Categorie: Recensies

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Frambozenzomer – Lucas Versteeg

frambozenzomer

Een zomerkamp vol verrassingen

Het verhaal

Thomas kijkt uit naar het teken- en schilderkamp waar hij in de vakantie naartoe zal gaan, maar zijn ouders blijken toch iets anders voor hem in gedachten te hebben. Zij hebben, zonder dat hij het wist, hem opgegeven voor een zomerkamp voor jongeren om een gezonde levensstijl te ontwikkelen. Thomas heeft altijd al problemen gehad met zijn gewicht en is hier onzeker over, maar blij dat zijn ouders hem hiertoe dwingen is hij niet.

Op het kamp ontmoet Thomas een jongen genaamd Fender. Hij is de knappe zoon van de kampleidster. Fender helpt zijn moeder mee op het kamp en is alles wat Thomas wil zijn: slank, zelfverzekerd en uit de kast.

Personages

De belangrijkste personages in dit boek zijn Fender en Thomas. Elk hoofdstuk wordt om de beurt vanuit hun perspectief vertelt. Zo krijg je als lezer mee wat ze denken en voelen, voordat ze het van elkaar weten. Dat is leuk en soms frustrerend gelijk. Daardoor wil je soms dat ze een bepaald iets doen, omdat je weet dat ze er beide aan denken, maar dan doen ze het niet. Ik vond dat de personages goed uitgewerkt waren, ze hadden allemaal een achtergrondverhaal en diepgang.

Thema’s

De grootste thema’s in dit verhaal waren overgewicht, van jezelf en je lichaam leren houden en homoseksueel zijn. Fender is uit de kast, maar hij ondervind toch problemen met zijn seksualiteit en heeft hier soms last van. Thomas is nog niet uit de kast en iedereen denkt dat hij hetero is, wat het voor hem ook moeilijk maakt. Wat ik mooi vond is dat de auteur weet waar hij het over heeft en daarom het op een manier kon schrijven die echt overkwam. Soms wanneer ik boeken lees met LGBT+ karakters worden er dingen gezegd waar ik me totaal niet mee kan identificeren, of worden bepaalde dingen heel groot gemaakt terwijl dat niet nodig is. Ik vond dat in dit boek er perfect mee omgegaan werd.

Ik vond het ook erg goed hoe er met het thema (over)gewicht omgegaan werd. Doordat je vanuit zowel Fender en Thomas hun perspectief dit verhaal meemaakt, merk je hoe zij er beide anders naar kijken. Dat maakte het heel goed. Ook worden er andere personages in het verhaal geintroduceert die overgewicht hebben, maar blij zijn met hun gewicht. Dit is ook goed om over te lezen. Ik vond dat de thema’s met respect behandeld werden.

Schrijfstijl

De schrijfstijl maakte het dat ik het boek in twee of drie dagen uitgelezen heb. Ik had steeds zin om door te lezen en voor ik het wist was ik er doorheen. Het is misschien wat simpeler geschreven, maar het kwam niet kinderachtig over. Dit is eigenlijk precies hoe ik graag verhalen zie, makkelijk leesbaar, maar zonder dat ik me frustreer over hoe ‘simpel’ het is.

Conclusie

Ik geef dit boek vier sterren. Ik heb er enorm van genoten en vond het een plezier om te lezen. De reden dat ik het geen vijf sterren geef, is dat ik ondanks dat ik er enorm van genoten heb, ik het waarschijnlijk geen tweede keer ga lezen. Ik vind het een mooi verhaal en ik ben blij dat het er is, want representatie in alle vormen is belangrijk, maar aangezien het verhaal best makkelijk te volgen was, onthoud ik alles en gaat het me niet nog een keer verrassen. Ik raad het boek zeker aan als je zin hebt in een schattig verhaal over twee jongens (en je fan bent van Heartstopper).

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Duister Licht – Natasja Storm

Duister Licht door Natasja Storm

Natasja Storm ken je misschien wel van haar ‘My awesome reading journal”, maar pasgeleden kwam ook haar schrijversdebuut uit; Duister Licht! Of dit fantasy-verhaal wat voor je is? Dat lees je hieronder!

