Geplaatst op Geef een reactie

Get to know: Eva Linden

Gisteren kwam er een nieuw boek uit van Eva Linden. Lees hier een heel interview met deze auteur!

Met welk boek debuteerde je?

Het eerste boek dat ik heb uitgebracht, was ‘Maanziek’, een young adult/fantasy-roman over Mathis en zijn vrienden, die te maken krijgen met ‘lucide dromen’. Dat boek schreef ik toen ik nog studeerde aan de hogeschool en een reportage moest maken over dit soort dromen. Toen ik het manuscript liet lezen aan een paar vrienden, vonden ze dat ik het naar een uitgeverij moest sturen, en zo gezegd, zo gedaan. Vijf jaar later heb ik vijf boeken uitgebracht en kan ik elke dag schrijven, dat is een droom die werkelijkheid is geworden.

Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?

Op dit moment ben ik druk bezig met promotie voeren voor ‘Duisternis’, het eerste deel in mijn fantasy-reeks ‘De Zeven Zonderlingen’ die losjes gebaseerd is op het populaire rollenspel ‘Dungeons & Dragons’. Het boek is verschenen op 10 maart bij uitgeverij Hamley Books, vers van de pers dus. Daarnaast ben ik druk bezig aan ‘De Hooikinderen’, een roman die zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dat is weer een heel ander genre, maar dat vind ik net leuk!

Welke zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?

Wat een moeilijke vragen stellen jullie, haha! Ik heb het afgelopen jaar heel erg genoten van de boeken van Bes Ceyssens, vooral ‘Vruchteloos’ vond ik prachtig. Daarnaast ben ik een verwoed verzamelaar van de YA-boeken van Hamley Books, die hebben zulke mooie covers en ik vind het erg leuk om in de fantasiewerelden van mijn collega’s daar ondergedompeld te worden. De twee laatste die ik gelezen heb, waren ‘De Woestijndief’ en ‘Mijn Hart van IJs’.

Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?

Net als veel lezers van mijn leeftijd, ben ik opgegroeid met de boeken van Harry Potter. Deze boeken hebben mijn liefde voor lezen echt aangewakkerd en ik vind het heerlijk hoe de schrijfster erin slaagt een perfecte fantasiewereld te creëren. Daarnaast ben ik een grote fan van Tolkien, de schrijver van onder andere de ‘Lord of the Rings’-boeken. Ook hij weet precies hoe hij een magische wereld moet beschrijven, waarin je als lezer helemaal kunt verdwalen. Het lijkt me heerlijk om dat te kunnen en ik hoop dat mijn lezers zo heel af en toe ook dat gevoel krijgen bij het lezen van mijn boeken.

Doe je nog een andere job, naast schrijven?

Naast het schrijven, werk ik ook nog deeltijds in de thuiszorg, bij mensen met een fysieke en/of mentale beperking. Voor mij is dat een ideale combinatie; in de voormiddag kan ik lekker schrijven en mijn creativiteit de vrije loop laten, in de namiddag werk ik bij deze mensen en heb ik wat beweging én sociaal contact.

Hield je vroeger van lezen?

Ja, ik ben altijd al een boekenwurm geweest! Toen ik vijf jaar oud was, leerde ik mezelf lezen omdat ik de kinderboekjes in de schoolbib allemaal uitgelezen had en wilde beginnen aan de ‘grote-mensen-boeken’. Honderden boeken heb ik als kind verslonden, van Roald Dahl tot Marc de Bel. In die tijd wist ik al dat ik later schrijfster wilde worden, maar ik had nooit gedacht dat het me echt zou lukken. Toen ik ouder werd, nam ik een abonnement bij de bibliotheek en daar ben ik nu nog steeds bijna elke week te vinden om nieuwe boeken uit te zoeken. Heerlijk!

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Ik hoop dat ik over vijf jaar nog steeds mijn twee jobs kan combineren en misschien nog meer boeken uitgebracht heb. Mijn oorlogsroman ‘De Hooikinderen’ zou tegen dan klaar moeten zijn, net als het tweede deel van ‘De Zeven Zonderlingen’, dat voorlopig nog geen titel heeft. Er zit ook al een idee voor een kinderboek klaar in mijn hoofd, dus dat zou ook erg fijn zijn om uit te schrijven. Daarnaast hoop ik natuurlijk dat ik stilaan ietsje ‘bekender’ wordt, zodat ik nog meer mensen blij kan maken met mijn schrijfsels. Want dat is wat ik het allerleukste vind, lezers die me vertellen dat ze genoten hebben van mijn schrijfsels.

DILEMMA

Schrijven volgens een planning of schrijven zonder planning? Waarom?

Zonder planning, ik ben wat ze noemen een ‘chaotische schrijver’. Zodra ik een idee in mijn hoofd krijg, begin ik als een gek te schrijven. Eerst het laatste hoofdstuk, dan het begin van het verhaal, dan een paar stukjes tussenin, enzovoort, het maakt allemaal niet uit. Dat is soms heel vervelend, omdat ik op die manier zelf niet weet waar het verhaal naartoe gaat. Bijvoorbeeld bij ‘Weerwolven van Waraine’, een thriller/detective, wist ik tijdens het schrijven zelf niet wie de dader was tot ik bij het einde van het boek kwam en alle puzzelstukjes op hun plek vielen. Dat maakt het schrijven ook wel interessant, natuurlijk!

