De langste één minuut verscheen al enkele maanden geleden bij uitgeverij Volt. In deze young adult-roman kiest Diet Groothuis voor een vrije versvorm, wat aansluit bij haar achtergrond in jeugdpoëzie. Dit maakt het boek een unieke leeservaring binnen de YA-literatuur. Illustrator Jantien Derks zorgt met haar zwart-wit tekeningen voor een visuele touch.
Het verhaal
In De langste één minuut volgen we het verhaal van Mel, een jonge vrouw die net op kamers woont en al twee jaar een relatie heeft. Haar zorgeloze vakantie wordt overschaduwd door een onenightstand die onverwachte gevolgen heeft: Mel raakt zwanger. Voor Mel, die nooit serieus over kinderen heeft nagedacht en zeker geen veilige seks had, betekent deze ontdekking het begin van een emotionele achtbaan. Haar vader heeft stevige religieuze overtuigingen, haar vriend wil zich er ook mee bemoeien, en Mel voelt de druk van de mening van de mensen om haar heen. Ze worstelt met één van de moeilijkste vragen in haar leven: moet ze de zwangerschap afbreken of het kindje houden?
Groothuis kiest ervoor dit verhaal te vertellen in vrije vers, wat zorgt voor een poëtische ondertoon die de zware thema’s lichter maakt. Voor fans van deze vorm, zoals in 67 seconden van Jason Reynolds of Vandaag vecht ik terug van Louisa Reid, is dit een bekende manier van schrijven. Toch viel De langste één minuut voor mij helaas minder in het oog. Hoewel de korte tekstfragmenten het boek makkelijk leesbaar maken, miste ik de diepgang en emotionele impact die ik in andere boeken in vrije vers wel terugvond. Ik kon moeilijker meeleven met Mel, en haar innerlijke worsteling raakte me minder dan ik had gehoopt.
Naast de vrije versvorm bevat het boek enkele eenvoudige zwart-witillustraties van Jantien Derks, die voor een visuele afwisseling zorgen. Helaas voegen ze voor mij weinig toe aan het verhaal. De tekeningen zijn subtiel en minimalistisch, maar ze versterken het emotionele verhaal niet echt. Dat is jammer, want de illustraties hadden wellicht meer kunnen doen om Mels gevoelens en dilemma’s extra kracht bij te zetten.
Een actueel en belangrijk thema voor jongeren
Ondanks mijn gemengde gevoelens over de stijl en illustraties, raakt De langste één minuut een bijzonder actueel thema aan. Anno 2024 hebben jongeren nog altijd vaak onveilige seks en neemt het aantal abortussen in Nederland toe. Het boek belicht de spanning en het dilemma rondom zwangerschap en abortus, terwijl het de lezer ook toont hoe belangrijk het is om een eigen keuze te maken, ongeacht wat anderen vinden. Dat is een belangrijke boodschap, zeker in een wereld waarin de keuzevrijheid van vrouwen op veel plaatsen onder druk staat. Het laat jongeren zien hoe je eerlijk en open een beslissing kunt nemen die goed voelt, wat die beslissing ook mag zijn.
Conclusie
Al met al vind ik De langste één minuut een boek met potentie en een sterke boodschap, maar het wist me niet te raken zoals ik had gehoopt. De poëtische stijl voelde minder emotioneel geladen dan vergelijkbare YA-boeken, en de illustraties voelden helaas wat overbodig aan. De korte tekststukken maken het boek wel makkelijk leesbaar, wat bijdraagt aan een vloeiende leeservaring. Ik geef het boek daarom twee sterren.
Het onderwerp en de boodschap zijn waardevol, en dat maakt het des te spijtiger dat het verhaal voor mij niet diepgang en emotionele betrokkenheid wist op te wekken.
Het lot van de muze belooft een romantisch en paranormaal verhaal, zoals op de achterkant beschreven. Tijdens het lezen gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt. Of dat op een goede manier is? Dat lees je hieronder!
Geheimzinnig geheugenverlies
Arana lijkt alles voor elkaar te hebben: een leuke vriendengroep, studeren aan de kunstacademie en wonen in, oui oui, Parijs. Dit verandert als iemand haar op klaarlichte dag aanvalt. Vanaf dat moment is ze nergens meer veilig. Niet alleen is ze op de vlucht voor de duistere figuren die haar op de hielen zitten, ze heeft ook nog een geheim dat maar terug lijkt te komen. Tweeënhalf jaar geleden is ze haar geheugen verloren en moest ze helemaal opnieuw beginnen. Net nu ze zo’n mooi leven heeft opgebouwd, met haar vrienden als familie en haar hobby als studie, dreigt het allemaal in duigen te vallen…
Stad van de liefde(sverhalen)
Het lot van de muze vertelt een fantasy verhaal in de echte wereld, en dan niet zomaar op elke willekeurige locatie. Het verhaal speelt zich af in de stad van de liefde: Parijs. Wat kan er nou een mooiere plek zijn om weg te smelten bij een heerlijke romance?
Extra leuk als je in Parijs bent geweest: de schrijfster noemt veel specifieke locaties in het verhaal. Dit, en het gebruik van een aantal Franse woorden, zorgen ervoor dat je je helemaal onderdompelt in de stad. Ook voor degenen die nog nooit in de lichtstad zijn geweest is dit leuk, de sfeer vliegt op deze manier van de pagina’s af.
