Het eerste deel van de serie ‘Het programma’ was voor mij een beetje een twijfelaar, maar eindigde erg spannend en maakte me benieuwd naar het vervolg ‘De behandeling’. Sloane en James waren net aan het Programma ontsnapt, zonder vroegere herinneringen, maar wel bij elkaar. Deel twee beloofde daarom een spannend kat en muis spel te worden.
Beschrijving verhaal
Hoe stop je een epidemie? Sloane en James zijn op de vlucht na ternauwernood te zijn ontsnapt aan de zelfmoordepidemie en ook aan het Programma. Ze bevinden zich zeker niet buiten de gevarenzone. Ze hebben allebei enorme gaten in hun geheugen en hoewel Sloane en James elkaar terug hebben weten te vinden, is het Programma nog niet bereid ze op te geven. Ze voegen zich bij een op de vlucht geslagen groep rebellen en zullen moeten zien uit te vinden wie ze kunnen vertrouwen, en hoe ze het Programma uit kunnen schakelen. Maar ondanks het feit dat ze al een heel eind op weg zijn, zijn er nog heel veel dingen die ze zich niet kunnen herinneren. De sleutel naar hun verleden is de Behandeling – een pil die vergeten herinneringen terug kan halen, zij het tegen een heel hoge prijs. En er is maar één dosis
Beter, duidelijker, spannender
Soms heb je van die series die aan het begin matig zijn, om per deel steeds beter te worden. Deze serie van Suzanne Young valt daar geloof ik ook onder. Het boek las heerlijk vlot en de spanning bleef nooit lang weg. Daarnaast kon ik me beter met Sloane identificeren, dan in deel 1 het geval was, daar kwam ze wat passief over en ondernam ze niet echt iets – al mogen we niet vergeten dat ze toen vol met medicijnen van het Programma zat . In ‘De behandeling’ is ze klaar voor actie.
Vormgeving van het Programma
Sloane heeft aan het einde van ‘Het programma’ de pil ‘de Behandeling’ gekregen, die ervoor kan zorgen dat ze al haar herinneringen terugkrijgt. Niet voor niets, want het heeft vervelende bijwerkingen. Op het eerste gezicht lijkt het een soort heilige graal, die iedereen wil. Echter weten zowel Sloane als James niet of ze nog wel hun vroegere ik willen zijn. Ik vond het heel sterk aan het boek dat ze nadachten over wat ze wilden. Dat ze eigenlijk vrede met hun nieuwe ik, zonder oude herinneringen, hebben, hoewel ze natuurlijk ontzettend nieuwsgierig zijn naar vroeger. De pil blijft dus constant een strijd met hen voeren of ze hem wel of niet innemen en wie dan de gelukkige is met zijn of haar verleden.
De pil ‘de Behandeling’ is niet slechts een object in het verhaal, Suzanne Young heeft heel subtiel in het verhaal verweven hoe de pil is ontstaan en ook hoe het Programma tegenover de pil staat. Ik vond het daarbij ook interessant om te lezen hoe het Programma zijn patiënten ziet. De informatie rondom het Programma vond ik het geheel wat diepte geven.
Tegenstanders
Sloane en James sluiten zich aan bij een kleine rebellengroep en het eerste wat me daarbij opviel en gelijk vraagtekens opriep, was dat er schijnbaar alleen tieners zijn die de ware duisternis van het Programma lijken te zien. Je zou toch denken dat ook volwassenen in opstand komen tegen de praktijken, niet iedereen kan het toch klakkeloos aannemen? Schijnbaar zijn 99% van de volwassen gehersenspoeld door de ‘magische’ behandelwijze van het Programma. Ergens vond ik het wel jammer, ik had iets groters van de rebellen verwacht dan dat het uiteindelijk bleek te zijn.
Kortom
Ik vond dit een goed en spannend boek. Veel beter dan het eerste deel, mede ook door de achtergrondinformatie rondom het Programma en de Behandeling, dat gaf wat extra diepte. Daarnaast kon ik me nu ook meer met Sloane identificeren dan eerder het geval was.
