Tag: Best of fantasy

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het spel der Zonden – Kerri Maniscalco

Kerri Maniscalco neemt ons opnieuw mee naar de duistere onderwereld, waar we in Het Spel der Zonden kennismaken met de Prins van Afgunst en de mysterieuze Camilla. Dit verhaal speelt zich af in dezelfde wereld als de Prins van Trots serie, maar je hoeft deze niet gelezen te hebben om dit verhaal te kunnen begrijpen. Het spel der Zonden zit weer vol intriges, verlangen en natuurlijk de zonden waar de prinsen voor staan

Het plot

Als een gewone sterveling komt Camilla terecht in een wereld vol magische en duistere krachten. Het plot draait om het Spel der Zonden, een mysterieus en gevaarlijk toernooi waarin spelers hun grootste angsten en verlangens moeten overwinnen om te kunnen winnen. De spelers krijgen drie kansen om het einde van het spel te halen. Slagen ze niet, dan betekent dit het einde van hun leven. Camilla wordt gedwongen samen te werken met de prins van Afgunst, een van de machtige demonische prinsen van de Onderwereld. Deze prins is echter allesbehalve te vertrouwen, en zijn motieven blijven duister en manipulatief.

Terwijl Camilla en Afgunst samenwerken en de spanning tussen hen oplaait, wordt het al snel duidelijk dat ze allebei met hun eigen geheimen en wantrouwen worstelen. Afgunst lijkt gedreven door iets wat hij niet prijsgeeft, en Camilla voelt zich gevangen in een gevaarlijk spel waarin ze steeds minder controle lijkt te hebben. Samen moeten ze obstakels en raadsels trotseren die hen dieper in de wereld van lust, verraad en gevaar trekken. Maar kunnen ze winnen, of is de prijs die ze moeten betalen veel te hoog?

Afgunst & Camilla

Het verhaal heeft een dubbele point of view (POV). Je volgt de gebeurtenissen zowel door de ogen van Afgunst als van Camilla. De hoofdstukken hebben andere chapter art (sleutels voor Afgunst en bloemen voor Camilla), waardoor je als lezer altijd weet vanuit welke POV je leest. Deze opzet zorgt voor een mooi contrast tussen hun werelden en gedachten.

De personages zelf zijn boeiend, maar niet altijd even sympathiek. Afgunst, zoals zijn naam al doet vermoeden, heeft een kil randje en houdt er een dubbele agenda op na. Als Prins van de Onderwereld laat hij weinig los over zijn bedoelingen, en dat maakt hem intrigerend maar ook moeilijk te vertrouwen.

Camilla daarentegen heeft haar eigen geheimen en beweegt zich met een mengeling van kracht en kwetsbaarheid door de duistere onderwereld. In het begin van het boek is ze een super sterke vrouw die opkomt voor zichzelf en niet trapt in de mooie en charismatische praatjes van Afgunst. Maar gaandeweg merk je dat ze toch een zwakte voor hem begint te krijgen en tegen beter weten in naar hem luistert, in plaats van naar haarzelf. Toch voel je dat ze hem niet helemaal vertrouwt, en terecht – Afgunst is niet iemand die je je diepste geheimen zomaar toevertrouwt.

Hoewel er duidelijk een chemie tussen de twee personages bestaat, blijft de connectie oppervlakkig en voelt hun relatie meer als een intense fysieke aantrekkingskracht dan als een diepgaande band. Dit vond ik wel een gemis aangezien hun relatie zo’n groot onderdeel van het plot is.

Vulgair tintje

Maniscalco blijft trouw aan haar gewaagde schrijfstijl en schuwt wederom niet voor expliciete, soms schokkende scènes. Haar taalgebruik is ongefilterd en direct en heeft een vulgair tintje, net zoals in de vorige serie. De auteur lijkt soms de grens op te zoeken met haar taalgebruik. Dat komt soms behoorlijk grof en hard over. Hier moet je wel tegen kunnen, anders is het boek waarschijnlijk niets voor jou.

Gebrek aan focus in het plot

Ik vond dat de kern van het verhaal – het winnen van het Spel der Zonden – niet altijd de focus leek te hebben. Het plot dwaalt regelmatig af en introduceert zijwegen die soms afleiden van de hoofdplot. Het échte verlangen van Afgunst om het spel te winnen komt bij mij niet helemaal over. Hierdoor voelde het verhaal op sommige momenten wat langdradig aan.

Het Spel der Zonden is een prima boek dat liefhebbers van dit genre zeker zullen waarderen, maar het haalt voor mij niet het niveau van haar vorige serie. De magische sfeer en scherpe randjes zijn aanwezig, maar de diepgang in de relatie en de spanning rond het spel bleven voor mij achter. Al met al geef ik dit boek 3,5 sterren – een vermakelijke leeservaring, maar helaas geen topper voor mij.

