Tag: Boekerij

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het spel der Zonden – Kerri Maniscalco

Kerri Maniscalco neemt ons opnieuw mee naar de duistere onderwereld, waar we in Het Spel der Zonden kennismaken met de Prins van Afgunst en de mysterieuze Camilla. Dit verhaal speelt zich af in dezelfde wereld als de Prins van Trots serie, maar je hoeft deze niet gelezen te hebben om dit verhaal te kunnen begrijpen. Het spel der Zonden zit weer vol intriges, verlangen en natuurlijk de zonden waar de prinsen voor staan

Het plot

Als een gewone sterveling komt Camilla terecht in een wereld vol magische en duistere krachten. Het plot draait om het Spel der Zonden, een mysterieus en gevaarlijk toernooi waarin spelers hun grootste angsten en verlangens moeten overwinnen om te kunnen winnen. De spelers krijgen drie kansen om het einde van het spel te halen. Slagen ze niet, dan betekent dit het einde van hun leven. Camilla wordt gedwongen samen te werken met de prins van Afgunst, een van de machtige demonische prinsen van de Onderwereld. Deze prins is echter allesbehalve te vertrouwen, en zijn motieven blijven duister en manipulatief.

Terwijl Camilla en Afgunst samenwerken en de spanning tussen hen oplaait, wordt het al snel duidelijk dat ze allebei met hun eigen geheimen en wantrouwen worstelen. Afgunst lijkt gedreven door iets wat hij niet prijsgeeft, en Camilla voelt zich gevangen in een gevaarlijk spel waarin ze steeds minder controle lijkt te hebben. Samen moeten ze obstakels en raadsels trotseren die hen dieper in de wereld van lust, verraad en gevaar trekken. Maar kunnen ze winnen, of is de prijs die ze moeten betalen veel te hoog?

Afgunst & Camilla

Het verhaal heeft een dubbele point of view (POV). Je volgt de gebeurtenissen zowel door de ogen van Afgunst als van Camilla. De hoofdstukken hebben andere chapter art (sleutels voor Afgunst en bloemen voor Camilla), waardoor je als lezer altijd weet vanuit welke POV je leest. Deze opzet zorgt voor een mooi contrast tussen hun werelden en gedachten.

De personages zelf zijn boeiend, maar niet altijd even sympathiek. Afgunst, zoals zijn naam al doet vermoeden, heeft een kil randje en houdt er een dubbele agenda op na. Als Prins van de Onderwereld laat hij weinig los over zijn bedoelingen, en dat maakt hem intrigerend maar ook moeilijk te vertrouwen.

Camilla daarentegen heeft haar eigen geheimen en beweegt zich met een mengeling van kracht en kwetsbaarheid door de duistere onderwereld. In het begin van het boek is ze een super sterke vrouw die opkomt voor zichzelf en niet trapt in de mooie en charismatische praatjes van Afgunst. Maar gaandeweg merk je dat ze toch een zwakte voor hem begint te krijgen en tegen beter weten in naar hem luistert, in plaats van naar haarzelf. Toch voel je dat ze hem niet helemaal vertrouwt, en terecht – Afgunst is niet iemand die je je diepste geheimen zomaar toevertrouwt.

Hoewel er duidelijk een chemie tussen de twee personages bestaat, blijft de connectie oppervlakkig en voelt hun relatie meer als een intense fysieke aantrekkingskracht dan als een diepgaande band. Dit vond ik wel een gemis aangezien hun relatie zo’n groot onderdeel van het plot is.

Vulgair tintje

Maniscalco blijft trouw aan haar gewaagde schrijfstijl en schuwt wederom niet voor expliciete, soms schokkende scènes. Haar taalgebruik is ongefilterd en direct en heeft een vulgair tintje, net zoals in de vorige serie. De auteur lijkt soms de grens op te zoeken met haar taalgebruik. Dat komt soms behoorlijk grof en hard over. Hier moet je wel tegen kunnen, anders is het boek waarschijnlijk niets voor jou.

Gebrek aan focus in het plot

Ik vond dat de kern van het verhaal – het winnen van het Spel der Zonden – niet altijd de focus leek te hebben. Het plot dwaalt regelmatig af en introduceert zijwegen die soms afleiden van de hoofdplot. Het échte verlangen van Afgunst om het spel te winnen komt bij mij niet helemaal over. Hierdoor voelde het verhaal op sommige momenten wat langdradig aan.

Het Spel der Zonden is een prima boek dat liefhebbers van dit genre zeker zullen waarderen, maar het haalt voor mij niet het niveau van haar vorige serie. De magische sfeer en scherpe randjes zijn aanwezig, maar de diepgang in de relatie en de spanning rond het spel bleven voor mij achter. Al met al geef ik dit boek 3,5 sterren – een vermakelijke leeservaring, maar helaas geen topper voor mij.

Geplaatst op door — Geef een reactie

YoungAdultsNL interviewt Maggie Stiefvater

Vanuit YoungAdultNL mocht Robin (@robins.moedt) de enige echte Maggie Stiefvater interviewen. Maggie Stiefvater kan je kennen van haar internationale serie ‘The Ravenboys’, de nieuwe Nederlandse Limited Edition van ‘De ravenjongens’ en nog veel meer prachtige boeken(series).
Maggie Stiefvater was te gast op Yalfu in Utrecht en had nog even tijd voor ons om enkele vragen te beantwoorden. 

Wist je dat Maggie op elke plek waar zij komt of heen reist op zoek gaat naar kliffen? Dit doet zij ter inspiratie van haar verhalen.

Wat vind jij als auteur van de nieuwe Nederlandse cover van de Ravenjongens?

‘Allereerst vind ik het geweldig dat de Amerikaanse lezers er erg jaloers op zijn. Het is namelijk een veel mooiere editie dan onze editie die niet is geüpdate. Ook vinden ze de kunstenaar erg goed. 