In de hemel met de personages
Het lot van de muze wordt verteld vanuit meerdere perspectieven: die van Arana, Roriël en uiteindelijk zelfs een van Arana’s vrienden. Hierdoor krijg je vanuit meerdere kanten informatie, wat helpt met het ineenschuiven van de puzzelstukjes rond de raadselachtige gebeurtenissen.
De vriendengroep van Arana is ook erg belangrijk. Niet alleen zijn ze als familie voor Arana, ze blijken ook meer te maken te hebben met het mysterie rondom haar geheugenverlies. Naast de vriendengroep zijn vooral Roriël en Faraël erg belangrijk. Ze leiden Arana door de moeilijkheden en zorgen voor de nodige spanningen.
Het lot van dit verhaal
Het begin van Het lot van de muze gaat al gelijk een andere kant op dan verwacht. Er zitten duistere personen achter Arana aan, maar er zijn ook goede personages, namelijk engelen, die haar willen helpen. Hierdoor is het vanaf het eerste hoofdstuk spannend en een verrassing naar waar het boek heen gaat.
Halverwege het verhaal is er een plottwist wat het boek naar mijn mening in een tweedeling splitte: een voor en een na de plottwist. In deel twee is de focus veranderd en daarmee ook het grootste probleem dat speelt. Toch is dit niet storend, want dit zorgt ervoor dat het verhaal zeker niet saai wordt.
Conclusie: Het lot van de muze
In dit boek komen veel belangrijke thema’s terug: de waarde van vriendschap, liefde, het lot, vertrouwen hebben en zelfs de kracht van gedachten. Deze thema’s zijn erg mooi in het verhaal verheven en dragen een duidelijke boodschap over. Verder is het boek niet alleen romantisch, spannend en verrassend, maar ook nog eens erg mooi. Aan de zijkanten vind je namelijk prachtige sprayed edges. Niet alleen leuk om te lezen, ook leuk om naar te kijken dus!
Eén van mijn favoriete periodes uit de geschiedenis is de Victoriaanse periode en dan zeker de verhalen die tijdens deze tijdsperiode uit de pennen van auteurs uit die tijdsgeest geschud zijn. Een auteur die tijdens die periode actief was met verhalen neer te pennen is niemand minder dan Robert Louis Stevenson, gekend van onder andere Schatteneiland en De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde.
Met hartelijke dank aan Standaard Uitgeverij en hun imprint Salto om mij een recensie-exemplaar te sturen van de prachtig herwerkte en geïllustreerde editie van Robert Louis Stevensons De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde.
Toegankelijkheid
Ik las De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde al enkele jaren geleden en benoemde het al steevast als een van mijn favoriete Gotische verhalen toen ik nog klein was en het personage van Dr. Jekyll/Mr. Hyde in de film Van Helsing zag. Toen bleek dat De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde een hervertelling mocht genieten die meer toegankelijkheid biedt aan een jongere generatie, was ik meteen immens enthousiast om dit verhaal te herbezoeken.
De illustraties in het boek bewaren een prachtige balans tussen onheilspellend alsook uitnodigend voor jongere lezers zodat ze niet te hard worden afgeschrikt door de duistere wendingen van dit verhaal. De illustrator, Vincent Mallié heeft hiermee een prachtig kunstwerk neergezet.
Ook de vertaling is immens toegankelijk voor een jonger lezerschap. Waar het originele werk uit 1886, ondanks de voor die tijdsperiode al heel toegankelijke schrijfstijl van Stevenson, de linguïstieke kenmerken van zijn tijdperk draagt – zware omschrijvingen en gewogen taalgebruik – bewaart de vertaling van Debby Nieberg/Vitataal een goede balans tussen trouw zijn aan Stevensons originele woord en een duidelijkheid in vertellen.
Illustraties
Zoals al eerder vermeld bewaren de illustraties in dit werk een heel mooie balans tussen onheilspellend en een toegankelijkheid voor jongere lezers. Het kleurenpalet van de tekeningen past ook perfect in het huidige herfstseizoen. Met prachtige oranje, koperen, goud en rood toetsen, voelt het als een wandeling door een herfstbos bij elke pagina die je omslaat. Om zich dan ook in de geest van het Halloween seizoen te wagen met de zwarte pagina’s met onheilspellende schetsen van Mr. Hyde en zijn acties en gezichtsuitdrukkingen. Vincent Mallié heeft een pracht van een adaptatie van Stevensons verhaal neergezet in zijn illustraties waar enkel maar complimenten voor te geven zijn.
Verhaal
De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde is een verhaal over dingen die niet zijn wat ze lijken wanneer een welstellende man uit de maatschappij, Dr. Jekyll, een moordlustig en krankzinnig alter ego blijkt te hebben, Mr. Hyde.
Dit was niet mijn eerste keer kennismaken met De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Het is een verhaal dat een tijdloos karakter draagt, een pracht voorbeeld van het hoogtij van de Gotische literatuur waar films en series nog steeds naar terug rijken om het te gebruiken in hun narratief. Denk maar aan de film Van Helsing (2004) of de tv serie Penny Dreadful (2014-2016). Het is een verhaal dat prachtig op zichzelf staat alsook binnen een kader van een groter overkoepelend verhaal waarin Dr. Jekyll en Mr. Hyde hun wisselend gedeelde gelaat laten zien.
