk om te volgen wie wat had gevraagd en welke opdrachten bij wie hoorde. Wellicht was die verwardheid wel de bedoeling natuurlijk, want zo ervaarde Kaylee het immers ook. Maar het gaf me niet de mogelijkheid om een gezicht bij hen te creëren.

Losse eindjes
Omdat Kaylee de meest bizarre dingen heeft gedaan om een donornier te vinden, vertrouwt haar moeder haar niet meer. Bovenal is haar zieke broertje voor haar moeder belangrijker dan Kaylee ooit zal zijn. Het was hartverscheurend om te lezen, hoe die relatie steeds verder afbrokkelt.
Aan het einde van het boek is er een mogelijkheid om het uit te spreken, maar er kwam helemaal niets. Geen herenigingsknuffel en ook geen woeste uitbarsting van Kaylee om haar recht te behalen. Het voelde wat kaal en onaf. Een gemiste kans wat mij betreft, omdat er eerder in het verhaal constant heel veel aandacht is voor de gebroken relatie tussen moeder en dochter.
Wat ik ook jammer vond, was dat het einde een beetje half was en snel ging. Je leeft helemaal naar de ontknoping toe en je hebt allerlei scenario’s in je hoofd over waarom Nodig bestaat en waarom het doet wat het doet, wie er achter zit, etc. Als het moment dan daar is, krijg je een halve toelichting. Het beantwoordt de eerste vragen, maar aan het einde ga je je vooral afvragen, ja maar waarom dan? Wat was het doel? Dat was best wel een domper, omdat het hele boek daar eigenlijk om draaide. Wellicht komt er nog een deel twee; het einde leent zich er wel enigszins voor.

Conclusie
Spannend boek dat laat zien hoe gemakkelijk het is om een groep in je macht te hebben, maar jammer van het ‘halve einde gevoel’ dat achterblijft.

Waardering: 3/5 sterren

Disclaimer
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Karakter Uitgevers in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek
Titel: Nodig | Auteur: Joelle Charbonneau | ISBN: 978 90 452 1024 7 | Datum van verschijnen: februari 2016 | Uitgeverij: Karakter Uitgevers

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘De nieuwe orde’ van Chris Weitz

De nieuwe orde is spanner en leuker dan zijn voorganger. Met filmische beschrijvingen komen Jefferson en Donna in een geheel nieuw avontuur als zij niet de enige overlevers blijken te zijn. De rest van de wereld is namelijk niet vergaan. En de grootste uitdaging van alles is: hoe zet je een nieuwe beschaving op, waarin iedereen gelijk is?

Samenvatting
In eerste instantie worden de jongeren van Plum Island gered, maar in plaats van als overlevers onthaald te worden, zitten ze individueel opgesloten en worden ze uitgehoord. Als de kans zich voor doet te ontsnappen aan de volwassen die een geheel eigen plan hebben, raken Donna en Jefferson elkaar kwijt.

Donna komt in Engeland terecht, waar de overheid erg blij is om informatie te krijgen over de status in Amerika. Ze horen daar nauwelijks iets over. Terwijl Donna langzaam de vreselijke waarheid ontrafelt, staat Jefferson voor een haast onmogelijke taak. Hij wil in New York een nieuwe samenleving opzetten, waarin iedereen gelijk is. Maar met stammen als de Uptowners en de Harlammers blijkt dat niet eenvoudig. Gaat het hem lukken om de vrede te bewaren of barst de chaos pas echt los als hij het medicijn als laatste troef inzet?

Page-turner
In De Nieuwe orde wilde ik blijven lezen en ontdekken wat er voor Donna en Jefferson achter werd gehouden. Ze worden gered, maar opgesloten, uitgehoord en er wordt gezocht naar het medicijn. Het is overduidelijk dat de volwassenen niet van plan zijn al die arme kindertjes te redden.

De spanning in het boek bouwt zich steeds verder op. In het begin door hulp uit onverwachte hoek om de tieners van het schip af te helpen en later door de complotten die in iedereen lijkt te hebben. De spanning komt aan het einde tot een hoogtepunt, waardoor je op het puntje van je stoel zit en er eindelijk antwoorden lijken komen, maar net niet helemaal waardoor je smachtend naar het vervolg hunkert.