Afgelopen jaar was ik hier op vakantie en deed ik een signeersessie, ik had geen idee of er iemand zou komen. Echter was ik uiteindelijk drie uur lang aan het signeren. Iedereen bracht hun gelezen en geliefde oudere edities in het Engels. Hierdoor bedacht ik mij dat het zo jammer is dat jullie als lezers naar mij moeten komen en engels moeten lezen en spreken. Daarom vond ik het erg leuk dat toen de Nederlandse uitgever contact opnam voor mijn aankomende boek, ze zich realiseerde dat ze ook deze boeken konden herdrukken. Dit hebben ze dan ook erg snel gedaan.
Het was zo cool dat nog geen jaar later, ik hier weer ben en ik een boel zelfde lezers zie waarvoor ik eerder heb gesigneerd. Echter hebben die nu deze nieuwe mooie editie mee. Toen dacht ik bij mezelf. Dit is hoe het moet zijn.
Ook vind ik het geweldig dat ze beloofd hebben dat de volgende edities er ook zo prachtig uit gaan zien!’ 

Wist je dat het binnenwerk van de nieuwste Speciale Editie gemaakt is van kunst van Maggie Stiefvater zelf? Deze tekeningen heeft zij gemaakt voor het 10e jubileum in 2022, speciaal voor een Owlcrate editie van ‘The Ravenboys’.

Is het moeilijk om 10 jaar later, een portret te moeten tekenen van een hoofdpersonage nadat je ook andere verhalen hebt geschreven?


‘Ik denk dat het moeilijkste is dat wanneer je dingen tekent vanuit het verhaal, dat ik een veel betere schrijver ben dan dat ik een kunstenaar ben. Ik oefen schrijven veel meer dan dat ik kunst oefen, ondanks dat ik enorm van kunst hou. Het voelt alsof ik een persoon kan schrijven, omdat ik kan schrijven hoe het zou voelen deze persoon te ontmoeten. Je zegt daar dan bij dat ze bruine ogen hebben. Echter wanneer je een portret tekent, moet je tekenen hoe deze persoon voelt, maar moet je ook letterlijk tekenen hoe zij eruit zien’.

‘Mij maakt het eigenlijk niks uit hoe iemand er uit ziet. Mensen vragen wel eens, is dat hoe het personage er uit ziet? En dan zeg ik, nou dit is hoe het voelt dat hij eruit ziet’. 

Speciale Editie de Ravenjongens Maggie Stiefvater

Maggie, je bent zelf ook een lezer. Wat voor een boeken lees je graag zelf? of heb je misschien een favoriet? 

‘Op dit moment ben ik een verschrikkelijke lezer en leg ik veel boeken weg. Zo heb ik een nieuwjaars voornemen dat ik een boek enkel weg mag leggen, wanneer ik minimaal 30 pagina’s heb gelezen. Geen bladzijde eerder mag ik opgeven. Anders maken mijn kinderen (19 en 20 jaar) een grap dat wanneer ze door de woonkamer lopen overal opgegeven boeken liggen’. 


‘Wat mijn aandacht nu trekt zijn verhalen waarvan het voelt alsof ik ze nog nooit eerder heb gelezen. Wat een bekend verhaal verteld op een onbekende manier kan zijn, of een onbekend personage beschreven op een bekende manier.
Anders dan herlees ik liever de boeken waar ik van hou. Ik ben namelijk een enorme fan van herlezen’. 


‘Wel herinner ik mijn eerste favoriete auteur. Toen ik elf jaar was las ik Diana Wynne Jones. Zij schreef Howl’s moving castle. Ik herinner mij goed dat ik al haar boeken ophaalde bij de bibliotheek. De hele zomer heb ik als een gek haar boeken gelezen. Ik herinner me ook dat ik Dogsbody las en na het uitlezen direct weer opnieuw begon. Toen ik dit nogmaals deed, herinner ik mij nog goed, dat de pagina waarop staat ‘ook van Diana Wynne Jones’ mij voor het eerst opviel.
Toen realiseerde ik mij kijkend naar de lange lijst, dat dit haar baan moest zijn. Het is een baan wat iemand kan doen. Je kan daadwerkelijk schrijver worden. Dat werd mijn doel’.

‘Toen ik begon met her schrijven van YA. Was mijn doel dan ook een zomer creëren voor mijn lezers als dat Diana Wynne Jones voor mij had gedaan’. 

Wist je dat Maggie stiefvater gelooft in het feit dat je meerder lievelingsboeken kan hebben voor een periode in je leven? Bijvoorbeeld een zomer ;)


Voorin je boek ‘De Ravenjongens’, heb je twee quotes geplaatst van Edgar Allen Poe en Oscar Wilde. Zijn dit schrijvers waar je inspiratie uithaalt?


‘Wat een grappige vraag. Poe kwam ook uit Virginia een paar mijl weg van waar ik nu woon zelfs. Poe is voor mij echt de gothic grootvader. Hij geeft je een melodramatisch gevoel, waar gevoelens enorm zijn als basis. Wilde daarentegen is hilarisch. Hij was altijd een beetje ‘lastig’ en ook GenderQueer. Ik vond het passen als vooraankondiging in mijn boek omdat het de verwachting schept dat het boek een grote hoeveelheid aan gothic melodrama bevat, maar dat het ook speels is en nieuwsgierigheid opwekt’. 

Wist je dat Maggie Stiefvater een nieuw boek heeft geschreven voor volwassenen en dat dit boek ook vertaald wordt in het NL? Namelijk ‘The Listeners’ 

Video’s, Reels en Tiktoks

Wil jij meer van het interview zien? kijk dan op onze Instagram pagina voor meer weetjes, verhalen en schrijftips van Maggie Stiefvater!
Klik hier voor de Reels met Maggie.

Geplaatst op door — Geef een reactie

De ravenjongens – Maggie Stiefvater

De ravenjongens is een spannend boek dat draait om magie, vriendschap en geheimen. Het verhaal volgt Blue Sargent, een meisje dat afkomstig is uit een familie van helderzienden. Hoewel Blue zelf geen magische krachten heeft, kan ze andermans magie versterken. Haar leven verandert wanneer ze een groep jongens ontmoet van de prestigieuze Aglionby-academie, die bekendstaan als de Ravenjongens.

Deze jongens, waaronder Gansey, Ronan, Adam en Noah, zijn op zoek naar de legendarische slapende koning Glendower, die hen naar verluidt magische krachten kan geven. Gansey, de leider van de groep, is vastberaden om deze koning te vinden, omdat hij gelooft dat dit het lot van de groep is.