Canon
Ik sprak in vorige recensies al over het gegeven van de literaire canon. De Vreemde Kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde, is een verhaal dat behoort tot zijn Engels/Schotse literaire canon, en met goede reden. Dit is een verhaal dat na bijna 138 jaar nog steeds in het literaire voetlicht blijft verschijnen met prachtige edities zoals deze. Dit boek is voor mij een stevige vier sterren waard. Een verhaal perfect voor het huidige hersftseizoen.
Rani De Vadder, een Vlaamse auteur met eerdere werken als De gifgaveen De Beenderband, verrast opnieuw met haar eerste new adult roman, De muze en de dood, gepubliceerd door Hamley Books. Met dit verhaal waagt ze zich aan een genre dat donker en meeslepend is, en dat blijkt een uitstekende keuze te zijn.
De cover van De muze en de dood is werkelijk een kunstwerk: een prachtige combinatie van een zwarte en witte roos tegen een mystieke achtergrond, met sprayed edges die het boek letterlijk laten schitteren. Het is het soort boek dat je enkel om zijn schoonheid al een prominente plek in je kast wilt geven. Maar gelukkig is het verhaal inhoudelijk ook de moeite waard!
Het verhaal
Betoverde door haar schoonheid, tart de Dood het Lot in een poging de stervende vrouw terug te brengen die hem bij elke ademtocht achtervolgt. Goddelijke liefde – of obsessie – is echter wispelturig en gevaarlijk. In een wanhopige poging zijn muze in leven te houden, schrikt Dood er niet voor terug haar te kooien en in een monster te veranderen. Terwijl Pandora steeds dieper verstrikt raakt in zijn web van leugens, lijkt ze haar ziel en hart enkel nog te kunnen beschermen door de hel in zichzelf lost te laten.
Vanaf het begin word je meegezogen in het mysterie rond Pandora’s dood en de wanhoop van Dood om haar te redden. Hoewel de details over Pandora’s verleden schaars blijven, biedt De Vadder juist daardoor een subtiele gelaagdheid aan het verhaal. Het mysterie rond wat voorafging geeft een constante spanning die je bladzijde na bladzijde laat verder lezen.
Wanneer het verhaal start, is Pandora al ‘dood’ en probeert Dood haar al te redden. We krijgen zeer weinig te weten over wat er precies gebeurd is, tot op het einde. Verder leer je Pandora wel goed kennen in het nu, maar leer je niet veel kennen over hoe ze was ervoor en wat ze toen deed. Op zich wel jammer, maar niet perse storend.
Genre
Hoewel De muze en de dood technisch gezien een romantasy is, is het misschien nog meer een dark romance met magische elementen. Het verhaal is toegankelijk voor beginnende fantasy-lezers; het richt zich meer op emoties en obsessies dan op complexe werelden en regels, waardoor het een perfecte instap is in het genre. De spicy scènes zijn gedurfd en intens, maar dankzij de poëtische stijl van Rani voelen ze natuurlijk en overtuigend aan. Ze laat hiermee zien dat het absoluut mogelijk is om in het Nederlands een pakkend, erotisch getint verhaal te vertellen zonder dat het geforceerd overkomt.
Het allerbelangrijkste dat ik wil meegegven is dat dit een new adult verhaal is en dat er dus heel wat spicy scènes in het boek zitten. Als ik in het verleden in het Nederlands new adult boeken las, waren dat altijd vertaalde boeken. Dat zorgde er voor dat de spicy scènes vaak heel cringe aanvoelde en niet natuurlijk overkwamen. Rani toont dat je ook in het Nederlands een zeer mooi en natuurlijk new adult boek kan schrijven mét goede spicy scènes. Rani’s pen is zeer poëtisch en dat past echt bij dit boek. Vanaf het begin word je in dit verhaal gezogen en het laat je niet meer los.
Voor de liefhebbers van populaire tropes valt er genoeg te smullen: enemies-to-lovers, goddelijke obsessie, en natuurlijk de onweerstaanbare trope waarin hij als eerste valt. De chemie en spanning tussen Pandora en Dood maken deze dark romance meer dan de moeite waard.
Conclusie
De muze en de dood is een aanrader voor wie houdt van prachtig geschreven, meeslepende verhalen in het Nederlands. Het leest snel, is spannend en tegelijk verfijnd poëtisch. Voor lezers die de sprong willen wagen in het new adult-genre is dit een perfecte keuze. Van mij krijgt dit boek vier sterren!
Onze prachtige puinhoop kwam in oktober uit bij Hamley Books en is het tweede boek van Valerie Vaes. Dit boek is een young adult boek, het vorige boek De kunst van het gelukkig zijn, niet. Valerie Vaes kan je kennen van haar Instagramaccount, waar ze al lange tijd recensies schrijft van boeken.