Filmische decors
Chris Weitz is naast auteur ook filmproducer en –regisseur en dat zie je terug in het boek. De beschrijvingen zijn heel levendig en je kunt het zo voor je zien. De ‘camera’ vliegt net zoals in films door de gangen, straten en plaatsen waar de hoofdpersonages komen.

Het heeft de tak-tak-tak actie zoals in films, als er opeens veel achterelkaar gebeurd, de personages elkaar haastig opvolgen en de hoofdstukken steeds korter worden.

Daarnaast heeft Chris Weitz goed nagedacht over de rest van de wereld. In veel dystopia boeken vind ik vaak dat de onthulling over de rest van de wereld wat cliché zijn. Maar hier heb je het idee dat je kunt begrijpen waarom Amerika ‘vergeten’ is en het hele gebeuren in de doofpot is gestopt. Hoewel het nog steeds ontzettend fout is om je burgers te laten geloven dat iedereen daar dood is.

De verschillende stammen
Wat ik heel sterk aan dit boek vond, was de wijze waarop de verschillende stammen met elkaar omgaan. Je hebt de Uptwoners die alleen maar willen heersen, de Harlammers die voornamelijk wraak willen. En dan zijn er nog tal van kleine stammen, waarvan een aantal al eerder naar voren zijn gekomen. Als Jefferson in New York zijn nieuws verkondigd, komen er uit alle holen en gaten groepjes tevoorschijn die zich op een of andere wijze overeind hebben weten te houden. En hoewel de meeste wel wat voelen voor een veilige samenleving, wil dat nog niet zeggen dat ze allemaal dezelfde wensen hebben, waardoor je steeds twee stappen vooruit doet en één terug.

De wijze waarop Jefferson orde probeert te creëren vond ik heel mooi. Hoewel hij bijna volwassen is, vindt hij een ‘kinderlijk eenvoudige’ wijze om diegene die serieus zijn, geheel te betrekken in zijn plan. Maar of hij daarmee de veilige samenleving weet op te bouwen is nog maar de vraag.

Met dat in het vooruitzicht beloofd deel drie nog spannender te worden dan zijn twee voorgangers.

Conclusie: Aanrader! Spannend vervolg waarin Jefferson zijn ideaal nastreeft om een veilige wereld te creëren en ondanks alle complotten blijft hij hoop houden.

Waardering: 4/5 sterren

Disclaimer

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Luitingh-Sijthoff in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek
Titel: De nieuwe orde (De overlevers 02) | Auteur: Chris Weitz | ISBN: 978 90 218 0785 0 | Datum van verschijnen: november 2015 | Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘Grijze magie’ van Jaye Wells

grijzemagie

grijzemagieIn de wereld van Kate Prospero heeft men te maken met magiekartels en sinds kort is er een nieuw drankje op de markt: Grijze wolf. Het is aan het team van Kate om de maker te vinden en tegelijkertijd met een tegengif te komen om een uitbraak te voorkomen. Maar gaat hen dat op tijd lukken?

Samenvatting

Agent Kate is op patrouille als ze een man met Grijze Wolf in zijn lichaam aantreft. Dat is het begin van een spannende speurtocht naar de oorsprong van het drankje. Door omstandigheden komt ze in contact met de Magic Enforcement Agency.

Tot haar grote verrassing wordt ze opgenomen in het team van de MEA. Samen met de rechercheurs gaat ze op pad om de dader te ontmaskeren. Meerdere grote jongens hebben redenen om de maker te zijn en hebben tegelijkertijd een alibi om het niet te zijn.

Als ze dicht bij de ontknoping komen, wordt Kate voor het blok gezet. Ze heeft de kaarten in handen om alle antwoorden te bemachtigen, maar om die te krijgen moet ze eerst een innerlijk gevecht met zichzelf winnen. Ze gebruikt geen magie, in welke vorm dan ook. Kate is bij de politie gegaan om het te bestrijden. Als ze zich niet met magie inlaat, kan ze dan leven met de gevolgen van haar keuze?

Urban fantasy

De cover heeft  een urban fantasy stempel; hedendaagse fantasie met magie. Kenmerkend aan dit genre en ook dit boek, is dat ze vlot lezen, ze je het verhaal insleuren, super spannend zijn en veel humor hebben.