Samen beginnen Blue en Gansey aan een avontuur vol mysterie, gevaar en onverwachte banden. Hun zoektocht naar Glendower leidt niet alleen naar magische ontdekkingen, maar ook naar het ontdekken van wie ze zelf echt zijn.

Blue & Gansey

Blue Sargent is een uniek meisje dat altijd is gewaarschuwd dat haar ware liefde zal sterven als ze hem kust. Ze heeft nooit veel geloof gehecht aan die voorspelling, maar als ze de Ravenjongens ontmoet, wordt ze toch nieuwsgierig naar hun wereld. Blue is slim, eigenwijs, en heeft een sterke wil, maar ze voelt zich soms gevangen in het leven dat haar moeder en tantes voor haar hebben uitgestippeld.

Gansey is de charismatische leider van de Ravenjongens. Hij is vriendelijk, intelligent en heeft een obsessie met het vinden van Glendower. Gansey komt uit een rijke familie, maar hij is niet oppervlakkig; hij zorgt voor zijn vrienden en is bereid alles op te offeren om zijn doel te bereiken. Ondanks zijn zelfvertrouwen heeft Gansey een kwetsbare kant, die hem soms dichter bij Blue brengt.

Anders dan verwacht

De ravenjongens was heel anders dan ik had verwacht. Zo deed de achterflap tekst mij bijvoorbeeld vermoeden dat er een groter subplot met romance was. Dit was helaas niet het geval. Sterker nog, het komt er maar nauwelijks in voor! Als grote romance en romantasy liefhebber vond ik dat wel een beetje jammer. Het plot over de geesten en dat de personages hiermee kunnen communiceren was gelukkig wel interessant. Helaas gebeurde er voor mijn gevoel in het boek wel te weinig om mij boeiend te kunnen houden.

Schrijfstijl

Maggie Stiefvater heeft een hele fijne schrijfstijl, waardoor het boek makkelijk leest en je door de hoofdstukken heen vliegt. Het verhaal is geschreven in dual POV. Je leest zowel uit het standpunt van Blue als Gansey. In het begin moest ik hier even aan wennen, maar later zag ik wel de toegevoegde waarde van Gansey’s standpunt en was het fijn om delen van het verhaal vanuit zijn perspectief te lezen.

Limited edition paperback

De Ravenjongens is door Boekerij (Best of Fantasy) uitgebracht in een prachtige limited edition uitgave. Het is een paperback met printed edges en artwork op de schutbladen. Wel bijzonder, want het artwork aan de binnenkant van het boek is geïllustreerd door de auteur haarzelf! Persoonlijk vind ik de cover echt prachtig. Ik ben fan van deze illustratiestijl. De rug van de paperback is erg soepel waardoor het broek breed openvalt zonder dat je de rug hoeft te breken. Daar zullen veel verzamelaars blij mee zijn. Wat ik persoonlijk dan wel jammer vind, is dat de rug zo soepel is dat hij na het lezen een beetje hol blijft staan. Hierdoor heb je uiteindelijk alsnog niet het mooie effect van de gezichten van de personages naast elkaar, zoals de uitgeverij bedoeld had. Maar misschien ligt dat aan mijn manier van lezen en zal jij er minder last van hebben. Hoe dan ook; het boek is prachtig om naar te kijken.

Conclusie

Voor mijn gevoel kabbelde het boek een beetje voort tot vlak voor het einde. Toen kwam er een grote plottwist en werd het opeens mega spannend. Voor mij was het verhaal prima te lezen, maar ik sta niet meteen te springen om verder te lezen in deze serie. Deze prachtige editie van De ravenjongens krijgt van mij 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Brug der Zielen – V.E. Schwab

Brug der Zielen is het derde uit de Cassidy Blake serie van V.E. Schwab. Deze auteur is onder andere bekend van haar razend populaire serie ‘De kleuren van magie’ en ‘Het onzichtbare leven van Addie La’Rue’. In dit slotdeel worden we opnieuw meegenomen op een avontuurlijke reis door de wereld van geesten en mysteries.

Over Brug der Zielen

De ouders van Cassidy Blake zijn ‘Inspookteurs’. Ze geloven in het bestaan van geesten en gaan hier naar opzoek. Momenteel zijn ze een televisie serie hierover aan het opnemen. De locatie voor de derde aflevering is New Orleans. Cassidy vertrekt hier samen met haar ouders naartoe. Natuurlijk is ook Jacob mee. Hij is een spook die in het ‘tussenin’ leeft waardoor alleen Cassidy hem kan zien. In tegenstelling tot haar moeder, kan Cassidy na een bijna dood ervaring namelijk wel echt spoken zien. Ze kan ook naar de wereld tussen die van haar en de dood reizen. Dit is waar alle geesten zich bevinden, omdat ze niet levend, maar ook nog niet helemaal dood zijn.

Cassidy Blake

Cassidy Blake is een positieve en optimistische 12-jarige tiener. Haar beste vriend Jacob zorgt ervoor dat iedere dag een stuk interessanter is geworden. Hij zorgt voor wat humor in het verhaal. Ook is ze goed bevriend geraakt met Lara. Een ziener die ze op een eerdere reis heeft leren kennen. Lara leert Cassidy veel over haar nieuwe leven nu ze geesten kan zien. Tot slot is Cassidy groot fan van Harry Potter, waardoor er regelmatig een referentie naar deze serie in het boek zit verscholen.

Setting

Brug der Zielen speelt zich af in New Orleans . Persoonlijk vind ik dit een minder leuke locatie in vergelijking met Edinburg en Schotland uit de eerste twee delen. Dat komt doordat ik in die twee steden ben geweest. Hierdoor kan ik me een super goed beeld van de stad en de omgeving voorstellen. Bij New Orleans had ik dit wat minder, omdat de plekken voor mij onbekend zijn. Dat is spijtig, maar deed verder totaal geen afbreuk aan het verhaal.