In Onze prachtige puinhoop lezen we het verhaal van Laura en haar vriend Lucas. Laura is tot over haar oren verliefd op Lucas. Tijdens hun eerste date blijkt meteen dat die gevoelens wederzijds zijn. Hun relatie wordt al snel serieus en ze groeien elke dag dichter naar elkaar toe. Samenwonen, hun toekomst uitstippelen, het kan niet snel genoeg gaan.
Het verhaal wisselt af tussen het heden en het verleden, wanneer de relatie van Lucas en Laura nog maar net begon. Zo krijg je goed te zien hoe ze steeds dichter naar elkaar toe zijn gegroeid. In het heden wordt hun relatie serieus op de proef gesteld… Laura heeft het steeds drukker op haar werk, is vaker laat thuis en moet regelmatig nog eventjes snel iets afwerken na het avondeten… Dat zijn natuurlijk zaken waar Lucas zich aan ergert.
Wanneer Laura een promotie aangeboden krijgt op haar werk, en die eigenlijk al aanneemt voordat ze het fatsoenlijk met Lucas heeft besproken, gaat het helemaal mis. Wanneer Laura beseft dat ze alles op alles moet zetten om hun relatie te redden, is het daar misschien al te laat voor.
Het boek is verdeeld in drie delen. Het eerste deel beschrijft vooral de problemen tussen Laura en Lucas. Daardoor komt dit deel wat traag op gang en het bevat ook repetitieve elementen. Toch zorgen de hoofdstukken uit het verleden voor de nodige afwisseling, waardoor Vaes de lezer ook een compleet beeld van hun relatie kan geven. Hoewel bepaalde wendingen voorspelbaar zijn, slaagt de schrijfster erin om emoties over te brengen en raakt ze de lezer, vooral in het laatste deel van het boek, waarin de emoties hoog oplopen.
Onze prachtige puinhoop is een young adult, maar ik vind het verhaal eerder geschikt voor jongvolwassenen in hun vroege twintiger jaren. Dat door de thema’s van een werk-privé-balans en relatiecompromissen die toch vaker relevant zijn voor die leeftijdsgroep. De schrijfstijl is eenvoudig, zonder ingewikkeld taalgebruik, en de korte hoofdstukken zorgen voor een vlotte leeservaring.
Onze prachtige puinhoop krijgt 3,5 sterren. De emotionele kracht van het laatste deel maakt veel goed, ondanks een wat trage start en enkele voorspelbare momenten. Het boek is toegankelijk, heeft een heldere stijl en is een aanrader voor lezers die houden van relaties die getest worden door de uitdagingen van het leven.
Het wereldfenomeen dat zich nooit volledig uit het voetlicht verwijdert – dat is Suzanne Collins’ besteller De Hongerspelen. Met een filmadaptatie van zijn prequel, Een Ballade van Slangen en Zangvogels, die vorig jaar op het zilveren scherm verscheen en een onlangs aangekondigde, andere prequel, Sunrise on the Reaping, blijft Suzanne Collins en haar De Hongerspelen universum relevante literatuur.
Onlangs kwam dan ook de geïllustreerde versie van dit meesterwerk uit bij van Goor (2024). Ik had het genoegen om een recensie-exemplaar te ontvangen van dit tijdloze meesterwerk en mezelf terug in de wereld van Panem, en zijn brood en spelen, te wagen.
Verhaal
De Hongerspelen is een boek waarvan vrijwel iedereen weet waarover het gaat. De wereld is de afgelopen tien jaar sinds zijn publicatie en de succesvolle adaptaties helemaal in de ban van dit verhaal en de spiegel die het onze maatschappij voorhoudt.
De Hongerspelen is gezet in een post-apocalyptisch Noord-Amerika dat in het verhaal “Panem” heet. Panem is opgedeeld in dertien districten, waarvan elk district hun eigen goederen hebben dat ze leveren aan het Kapitool. Onze protagonist, Katniss Everdeen, woont in een van de armste districten, namelijk District 12. Het district waar kool vandaan komt en bekend is omwille van hun koolmijnen.
Panem wordt getekend door een jaarlijks fenomeen gekend als “De Hongerspelen”. Een wedstrijd gebaseerd op het Latijnse idee van “panem et circenses” – brood en spelen – een gegeven dat staat om het volk te entertainen en hun goedkeuring te krijgen door middel van eten en vermaak. De uitdrukking komt voort uit Satire X van de Romeinse dichter Juvenalis. Deze “Hongerspelen” hebben als regels dat er uit elk district twee jongeren worden gekozen tussen de leeftijd van 12 en 18, één jongen en één meisje, die dan moeten vechten tot de dood tot er maar één winnaar overblijft. Het idee achter deze spelen is om de oorlog die Noord-Amerika voor het ontstaan van Panem heeft verwoest, te herdenken. In De Hongerspelen offert Katniss zichzelf op als deelnemer voor District 12 nadat haar zusjes naam wordt getrokken; Katniss neemt hierdoor haar plaats in.
Het boek volgt Katniss haar deelname aan de spelen alsook de openbaring van de werking van Panem en hoe de mensen over alle districten onderdrukt worden onder de toorn van de hoofdstad, het Kapitool.
Canon
De van Dale omschrijft “canon” als “het geheel van de zaken, werken, personen enz. die in een vakgebied algemeen als belangrijk worden erkend, zodat iedereen ze eigenlijk zou moeten kennen: de historische canon de belangrijkste gebeurtenissen en personen uit de geschiedenis”. Echter betrekt canon zich ook tot literatuur – werken die frappant en bijdragend zijn aan de literaire wereld tout cours.