In Grijze magie komen geen echte weerwolven of vampiers voor. Wel een paar ongure types die voor vampier kunnen doorgaan en met het drankje Grijze wolf kom je in de buurt van een weerwolf. Dit boek draait met name om alchemisten die magie in hun drankjes strooien.

Kate en magie

Voor Kate is magie iets dodelijks en het liefst blijft ze erbij uit de buurt. Hoewel ze vroeger zelf drankjes brouwde en het kartelleven van binnen kent, rekent ze hen nu het liefste in. Pas later in het verhaal wordt duidelijk hoe het zo gekomen is, maar haar verafschuwing druipt van de pagina’s af. Ze probeert dan ook koste wat kost haar broertje Danny bij magie vandaan te houden.

Door haar rol in het team van de MEA en door de nieuwsgierige aard van haar broertje komt ze uiteindelijk voor het blok te staan. Ze heeft magie verbannen uit haar persoonlijke levens sfeer en de enige reden om ermee in aanmerking te komen is door de dealers en de junkies op te pakken. Maar om Grijze Wolf een enkeltje de vergetelheid in te helpen moet ze kiezen tussen haar magie-loze leven of zich weer in te laten met het brouwen van drankjes.

De wijze waarop Kate worstelt met de keuze vond ik erg goed beschreven. De worsteling is ontzettend herkenbaar. Kies je voor jezelf of kies je voor wat de rest van je team en familie het juiste acht. En welke last weegt daarbij het zwaarst? Ik zou niet graag in Kate’s schoenen staan, want wat ze ook kiest het zal haar leven sowieso op zijn kop zetten.

Bad boys

Kate is niet echt een schoolvoorbeeld doordat ze uit het kartel komt en ze wil ook niet alles volgens de regeltjes doen, maar de andere personages kunnen er ook wat van. Vooral de mannen die wel interesse in Kate hebben. Hen vond ik van die geromantiseerde badboys die heel stoer overkomen, maar tegelijkertijd een hele zorgzame kant hebben die ze eigenlijk niet willen laten zien.

Ik vond het leuk dat de verschillende personages allemaal uniek in hun karaktertrekken waren. De wat belangrijkere mensen in het verhaal hebben een wat uitgesprokener aard en hebben opvallende trekjes, zoals een van Kate’s collega’s die al hij zich verveeld zijn iets aan zichzelf moet veranderen. De ene keer is zijn haar blauw en dan weer rood. Door deze specifieke kenmerken komen de personages tot leven.

Conclusie: Verslavend spannend boek met leuke personages en een ingewikkelde zaak waarvan de onthulling tot aan het einde spannend blijft.

Waardering: 4/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij De Fontein in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek

Titel: Grijze magie (Kate Prospero 01) | Auteur: Jaye Wells | ISBN: 978 90 261 3787 7 | Aantal pagina’s: 412 (exclusief de extra hoofdstukken van andere urban fantasie boeken) | Datum van verschijnen: oktober 2015 | Uitgeverij: De Fontein

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘De Remedie’ van Suzanne Young

De remedie

De remedieAls je dacht dat de zelfmoordepidemie met de typische geneeswijze niet bizarder kon? Reis dan terug in de tijd, naar de periode voor de epidemie. De tijd dat sluiters (acteurs) in de huid kruipen van een overledene om zo het verlies en verdriet voor de familie te verzachten. Maar is het genoeg om de snel verspreidende depressie tegen te gaan?

Samenvatting

Quinn is van kleins af aan al een sluiter. Zodra er een meisje van haar leeftijd overlijdt en de familie tijd nodig heeft om door de eerste fase van rouw heen te komen, kunnen ze Quinn inhuren. Zij kruipt in de huid van het overleden meisje en speelt voor bepaalde tijd diens leven.

Als Quinn direct na een opdracht voor twee hele weken wordt ingehuurd, komt ze voor een kruispunt te staan. Kiest ze voor zichzelf of helpt ze een familie in rouw. Ze besluit het laatste en kruipt in de huid van Catalina Barnes.

Dat is het begin van een heftige periode. Niet iedereen accepteert sluiters en hoewel Quinn meestal alles over de overlevende weet om zo te evolueren tot die persoon, blijkt er informatie te zijn achtergehouden. De organisatie waar ze al bijna haar hele leven voor werkt is met duistere dingen bezig. Kan Quinn op tijd ontsnappen voordat ze zichzelf verliest in alle mensen die ze eens was, maar eigenlijk nooit is geweest?

