Schrijven gaat over bewust zijn. Maar wat is dat eigenlijk, bewust zijn? Volgens Wikipedia is dat: een subjectieve reflectie op indrukken uit de buitenwereld (weten van wat je ziet, hoort of voelt en daarover kunnen vertellen) of op eigen mentale processen (weten wat er in je omgaat en daarover kunnen vertellen). Anders gezegd: bewustzijn is een toestand van de geest die gekenmerkt is door een besef van het eigen ik en de omgeving.
Dat is een waarheid als een koe. Maar … hoe doe je dat, bewust zijn?
Op de eerste plaats door je indrukken op papier te zetten. Maar dat weet elke schrijver wel. Wat valt je op als je op het perron staat? Hoor je iets grappigs? Zie je bijzondere details? Komt er ineens een heftige emotie naar boven? Zie je een bijzonder gekleed iemand die zo in jouw verhaal zou kunnen kruipen? Schrijf op! Pak je telefoon, pak je notitieboekje, een papiertje en schrijf het op zodat je het niet vergeet.
Maar … niemand is altijd mindful bezig. In ieder geval ik niet. Mijn mind is regelmatig full.
Ik denk aan mijn werk, aan de boodschappen die gedaan moeten worden, wasjes die gedraaid moeten worden en aan andere beslommeringen.
Hoe ben ik dan toch bewust?
Ik las ooit dat een sterke zintuiglijke ervaring dè grote verrader is. Als we bijvoorbeeld pijn hebben dan is het moeilijk om verder te kijken dan deze observatie. Als je pijn hebt neem je een pijnstiller. Als je schoenen knellen, trek je ze uit. Als je dorst hebt drink je een glas water.
Maar, als je echt bewust wilt leren schrijven neem je geen genoegen met een pijnstiller. Je laat je knellende schoenen gewoon aan je voeten. En dat glas water, dat neem je een uur later.
En ondertussen ga je schrijven.
Hoe voelt het om die hoofdpijn te hebben? Wat doet het met je? Word je er onrustig van. Of wil je het liefst onder de dekens kruipen? Vind je jezelf beklagenswaardig? Zou er meteen een leger vrienden aan je bed moeten zitten om je te komen verwennen? Maar ook … Waar zit de pijn? Hoe voelt ‘ie? Doet het alleen pijn in je hoofd? Of voel je het ook in je nek en schouders? Gutst het zweet over je hoofd? Zie je vlekken voor je ogen. Als je voorover bukt, explodeert dan een bom in je hoofd? Ga steeds dieper in je pijn. En graaf. Deze opgravingen zijn schatten voor je verhaal van straks.
Doe dit minstens één keer per dag. Dat zorgt ervoor dat je straks een naslagwerk hebt wat een buitenaards wezen alle inzichten geeft over het mens-zijn. Maar nog meer … dat je straks een situatie op papier zet dat leest als huppelende lammetjes in de wei. Grappig en mooi, maar ook scherp en diepgaand.
Een lijst van onderwerpen om mee te beginnen:
– Hoe voelt het om heel hard op het asfalt te smakken?
– Hoe voelt het om hopeloos verliefd te zijn?
– Hoe voelt het om dronken te zijn?
– Hoe voelt de koude douchestraal op je lijf?
– Hoe voelt het om hoognodig naar het toilet te moeten?
– Hoe voelt het om bang te zijn?
En ga grenzen over. Raap die spin van de grond waar je bang voor bent. Voel hoe het beest voelt. Observeer, ook al zeg je instict “kill”. Knijp je blaas zo hard dicht tot je echt niet meer kunt. Als je de neiging hebt de koude straal te verwisselen voor de warme straal … wacht. Nog een minuut. VOEL!! Omarm de pijn. De ongemakken. Verlaat je comfortzone, en dan … SCHRIJF!!
Succes!