Ik kan niet anders dan met dit statement en gedachtengoed akkoord gaan. De Hongerspelen is een reflectie van onze eigen maatschappij tot een extreem uiterste van mensen die elkaar voor sport moeten vermoorden terwijl dit wordt uitgezonden om de wereld te “entertainen”. Een “extreem uiterste” dat niet zo extreem is als het lijkt, aangezien dit een directe reflectie is van onze huidige maatschappij en hoe mensen machteloos toekijken terwijl onschuldige mensen worden uitgemoord omdat de leidinggevenden geen hand uitsteken. Denk hierbij maar aan de respectievelijke oorlogen in U]Oekraïne en Palestina; waar onschuldige mensen worden uitgemoord en de wereld machteloos toekijkt en smeekt voor verandering. De Hongerspelen zijnfictionele aard is altijd al een dubbelzijdig mes geweest, want zijn fictionele aard is veeleer gebouwd op de terreur en horrors van onze eigen hedendaagse maatschappij, iets wat Suzanne Collins keer op keer in al van haar boeken onderlijnt.
Het is deze continue reflectie, onderlijning en relevantie naar onze eigen problemen dat dit boek zo memorabel maakt. Wat ervoor zorgt dat het nog steeds wordt opgebracht in conversaties en mensen aansporen om dingen te zeggen zoals “wat er nu in de wereld gebeurt lijkt heel sterk op gegeven uit De Hongerspelen.” Dat is ook omdat De Hongerspelen, zoals eerder vermeld, niet meer is dan een spiegel naar de maatschappij toen en elementen gebruikt die al gebeurd zijn en blijven gebeuren. Het is de alarmbel op het dorpsplein die blijft rinkelen. Het is het boek dat nooit zijn continue relevantie van zich af zal kunnen zetten.
Geïllustreerde Editie
Deze geïllustreerde editie die 16 jaar na het originele debuut verschijnt, is een prachtige herwerking van een klassieker. Met een kraaknette vertaling door Maria Postema en pracht-illustraties door Nico Delort, is dit een must have-boek om op je kast te hebben staan. Het is de perfecte editie om jezelf terug in de wereld van De Hongerspelen te wanen, ditmaal met visuele impulsen van prachtige zwart-wit illustraties om u tegen te zeggen.
Dit boek is een pracht van een boek met een verhaal dat altijd relevant zal blijven en tot op heden een van de beste werken die ik ooit heb gelezen zal zijn. Tien jaar sinds ik het voor het eerst heb gelezen en nu weer, blijft het een steevaste vijf sterren krijgen. Dit is verplichte literatuur.
De koude maanden breken aan en het wordt al stilletjes aan tijd om te denken aan een verlanglijstje voor Kerstmis. Zet jij één van deze boeken op je verlanglijstje?
Paedyn Gray heeft voor opschudding gezorgd in Ilya. In een koninkrijk vol Elites heeft ze als doodgewoon meisje de Zuiveringsproeven overleefd én de koning vermoord. Nu is ze op de vlucht voor de persoon in wiens armen ze eigenlijk wil verdwijnen: Kai Azer.
Kai Azer is de nieuwe Handhaver van Ilya en werkt in opdracht van zijn broer Kitt, de nieuwe koning. En Kitt wil Paedyn laten boeten voor haar misdaad. Kai zet de achtervolging in en komt terecht in de vijandige stad Tando. Daar verandert de jager misschien wel in een prooi – en kan de strijd tussen plicht en verlangen dodelijk zijn…
A season for scandal
Een ander vervolgdeel dat komende maand verschijnt is A season for scandal: het vervolg op The Agency for scandal. Die serie is geschreven door dezelfde auteur als Drie wensen en een vloek.
Marigold Bloom is bloemist in de winkel van haar familie. Nadat haar verloofde het uitmaakt ziet het er echter niet zo goed uit voor Mari of voor de bloemenwinkel. Wanneer Mari per toeval kennismaakt met de verschrikkelijk knappe maar extreem humeurige Oliver Lockhart komt ze op het pad van detectivebureau The Aviary. De vrouwelijke detectives daar rekruteren haar onmiddellijk voor een speciale klus: de vermiste zus van Oliver terugvinden. Om haar te vinden moeten Mari en Oliver doen alsof ze pas verloofd zijn. Maar terwijl de lijn tussen waarheid en fictie in hun zoektocht vervaagt begint de neprelatie ook steeds echter te worden…
To die for
To die for is het der de deel in de street Academy serie van schrijfster Chinouk Thijssen. Het is het vervolg op To lie for en To kill for.
Het is een zwaar jaar geweest, maar de kans om met de danscrew van een van de grootste artiesten te werken is dichterbij dan ooit. Alles waar Shay en haar vriendinnen zo lang naartoe hebben gestreefd, ligt binnen handbereik. Al laat de Cluedomoordenaar dat niet zomaar toe. Wie overleeft STREET ACADEMY, en wie wordt de final girl? Een slasher in de streetdancewereld, nog bloedstollender dan de succesvolle Truth or Dance-trilogie. Voor young adults.