Het verhaal

Ariel Dawn is de enige overlevende van een ernstig auto-ongeluk. Een ongeluk waarbij zowel haar moeder als haar beste vriend overlijdt. Wanneer ze in ene in contact komt met haar vader, die in Rome woont, besluit ze om tijdelijk bij hem te gaan wonen. Ze doet haar best haar leven weer op te pakken, maar het ongeluk blijft haar achtervolgen. Ook in haar nachtmerries, waarbij dan ook telkens een mysterieuze jongen opduikt. 

Wanneer ze overdag de aantrekkelijke Luc D’Arcy ontmoet, die sprekend op de jongen uit haar dromen lijkt, is ze vastbesloten erachter te komen wie hij is. Niet wetende dat ze daarmee haar eigen leven en dat van de mensen om haar heen in gevaar brengt. 

Vormgeving

Duister Licht is echt een plaatje om te zien. De sierlijke letters, de kleurcontrasten en de sprayed edges; alleen daarom al wil je het boek een plekje geven in je boekenkast. En ook aan de binnenkant is echt aandacht besteed, qua afwerking, sierletters en lettertype! Maar is de inhoud net zo mooi? 

Slow Burn

Het verhaal van Duister Licht begint op full speed; als lezer beleef je het auto-ongeluk van Ariel en alle vraagtekens die er daarna overblijven heel intens. Want hoe heeft zij dit ongeluk kunnen overleven, zonder enig krasje en blauwe plek? Dat maakt dat je gelijk verder wil lezen en de geheimen wilt ontrafelen. 

Dat duurt alleen wel even; het is met recht een slow burn. Beetje bij beetje geeft de schrijfster iets van het verhaal weer, deelt ze kleine puzzelstukjes van het geheim en ontrafelt de relatie tussen Ariel en Luc zich. Zeker in het middenstuk van het boek wordt de tijd genomen door de schrijfster. Is dat erg? Niet per se, maar haalde er soms voor mij wel een beetje tempo uit. Dat wordt overigens het laatste deel van het boek anders, wanneer de gebeurtenissen zich sneller opvolgen en het serieus nog spannend wordt ook! 

Leuke sidenote; Duister Licht staat boordevol weetjes over Rome; voor zowel de kenner als niet-kenner leuk! 

Emoties

Wat Ariel allemaal heeft mee moeten maken is niet niks en ze probeert zich daar dapper door heen te slaan. De emoties die zij daarbij voelde, voelde ik als lezer helaas niet altijd. Misschien te verklaren omdat Duister Licht vanuit de ‘ik-vorm’ is geschreven. Maar op sommige momenten, zeker de stukken over rouw en verdriet, voelde ik die emotie wat minder en vond ik Ariel misschien juist wat te nuchter/stoicijns. 

Wat wel weer mooi weergegeven was is haar daadkracht en doorzettingsvermogen om de geheimen tot op de bodem uit te zoeken; best wel badass!

Conclusie

Een heel mooi debuut; van mij krijgt Duister Licht 4 sterren! Ben jij een romantasy lezer? Dan is dit er zeker een die je aan zal spreken! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De zoon van de zee – Davide Morosinotto

De zoon van de zee boekcover

De Italiaanse schrijver heeft al heel wat boeken op zijn naam staan. Veel van zijn boeken spelen zich af in het verleden, zoals De laatste jager en Twee fonkelrode sterren in de blinkend witte sneeuw. Ook bij dit verhaal is dat zo: het speelt zich af anno 452 na Christus, naar het einde van het Romeinse Rijk toe. We volgen Pietro die varkenshoeder is en op een dag wordt opgeroepen om het Romeinse Rijk mee te gaan verdedigen tegen de Hunnen die in opmars zijn. Daar komt hij in contact met Justina, een meisje uit een adellijke familie waar hij anders nooit contact mee zou hebben gemaakt. Samen met haar schrijft hij geschiedenis.