Geplaatst op door — Geef een reactie

De ravenjongens – Maggie Stiefvater

De ravenjongens is een spannend boek dat draait om magie, vriendschap en geheimen. Het verhaal volgt Blue Sargent, een meisje dat afkomstig is uit een familie van helderzienden. Hoewel Blue zelf geen magische krachten heeft, kan ze andermans magie versterken. Haar leven verandert wanneer ze een groep jongens ontmoet van de prestigieuze Aglionby-academie, die bekendstaan als de Ravenjongens.

Deze jongens, waaronder Gansey, Ronan, Adam en Noah, zijn op zoek naar de legendarische slapende koning Glendower, die hen naar verluidt magische krachten kan geven. Gansey, de leider van de groep, is vastberaden om deze koning te vinden, omdat hij gelooft dat dit het lot van de groep is.

Samen beginnen Blue en Gansey aan een avontuur vol mysterie, gevaar en onverwachte banden. Hun zoektocht naar Glendower leidt niet alleen naar magische ontdekkingen, maar ook naar het ontdekken van wie ze zelf echt zijn.

Blue & Gansey

Blue Sargent is een uniek meisje dat altijd is gewaarschuwd dat haar ware liefde zal sterven als ze hem kust. Ze heeft nooit veel geloof gehecht aan die voorspelling, maar als ze de Ravenjongens ontmoet, wordt ze toch nieuwsgierig naar hun wereld. Blue is slim, eigenwijs, en heeft een sterke wil, maar ze voelt zich soms gevangen in het leven dat haar moeder en tantes voor haar hebben uitgestippeld.

Gansey is de charismatische leider van de Ravenjongens. Hij is vriendelijk, intelligent en heeft een obsessie met het vinden van Glendower. Gansey komt uit een rijke familie, maar hij is niet oppervlakkig; hij zorgt voor zijn vrienden en is bereid alles op te offeren om zijn doel te bereiken. Ondanks zijn zelfvertrouwen heeft Gansey een kwetsbare kant, die hem soms dichter bij Blue brengt.

Anders dan verwacht

De ravenjongens was heel anders dan ik had verwacht. Zo deed de achterflap tekst mij bijvoorbeeld vermoeden dat er een groter subplot met romance was. Dit was helaas niet het geval. Sterker nog, het komt er maar nauwelijks in voor! Als grote romance en romantasy liefhebber vond ik dat wel een beetje jammer. Het plot over de geesten en dat de personages hiermee kunnen communiceren was gelukkig wel interessant. Helaas gebeurde er voor mijn gevoel in het boek wel te weinig om mij boeiend te kunnen houden.

Schrijfstijl

Maggie Stiefvater heeft een hele fijne schrijfstijl, waardoor het boek makkelijk leest en je door de hoofdstukken heen vliegt. Het verhaal is geschreven in dual POV. Je leest zowel uit het standpunt van Blue als Gansey. In het begin moest ik hier even aan wennen, maar later zag ik wel de toegevoegde waarde van Gansey’s standpunt en was het fijn om delen van het verhaal vanuit zijn perspectief te lezen.

Limited edition paperback

De Ravenjongens is door Boekerij (Best of Fantasy) uitgebracht in een prachtige limited edition uitgave. Het is een paperback met printed edges en artwork op de schutbladen. Wel bijzonder, want het artwork aan de binnenkant van het boek is geïllustreerd door de auteur haarzelf! Persoonlijk vind ik de cover echt prachtig. Ik ben fan van deze illustratiestijl. De rug van de paperback is erg soepel waardoor het broek breed openvalt zonder dat je de rug hoeft te breken. Daar zullen veel verzamelaars blij mee zijn. Wat ik persoonlijk dan wel jammer vind, is dat de rug zo soepel is dat hij na het lezen een beetje hol blijft staan. Hierdoor heb je uiteindelijk alsnog niet het mooie effect van de gezichten van de personages naast elkaar, zoals de uitgeverij bedoeld had. Maar misschien ligt dat aan mijn manier van lezen en zal jij er minder last van hebben. Hoe dan ook; het boek is prachtig om naar te kijken.

Conclusie

Voor mijn gevoel kabbelde het boek een beetje voort tot vlak voor het einde. Toen kwam er een grote plottwist en werd het opeens mega spannend. Voor mij was het verhaal prima te lezen, maar ik sta niet meteen te springen om verder te lezen in deze serie. Deze prachtige editie van De ravenjongens krijgt van mij 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

De Kleuren van Schaduw – V.E. Schwab

De Kleuren van Schaduw is het tweede deel in de meeslepende Schemering trilogie, geschreven door V.E. Schwab. Het boek speelt zich vier maanden later af dan waar het eerste deel, De Kleuren van Magie, is geëindigd.