Zoethout
Marita de Sterck is de auteur van onder andere Harde hand en Mirakel. Zoethout is haar nieuwste young adult.
Amber, een twintiger, vindt in haar oude huurhuisje kindertekeningen die verontrustende taferelen tonen. Ze gaat op onderzoek uit en achterhaalt dat er vijftig jaar geleden in dit huis een drama gebeurde. Een meisje van zeven verdween en werd nooit teruggevonden. Wat Amber uiteindelijk ontdekt zet haar leven en dat van de mensen in de buurt op zijn kop. Als de cold case opnieuw wordt onderzocht komt stukje bij beetje naar boven wat er is gebeurd. Al gauw blijkt het veel te eenvoudig om één schuldige aan te wijzen…
Welkom terug op Marsyas. Dit is Arthurs verhaal. Arthur Parnassus is de directeur van een weeshuis op het kleine en afgelegen eiland Marsyas. Hij werkt hard en heeft lief met heel zijn hart, zodat geen van de kinderen ooit de pijn zal voelen die hij ooit voelde als wees op datzelfde eiland. Arthur is niet alleen, hij wordt vergezeld door de liefde van zijn leven, Linus Baker, een voormalig maatschappelijk werker van het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. En ze worden bijgestaan door de eilandnimf Zoé Chapelwhite en haar vriendin Helen Webb. Samen zullen ze er alles aan doen om de kinderen te beschermen. Wanneer Arthur wordt opgeroepen om een publieke verklaring af te leggen over zijn duistere verleden, staat hij aan het begin van een strijd voor de toekomst die zijn familie, en alle magische kinderen, verdienen. Als een nieuw magisch kind, de jonge yeti David, zich bij hun in huis hoopt te voegen, weet Arthur dat ze op een breekpunt staan: hun familie zal sterker worden dan ooit óf uit elkaar vallen.
Een zwaluw in de kamer
Een zwaluw in de kamer verschijnt komende maand bij uitgeverij De Brouwerij. Het is een boek waarin verschillende queer verhalen aan bod komen, waarbij de tekst ondersteund wordt door illustraties.
Ontdekken dat je vader een vrouw is. Je afvragen of er wel geld is voor een winterjas. Niet meer naar school willen omdat je wordt gepest. Verliefd zijn op een man en een vrouw tegelijk. Na een heftig ongeluk in een rolstoel belanden. Een eenzame, oude man ontmoeten. In Een zwaluw in de kamer gebeurt het allemaal. En nog veel meer. Heel gewoon en soms net even anders. In twintig meeslepende queerverhalen neemt Eveline van de Putte je mee in het leven van heel diverse personages. Haar inspiratie haalt ze uit de ontelbare gesprekken die ze afgelopen jaren met jong en oud voerde. Verder put ze uit haar kleurrijke fantasie en persoonlijke ervaringen. De verhalen ademen een sterk gevoel voor sfeer en intimiteit, terwijl Eveline de pijnlijke rafels van de samenleving niet schuwt. Ze worden prachtig aangevuld met illustraties van Linda Hirzmann, die van het boek een fijne lees- én kijkervaring maken. Een zwaluw in de kamer, Queer verhalen die je omarmen is een boek waarin iedereen wel iets herkent.
Een deal met de elfenkoning
Een dela met de elfenkoning wordt aangeraden voor fans van een romantasy. Het verhaal is geïnspireerd op de verhalen van Hades en Persephone en Belle en het Beest.
Drieduizend jaar geleden joegen machtige rassen met wilde magie op de mens, totdat er een verdrag tot stand kwam. Nu ontvoeren de elfen al eeuwenlang een jonge vrouw uit Luella’s dorp om haar te kronen tot hun Mensenkoningin.
Uitverkoren worden tot koningin wordt door de dorpelingen gezien als een doodsvonnis. De negentienjarige Luella is dankbaar dat ze aan dat lot is ontkomen. Ze heeft haar leven gewijd aan kruidenleer en is van plan om de arts van het dorp te worden.
Totdat de Elfenkoning onverwachts arriveert… om haar te halen. Alles wat Luella dacht te weten over haar leven en zichzelf blijkt een leugen te zijn. Ontvoerd naar een land vol wilde magie is ze gedwongen om de nieuwe koningin van een kille, huiveringwekkend knappe Elfenkoning te worden. Daar leert ze over een stervende wereld die alleen zij kan redden. Het magische land Midschap trekt aan een kant van haar hart, haar thuis en haar volk trekt aan de andere kant… maar wat haar pas echt zal breken is een passie waar ze nooit om gevraagd heeft.
Fate of the Sun King
Fate of the Sun King is het derde deel in de Artefacts of Ouranos-serie van Nisha J. Tuli, voor fans van De Hongerspelen. Ook dit boek in de serie verschijnt in een limited edition.
Nu Lor de Hartenkroon in haar bezit heeft, wordt ze achtervolgd door meer machtige fae dan ooit. Na veel strijd lukt het haar om terug te keren naar Aphelion. Daar wil ze opeisen wat haar toebehoort: haar magie en familie-erfenis. Maar alles komt met een prijs. Zal Lor, nu ze zo dichtbij is, alles verliezen waar ze zo hard voor gevochten heeft? Zal haar hart bloeden voor die onweerstaanbare prins van de Aurora?