Een verhaal vol avontuur, in het verleden

Davide Morosinotto heeft met dit boek een verhaal geschreven dat vol zit met avontuur, in een historische context. Wat ook fijn is, is dat er in het begin van het verhaal wat context staat over hoe de wereld er uit zag in die tijd. Je leest hoe heftig het er aan toe ging tijdens die periode en waar de bevolking allemaal mee te maken kreeg, zoals armoede en honger. Toch weet Davide Morosinotto de heftige thema’s af te wisselen met iets luchtigere thema’s. De Latijnse termen maken dat je helemaal in de tijd van toen zit, al zal het niet voor elke lezer even eenvoudig zijn om deze termen te begrijpen. Heel passend in die context is ook dat er tussen elk hoofdstuk een illustratie is toegevoegd.

Een sterk hoofdpersonage

Het hoofdpersonage, de 14-jarige Pietro, is een personage dat je gedurende het lezen van het boek in je hart sluit. Hij is innovatief, neemt geen blad voor de mond en gaat ervoor. Hij zoekt naar nieuwe opportuniteiten in moeilijke tijden. Of wat hij meemaakt altijd even realistisch is, is misschien wel enigszins te betwijfelen (hij heeft immers wel heel veel geluk).

Een spannend avontuur dat je niet loslaat

De zoon van de zee is een sterk geschreven verhaal dat goed in elkaar zit en je meeneemt naar een periode in de geschiedenis waar weinig jeugd- of Young Adult boeken over geschreven zijn. Dat maakt het een erg uniek boek dat je een inkijk geeft in deze interessante periode in de geschiedenis. Op de achterflap staat dat het boek geschikt is voor 12+, maar ik denk dat dit boek ook mensen buiten deze leeftijdscategorie zal aanspreken aangezien het een erg aangenaam boek is om te lezen. Ik geef het boek dan ook vier sterren. Het is overigens het eerste boek in een reeks die zich telkens in een andere historische periode zal afspelen. Ik ben erg benieuwd naar de andere boeken in de reeks.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het hart van het woud van Robine van Olffen

Het hart van het woud is een geweldig boek. Het boek speelt zich af in het land Lythania. Lythania is opgericht door de helden en ze worden vereerd door iedereen in het land. Het boek neemt je mee op een avontuur door Lythania en de ontdekking naar de geheimen van de helden. 

De hoofdpersonages van Het hart van het woud

Iliona is een Mayaans priesteres, zij eren de heldin Maya. Iliona verdween zes jaar geleden in het bos achter het Mayaans klooster. Wanneer ze was gevonden door de andere priesteressen had Iliona geen herinneringen meer van wat er gebeurd was in het bos. De hoofdzuster heeft haar echter verboden om terug te gaan naar het bos vol gevaar. Iliona voelt zich thuis in het bos en sluipt s’nachts uit het klooster om naar het bos te gaan. 

Op een avond zat Iliona in het bos te genieten van de rust, totdat ze iets hoorde. Ze was net te laat om zich te verstoppen. Uit de struiken kwam een jonge jager tevoorschijn. Hij stelde zichzelf voor als Peter de koninklijke jager van de prins. Echter had Peter gelogen en bleek hij de kroonprins Roran te zijn. 

Roran Devrede is de kroonprins van Lythania. Hij is een erfgename van de heldin Ruth Devrede. Roran is weinig thuis doordat hij veel reist tussen de verschillende landen om de vrede te bewaren.

Iliona krijgt op een nacht een visioen van Maya, waarin ze ziet dat ze Roran moet beschermen tegen gevaar en dat de geschiedenis van de helden niet is zoals het lijkt. Ze wordt wakker in het bos met wit haar en twee verschillende ogen. Ze vlucht naar het paleis om Roran en de koninklijke familie te waarschuwen. 

Waarom heeft Maya Iliona uitgekozen als haar erfgename? Waarom moet Iliona Roran beschermen en hem helpen om het juiste pad te kiezen? Wat is het juiste pad en wat staat Iliona en Roran allemaal te wachten staan? Welke geheimen gaat Iliona ontdekken en kan ze de geschiedenis rechtzetten? 