Slotdeel het programma

Toen ik in dit boek begon had ik het idee dat het zou gaan over de beginfase van de epidemie. Het was dan ook niet heel raar dat er onbekende personages in voor kwamen. Echter speelt dit zich een heel stuk voor de epidemie af. Het gaat over hoe men met het verwerkingsproces omgaat en de connectie met de serie, is voor mijn gevoel alleen tijdens de epiloog duidelijk aanwezig. De rest van het boek is een geheel nieuw verhaal in dezelfde wereld. Het einde matcht dan ook niet met deel één & twee, het geeft zelfs hints dat er een vervolg kan komen omdat het een zeer open einde is. Een open einde dat niet in deel één opgepakt wordt, wat je wel zou verwachten omdat dit over de tijd vóór het programma gaat.

Voor mij was dit boek dan ook best een domper. Ik had veel meer lijntjes tussen het programma en het begin verwacht. Maar als ik het als los boek zie, dan kan ik het best wel waarderen.

Psychologische rollercoaster

Als Quinn zich tot Catalina Barnes omtovert, lijkt er in het begin niets aan de hand, maar naar mate de ouders en het vriendje van Catalina gewend raken aan de spookverschijning, merk je dat er scheurtjes bij Quinn verschijnen. Ze raakt zichzelf kwijt en hunkert naar het perfect lijkende leven van Catalina.

Het is het moment dat je soms wenst iemand anders te zijn, omdat hun leven zo geweldig lijkt. Dat is wat Quinn eigenlijk iedere keer doormaakt, zij verlaat iedere keer opnieuw haar eigen leven en wordt omringd door liefhebbende ouders. Iets wat ze van thuis niet echt kent, omdat haar vader een bepaalde afstand tot haar houdt.

De scheurtjes breken steeds iets verder en je wordt meer en meer in de heftigheid van Quinns leven meegenomen. Ze kan nauwelijks meer zien dat de mensen op Catalina reageren en niet op haar. Op een gegeven moment hoop je zelfs dat ze bij de ouders van Catalina blijft omdat ze haar zo graag hebben, terwijl je tegelijkertijd weet dat het hele sluiter-gedoe harstikke fout is, ook al geeft het mensen een extra periode om afscheid te nemen van iemand die nooit meer terugkomt.

Spanning

Het boek is van het begin al spannend omdat Quinn tegen de gebruikelijke regels, direct aan een nieuwe opdracht start en in de huid van een ander kruipt. Normaal is er een periode van rust om jezelf weer te vinden en die heeft Quinn niet. Je vraagt je steeds af, waarom wordt zij daarvoor gevraagd? En die spanning zet zich in het hele boek voort.

Ik hoop dat er nog wel iets van een deel vier of novelle komt, waarin het open einde nog een sluiting krijgt. Dat was erg spannend, maar gaf helaas geen antwoorden over hoe het met Quinn vergaat na een definitieve keuze.

Conclusie: Niet helemaal wat ik ervan verwachtte, maar wel een meeslepend verhaal waarbij je je afvraagt of het ooit nog goed kan komen.

Waardering: drie van vijf sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis exemplaar van de uitgeverij Karakter Uitgevers in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek

Titel: De remedie (Het programma deel 3) | Auteur: Suzanne Young | ISBN: 978 90 452 0992 0 | Aantal pagina’s: 368 | Datum van verschijnen: oktober 2015 | Uitgeverij: Karakter Uitgevers

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘Out There 01 De kristallen sleutel’ van Manon Spierenburg

out-there

out-thereOut There beschrijft een spannend avontuur naar een kristallen sleutel die de poort terug naar aarde kan openen. Tot dusver is nog niemand ontsnapt, kan het zestal daar verandering in brengen?

 

Samenvatting

Oliva wordt verward wakker in een woud dat ze niet kent. Haar eerste reactie is dat ze een vliegtuigcrash overleefd moet hebben, hoe kan ze anders in een onbekend bos zijn in haar eentje. Alleen strookt dat niet met het feit dat ze een herenpyjama draagt en kaal is. Als ze op onderzoek uit gaat komt ze een tweeling van twaalf tegen, een verwarde popster, een kwebbelende vrouw en een jongen van haar leeftijd.