Conclusie

Brug der Zielen is wederom een super leuk en spookachtig verhaal. Ook dit deel is vlot geschreven met korte hoofdstukken en prettig vertaald naar het Nederlands. Hierdoor leest het boek als een speer en had ik het in een avondje uit gelezen. Het verhaal wordt rustig opgebouwd, de setting wordt gezet en dan slaat het opeens om doordat Cassidy achterna gezeten wordt door een kwade geest die haar dood wil hebben. Dit zorgt voor veel spanning, zeker richting het einde.

De Cassidy Blake serie is een hele leuke serie voor de jeugd (vanaf groep 8/brugklas) waar ook volwassenen van kunnen genieten. Helaas was dit het laatste deel, want ik had nog best wat meer avonturen over Cassidy en Jacob willen lezen. Ik sluit de serie af met wederom een beoordeling van 4 sterren. Aanrader dus!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De ongeschikte erfgenaam – Danielle L. Jensen

De ongeschikte erfgenaam gaat over Keris Veliant en Zarrah Anaphora. Keris is de kroonprins van Maridrina en staat bekend om zijn strategisch inzicht en zijn vermogen om te navigeren door politieke intriges. Hij wordt echter geconfronteerd met de uitdaging om zijn eigen weg te vinden en zijn lot te bepalen in een wereld die wordt verscheurd door oorlog en machtsstrijd. Keris moet moeilijke keuzes maken om zijn koninkrijk te beschermen en zijn eigen toekomst veilig te stellen.

Zarrah Anaphora is een luitenant-ter-zee uit Valcotta, een vijandig koninkrijk ten opzichte van Keris’ rijk. Haar moeder is vermoord door de familie van Keris en haar doel is nu om wraak te nemen. Ze is bereid om alles te doen om Maridrina te stoppen en hun aanvoerder, prins Keris Veliant, te doden.

Een toevallige ontmoeting tussen de twee versterkt het wantrouwen en de vijandigheid jegens het andere rijk. Maar wanneer ze deze vooroordelen aan de kant schuiven, leren ze elkaar beter te begrijpen. Hierdoor moeten ze kiezen tussen hun opbloeiende gevoelens voor elkaar en hun verplichtingen naar hun eigen koninkrijken.

De ongeschikte erfgenaam gaat verder waar het Koninkrijk der Bruggen is gebleven.

Serie of stand alone?

Toen dit boek op mijn deurmat viel was ik erg verward door het boek. Op de titelpagina staat dat het deel 3 van het Koninkrijk der Bruggen serie is, maar op de achterflap staat een synopsis die over heel iets anders gaat. Bovendien is de cover van dit boek prachtig, maar totaal anders dan die van het eerste en tweede deel uit deze serie. Dus hoe zit het nu?

De ongeschikte erfgenaam speelt zich in dezelfde wereld af als het Koninkrijk der Bruggen. Wel op een andere locatie en in een ander rijk (in de woestijn in plaats van bij de brug), maar in dezelfde verzonnen wereld. Zoals ik begrepen heb, was het Koninkrijk der Bruggen de eerste duologie binnen deze wereld en zullen er in totaal drie duologiën komen. De ongeschikte erfgenaam is het eerste deel van de tweede duologie. Dat verklaart dus de andere cover.

Kun je dit boek lezen zonder de eerste twee delen te hebben gelezen? Op zich wel. Ik denk dat je het verhaal genoeg zal begrijpen om dit boek op te kunnen pakken zonder de voorgaande delen te hebben gelezen. Maar de personages uit deel een en deel twee (Aren en Lara) komen wel terug in dit boek. Tenminste, er wordt over hen en hun daden gesproken. Hierdoor zitten er veel spoilers in naar wat er in de eerste duologie gebeurt.

Dus ja, theoretisch gezien kun je De ongeschikte erfgenaam prima lezen en begrijpen zonder het Koninkrijk der Bruggen gelezen te hebben. Maar als je toch van plan bent om deze nog te lezen, dan zal ik je aanraden om ze eerst te lezen om grote spoilers te voorkomen. Anderzijds kun je die boeken ook later oppakken en ze als een prequel beschouwen. Op die manier kun je meer lezen over wat er precies is gebeurd tussen Lara en Aren.

Zarrah & Keris

Zarrah is gedreven, vastberaden en wordt gekenmerkt door haar loyaliteit aan haar eigen volk en haar vastberadenheid om haar koninkrijk te beschermen. Haar karakter is gelaagd, met een achtergrond die haar motivatie en acties beïnvloeden. Door haar stoere en vastberaden persoonlijkheid trekt ze altijd haar eigen weg en laat ze zich niet makkelijk van gedachten veranderen. Zarrah is een sterke en complexe vrouwelijke hoofdrol die in de loop van het verhaal een diepgaande invloed heeft op zowel het plot als op Keris zelf.

Keris daarentegen is meer diplomatiek. Hij begrijpt machtsdynamieken en weet hoe hij mensen moet manipuleren om zijn doel te bereiken. Door zijn charismatische persoonlijkheid kan hij makkelijk mensen voor zich winnen. Net als Zarrah is hij strategisch en berekenend. Hij is erg goed in het plannen en anticiperen van de acties van zijn tegenstanders. Toch worstelt hij met zijn morele kompas en vindt hij het lastig om de juiste keuzes te maken in moeilijke situaties.

Worldbuilding

In het begin van het boek miste ik wat world building waardoor ik het lastig vond om het verhaal te volgen en er goed in te komen. Ja, ik weet wat van de verschillende rijken en hun onderlinge verschillen af door het eerste twee delen, maar daarin wordt er meer op andere rijken gefocust. De setting van het verhaal en de locatie zijn nog redelijk onbekend en had ik graag wat meer beschreven willen hebben om hier een goed beeld van te kunnen vormen.

Conclusie

De ongeschikte erfgenaam zit vol spanning, verraad en plottwists. Het is weer meesterlijk geschreven door Danielle L. Jensen. Liefhebbers van politieke fantasy zullen dit deel dan ook enorm gaan waarderen. Het verhaal zit goed in elkaar, heeft door de dual POV voldoende afwisseling en is geen moment saai. De ongeschikte erfgenaam laat je op het puntje van je stoel zitten. Na het dichtklappen van dit boek wil je waarschijnlijk het liefst direct doorlezen in het vervolg ‘De eindeloze oorlog’. Deze is vorig jaar al verschenen in het Engels, maar het is te hopen dat Uitgeverij Boekerij ook snel met een vertaling komt.