Mijn standpunt van Het hart van het woud

Ik vond het een spannend en mysterieus boek. Robine van Olffen is een goede schrijfster. Ze heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor je vanaf het begin wordt meegenomen in het verhaal van Iliona. 

Ik vond het mooi om te lezen hoe Iliona een groei maakt en steeds meer haar erfenis van Maya omarmt. Ze neemt het heft in eigen handen en ze heeft er alles voor over om de waarheid te ontdekken. Iliona is een grote kracht die doorheen het verhaal zelfverzekerder wordt. Ze luistert niet naar de vooroordelen en behoudt haar natuurlijke persoonlijkheid. 

Roran vond ik een sterke en dappere prins. Hij strijd met zijn aangeleerde idealen, waarbij hij doorheen het verhaal tot bepaalde keuzes komt te staan. Kan Roran de juiste keuze maken, want het lot van het Lythaniaans volk ligt in zijn handen? 

Na het lezen van Het hart van het woud ben ik benieuwd hoe het verhaal van Iliona en prins Roran verder gaat. Ik kan niet wachten tot het tweede deel van de reeks. Wanneer je van spanning met een beetje romantiek en magie houdt is dit boek iets voor jou.

Ik geef Het hart van het woud 3,5 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De ramp van Tsjernobyl van Andy Marino

Op 26 april 1986 om 01u19 veranderde de nacht in een bundel van licht. Niemand weet wat er gebeurt.  De ramp van Tsjernobyl is een spannend boek, waar je een inkijk krijgt van wat er gebeurd is in Pripjat. 

De hoofdpersonages van De ramp van Tsjernobyl

Het verhaal bestaat uit vier personages op drie verschillende plaatsen. 

De eerste personage is Joeri Fomitsjev. Joeri komt uit Moskou en droomt van kleins af aan om te werken in de kerncentrale van Tsjernobyl. Wanneer zijn droom eindelijk uitkomt om een nucleaire ingenieur te worden, verhuist hij naar Pripjat om bij zijn nonkel, Pavlo, te wonen. Als snel komt Joeri erachter dat je niet zomaar een gerespecteerde nucleaire ingenieur wordt, hij wordt tewerkgesteld schoon te maken. Dit houdt echter zijn fascinatie voor het Tsjernobyl wezen niet tegen. Hij kent de bouw van het wezen en de geluiden die het maakt. 

Wanneer Joeri tijdens zijn nachtdienst een ander en vreemd geluid hoort uit het Tsjernobyl wezen, weet hij dat er iets mis is. Opeens wordt alles donker en voelt hij ongelofelijke pijn. Kerncentrale nummer 4 is ontploft en stuurt een felle lichtflits de donkere hemel in. 

Alina en Lev, de kinderen van Pavlo, wonen hun hele leven in Pripjat. Voor de buitenwereld is Pavlo een gerespecteerde beroemde radio stem, maar binnenshuis luisteren zijn kinderen, in het geheim, naar de Amerikaanse radio. Dit gaat tegen Joeri’s principe in, maar hij zwijgt omdat hij te gast is in het huis. 

Alina en Lev liggen te slapen, wanneer ze wakker worden van een felle lichtflits. Ze weten niet wat er gebeurt en even later wordt er op de deur geklopt. Voor ze het beseffen, pakken ze hun spullen en stappen ze in een bus om de stad te verlaten. Zullen ze ooit Pripjat terugzien? En wat is er gebeurd met Joeri? 

Het laatste personage is Sofia, de beste vriendin van Alina. Haar vader werkt voor de kerncentrale als ingenieur. Wanneer haar vader plots moet vertrekken naar de kerncentrale, weet ze dat er iets mis is. Terwijl haar vader de grote baas van Tsjernobyl probeert te overtuigen om Pripjat te evacueren, gaat Sofia langs de huizen om iedereen te waarschuwen. Gaat het Sofia lukken om de mensen te overtuigen? Wordt Pripjat geëvacueerd? Gaat ze ooit haar beste vriendin Alina terugzien? 

