Tag: blossom books

Een week geleden kwam part one van mijn interview met Leigh Bardugo online. In part one vertelde Bardugo onder andere op welke landen haar boeken zijn gebasseerd. 

Maar het interview is nog niet afgelopen, dus vandaag zoals beloofd part two! Ik hoop dat jullie er net zoveel van genieten als ik heb gedaan. 

Interview with Leigh Bardugo part two: 

1. Welk karakter vond je het moeilijkst om te schrijven?

Kaz was erg moeilijk om te schrijven omdat hij zo slim is. Hij is namelijk zoveel slimmer dan ik. Mensen zeggen vaak dat de karakters net zo slim zijn als de auteur zelf, maar dat is niet waar. Kaz komt vaak op dingen in het moment zelf, terwijl ik weken bezig ben om uit te zoeken hoe hij omgaat met een bijzondere uitdaging, obstakel of hoe hij reageert op bepaalde dingen. Ik denk dus dat Kaz het meest uitdagend was om over te schrijven. Ook omdat zijn achtergrondverhaal zo donker is.

2. Was het moeilijk om de POV´s van zes verschillende karakters te schrijven in plaats van één?

Nee! Ik vond het juist heel leuk om vanuit meerdere POV’s te schrijven en om te switchen tussen de verschillende karakters. Als je een karakter hebt met een donker achtergrondverhaal, is het fijn om te switchen naar een karakter met een minder zware achtergrond.

Ik wist dat als ik een verhaal ging schrijven over een overal, ik wilde schrijven vanuit meerdere POV’s. Daarnaast is het bij List en leugens ook belangrijk om te switchen tussen de karakters, omdat er op die manier veel informatie vrijgegeven wordt, wat voor mij een hele uitdaging was. Bij de laatste 200 pagina’s gebeuren er ook veel dingen achter elkaar.

Het is dus erg leuk om over zes karakters te schrijven.

Het grappige was dat toen ik in Zweden was, ze alleen nog maar de eerste twee delen van de Grisha-trilogie hadden uitgegeven. Ze lieten mij Schim en schaduw lezen en ik had dat boek al zo lang niet meer gelezen. Ik had een verontrustend momentje toen ik mij realiseerde dat ik Schim en schaduw vanuit de ik-vorm had geschreven. Ik las een scene die redelijk in het begin van het verhaal voorkomt en het voelde van zo lang geleden. Nu schrijf ik vanuit de derde persoon, wat ook handiger is met meerdere karakters. Op die manier kan ik meer doen met de taal. Ik had List en Leugens niet als mijn eerste boek kunnen schrijven.

3. Was het moeilijk om een verhaal te schrijven waarin de karakters inbreken in een very secured prison? Zoiets moet je namelijk toch goed doorgedacht hebben?

Er gebeuren veel dingen in het boek. Er is namelijk een inbraak in een gevangenis en een beroving. Er zijn dus veel dingen die de karakters moeten doen.

Het eerste wat ik deed was het fortbouwen. Ik maakte een plan van het fort en daarnaheb ik gepraat met een vriend gepraat die werkt bij de CIA. Hij heeft mij wat informatie gegeven over de beveiligingsprotocollen van het Witte huis en nucleaire faciliteiten.

Hoe fantastisch ik Het ijs fortook heb gemaakt, ik probeerde het wel realistisch te houden. Het moest wel gebaseerd zijn op de realiteit.

Na het in elkaar zetten van Het ijs fort moest ik uitzoeken hoe ik de karakters erin en eruit kon krijgen. Dat was uiteindelijk moeilijker dan ik had gedacht. Het was veel plannen, maar ook veel schrijven en uiteindelijk weer dingen veranderen.

Sommige fantasy schrijvers creëren eerst de taal, de map en de geschiedenis van hun karakters. Ik ben meer een persoon die de map creëert onder het schrijven van het verhaal en op die manier achter dingen kom. Later ga ik terug om dingen te herschrijven.

Het maakt trouwens niet uit hoeveel je plant, het maakt het schrijven van de eerste versie van je boek niet makkelijker. Uiteindelijk verander je toch weer dingen, dat is iets wat ik meteen heb geaccepteerd bij List en leugens.