 

Als ze uiteindelijk bewoners van Out There ontmoeten, blijken ze in een andere dimensie te zijn en naar huis gaan is onmogelijk. Tenzij je de kristallen sleutel vindt, maar die kun je alleen vinden als je eerlijk tegen jezelf bent. Dat is niet voor iedereen een even gemakkelijke opgave. En dan rest nog de vraag, willen ze Out There waar niets je kan gebeuren, verlaten om terug te gaan naar een leven dat misschien niet altijd even goed was?

 

Out There

Out There is een van de vele dimensie naast onze eigen wereld. Je komt er door bepaalde keuzes die je hebt gemaakt; volgens sommige bewoners hebben ze daarmee veel geluk gehad. In andere dimensies verlies je je spraak of je zicht. De kans om dan terug te keren is onmogelijk.

 

Het is een redelijk vredige wereld die een beetje op aarde lijkt. Niet alle bewoners zijn even vriendelijk of hebben het beste met het reisgezelschap voor. Er zijn duivelse mensapen, maar ook enigszins vriendelijke hony’s (een kruising tussen hond en paard).

 

De dimensie Out There komt erg geloofwaardig over, als in het is een mogelijkheid dat het echt bestaat. Manon Spierenburg heeft daarbij de reden waarom juist deze personages in Out There zijn gekomen, goed uitgewerkt. Ik vond het interessant om te zie hoe zij zich ontwikkelden in een poging om thuis te komen, want alleen als je met jezelf in het reine komt, krijg je een soort tweede kans. Niet iedereen heeft de vechtlust om die kans met beide handen te grijpen.

 

Het reisgezelschap

De zes van het reisgezelschap zijn elk zeer uitgesproken personages. Ik vond het leuk om over zulke duidelijke personages te lezen, omdat ze daardoor echt zijn in plaats van slechts van inkt. Alleen al door hun spraak en doen en laten kun je ze herkennen. In de dialogen is geen “zegt Oliva” nodig, want met geen mogelijkheid haal je ze door elkaar.

 

Het enige wat ik wel een beetje apart aan de personages vond waren hun leeftijden. De volwassen zijn duidelijk, die zijn volwassen. De tweeling is ook duidelijk nog jong. Maar Oliva en Erdim zijn een aantal keer van leeftijd gewisseld. Eerst dacht ik namelijk dat Oliva zestien was en Erdim zeventien. Dat die twee wat voor elkaar voelen, leek me vanzelfsprekend. Een stuk later blijkt dat Erdim vijftien is en Oliva twaalf. Door de plotselinge verjonging van beide personages, kon ik me niet meer voorstellen dat een vijftienjarige interesses heeft in een twaalf jarige. Er leek opeens een groot gat tussen het kind en de tiener te zitten.

 

Spanning

Het verhaal is constant spannend, al vanaf het begin. Dan weten de hoofdpersonages immers nog niet waar ze zijn en of ze elkaar kunnen vertrouwen. Daarnaast zijn er behoorlijk wat obstakels: gevaarlijke bewoners, nauwe grotgangen en riviermonsters. De tocht door Out There is allesbehalve gemakkelijk en bij iedereen die je tegenkomt zet je toch wel vraagtekens. Naast het reisgezelschap volg je namelijk ook af en toe de bewoners zelf en dan blijkt dat ze niet allemaal even goede wil hebben. De vraag wat ze van plan zijn, maakte het spannend.

 

Het einde was een fijne cliffhanger, dus ik kijk uit naar het vervolg dat in het najaar van 2016 verschijnt.

 

Conclusie: spannende ontdekkingsreis en zoektocht in Out There naar een kristallen sleutel dat de enige deur naar huis kan openen.

 

Waardering: drie van vijf sterren.

 

De recensent ontving hier een gratis leesexemplaar van de uitgever Luitingh-Sijthoff in ruil voor een eerlijke recensie.

 

Gegevens boek

Titel: De kristallen sleutel (Out There 1) | Auteur: Manon Spierenberg | ISBN: 9789021016665 | Aantal pagina’s: 287 | Datum van verschijnen: oktober 2015 | Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Shinu 01 Strijd tegen de tijd van Jonas Boets

shinu

shinuMaak je klaar om af te reizen naar de donkere kelders van de stad om samen met Ish te ontsnappen aan een regime dat zijn kracht haalt uit ieders Shinu.