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: De woestijndief – Emmelie Arents

De woestijndief van Emmelie Arents

Aah, het nieuwe boek van Emmelie Arents! Vorig jaar las ik haar debuut, ‘Het hart van de adelaar’, en was erg enthousiast. Ook ontzettend nieuwsgierig naar het nieuwe verhaal, ‘de woestijndief’, dat zij met ons zou delen.

Cover

Wat een mooie uitstraling heeft dit boek! ‘De woestijndief’ heeft prachtige oranje- en bruinachtige tinten. Het Oosterse-1001-nachten-gevoel komt je meteen tegemoet. Op het eerste zicht past het ook perfect bij de titel en krijg je, als lezer, een idee hoe de wereld eruit zou kunnen zien. De binnenkant is tevens voorzien van mooie hoofdstukversieringen. Iets wat in mijn ogen altijd net een beetje extra toevoegt aan het leesplezier.

Verhaal

In ‘de woestijndief’ beginnen we met Taran. De tweelingbroer van Amir en een ster in stelen. Hij heeft gestolen van Gifoog, een magiër die Duistere magie beoefent. Eenmaal thuis laat hij dit bezit trots aan zijn broer, Amir, en vader zien. Taran is klaar om ergens anders een nieuw leven op te bouwen. Deze mening wordt echter niet gedeeld door Amir en zijn vader. Stiekem verlaat Taran het huis om dit bezit op een magiërmarkt toch te verkopen. Helaas brengt dit hevige gevolgen met zich mee waardoor deze laatste diefstal in een drama verandert. Amir wordt vervolgens uitgekozen om deel te nemen aan het Labyrint. Een magisch spel waarbij wordt gestreden voor vrijheid. Slechts één van de pionnen is in staat om deze vrijheid te winnen. Taran wordt overweldigd door schuldgevoel en zet alles op alles om zijn broer te redden. Amir op zijn beurt probeert erachter te komen wat er met hun moeder is gebeurd. Zij is tijdens de vorige Labyrint op magische wijze om het leven gekomen.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Emmelie is vlot, fijn en sterk. ‘De woestijndief’ komt snel op gang omdat je eigenlijk ineens midden in een actie van één van de hoofdpersonages zit. Hierbij heb ik ook geen enkel moment een introductie gemist. Soms vind ik het fijn om ineens in een verhaal te zitten wat een bepaalde spanning met zich meeneemt. Daarnaast zijn het redelijk korte hoofdstukken waardoor ik door het boek heen vloog. Voor in het boek bevindt zich een korte begrippenlijst. Handig, omdat er bepaalde woorden in dit Oosterse tintje geschreven zijn, en overzichtelijk. Want ik heb deze lijst er eigenlijk niet meer bij hoeven pakken na één keer lezen. Deze benamingen vond ik echt iets toevoegen aan het verhaal. Juist omdat ik mijzelf dan meer één voelde met de wereld.

Over de wereld gesproken.. ik vind Emmelie ontzettend goed in het neerzetten en beschrijven van deze wereld. Tijdens het lezen waande ik mijzelf op de plekken waar Taran en Amir zich bevonden. In de wereld van een woestijndief. De verhaallijnen worden vanuit verschillende perspectieven verteld en vond ik goed uit elkaar te houden. Het grootste gedeelte was dat door de ogen van Taran en Amir. En ondanks dat zij tweeling zijn, heeft Emmelie echt twee verschillende personages weten neer te zetten. Elk met een eigen verhaal, elk met eigen gevoelens en elk met eigen emoties.

Ervaring

Ik heb genoten! Het verhaal en de wereld kon ik helemaal voor mij zien waardoor ik mijzelf echt waande bij Taran en Amir. Zoals al eens eerder beschreven ben ik niet meteen fan om door de ogen van verschillende personages te lezen. Dit kan ik echter steeds meer waarderen door verhalen waarbij deze afwisseling goed zit, waarbij alles duidelijk en overzichtelijk blijft. Dat was bij ‘de woestijndief’ het geval, voor mij. Het bleef daardoor een bepaalde spanning met zich meebrengen.

Op een gegeven moment had ik wel een idee welke richting het op ging. Dat vond ik jammer, omdat het erg voor de hand liggend leek. Zeker omdat er een bepaalde spanning opgebouwd werd naar deze finale en ik had nog maar iets van 90 pagina’s op de teller. Daar zouden geen rare dingen meer gebeuren. Daar .. daar werd ik echt ineens verrast met verschillende plotwendingen die ik niet had zien aankomen! Mijn geduld is goed op de proef gesteld tijdens deze laatste pagina’s. Zodra het zich allemaal begint te ontvouwen.. dan heb ik haast.

‘De woestijndief’ is echt een heerlijk verhaal waar je doorheen vliegt. Daarom heeft het boek van mij 4,5 ster gekregen. Zo benieuwd wat Emmelie in petto heeft voor het vervolgdeel, de meesterdief!