4. Hoe kwam je op het idee om een drug te creëren voor Grisha’s?

Toen in het idee kreeg voor een overval, wilde ik graag juwelen stelen. Een soort van grote juwelen overval. Mijn editor was het daar niet mee eens: ‘Dat is niets vergeleken bij wat jij al hebt geschreven’. Toen ik erover nadacht wist ik dat ze gelijk had. Het was inderdaad niet het juiste ding om over te schrijven.

Ik verplaatste mijn gedachten naar de Grisha en één van de redenen waarom ik zo terughoudend was om verder te schrijven in de Grisha-wereld, namelijk dat ik moe was van het magische systeem. Ik heb al die regels gecreëerd waaraan ik mij moest houden.

Weet jij nog dat Nicolai een vesting boven in een berg hoog in de lucht heeft? Eigenlijk wilde ik dat hij een vliegende lucht fort had. De vliegende lucht fort zou dan in een rap tempo naar de grond vallen wanneer de Duisterling aan zou vallen. Maar ik realiseerde mij dat het echt niet kon om Nicolai een vliegende lucht fort te geven. Het was een verspilling van Grisha krachten en ik dacht echt NEE, ik wil mijn vliegende lucht fort!

Voor List en leugens wilde ik een level up van de Grisha krachten en er nieuwe coole dingen meedoen, maar wel met een prijskaartje. Eén van de meest belangrijke dingen in de Grisha-wereld is dat de krachten van Grisha’s met een prijs komt. Wanneer zij de grenzen overschrijden zijn er gevolgen. Als zij in harmonie zijn met hun krachten, dan voeden die hun en leven ze langer en zijn ze gezond. Ze doen dan waarvoor ze bestemd zijn.

Voor mij past Jurda Paremprecies bij wat ik wilde. Het opende veel kansen en politieke mogelijkheden in mijn verhaal.

5. In de voorkant van de boeken staat een kaart getekend van Ravka en in List en leugens Het ijs fort. Had je het ook zo in je gedachten?

Toen ik begon met het schrijven van Schim en schaduw had ik een vaag idee van hoe Ravka eruit moest komen te zien. Hier is het land, hier is de schaduwvlakte, hier de vijanden van het noorden, daar het zuiden. Het waren allemaal basis dingen.

Toen ik echt begon met schrijven raakte ik het overzicht kwijt. Ik moest continu nadenken en mezelf vragen stellen. Hoelang duurt het om bij die plaats te komen? Waar ligt dat? Enzovoort.

Ik begon met het tekenen van een map waar alles opstond. Aan het einde van Schim en schaduw was de map pas compleet. Daarna gebruikten we Ravka voor Schim en schaduw en zo breidde we het langzaam uit. Keith Thompson heeft uiteindelijk de map getekend en Het ijs fort.

Is de tekening van de Het ijs fort ook precies hoe je het voor je zag?

Bijna. Sommige stilistische dingen waren niet zoals ik het voor me zag, maar dat krijg je als iemand anders je werkt natekent. Maar toen ik de eerste schets zag, dacht ik echt JA, dat is het gewoon. Ik had Het ijs fort van de bovenkant getekend. Het waren allemaal cirkels. Keith heeft het van de zijkant getekend, zodat wij het beter konden zien. I really love that!

6. In List en leugensschrijf je over dieven en criminelen. Was dat anders dan toen je schreef over Grisha’s die de wereld wilden verbeteren?

Ja, het was erg anders. De Grisha-trilogie is een klassiek gekozen verhaal. Voor List en leugens wilde ik iets anders doen, dus schrijven over jongeren die geen grootse lot hebben, geen geheime prinsen en prinsessen zijn en die geen revolutie willen starten. Sommige mensen in Kaz’ team hebben meer nobele redenen dan anderen in het team.

De drive and force van het verhaal moest anders zijn. Ik wilde over zes karakters schrijven die de gevolgen wisten van de keuzes die zij maakten.

7. Wil je een Grisha zijn? Als het antwoord ja is, welke Grisha?

I love to be a grisha! Ik zou kiezen voor Genya, een combinatie van fabrikator en corporalki krachten. Ik heb namelijk het gevoel dat ik een fabrikator van nature ben, ik wil alleen worden gelaten om mijn werk te doen. Ik behoor zeker niet in het leger. Maar ik houd ook echt van de corporalki krachten.