Samenvatting

Ish is een tiener die de leeftijd heeft behaald om eindelijk naar de stad gebracht te worden. Van zijn pleegvader leert hij in het geheim de waarheid rondom de stad en wordt hij getraind om zo te zorgen dat hij een kans maakt om te ontsnappen. Want jongeren als Ish worden ingezet als werkvee en hebben een kort leven.
De stad weet namelijk wie lang leeft en wie niet, dat weten ze omdat ze de Shinu (hun sterfdatum) van iedereen kunnen uitlezen door middel van een armband met weerhaakjes in je vlees. Mensen met een hoge Shinu leven lang, worden goed verzorgd en hebben geen idee wat mensen als Ish in de buik van de Stad doormaken.

Ish heeft als doel om aan de stad te ontsnappen, maar eenmaal daar blijkt dat niet eenvoudig en niet iedereen is te vertrouwen. Hij zal met de stroom mee moeten zwemmen om een kans te wagen, maar kan hij tot die tijd zijn doel scherp houden?

Naïeve Ish

Ish krijgt aan het begin een hoop kennis mee om het verschil te maken in de stalen greep van de stad. In het begin zet hij gelijk de aanval in, maar daarna zwakt hij af en wordt hij een van de vele. Ik vond het jammer dat hij niet meer gebruikmaakte van de gegeven kennis, zeker omdat hij van een geheel ander leven komt dan waar hij nu terecht is gekomen. Je zou daardoor verwachten dat hij meer pit heeft, dat de drang om terug te keren levendiger blijft dan nu het geval is. Hij schikt zich snel naar zijn nieuwe leven.
Aan de andere kant, op het moment dat zijn vechtlust opbloeit, dan gaat hij er ook helemaal voor. Neemt risico’s om zijn doel te behalen, waardoor het verhaal erg spannend wordt. Gaat het hem lukken of is heeft het beheer van de stad hem door?

Jongensboek

Het leven in de stad is voor de werkers erg zwaar. Doordat hun Shinu laag is, zijn ze niet waardevol. Met geweld worden ze op hun plaats gehouden, maar de werkers kunnen er zelf ook wat van. Zondag is de enige rustdag en dan kijken ze voor vermaak naar brute gevechten, soms met de dood ten gevolg. Jonas Boets laat het bloed en speeksel zo nu en dan van de pagina’s vliegen.
Door de bruutheid, het mannelijke hoofdpersonage en de spanning vind ik het echt een jongensboek. Soms was het boek iets te jongensachtig voor mij met de bordelen en de wedstrijden die erin voor komen. 

Ondanks alle duisternis, gruwel en leed is er gelukkig ook een beetje ruimte voor vriendschap, familie en liefde. Voor Ish zijn Eve en Jo de belangrijkste personen en voor hen is hij bereid te vechten.

De stad

Het decor van het verhaal zijn de kelders van een gigantische Stad, die alleen voor mensen met een hoog Shinu mooi is. Geen enkel moment verliest de stad zijn grimmige en koude gevoel en dat vind ik echt een pluspunt. Je wilt daar zo snel mogelijk weg. Toch ben ik wel nieuwsgierig hoe de rest van de gigantische stad is naast de onderste lagen waar men niets waard is. Het is bijna niet voor te stellen dat de stad ook mooie kanten moet hebben, nu je alleen de onderste lagen hebt gezien.

Conclusie: Spannend en goed in elkaar gezet verhaal! Een aanrader voor jongens die houden van een bruut gevecht voor de vrijheid. 

Waardering: 3/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Leopold in ruil voor een eerlijke recensie. 

Titel: Shinu 01 Strijd tegen de tijd | Auteur: Jonas Boets | ISBN: 9789025868635 | Aantal pagina’s: 203 | Datum van verschijnen: oktober 2015 | Uitgeverij: Leopold

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘De Fixer’ van Jennifer Lynn Barnes

de-fixer

de-fixerWaan je in een wereld waar Fixers bestaan, mensen die al je problemen oplossen. Maar wat als één van hen je met de noorderzon vertrokken zus blijkt te zijn en jij in no-time ongewild in haar voetsporen treedt?