Prooidier
Prooidier is een Scandinavische Young Adult thriller die in Denemarken in 2022 werd genomineerd voor het Beste YA-boek van het jaar.
De 16-jarige Wilma reist van Denemarken naar Florida voor een uitwisselingsjaar. Ze logeert bij een gastgezin en ze heeft er zin in om op het strand te liggen en naar een nieuwe school te gaan. De dochter van het gastgezin, Rebecca, probeert haar onder haar hoede te nemen, maar al snel blijkt dat Wilma niet echt bij haar vriendengroep past. In plaats daarvan trekt Wilma steeds meer op met Rebecca’s oudere broer Jamie. Ondertussen gaan er geruchten over een vermist meisje en al snel wordt er een lichaam gevonden. Wilma’s zesde zintuig zegt haar dat de moordenaar iemand uit de buurt is. Een roofdier, dat op de loer ligt in de schaduw. Als er nóg een meisje wordt vermist, dringt het tot Wilma door dat ze de moordenaar misschien nog dichterbij moet zoeken dan ze eerst dacht.
Een hekel aan liefde
Zin om drie romantische kortverhalen van Ali Hazelwood te lezen? Eind november verschijnt Een hekel aan liefde.
Onder één dak: Een milieu-ingenieur komt erachter dat wetenschappers nooit samen moeten wonen wanneer ze een nieuwe kamergenoot krijgt: een verachtelijke olie-advocaat die de thermostaat niet met rust kan laten. Opgescheept met jou: Een civiel ingenieur en haar aartsvijand brengen hun rivaliteit en liefde naar een hoger niveau als ze vast komen te zitten in een lift in New York. Onder nul: Het bevroren hart van een NASA-ruimtevaartingenieur smelt wanneer ze door een verwonding in een afgelegen arctisch onderzoeksstation strandt en de enige persoon die bereid is om de gevaarlijke reddingsmissie uit te voeren haar oude rivaal is.
Doe wat ik zeg
We sluiten af met een Kluitman novelle van eigen bodem, namelijk Doe wat ik zegr van Britt Zwijnenberg. Zij schreef eerder Lang leve de keizer.
Onder druk van haar vader doet de zeventienjarige Olivia mee aan de speciale introductieweek van studentenvereniging Odin. Olivia wil dolgraag geneeskunde studeren en weet hoe klein de kans is dat ze wordt toegelaten. Lid zijn van Odin zou hierin wel eens het verschil kunnen maken.
Maar Olivia en de andere deelnemers worden aan vreselijke tests onderworpen en ze begint zich steeds meer af te vragen of dat het allemaal wel waard is. Wil ze hier echt bij horen? En nog belangrijker: is er nog een weg terug?
Welke van deze young adult boeken die in november verschijnen ga jij lezen?
Met onder andere Hallo, nu, Gebroken soep en Op zoek naar Violet Park heeft Jenny Valentine al heel wat boeken op haar naam staan, maar tot nu toe las ik nog geen enkel van haar boeken. Daar kwam verandering in met haar nieuwste boek Wij, ervoor en erna dat in september verscheen bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff.
De verhaallijn en de schrijfstijl
In het boek volgen we Elk en Mab die de gevolgen van een tragisch ongeval proberen te verwerken. Via korte hoofdstukken die zich ervoor en erna afspelen, kom je stelselmatig achter de waarheid. En die waarheid bleek heel anders te zijn dan ik had verwacht – je kan dus écht wel spreken van een plottwist. Het boek zette me dan ook wel aan om verder te lezen om te weten komen over wat er nu effectief aan de hand is. De afwisseling tussen het heden en het verleden en de bizarre gebeurtenissen maakten het verhaal op bepaalde punten wel nogal verwarrend.
De personages
Door de soms wat verwarrende schrijfstijl en gebeurtenissen voelde ik weinig connectie met de personages. Elk en Mab bleven voor mij vrij vlak en ik kon me niet echt inleven in hun verhaal.
Thema’s
Jenny Valentine zet thema’s als verlies, rouw en de gevolgen van een verkeersongeval op een sterke manier neer, zonder dat het een zwaar verhaal wordt. Ze toont hiermee ook mooi aan dat iedereen het verlies van een geliefde op een andere manier verwerkt. Ook andere thema’s komen aan bod zoals vriendschap en familie.
Een verhaal met belangrijke thema’s dat me wat op mijn honger liet zitten
Met Wij, ervoor en erna heeft Jenny Valentine een boek geschreven met belangrijke thema’s en verrassende wendingen. Toch vond ik het verhaal op bepaalde punten nogal verwarrend en voelde ik weinig connectie met de personages. Vandaar geef ik het boek drie sterren. Hoe dan ook blijft het wel een belangrijk verhaal en hoop ik dat anderen er meer van zullen genieten.
Mede-boekenliefhebbers ontmoeten tijdens een evenementen in België of Nederland? Dan ben je hier aan het goede adres.
3 november: Fall Into Romance event – Utrecht
Dutch Venture Publishing en De Boekenvos organiseren het Fall Into Romance evenement, voor fans van feelgood, romance, new adult, historisch boeken en/of dark romance. Helaas is het evenement al wel uitverkocht!