Zelf ben ik persoonlijk niet zo’n fan van politieke fantasy. Ik houdt meer van romantasy en lees niet graag over het voeren van oorlog. Vandaar dat het van mij maar 3,5 sterren krijgt. Maar ik weet heel zeker dat als dit wel je ding is – en je bijvoorbeeld het tweede deel van het Koninkrijk der Bruggen erg goed vond – De ongeschikte erfgenaam zeker 5 sterren potentie heeft.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Midzomerspel (Dunbridge Academy #2) – Sarah Sprinz

Tegenwoordig vind ik mezelf helemaal in de ban van romance novels, en als ik heel eerlijk ben heeft Sarah Sprinzs Midzomerspel, het tweede deel van de Dunbridge Academy serie, daar aan bij te dragen.

Het allerbelangrijkste dat je moet weten over dit boek om je te overtuigen om dit te lezen, is dat het een friends-to-lovers romance is. Met andere woorden, je gaat dit verorberen. Voor alle, enemies-to-lovers­ mensen, ik beloof, je dit boek is het waard.

Verhaal

Ik dacht altijd aan mezelf als een ride or die enemies-to-lovers liefhebber. Begrijp me niet verkeerd, dat ben ik nog steeds, mits de executie van zo’n narratief of plotline goed is, ben ik daar nog steeds trash voor, maar door Midzomerspel voel ik me nu gebeten door (best-)friends-to-lovers narratieven. Want dat is waar dit tweede deel in de Dunbridge Academy serie vooral om draait. We volgen dus niet langer het koppel dat we in deel één leerden kennen, maar nu draait het om de volgende twee lovers uit de DA vriendengroep: Charles en Victoria.

Het verhaal zelf is een typische romance chicklit met de typische tropes die je van kostschoolverhalen mag verwachten, en sluit dus ook perfect aan op het eerste deel uit deze serie. Je zal jezelf daarom ook terugvinden in de vroege uurtjes met dit boek in je handen omdat je gewoon niet kan stoppen met lezen. Dit was dan voor mij zeker het geval toen ik op een gegeven moment op de klok keek toen ik voor het slapen gaan even een hoofdstuk wilde lezen en opeens zag dat het al twee uur in de nacht was. Toen heb ik echt met man en macht het boek neer moeten liggen, want ja, slaap is soms nu eenmaal nodig. Het verhaal was naar mijn mening dus zo boeiend dat het mij van mijn slaap kon houden.

Personages

Zoals al eerder vermeld, staat er in dit boek een ander koppel dan Henry en Emma centraal; Charles en Victoria. Ook zien we nog andere personages uit het eerste boek terugkomen, en leren we hen dan ook beter kennen. We krijgen in dit verhaal vooral een kijkje achter de schermen bij Charles en Victoria thuis en de intriges die zich in hun privé- en schoolleven de kop opsteken.

Schrijfstijl

Sarah Sprinz haar schrijfstijl is nog steeds even vlot en aangrijpend als voorheen, dus dat draagt zeker bij aan het sneltempo waarmee ik door dit boek gevlogen ben.

Vertaling

Midzomerspel is vertaald uit het Duits door Amber Peters en Sylvia Wevers. De vertaling voelde heel vlot en natuurlijk aan en daar zet ik dan ook graag mijn petje voor af. Echter, wat mij wel wat tegen zat en wat ik ook wil opmerken, is dat sommige van de vertalingskeuzes overwegend Nederlands waren. Als Vlaming zijnde, voelde dit wat schurend aan, maar meer nog omdat dit verhaal zich afspeelt in Engeland en Schotland, en de té Nederlandse woordkeuzes zoals iemand “appen” voelde te veel als Nederland aan. “Ik stuur je er nog (een bericht) over” of iets in die trant had even goed gewerkt en meer binnen het Engels/Schotse kader gepast. Dit voelde soms dan wat aan als een vreemde eend in de bijt.

Ervaring

Ik heb heel erg genoten van dit boek. Zeker omdat toneel, acteren, Shakespeare en Romeo & Julia zo’n belangrijke rol in dit boek speelden. Dit kon mijn innerlijke theater kid zeker bekoren. De manier waarop Sprinz het gevoel van acteren en ten tonele te staan omschrijft en tot de lezer brengt slaat de nagel helemaal op de kop. Het is gewoon magnifiek; écht goed gedaan. Ook hoe Shakespeare erin verwerkt wordt en echt door de dialogen is verweven, is briljant gedaan. Ik heb heel erg van dit boek genoten en geef het daarom dan ook vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Stad vol geesten – V.E. Schwab

Stad vol geesten is het eerste deel uit de Cassidy Blake serie van V.E. Schwab. Deze auteur is onder andere bekend van haar razend populaire serie ‘De kleuren van magie’ en ‘Het onzichtbare leven van Addie La’Rue’.

Waar het over gaat

Cassidy Blake heeft een vader die wetenschappelijk georiënteerd is en van feitjes houdt. Haar moeder daarentegen is een stuk zweveriger en gelooft heilig in het bestaan van geesten. Ze is ervan overtuigd dat ze hun aanwezigheid kan voelen. Samen zijn hun ouders de ‘Inspookteurs’. Ze zijn inspecteurs die op zoek gaan naar spoken. Hier hebben ze al heel wat boeken over geschreven en nu komt hun grote droom waar om er een televisie serie over te maken. De eerste aflevering zal worden gefilmd in Edinburgh, een oude Schotse stad waar het goed spookt.

Wat Cassidy’s ouders niet weten, is dat Cassidy zelf – in tegenstelling tot haar moeder – wel echt spoken kan zien! Haar beste vriend Jacob is een spook. Alleen Cassidy kan hem zien en horen. Jacob kan dus ook geen mensen of objecten aanraken en dwars door muren en deuren heen bewegen. Sinds Cassidy een bijna-dood ervaring heeft gehad waar Jacob haar leven heeft gered, kan ze hem zien en zich naar de wereld tussen die van haar en de dood reizen. Dit is waar alle spoken zich bevinden, omdat ze niet levend, maar ook nog niet helemaal dood zijn.