Mijn standpunt De ramp van Tsjernobyl

Ik vond De ramp van Tsjernobyl een heel goed en spannend boek. Andy Marino is een goede schrijver en heeft een vlotte schrijfstijl. Je wordt direct meegenomen in het verhaal en je kan het boek moeilijk wegleggen. 

De verschillende perspectieven vond ik fijn om te lezen. Je krijgt  inzicht wat er gebeurt op drie verschillende plaatsen en hoe het verhaal uiteindelijk tot zijn recht komt. 

Indien je houdt van spanning en een beetje geschiedenis is dit boek iets voor jou. 

Ik kan niet wachten om andere boeken te lezen van Andy Marino. 

Ik geef De ramp van Tsjernobyl 4 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Six more months of June – Daisy Garrison

Mina is een introverte einzelgänger die het liefst de lunch alleen doorbrengt, met haar neus in een boek. Caplan, daarentegen, is de populairste jongen van de school, enorm sociaal en heeft altijd een groep vrienden om hem heen hangen. Hoe verschillend deze twee tieners ook zijn; ze zijn al jaren beste vrienden van elkaar. Ze zitten in hun laatste jaar van de middelbare school wanneer Caplan’s beste vriend, Quinn, Mina mee uit vraagt op een date. Hij trekt haar uit haar schulp en in een sociaal leven waarvan ze nooit had gedacht dat ze het leuk zou vinden. Nu moet ze het leven proberen te navigeren in dit nieuwe sociale leven, haar gevoelens voor Quinn en Caplan, én de keuze maken waar ze volgend schooljaar gaat studeren. Dat is allemaal niet makkelijk voor een tiener.

Mina & Caplan

Mina is de typische tiener waar veel boekenwormen zich wel in kunnen vinden. Ze is graag alleen, in een hoekje verscholen met haar boek. Ze blijft liever thuis in haar kamer, dan dat ze mee naar een feestje van een klasgenoot gaat. Daar komt bij dat ze last heeft van angstaanvallen. In sociale situaties kan ze in paniek raken. De enige persoon die haar door en door begrijpt is Caplan. Hij heeft aan één blik genoeg om te weten wat er in haar omgaat en wat ze nodig heeft. Dit is een bijzondere vriendschap.

Caplan is de typische populaire jongen van de school. Super sociaal, veel vrienden, weet altijd het juiste te zeggen en het knapste meisje van de school is zijn vriendinnetje. Dat hij zo onzelfzuchtig is, past niet bij het stereotype personage van de populaire jongen, maar is wel super mooi om over te lezen. Hij heeft enorm veel over voor zijn vrienden en staat altijd voor hen klaar.

Angststoornis en een donker verleden

Ondanks dat het niet expliciet in het boek wordt vermeld, komt het wel duidelijk genoeg naar voren dat Mina met een angststoornis kampt. Op verschillende momenten krijgt ze hierdoor een paniekaanval en het enige wat haar dan kan kalmeren is stromend water. Soms is alleen haar polsen onder de kraan houden voldoende, op andere momenten gaat ze met kleren en al aan onder de douche. Ik hoop dat lezers die ook een angststoornis ervaren herkenning kunnen vinden in deze situaties. Zeker voor jonge lezers (de doelgroep van dit boek) is het fijn om te weten dat ze niet alleen zijn.

Die angststoornis is waarschijnlijk ontstaan door een traumatische ervaring die Mina een aantal jaar geleden heeft moeten verdragen. Tot vandaag de dag heeft ze nog steeds last van de gevolgen hiervan. Dit allemaal zorgt voor meer diepgang in het verhaal. Met name het personage van Mina voelt hierdoor als een echt persoon aan.