9 november: Mijn wereld vol boeken Meet-up
Op 9 november om 14u30 kan je in Het Colofon in Arnhem terecht voor de Mijn werekd vol boeken Meet-up van Rien. Je kan hier mee het vijfjarig jubilieum van Riens’s reading journals vieren en een workshop volgen. Inschrijven kan door te mailen naar bestel@hetcolofon.nl.
16 november: Van BookTok tot Bieb
Op zaterdag 16 november om 12u kan je in Leiden terecht voor het event Van BookTok tot Bieb. Verschillende BookTokkers en young adult auteurs zullen daarbij aanwezig zijn. Chinouk Thijssen en Manon Borgen zullen er al zeker bij zijn. Je kan luisteren naar interviews, in gesprek gaan met de auteurs en bookish goodies shoppen. Een ticket kost 5 euro en is hier te koop.
30 november: Jonge pennen tijdens 24u van Permeke – Antwerpen
Tijdens de 24u van Permeke (het volledige programma vind je hier) vindt in jongerenbibliotheek kubus Permeke het evenement Jonge pennen plaats om 15u. Tijdens dat event gaat BookTokker Femke Lippens (@loonieslibrary) in gesprek met Young Adult auteurs Hanne Eerdekens, Doreen Hendrixk en Audrey Adelin over hun nieuwste boek. Daarna kan je nog met hen in gesprek gaan tijdens meet & greets. Het evenement is gratis. Inschrijven kan via deze link.
Oraya is mens, maar woont met een vampier. Toen ze klein was, werd ze gevonden onder het puin, door de koning van de Hiaj vampieren genaamd Vincent. Heel haar leven stoomt hij haar al klaar voor het toernooi genaamd Kejari. 1x per eeuw wordt dit eerbetoon gehouden voor de Godin Nyaxia, moeder van de Nacht, Schaduw en Bloed. Moeder van alle vampiers. Het is een barbaars toernooi van vijf beproevingen gedurende een periode van vier maanden. Er kan maar 1 persoon als winnaar uit komen en die krijgt een persoonlijk geschenk van de Godin. Vincent won hem 200 jaar geleden al en hoopt nu dat Oraya hem wint. Voor één van de proeven is het nodig om samen te werken. Ze komt terecht bij Raihn. Hoewel hij de vijanden is, moet ze hem leren te vertrouwen. Echter ontstaat er al gauw meer dan alleen rivaliteit. En laat de Kejari daar nou niet de beste plek voor zijn…
De schrijfstijl:
De hoofdstukken zijn wat aan de lange kant, maar er gebeurt genoeg waardoor het je aandacht vast blijft houden. Carissa heeft een beeldende schrijfwijze die goed van pas komt voor de omgeving en alle vreemde wezens. Ondanks dat het een en al fantasy is, kun je je er toch een goed beeld bij vormen. De spanning werd lekker opgebouwd en ik vond het geen moment voorspelbaar waardoor ik door bleef lezen. Hoewel het dus een ruim 500 bladzijden durend verhaal is, heb je echt het idee dat je er doorheen vliegt. Alle vreemde namen kunnen misschien wat ingewikkeld zijn, gelukkig zit er achterin een woordenlijst zodat je terug kan kijken als dat nodig is.
De personages:
In het verhaal maken we kennis met verschillende soorten vampieren. Zo hebben we bijvoorbeeld de Hiaj, die te herkennen zijn aan hun dunne vleugels en de Rishan die te herkennen zijn aan hun vleugels met veren. Oraya leren we door het verhaal heen goed kennen. Heel haar leven heeft ze geleerd dat ze bang moet zijn voor vampieren, maar gelukkig heeft Vincent haar goed klaargestoomd zodat ze prima voor zichzelf kan zorgen. Ook krijgen we gedurende het verhaal een stukje genaamd ‘Intermezzo’. Hierin lezen we over haar leven vroeger met Vincent en over haar eerste vriendje waardoor je haar nog beter leert kennen. Daarnaast leren we Raihn kennen. Hij is een meedogenloze moordenaar, maar ook van hem krijgen we dingen te weten over zijn verleden. Hoewel hij meedogenloos is, kan hij ook heel zachtaardig zijn. Mische leren we iets minder goed kennen, wel is ze heel behulpzaam en staat altijd voor iedereen klaar. Zo helpt ze Oraya met haar magie onder controle brengen.
Mijn mening:
Wat heb ik genoten van dit boek! Het bevat vampieren, strijd om leven of dood, liefde en verraad, wat voor dit heerlijke fantasyverhaal zorgde. Zoals ik al voorbij zag komen en waar ik het helemaal mee eens ben: Het is Hungergames meets Twilight vibe. Ik vond het jammer toen ik hem uit had en kan niet wachten om in het tweede deel te beginnen want ik blijf graag nog wat langer in deze vampierwereld.
Kronen van Nyaxia:
The serpent and the wings of night is het eerste deel in de reeks. Na dit deel wil je gegarandeerd verder. Gelukkig is het tweede deel, genaamd ‘The ashes and the star cursed king’, afgelopen woensdag verschenen zodat we gauw weer verder kunnen genieten van deze heerlijke fantasyboeken.