Welke Grisha zou jij kiezen?

De Duisterling natuurlijk! 

Ander-half week geleden kreeg ik goed nieuws! Ik mocht namelijk op zaterdag 31 oktober, met Halloween, Leigh Bardugo interviewen! En nee, geen vijf minuten lang, maar drie kwartier! De droom van elke lezer en zeker met een auteur als Bardugo.

Toen ik het nieuws kreeg was ik uiteraard erg blij, zo blij dat ik ’s avonds op mijn kamer een extra vreugdedansje heb gedaan. Ik zou eindelijk de persoon ontmoeten die mega gave verhalen heeft geschreven in een wereld waar ik alleen maar van kan dromen. Namelijk de Grisha-wereld.

Het was dus niet gek dat ik met klamme handjes bij de Utrechtse Kinderboekhandel aankwam.
Maar zodra Bardugo kwam binnenlopen, waren de zenuwen meteen verdwenen: wat een lieve en grappige vrouw is zij!

Het gesprek duurde bijna een uur en ze heeft veel, maar dan ook VEEL, leuke dingen verteld. Het is daarom een lang interview geworden. Speciaal voor jullie heb ik dit opgedeeld in drie delen! (Ik kon namelijk echt geen informatie weglaten :D).

Interview met Leigh Bardugo part one:

1. Als ik het me goed kan herinneren heb je op de releaseparty van Val en verlossing gezegd dat je een boek aan het schrijven bent in een andere wereld dan de Grisha-wereld. Waarom ben je van gedachten veranderd?

Ik kan me dat niet meer herinneren. Toen Val en verlossing werd gepublicieerd was ik List en leugens al aan het schrijven. Ik was zelfs dat jaar ervoor – in oktober – hier al mee begonnen. Ik denk dat ik na de sequel van List en leugens een pauze neem van de Grisha-wereld. Misschien schrijf ik dan wel een paar kortere verhalen.

2. Ben je van plan om boeken te schrijven in een andere wereld dan de Grisha-wereld?

Yes, ik ben met een paar dingen bezig, maar ik kan er nog niet teveel over zeggen. Zoals ik heb gezegd neem ik een pauze na de sequel van List en leugens om weer wat frisser te worden.

3. De Grisha-trilogie is gebaseerd op Rusland. Waarom is List en leugens gebaseerd op Nederland? Ik heb namelijk gemerkt dat je Nederlandse namen hebt gebruikt zoals Joost en Pieter.

De meeste landen in de Grisha-wereld zijn gebaseerd op andere landen. Ravka is zwaar beïnvloed door Rusland. Voor de machtsdynamiek in het verhaal is het ook logisch om Rusland te gebruiken. Daarnaast zijn er nog andere redenen waarom ik voor deze cultuur heb gekozen. Neem namelijk de mislukking om te industrialiseren, het leger en de falende monarchie.

Zelf ben ik joods, half Spaans en half Russisch-Litouwen. Ik groeide op in bezet gebied waar Rusland de glamoreuze onderdrukker was. Het was een beestachtige plek waar je nooit naar terug wilt. Toch had ie plaats ook iets magisch en prachtigs. Het was bijna alsof ik opgroeide in een fantasie wereld.

Waarom ik voor Nederland heb gekozen in List en leugens?

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in het Nederlands rond 1700. Toen ik de Grisha-trilogie schreef bleef ik terugkomen op Kerch; de plaats waar Nicolai naar school moest en waar ze neutraal waren. Ik wilde eigenlijk een anti-Ravka creëren. Een rijke burgelijke wereld waar Nederland goed bij leek te passen. Als je List en leugens leest, merk je dat er ook invloeden zijn uit Las Vegas, oud New York en zelfs van het victoriaanse Londen. Het is dus eigenlijk niet specifiek gebaseerd op één land.

Toch was het wel fijn om te werken met Nederland, zoveel woorden uit dit land hebben geweldige klanken.