Conclusie

Six more months of June is een lief verhaal over vriendschap en je eerste liefde. Het gaat daarnaast ook over intimiteit, pesten en de normale worstelingen die tieners doormaken in hun examenjaar van de middelbare school. De auteur heeft een fijne schrijfstijl en maakt gebruik van een dubbele POV waarbij je zowel vanuit Mina’s perspectief leest, als dat van Caplan. Het boek is wel vrij jeugdig geschreven. Hierdoor is het enorm geschikt voor kinderen van 12 tot 18 jaar om te lezen. Voor mij persoonlijk was het iets te kinderlijk, maar ik val dan ook ver buiten deze doelgroep. 😉 Hierdoor krijgt het voor mij 3 mooie sterren. Als je graag verhalen leest zoals Eleanor en Park van Rainbow Rowell, dan zal dit boek ook tot je nieuwe favorieten behoren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

De verloren troon – Holly Black

De verloren troon is het vervolg op De gestolen erfgenaam. Dit is een spin-off serie op de Elfhame serie – je weet wel, die van De wrede prins. Deze duologie is prima te begrijpen zonder eerst de Elfhame serie te hebben gelezen. Mocht je interesse hebben om deze serie te lezen, dan kun je dat het beste eerst doen om spoilers te voorkomen.

Waar het over gaat

De verloren troon is een meeslepend fantasy verhaal over Eik en Ren. Het bevat een wereld vol magie, politieke intriges en duistere geheimen. Ren, een vastberaden en vindingrijke jonge vrouw, raakt verstrikt in de verraderlijke politiek van een magisch rijk. Haar reis is vol uitdagingen als ze verborgen waarheden aan het licht probeert te brengen en haar plaats probeert te veroveren in een wereld die vaak vijandig en bedrieglijk is. Ren’s perspectief onthult haar worsteling met vertrouwen en macht, terwijl ze door het ingewikkelde web van allianties en verraad leert navigeren. Eik, aan de andere kant, is een complexe en raadselachtige figuur wiens verleden gehuld is in mysterie. Hij worstelt met de conflicten en lasten die hij met zich meedraagt.

Narrative immersion

Dit is inmiddels het vijfde boek uit deze fantasy wereld van Holly Black wat ik heb gelezen. Net als bij De gestolen erfgenaam mis ik ook in De verloren troon de narrative immersion. Meestal zie ik hetgeen wat ik lees als een soort stop-motion film voor me, maar bij deze boeken heb ik dat helaas niet. Dit zorgt er voor mij voor dat het lastiger is om in het verhaal te komen en erin te blijven volgen. Dit maakt het voor mij moeilijker om te begrijpen wat ik nu heb gelezen.

Personages

In het eerste deel waren Eik en Ren super leuk samen. De chemie die tussen hen was voelbaar als lezer. En ook de gevatte gesprekken die ze voerden vond ik erg leuk om te lezen. Door de gebeurtenissen die plaatsvinden aan het einde van De gestolen erfgenaam (ik zal geen spoilers geven), is dit in De verloren troon totaal anders. De dynamiek tussen deze twee hoofdpersonages is volledig omgeslagen. Eik worstelt meer dan anders met zijn morele kompas en het maken van de juiste keuzes. Terwijl Ren juist een veel sterkere vrouw is geworden en opkomt voor zichzelf. Zij laat niet met zich sollen, en ik kan fantasy boeken met een sterk vrouwelijk hoofdpersonage zeer waarderen.

Conclusie

Het is nu een halve week geleden dat ik De verloren troon heb uitgelezen en in alle eerlijkheid zou ik je niet meer kunnen vertellen waar het verhaal over gaat. Als er voor lezen een vergelijkbaar gezegde zou bestaan als ‘het ene oor erin, en het andere oor eruit’, dan zou het hier van toepassing zijn. Gelukkig is dat alleen mij persoonlijke ervaring. Als je fan bent van de Elfhame serie en ook genoten hebt van De gestolen erfgenaam, dan zul je De verloren troon ook geweldig gaan vinden. Het heeft dezelfde interessante personages en sprookjesachtige vibes in een fantasywereld vol wantrouwen en verraad. Bovendien heeft Boekerij er weer een prachtige editie van gemaakt. Ik ben verliefd op de character art op de end pages, zo mooi! Het boek krijgt voor mij 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Kom niet dichterbij – Erna Sassen

Erna Sassen bracht een nieuw boek uit, Kom niet dichterbij. Sassen ken ik van de boeken Zonder titel en Neem nooit een beste vriend. Over beide boeken was ik zeer lovend en ik was dan ook zeer benieuwd om het nieuwste boek te lezen.