Eenmaal in Schotland blijken de geesten die daar rondzwerven een stuk duisterder te zijn dan de lieve en onschuldige Jacob. Gelukkig ontmoeten ze daar Lara; een meisje van haar leeftijd wie net als Cassidy ook geesten kan zien. Van de producers van de serie die haar ouders opnemen hoort ze over de ‘Rode Raaf’. Een vrouw met zwart haar in een rode mantel die kinderen naar haar toelonkt en die nooit meer levend thuis komen. Het ‘tussenin’ (zoals deze wereld waar geesten zich bevinden wordt genoemd) blijkt een stuk gevaarlijker en aanlokkelijker te zijn dan Cassidy had gedacht. Lukt het haar om de juiste keuzes te maken en de Rode Raaf te verbannen?

Cassidy Blake

De 12-jarige Cassidy Blake is een vrolijke meid ondanks dat ze op school niet zoveel vrienden heeft en voornamelijk wordt genegeerd door haar klasgenootjes. Dat maakt haar niet zoveel uit, want ze heeft Jacob met wie ze het goed kan vinden. In hem heeft ze een echte vriend gevonden met wie ze een speciale band heeft opgebouwd. Terwijl Jacob graag superhelden strips leest is Cassidy fan van Harry Potter.

Door het hele boek heen zitten er af en toe wat verwijzingen naar deze serie, zeker aangezien de serie in Edinburgh tot stand is gekomen. Hierdoor wil ik graag even benoemen dat ‘City of Ghosts’ zoals het boek in het originele Engels heet, uit is gekomen in augustus 2018 en de eerste controversiële uitspraken van J.K. Rowling (de auteur van de Harry Potter serie) pas in juni 2020 plaatsvonden. V.E. Schwab heeft nooit openlijk haar mening geuit over deze standpunten. Mocht je deze referenties vervelend vinden, dan kun je het boek beter niet lezen.

Leeftijdsindicatie

Waar het boek over Addie La’Rue echt voor volwassenen is en De kleuren van magie serie meer voor jong volwassenen, zit de Cassidy Blake serie qua leeftijdscategorie net iets onder deze laatste. Dit boek is goed te lezen voor bijvoorbeeld brugklassers waardoor ook de jongere generatie van het schrijftalent van V.E. Schwab kan genieten. Ondanks dat het verhaal goed te begrijpen is voor kinderen, voelt het boek niet heel kinderlijk aan. Hierdoor kunnen ook jongvolwassenen en volwassen genieten van de avonturen van Cassidy Blake.

Het plot

Het boek is heel erg vlot geschreven waardoor het lekker weg leest en je door de bladzijdes heen vliegt. Stad vol geesten bevat geen romantiek, maar wel een hele sterke vriendschapsband die, door de interessante dynamiek van personages, erg leuk is om over te lezen. Cassidy beleeft wilde avonturen die ervoor zorgen dat het verhaal geen enkel moment saai is. Door de geesten die ze tegenkomt en de urgentie van haar problemen zit er ook veel spanning in het verhaal. Kortom; dit is een heel goed eerste deel van een – voor Nederlandse lezers – nieuwe en veelbelovende serie. Het boek is voor zowel jongere als oudere lezers vermakelijk wat dit een echte aanrader maakt. Ik gaf het vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

De Kleuren van Schaduw – V.E. Schwab

De Kleuren van Schaduw is het tweede deel in de meeslepende Schemering trilogie, geschreven door V.E. Schwab. Het boek speelt zich vier maanden later af dan waar het eerste deel, De Kleuren van Magie, is geëindigd.

Het verhaal begint op een groot piratenschip waar Lila Bard een van de bemanningsleden is. Haar droom om als piraat de zeeën te bestormen is hiermee uitgekomen. Kell daarentegen zit samen met Prins Rhy in het paleis waar hij aan zijn verplichtingen aan de koninklijke familie voldoet. Daar zijn de spanningen inmiddels erg hoog opgelopen, door de gebeurtenissen die zich afspelen in het eerste boek. Alle personages reizen weer af naar Rood Londen, omdat hier de Elementspelen zullen plaatsvinden. Ook dit deel verkent de grens tussen macht en magie in deze multidimensionale wereld.

Terugkerende personages

In dit deel volgen we dezelfde personages als in het eerste deel. Kell is de laatste Antari – een magiër die tussen de vier verschillende dimensies van Londen kan reizen. Deze zeldzame krachten maken hem uniek, maar ook gewild. Hij wordt door de koning gezocht waardoor hij moet vluchten. Ook Lila (Delilah) Bard heeft dit keer weer een grote rol. Zij is een eigenzinnige dief die niet op haar mondje is gevallen en ook niet bang is om het gevecht aan te gaan. Nu ze van Grijs Londen naar Rood Londen is weten te geraken, is het haar droom om met een piratenschip de zeeën te verkennen.

Ook de charmante Prins Rhy maakt zijn optreden in het boek, evenals de gevolgen van de band die Kell tussen hen heeft aangebracht in het vorige deel van de serie. Kell en Rhy hebben een ontzettend sterke band met elkaar, ondanks dat ze biologisch gezien geen broers van elkaar zijn en enkel allebei in het paleis zijn opgegroeid. Deze broederband voegt een interessante dynamiek toe aan het verhaal. De loyaliteit van alle personages worden weer op de proef gesteld en ze moeten beslissen wie ze kunnen vertrouwen in een wereld vol verraderlijke intriges.

Het verhaal moet op gang komen

In het begin duurt het erg lang voordat het verhaal op gang komt. Het verhaal kabbelt maar wat voort zonder dat er echt een duidelijk doel is waar de personages – met name Kell – naartoe werken. Voor Lila is het wel duidelijk wat ze wil bereiken. Ze is het gelukkigst wanneer ze zich op een groot piratenschip bevindt en ze anderen kan laten zien dat ze niet met haar moeten sollen. Af en toe iets telen houdt haar scherp. Zodra ze over de Elementspelen hoort heeft ze het direct in haar kop gehaald dat ze ook mee wil doen. Dat ze zich hier onmogelijk nog voor kan opgeven of dat dit wel eens haar dood kan betekenen maakt haar niets uit. Lila is het type personage dat altijd wel haar weg vindt, en zo niet, dan toch.