Over het boek

Tess heeft een relatief rustig leven: ze gaat naar school, helpt op de ranch van haar opa en probeert te verdoezelen dat haar opa in een snel tempo door dementie achteruit gaat. Dat gaat aardig goed, tot haar zus Ivy vanuit het niets bij haar thuis opduikt. Voordat Tess helemaal doorheeft wat er gebeurt, is haar opa naar een opvang gebracht en zit ze zelf in Washington.

Ivy wil over haar resolute optreden, haar verleden en werk niet uitweiden. Alles is al geregeld: Tess kan direct naar Hardwicke, een school voor elite leerlingen. Daar hoort Tess in de wandelgangen wat haar zus is: een Fixer. Iemand die alle problemen oplost.

Hoewel Tess helemaal geen zin heeft om de problemen van andere op te lossen, kan ze een vriend in nood niets weigeren. Vivvie heeft een duister hulpbehoevend geheim en het lijkt erop dat alleen Tess (en haar vrienden Asher en Henry) de mysteriën kunnen ontrafelen, tot grote ergernis van Ivy, die Tess zover mogelijk van de zaak probeert te houden, met onheilspellende gevolgen.

Verrassend en spannend

Ik ken Jennifer Lynn Barnes van het boek Nobody (wat gaat over mensen die onzichtbaar zijn), dat een spannend boek was maar bovenal een origineel concept had. Ik had goede hoop dat De Fixer op eenzelfde manier verrassend en spannend zou zijn.

En dat was het! Tess heeft als doel om haar vriendin te helpen, en zal daarvoor in de voetsporen van haar zus de Fixer moeten treden. Dat beroep vond ik leuk bedacht en ik werd erg nieuwsgierig naar wat zo iemand doet. Het werk dat een Fixer uitvoert ligt ergens tussen een privé detective en maffia figuur, die zich voornamelijk omringt met de elite. Dat vond ik origineel aan het boek, om de president en andere hoogwaardigheidsbekleders voorbij te zien komen, die de hulp van een Fixer nodig hebben.

Tess wil snel antwoorden om verder in het onderzoek naar de waarheid te komen, mede doordat ze onervaren is levert dat ietwat gevaarlijke situaties op die het verhaal erg spannend maken. Daarnaast weet Jennifer het voor elkaar te krijgen dat bij sommige mensen lange tijd onduidelijke is of zij aan de goede of kwade kant staan.

Personages om bij in de huid te kruipen

Als iets me in een boek trekt zijn het wel de personages: hoe realistischer en eigenzinniger, hoe leuker ik hen vind. Tess heeft een goed hart, is snel van stuk en een beetje roekeloos en dat werkt niet altijd in haar voordeel, maar ze zal niet snel bij de pakken gaan neerzitten. En dat maakt haar zo’n fijn personage.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de bijpersonages, zoals Bodie (de chauffeur van Ivy die eigenlijk haar rechterhand is), Vivvie, Asher, Ivy en Henry. Je leert hen kennen, begrijpt de soms aparte keuzes en voelt hun frustraties. Ik vind het altijd knap als het een auteur lukt om voor alle belangrijke personages een vorm van medeleven te creëren (zeker als het een bad guy betreft).

Heerlijke schrijfstijl

De gesprekken tussen Tess en de andere personages vond ik erg leuk. Tess kan namelijk erg droog en sarcastisch uit de hoek komen (maar diezelfde reacties krijgt ze dan ook weer terug). Het zijn soms net steekspellen waarbij ze elkaar snel lik-op-stuk geven. Heerlijk als je kunt grijnzen en lachen om een boek.

Het verhaal las vlot en had een verslavend werking. Ik wilde constant weten hoe het zou aflopen en elk hoofdstuk leek nog spannender te eindigen dan het vorige. En dan nog de onvoorziene wendingen die je niet ziet aankomen, omdat je je zo focust alle dingen die Tess ontdekt. Het verhaal is erg goed in elkaar gezet.

Conclusie: De fixer is een vlot boek dat een veel voorkomend onderwerp op een originele en spannende manier behandelt.

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Van Goor in ruil voor een eerlijke recensie.