Waar gaat het over?

Reva heeft niet alleen ‘iets raars’ met seks, maar ook met eten. Haar problemen verergeren aanzienlijk als zij verliefd wordt op de intimiderende DJ, docent aan de theaterschool. Nadat ze een rol heeft gespeeld in een door hem geregisseerde theaterproductie gaat het bergafwaarts met haar en belandt ze tijdelijk in een psychiatrische inrichting.

Marjolijn, de zus van Reva, reconstrueert aan de hand van telefoongesprekken en herinneringen wat er misging en probeert Reva te helpen de verantwoording te nemen voor haar eigen leven.

Wat vond ik ervan?

Ik was grote fan van Erna Sassens jeugdroman Zonder titel. Daarin bewees de schrijfster al dat ze volwassen onderwerpen bespreekbaar kan maken voor jongere lezers. In Kom niet dichterbij doet ze dat opnieuw. Ik vond de vorige boeken wel veel duidelijker, dat is omdat in Kom niet dichterbij de ik-persoon (Marjolijn) de hele tijd door de tijd heen springt. Dat maakt het een pak lastiger om goed te kunnen volgen, zeker voor jongere lezers.

Ook is het in het begin niet meteen zeer duidelijk hoe oud de hoofdpersonages zijn. Het wordt ook niet superduidelijk door de manier van schrijven of door wat ze meemaken, aangezien dat heftig is. Na een tijdje is het toch duidelijk.

Verder is het zeker een fijn boek – ook voor de jongere lezers – omdat Sassen het op een manier schrijft die zeer eigen aan haar boeken is. Het is loodzware inhoud, maar toch makkelijk te verteren door de schrijfstijl. De hoofdstukken zijn ook kort waardoor het boekje zeer snel leest. Boekje, want Kom niet dichterbij telt 139 pagina’s.

Het enige dat ik zeker nog mee wil geven is dat je niet hetzelfde mag verwachten als in Zonder titel en Neem nooit een beste vriend. In vergelijking met voorgenoemde twee boeken, is dit boek zéér chaotisch.

Conclusie

Kom niet dichterbij gaat over een zussenband. Het is een dun boekje, leest vlot, bevat de typische schrijfstijl van Erna Sassen en maakt moeilijkere thema’s bespreekbaar. Ik zou het zeker een kans geven. Van mij krijgt het boek drie sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Radiostilte – Alice Oseman

Schrijfster Alice Oseman is ondertussen wereldbekend van de Hearstopper-serie. Recentelijk werd Radiostilte vertaald in het Nederlands en uitgegeven bij uitgeverij Unieboek – Het spectrum. Het is een boek dat veel voorbijkomt op Tiktok, dus dat maakte me zeer benieuwd.

Waarover gaat Radiostilte?

Radiostilte gaat over de hoofdpersonages Frances en Aled Last. Frances heeft haar hele leven gewijd aan school; ze is klassenoudste en haalt uitstekende cijfers. Haar enige hobby die niets te maken heeft met school is fan art tekenen voor haar favoriete podcast. Op een dag wordt ze gecontacteerd door de maker van die podcast met de vraag of ze fanart voor de volgende aflevering(en) wil maken. Tot haar grootste verrassing blijkt een beetje later dat zij de maker kent: Aled Last. Hij woont tegenover haar. Ze beginnen een hechte vriendschap, waarin Frances begint te twijfelen aan haar keuzes. Waarom werkt ze eigenlijk zo hard? En is studeren wel écht wat ze wil?

Mening

Vanaf het begin van het boek zit je meteen in het verhaal. Doordat de hoofdstukken vrij kort zijn, vlieg je ook zo door het boek heen. Eigenlijk vertelt het hoofdpersonage achteraf wat er gebeurd is. Toch stoort het niet dat ze soms al meegeeft dat iets niet zal gebeuren of al een hint geeft over wat er nog staat te gebeuren.