Maar Kell? Hij zweeft een beetje tussen Grijs Londen en Rood Londen en is in een sombere stemming door hetgeen wat hij Rhy heeft aangedaan. Hierdoor worstelt hij met zijn gevoelens. Het ene moment is het paleis naar hem op zoek omdat ze hem kwijt zijn en hem weer veilig thuis willen krijgen, het andere moment omdat hij een verdachte moordenaar is. Het begin is daarom wat traag en ietwat saai, maar het spectaculaire einde maakt dit helemaal goed.

Elementspelen

Vanaf het moment dat de Elementspelen echt zijn begonnen kon ik het boek niet meer wegleggen. De Elementspelen zijn eigenlijk een soort Olympische Spelen, maar dan voor mensen met magische krachten. In duels moeten ze tegen elkaar strijden terwijl ze één element mogen gebruiken om de ander uit te schakelen. Dit zijn de bekende elementen zoals water, aarde lucht en vuur. In het boek is er nog een vijfde element ‘bone-magic’ wat ervoor zorgt dat je een ander kunt laten doen wat jij wilt door letterlijk hun botten te beïnvloeden. Gelukkig is deze magie ontzettend zeldzaam. De meeste magiërs hebben, in tegenstelling tot Kell, maar één en heel soms twee elementen die ze kunnen beheersen. De Elementspelen zijn zo goed en gedetailleerd beschreven, dat het voelt alsof je zelf naar een sportwedstrijd aan het kijken bent. De spanning is om te snijden en de uitslag alles bepalend.

Conclusie

V.E. Schwab weet in De kleuren van schaduw opnieuw een levendige wereld te creëren. Haar schrijfstijl is beeldend en meeslepend, waardoor je als lezer volledig wordt ondergedompeld in de kleurrijke en gevaarlijke wereld van de verschillende Londens. Na het lezen van het tweede deel ben ik ontzettend benieuwd naar het slotdeel van de trilogie. Met name doordat dit boek met zo’n enorme cliffhanger eindigt, zou ik het liefste direct door willen lezen. Ik hoop dat we er dan eindelijk achter zullen komen hoe Zwart Londen eruit ziet. Na twee boeken over deze mysterieuze versie van de stad te lezen is mijn nieuwsgierigheid op een hoogtepunt geraakt.

De Schemering trilogie is een echte aanrader om te lezen voor liefhebbers van avontuurlijke en fantasierijke verhalen. Ook dit deel van de serie geef ik weer vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De koningin van verraad – Danielle L. Jensen

De koningin van verraad van Danielle L. Jensen

Als er een boek was dit voorjaar waar ik enorm naar uitkeek, was het wel deze! De koningin van verraad, van Danielle J. Jensen. Het langverwachte vervolg op Het koninkrijk der bruggen. Dus ik was als een kind zo blij toen het boek op de deurmat plofte. Hoe zou het verhaal verder gaan!?

Het verhaal 

Deel 1 eindigde met een enorme cliffhanger; want hoewel Lara haar verraad ongedaan probeerde te maken was het kwaad al geschiedt. Haar vader viel het koninkrijk Ithicana binnen en veroverde de brug. Nu leeft Lara in ballingschap, als ‘De koningin van verraad’. Tot ze hoort dat haar man (en koning van Ithicana) Aren niet gedood is, maar gevangen wordt gehouden door haar vader. Als lokaas voor zijn verraderlijke dochter. 

Om Aren èn Ithicana te redden zit er maar een ding op en dat is haar vader verslaan. En daarvoor zoekt ze hulp van de sterkste wapens die ze kent; haar zussen. Hen vinden en overtuigen is de eerste moeilijkheid, maar onderweg leert ze ook dat niemand te vertrouwen is. Lukt het haar om Aren en het koninkrijk te redden? En is er daarmee ook een kans om hun liefde te redden?

Cover

Die cover! Het eerste deel was al prachtig, maar met De koningin van verraad heeft de uitgever zichzelf echt overtroffen. De titel die omlijst wordt met de prachtig getekende bloemen, de kleurstellingen, de sierlijke banner met de naam van de schrijfster en niet te vergeten de sprayed edges; het is echt een plaatje om naar te kijken. Een boek dat je met de cover zichtbaar in de kast zou moeten zetten!

Schrijfstijl

Net als in het eerste deel is ook De koningin van verraad vanuit zowel Lara als Aren geschreven. En omdat ze een deel van het boek letterlijk van elkaar gescheiden zijn, zorgt dat voor een heel compleet beeld. Daardoor krijg je ook goed hun struggles mee; hoe ze beiden om proberen te gaan met het verraad van Lara maar ook hoe ze nog steeds van elkaar houden maar niet bij elkaar kunnen zijn. Lara zal zichzelf moeten bewijzen, aan Aren maar nog meer aan het volk van Ithicana. 

Vanaf de eerste pagina is De koningin van verraad spannend en wil je verder lezen. Dat komt zeker ook door aan een aantal goede plottwist. Schrijfster Danielle L. Jensen zorgt daarmee voor een continue spanning in het verhaal. Ik vond het vooral een hele toffe wending hoe Lara haar zussen opzoekt om hen om hulp te vragen. In deel een komen zij natuurlijk in beeld, maar in deel twee hebben de zussen echt een belangrijke rol. 

Naar het eind toe wordt de snelheid nog meer opgevoerd en voel je dat het verhaal naar een climax toewerkt. Een vol van gevechten op leven en dood. Toen ik zag dat ik nog maar een beperkt aan pagina’s over had, had ik een moment van ‘het moet wel goed aflopen hoor!’. Het einde van De koningin van verraad ga ik natuurlijk niet verklappen, maar wel dat ik het echt een goed geschreven einde vond. Tot aan de laatste pagina heb ik van het boek genoten! 