Titel: De fixer | Auteur: Jennifer Lynn Barnes | ISBN: 978 90 00 34483 3 | Aantal pagina’s: 291 | Datum van verschijnen: september 2015 | Uitgeverij: Van Goor 

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: ‘Wild storm’ van Jennifer Brown

wildstorm3

wildstorm3Bereid je voor op een verslavende emotionele rollercoaster die zowel hartverscheurend als vertederend is.

Samenvatting
Jersey woont in het Amerikaanse stadje Elizabeth. Een storm trekt over en de sirenes schreeuwen hun waarschuwingen, maar niemand maakt zich nog echt zorgen. De sirenes gaan zo vaak, ze zijn er een beetje doof voor geworden. Als de stroom uitvalt, besluit ze toch haar heil te zoeken in de kelder.
Zonder het te beseffen daalt ze een duister en rauw hol in, waar een toekomst op haar wacht dat haar het liefst met huid en haar wil opeten. Van het ene op het andere moment raak ze “alles” kwijt: haar thuis, haar familie en daarmee ook zichzelf.
Haar stiefvader stuurt Jersey naar haar biologische vader, met de opdracht daar een nieuw thuis te vinden. Dat is het begin van een lange reis langs pijn, leugens, verdriet, haat, eenzaamheid en verlies, voordat ze zichzelf opnieuw kan uitvinden en “alles” een nieuwe betekenis kan geven.

Analyse
Zoals de tornado als een ontspoorde trein Jerseys leven binnenkomt, zo geeft het begin je kippenvel, want je weet wat er gaat komen. De proloog geeft hints genoeg (en de originele achterflaptekst wikkelt er ook geen doekjes om). Een tornado is wreed en kent geen genade; de chaos die achterblijft als het stof neerdwarrelt voelt ontzettend dichtbij en echt.

Hoewel we hier in Nederland geen tornado’s kennen, kan er zomaar een je leven in een andere vorm binnenkomen. Daarbij komt dat de emotie die Jersey doormaakt en de gebeurtenissen waar ze mee opgescheept wordt, ergens je verste nachtmerrie is en die wordt daar open en bloot neergelegd. Dat maakte dit boek voor mij erg heftig, dusdanig dat mijn ‘Ik huil nooit bij boeken’-uitspraak, nogal ver te zoeken was.

Schrijfstijl
De proloog trok me onmiskenbaar het boek in en de eerste hoofdstukken waarin de storm werd beschreven, fascineerden me, hoewel ik het ook enigszins eng vond. In Wild storm komt de brute kracht naar voren en is het romantische aspect weggevaagd. Het natuurgeweld werd heel beeldend beschreven, inclusief geluiden en geuren. Jennifer Brown heeft het zware thema erg goed vertolkt tot boek.
De zware momenten worden afgewisseld met luchtige, hoe klein die ook zijn. Het is dan net of je even in het oog van de storm zit, je weet dat het niet lang goed zal gaan, maar het is er heerlijk veilig.

Alles kwijt zijn
Jersey is een typische tiener: gek op haar zusje, maar niet als ze tv kijkt. Steunt en kreunt als huishoudelijke taken moet doen. Heeft vriendinnen met wie ze alles deelt en naast haar woont een lieve buurjongen. Dit maakt Jersey heel gewoon en herkenbaar, je kunt je daardoor goed in haar verplaatsen. Voor je het weet zit je in haar huid en beleef je met haar het leven na de tornado. Je snapt haar keuzes, uitbarstingen en vluchtgedrag.

Jennifer Brown is voordat ze het boek schreef in een stadje geweest waar vlak daarvoor een tornado doorheen geraasd was. Hierdoor kwam ze op het idee om schrijven over een tiener die alles kwijt te raakt en hoe die tiener daarmee om zou gaan. Het begrip “alles” behelst veel meer dan dat het op het eerste oog lijkt. En hoewel je dat kwijt kan raken, betekent het niet dat je het nooit meer kan vinden, en dat vond ik een mooie boodschap.

Conclusie: Ontzettend mooi, ontroerend en rauw boek. Het laat je “alles” opnieuw uitvinden, zodra je denkt het kwijt te zijn. Echt wauw!

Waardering: 5/5 sterren

De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Callenbach in ruil voor een eerlijke recensie.

Titel: Wild storm | Auteur: Jennifer Brown | ISBN: 9789026621222 | Aantal pagina’s: 286 | Datum van verschijnen: augustus 2015 | Uitgeverij: Callenbach