Een van de beste dingen aan dit boek is dat de vriendschap tussen Frances en Aled zo puur en mooi was. Het was echt mooi om te zien wat voor een fijne band de twee deelden, zonder dat het een romantische band werd. De twee personages zijn zo verschillend, maar toch hetzelfde in zoveel aspecten.

Niet alleen Frances en Aled waren belangrijke personages. Ook Raine, Daniel en Carys speelden een grote rol in het boek.

Het boek heeft enkele belangrijke thema’s zoals het belang van vriendschap en een weg uitstippelen voor jezelf buiten de school, over iemand vinden die naar je wil luisteren, maar ook over hoe het is om eindelijk gehoord te worden. Daarnaast was het ook echt een origineel young adult boek dat geen enkele keer aanvoelde als een cliché.

Het enige puntje van kritiek dat ik heb is dat ik in het begin echt door hen boek heen vloog! Na een tijdje werd het boek wat trager en werd het ook veel serieuzer. Op het einde was het nog steeds een goed boek met een interessante boodschap.

Conclusie

Zeker een aanrader, een verfrissend young adult boek met belangrijke thema’s zoals vriendschap. Ik geef het boek vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Schuld – Wendy Brokers

Onlangs kwam er een nieuw XS boek uit bij Best of YA. Dit keer was het Schuld van Wendy Brokers. Dit is het tiende boek in de reeks.

Schuld vertelt het aangrijpende verhaal van Esmay die thuis te maken heeft met de dreigende scheiding van haar ouders. Bovendien is ze ook enige kind, maar gelukkig kan ze wel altijd op de steun van haar beste vriend, Sam, rekenen.

Op een avond loopt een bezoek aan Sam echter uit de hand, met zeer zware gevolgen. Er gebeurt namelijk iets wat het leven van de twee op z’n kop zet. Ze zijn compleet in paniek, al is Sam de enige die zich nog kan herinneren wat er gebeurd is. Hij wil koste wat het kost zwijgen over het incident terwijl Esmay wordt verscheurd door schuldgevoel. Wanneer ook Sams broer Lenn zich ermee gaat bemoeien, dreigt de situatie helemaal te escaleren. Esmays loyaliteit aan haar vriendschap met Sam wordt zwaar op de proef gesteld.

Wat vond ik ervan?

Ik vind het zeer fijn dat er een reeks is met korte boeken voor jongeren die niet zo graag lezen. Persoonlijk vind ik dat deze verhalen vaak wat diepgang missen, maar Schuld is een aangename verrassing. Vanaf de eerste pagina meteen helemaal in het verhaal. Het grote voordeel is dat je het boek in één keer kan uitlezen, aangezien het slechts 95 pagina’s telt. Ondanks de beknoptheid heeft Brokers het verhaal toch zeer goed uitgewerkt.

Schuld gaat vooral over vriendschap en hoever je gaat om een vriendschap te beschermen. Het gaat ook over vertrouwen. Tot wanneer vertrouw je iemand ook als je instinct zegt dat je eigenlijk weet dat het niet klopt?

We krijgen vooral te lezen hoe Esmay met alles omgaat, hoe ze zich voelt, haar gedachten en gedragingen in de dagen na het incident. Wendy Brokers heeft dit zeer realistisch en geloofwaardig neergezet. Wel jammer dat we niet weten waarom Sam reageert hoe hij reageert.

Ik vond het een origineel verhaal dat ook spannend genoeg was. De hoofdstukken waren wat langer, maar dat stoorde niet, je vloog er snel doorheen. Ik vond enkel het einde een beetje gerusht. Ik had graag geweten wat er nadien nog was gebeurd, al was het maar een kort hoofdstukje geweest. Op het einde van het boek vind je ook bij wie je terecht kunt bij psychische problemen.

Aanrader?

Ik zal dit boek zeker aanraden aan jongeren vanaf 15 jaar. Het is een zeer eigentijds boek dat de jongeren zeker zal aanspreken door de relevante thema’s. Schuld is een kort boekje dat je snel kunt lezen en verdient wat mij betreft 4 sterren.