Sterren: 4
Ondanks dat er maar een paar maanden tussen deel 1 Vechten voor de waarheid en deel 2 Sprong in de wildernis zat, voelde het toch als een lange zit. Het eerste deel sloot af met een enorm spannende cliffhanger en ik wilde zo graag verder lezen. Ik was dan ook heel erg blij toen deel twee “eindelijk” uitkwam. En gelukkig begint Sprong in de wildernis daar waar Vechten voor de waarheid ophield: in de rechtbank waar Vega berecht zal worden. En als straf, moet ze meevechten in het Duellem waar alle sterke mannen het tegen elkaar opnemen.
Volgens mij werd ik vooral nieuwsgierig naar dit boek omdat het om Schotland zou gaan. Nou ja, daar speelt het zich deel af, je ziet er niet zoveel van, helaas. De rest van de achterflap klonk zowel spannend als mysterieus. Een boek dat ik niet kon laten liggen.
Al een tijdje ben ik op zoek naar een historische fantasy young adult. Op de een of andere manier kon ik die niet echt vinden, tot ik stuitte op ‘De kroon van de Tearling’. De cover heeft iets onheilspellends en maakte me met de quote “Haar kroon wacht… als zij lang genoeg leeft”, heel nieuwsgierig. Ik zat te popelen om te beginnen, want het beloofde een spannend boek te zijn.
Sommige boeken trekken je aan alleen al door de cover en een titel. Het Programma is zo’n boek, het klinkt heel spannend met dat zinnetje: ‘De enige remedie tegen de epidemie is het volgen van …” en dat rennende meisje in een soort van gevangenisoutfit in een gang met traliedeuren… wat het Programma ook is en doet, het beloofd weinig goeds. Op de achterkant staat nog een quote die zegt dat het boek op de Hunger Games lijkt, wellicht een beetje gedurfd. Maar het werkte wel want ik wilde gelijk beginnen.
Toen ik dit boek bij bol.com voorbij zag komen, was er nog geen cover beschikbaar, maar zelfs zonder de cover was ik geïntrigeerd door het verhaal. Een onheilspellende mist, verdwenen mensen en degene die er nog zijn, zijn gek geworden. Toen ik het boek ontving, bleek ik de cover ook gaaf te vinden! Het toont precies de sfeer van het boek: alleen in de mist.
Na het lezen van de achterflap was ik verkocht. Een dorp omringd door een gevaarlijk moeras, onbekende wezens en een geheimzinnige kaart. Dat klonk als een heerlijk fantasieboek waar ik zo ontzettend van houd. Ik wilde gelijk beginnen en hoewel het boek niet snel las, kon ik het ook niet wegleggen. Ik zat vast in Bitterbos net zoals Vega Jane.
De cover van dit boek vind ik mooi, een hele stad in verval en de achterflap versterkt dat nog eens door een groep tieners te midden van de verwoeste beschaving neer te zetten. De enige overlevers van de epidemie zijn tieners, op hen heeft de ziekte geen effect. Op het moment vind ik overlevingsboeken heel gaaf, en ik had hoge verwachtingen bij dit boek.
De achterflap van dit boek trok me heel erg. Het klonk een beetje als een sprookje; een inbreker die verliefd wordt op het meisje dat in het huis woont waar hij inbreekt en haar dan probeert te redden door de tijd stil te zetten. Toen mijn ouders ook nog eens vertelden dat de film erg mooi was, was ik gelijk om. Dit boek wilde ik direct lezen!
Zoals heel veel lezers van de Test-trilogie, was ik heel benieuwd hoe het verhaal zou eindigen. Het kon eigenlijk nog alle kanten op. Het slotdeel stopte met een cliffhanger en ook de voorkant laat weten dat er een spannend stuk aan zit te komen door de ondertitel: “De klok tikt door…”. Wat de covers betreft, die vind ik erg mooi. Ze matchen heel goed, hebben een mooie metallic kleur en allemaal hebben ze zo’n gaaf embleem.