Conclusie

Soms valt een tweede deel van een serie tegen, maar bij dit boek was dat echt niet het geval! Juist doordat er andere personages aan toegevoegd worden en de Danielle L. Jensen je goed in de hoofden van Lara en Aren laat kruipen, vlieg je door het boek heen. Van mij krijgt De koningin van verraad 4,5 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Dunbridge Academy 1, Middernachtsfeest – Sarah Sprinz

Emma kon haar geluk niet op toen ze werd aangenomen op Dunbridge Academy, een exclusieve kostschool vlak bij de Schotse hoofdstad Edinburgh. Tussen deze eeuwenoude muren hebben haar ouders elkaar ooit ontmoet, en nu hoopt Emma er antwoord te vinden op de vraag waarom haar vader jaren geleden spoorloos uit haar leven is verdwenen. Daarbij kan ze geen afleiding gebruiken, maar het verraderlijke Dunbridge blijkt twee gezichten te hebben. Overdag zitten alle studenten diep over hun in leer gebonden boeken gebogen, maar tijdens de geheime middernachtsfeesten en nachtelijke uitstapjes door de oude gangen komt een andere kant van de academie naar boven. Een kant waar intrige en macht de boventoon voeren, en waar klassenoudste Henry de scepter zwaait. Kan Emma het hoofd koel houden in deze slangenkuil?

Als er over “dark academia” gesproken wordt dan kan je zeker zijn dat ik zal meeluisteren. De stroom aan “aesthetics” die we tegenwoordig zien op sociale media ontleent zich perfect aan de vorming en exploratie van iemands eigen identiteit. De dark academia aesthetic is er een die het schoolleven romantiseert, het maken van huiswerk, het naar de les gaan, maar vooral het idee van kostscholen, uniformen, oude bibliotheken, lezen bij kaarslicht, het lezen van oude klassiekers, het gebruik van slagzinnen zoals “as the poets say” en dergelijke. Meer uitgeverijen marketen boeken die binnen aspecten van deze esthetiek past als “dark academia must-reads”. Uitgeverij Boekerij is zeer frappant in het goed marketen van hun boeken, zeker met hun absoluut waanzinnig mooie speciale edities die ze non-stop uitbrengen. Boekerij is echt the gift that keeps on giving met alle boeken die ze maar blijven ontwerpen. Om deze twee argumenten te linken, review ik dan ook graag het nieuwste dark academia boek dat Boekerij me heeft gestuurd, namelijk, Dunbridge Academy 1, Middernachtsfeest van Sarah Sprinz.

Verhaal

Er lijkt een stroom te komen aan Duitse auteurs die verhalen schrijven binnen de setting van Britse kost-/uniformscholen. Al eerder las ik Maxton Hall College van Mona Kasten dat zich afspeelt in de fictionele, titulaire uniformschool in Engeland, nu verplaatsen we ons echter naar de laaglanden van Schotland waar onze nieuwe titulaire kostschool, Dunbridge Academy, zich bevindt. Emma Wiley is een Duitse studente die voor een jaar aan Dunbridge Academy gaat studeren en zo haar ouders in de voetstappen treedt. Natuurlijk gaat zo’n uitwisseling niet van een leien dakje en gebeuren en schuilen er achter alle hoeken dramatische wendingen die onmisbaar zijn in zulke narratieven.

Schrijfstijl

Sprinz schrijft heel erg vlot en duidelijk, wat ook maakt dat je met veel gemak bij de les van het verhaal kan blijven. Soms merkte ik wel dat situaties nogal snel van de hak op de tak konden springen en dat de pacing van het verhaal soms net iéts te snel was, wat voor mij aan de geloofwaardigheid van sommige relaties in het boek onderdeed, wat spijtig was. Ik ben er zeker van als Sprinz net iets meer haar tijd had genomen met sommige relaties te laten ontplooien, dat de geloofwaardigheid net iets sterker was. Ik wil graag geloven dat Dunbridge Academy een heel vriendelijke school is en dat iedereen als familie is, maar realiteits-gewijs gingen sommige relaties net iets te snel voor mij om te denken, “Aha, dit voelt net echt!” Maar dit is een heel subjectieve mening, want ik ben persoonlijk net iets meer voor slow-burn romance. Dus als je meer een lezer bent die fan is van verhalen waarbij de actie niet te lang op zich laat wachten, dan voldoet dit verhaal zeker aan die verwachtingen.

Personages

Hoofdpersonage Emma, als ik eerlijk mag zijn, was niet mijn favoriet. Ik vond haar soms een beetje dramatisch en een pick-me-girl. Een klassiek gevalletje van het typische-protagonisten-syndroom met een paar hints van een Mary Sue te zijn. Henry, echter, bless him, is een golden-retriever boyfriend en ik ben dol op hem. Alleen kan hij soms zijn overdramatische momentjes ook wel heel goed invullen, en zijn relatie met Emma sterkt dit alleen maar aan. Ik denk persoonlijk dat Henry veel sterker op zichzelf zou staan dan met Emma.

Setting

Vijf sterren voor setting. Je moest alleen maar zeggen “Schotland” en ik was al verkocht, wat ook de grootste reden is waarom ik dit boek zo graag wilde lezen. Ik ben een Schotland fanaat en ga maar al te graag op reis naar bonnie Scotland. Sprinz omschrijft de omgeving rondom Dunbridge Academy met veel liefde en je kan voelen dat zij als persoon ook heel veel liefde heeft voor dit wondermooie land.

Ervaring

Ik heb het boek op zo’n vier dagen uitgelezen en wilde telkens wel verder lezen. Ik ben persoonlijk echt grote fan van kostschool settings, omdat het gebrek aan autoriteiten van buitenaf de dingen des te spannender maakt. Zeker wanneer de leerkrachten degene zijn wier je vaak niet kan vertrouwen en degenen zijn waarvoor je moet uitkijken en zorgen dat je op tijd terug op je kamer bent voor nachtval. Dit soort spanningen had dit boek zeker wel. Ik ben zeker benieuwd naar hoe dit verhaal zich verder zal ontplooien in de komende boeken en hoop dan ook dat Boekerij deze gaat vertalen. Zeker aangezien dit boek zo succesvol was (in Duitsland) bij zijn initiële publicatie dat het meteen op nummer één stond en de vertaalrechten over heel de wereld meteen opgekocht werden. Ik kijk uit naar wat Sprinz ons nog te vertellen heeft over de geheimen van deze kostschool, daarom gaf ik dit boek drie-en-halve sterren.