4. Wist jij dat je List en leugens ging schrijven toen je bezig was met De Grisha-trilogie?

Ik wist niet specifiek dat ik List en leugens ging schrijven tot ik het idee kreeg. Eerst was ik niet van plan om meteen weer een verhaal te schrijven in de Grisha-wereld. Wel wist ik dat ik ooit iets wilde schrijven in Kerch of Ketterdam. Wat het ging worden wist ik niet precies, tot ik tijdens het autorijden een billboard zag van The monuments man en een idee kreeg. Opeens viel alles op zijn plaats; Ketterdam was gewoon de juiste omgeving. Ik kon de personages een team laten vormen en ze laten samenwerken.

5. Hoorde je de zes stemmen van de karakters van List en leugens in je hoofd?

Wat een interessante vraag, hoor jij je karakters in je hoofd als je schrijft?

Eline: ik schrijf soms dingen waarvan ik later denk, wow wat is er gebeurd. Ik heb dus soms geen impact op wat ik schrijf. Het vloeit als de ware uit mij.

Ik ben jaloers, zegt Bardugo, die ervaring heb ik helaas niet. Sommige karakters spreken duidelijker dan anderen. Matthias was bijvoorbeeld een makkelijk personage om te schrijven. Hij was erg luid en duidelijk. Andere karakters hadden wat meer tijd nodig. Meestal werk ik eerst de verhaallijn uit en daarna de personages. Het duurt altijd even voordat ik ze echt leer kennen, daarna veranderen zij de verhaallijn. Ik hoor de personages pas echt als ik hun dialogen hardop voorlees, later in het schrijfproces.

*SPOILER VRAGEN voor de mensen die Val en verlossing nog niet hebben gelezen*

*

*

*

*

*

*

6. Mis je De Duisterling? Sta je nog steeds achter de beslissing om hem dood te laten gaan?

Ja, ik mis die wereld wel en soms mis ik het schrijven over die personages maar ik sta nog steeds 100% achter mijn besluit. Er zijn ontzettend veel verschillende manieren om die trilogie te eindigen, maar het maakt niet uit hoeveel boeken er uiteindelijk waren geweest: hij zou dood gaan.

Oké, dus je denkt niet nu we al een tijdje verder zijn, misschien was die scène toch niet nodig geweest?

Nou misschien is mijn ego nu aan het praten, maar ik vond die scène juist goed. Het is een goede dood. De Duisterling was altijd al bedoeld als een tragisch figuur en ik wilde dat mensen van hem hielden en om hem rouwden. Alina rouwt om hem. Ze danst niet rond en denkt YES we hebben het gedaan, hij is dood. Ze voelt een groot verlies omdat het ook echt een verlies is.

Hij was iemand van wie zijn immortality got the best of him, en zijn krachten en zijn hunkering naar krachten got the best of him.

Wanneer mensen zeiden: “nee ze horen bij elkaar”, zei ik, “luister, als jij een serie wil waarin ze uiteindelijk bij elkaar komen en voor eeuwig in duisternis heersen, dat is mogelijk maar daar ging dit verhaal niet om”. Als dat was gebeurd dan was dat ook het einde geweest van de Grisha-wereld. Er zouden geen verhalen meer zijn geweest, ze waren samen en dat was het.

7. In het skype interview tijdens de releaseparty van Val en verlossinghoorde ik dat mensen boos waren over het einde? Krijg je nog steeds berichten van mensen die boos zijn?

Soms krijg ik nog berichten (het was eigenlijk zo dat ik vooral veel berichten kreeg van een gepassioneerde groep fans).

Nu is het wat minder. Zelf denk ik dat dit komt omdat de mensen nu de trilogie achter elkaar kunnen lezen. Lezzers hebben minder de tijd om te speculeren over wat er kan gebeuren en wat niet, ze komen er meteen achter.

Waar ik wel achter ben gekomen is dat Tumblr vooral Duisterling territorium is. Ook heb ik tijdens het reizen gemerkt dat er in bepaalde landen een voorkeur is voor bepaalde personages uit de trilogie. In Zweden is het favoriete karakter Alina, in de Filipijnen is het Nicolai en in Texas Mal. Het ligt er dus heel erg aan waar je bent. De fans van Mal zijn iets stiller en de fans van Nicolai zijn echt aan het wachten op de boeken van Nicolai.