Het verhaal begint op een groot piratenschip waar Lila Bard een van de bemanningsleden is. Haar droom om als piraat de zeeën te bestormen is hiermee uitgekomen. Kell daarentegen zit samen met Prins Rhy in het paleis waar hij aan zijn verplichtingen aan de koninklijke familie voldoet. Daar zijn de spanningen inmiddels erg hoog opgelopen, door de gebeurtenissen die zich afspelen in het eerste boek. Alle personages reizen weer af naar Rood Londen, omdat hier de Elementspelen zullen plaatsvinden. Ook dit deel verkent de grens tussen macht en magie in deze multidimensionale wereld.

Terugkerende personages

In dit deel volgen we dezelfde personages als in het eerste deel. Kell is de laatste Antari – een magiër die tussen de vier verschillende dimensies van Londen kan reizen. Deze zeldzame krachten maken hem uniek, maar ook gewild. Hij wordt door de koning gezocht waardoor hij moet vluchten. Ook Lila (Delilah) Bard heeft dit keer weer een grote rol. Zij is een eigenzinnige dief die niet op haar mondje is gevallen en ook niet bang is om het gevecht aan te gaan. Nu ze van Grijs Londen naar Rood Londen is weten te geraken, is het haar droom om met een piratenschip de zeeën te verkennen.

Ook de charmante Prins Rhy maakt zijn optreden in het boek, evenals de gevolgen van de band die Kell tussen hen heeft aangebracht in het vorige deel van de serie. Kell en Rhy hebben een ontzettend sterke band met elkaar, ondanks dat ze biologisch gezien geen broers van elkaar zijn en enkel allebei in het paleis zijn opgegroeid. Deze broederband voegt een interessante dynamiek toe aan het verhaal. De loyaliteit van alle personages worden weer op de proef gesteld en ze moeten beslissen wie ze kunnen vertrouwen in een wereld vol verraderlijke intriges.

Het verhaal moet op gang komen

In het begin duurt het erg lang voordat het verhaal op gang komt. Het verhaal kabbelt maar wat voort zonder dat er echt een duidelijk doel is waar de personages – met name Kell – naartoe werken. Voor Lila is het wel duidelijk wat ze wil bereiken. Ze is het gelukkigst wanneer ze zich op een groot piratenschip bevindt en ze anderen kan laten zien dat ze niet met haar moeten sollen. Af en toe iets telen houdt haar scherp. Zodra ze over de Elementspelen hoort heeft ze het direct in haar kop gehaald dat ze ook mee wil doen. Dat ze zich hier onmogelijk nog voor kan opgeven of dat dit wel eens haar dood kan betekenen maakt haar niets uit. Lila is het type personage dat altijd wel haar weg vindt, en zo niet, dan toch.

Maar Kell? Hij zweeft een beetje tussen Grijs Londen en Rood Londen en is in een sombere stemming door hetgeen wat hij Rhy heeft aangedaan. Hierdoor worstelt hij met zijn gevoelens. Het ene moment is het paleis naar hem op zoek omdat ze hem kwijt zijn en hem weer veilig thuis willen krijgen, het andere moment omdat hij een verdachte moordenaar is. Het begin is daarom wat traag en ietwat saai, maar het spectaculaire einde maakt dit helemaal goed.

Elementspelen

Vanaf het moment dat de Elementspelen echt zijn begonnen kon ik het boek niet meer wegleggen. De Elementspelen zijn eigenlijk een soort Olympische Spelen, maar dan voor mensen met magische krachten. In duels moeten ze tegen elkaar strijden terwijl ze één element mogen gebruiken om de ander uit te schakelen. Dit zijn de bekende elementen zoals water, aarde lucht en vuur. In het boek is er nog een vijfde element ‘bone-magic’ wat ervoor zorgt dat je een ander kunt laten doen wat jij wilt door letterlijk hun botten te beïnvloeden. Gelukkig is deze magie ontzettend zeldzaam. De meeste magiërs hebben, in tegenstelling tot Kell, maar één en heel soms twee elementen die ze kunnen beheersen. De Elementspelen zijn zo goed en gedetailleerd beschreven, dat het voelt alsof je zelf naar een sportwedstrijd aan het kijken bent. De spanning is om te snijden en de uitslag alles bepalend.

Conclusie

V.E. Schwab weet in De kleuren van schaduw opnieuw een levendige wereld te creëren. Haar schrijfstijl is beeldend en meeslepend, waardoor je als lezer volledig wordt ondergedompeld in de kleurrijke en gevaarlijke wereld van de verschillende Londens. Na het lezen van het tweede deel ben ik ontzettend benieuwd naar het slotdeel van de trilogie. Met name doordat dit boek met zo’n enorme cliffhanger eindigt, zou ik het liefste direct door willen lezen. Ik hoop dat we er dan eindelijk achter zullen komen hoe Zwart Londen eruit ziet. Na twee boeken over deze mysterieuze versie van de stad te lezen is mijn nieuwsgierigheid op een hoogtepunt geraakt.

De Schemering trilogie is een echte aanrader om te lezen voor liefhebbers van avontuurlijke en fantasierijke verhalen. Ook dit deel van de serie geef ik weer vier sterren.