Cass heeft een geheim. Zach doet er alles aan om dit te ontrafelen.
Als zus en broer, Omega en Alfa, leefden Cass en Zach al ruim dertien jaar samen, voordat Zach eindelijk zijn “rechtmatige” plek binnen de Alfa-maatschappij kon opeisen. Voor Cass, die al die jaren haar ‘ziener’-gaven heeft weten te verbergen, brak vanaf dat moment de hel los.
Cass wordt weggestuurd en uiteindelijk zelfs opgepakt en jarenlang opgesloten. Maar waarom? Ze was toch geen last? Wanneer ze het eindelijk voor elkaar krijgt uit te breken, begint haar zoektocht naar een veilige thuishaven: een veilig thuis voor Omega’s.
Zeer sterke wereldbouw
De wereld waarin Vuurpreek zich afspeelt, een echte dystopie, sprak mij meteen aan. Iets waar wij in onze wereld eigenlijk amper bij stilstaan, wordt in dit boek naar een hoger level getild: tweelingen. Alle mensen in de wereld van Vuurpreek worden geboren met een tweelinghelft. Zij zijn tot aan de dood aan elkaar gelinkt. De sterke, perfecte Alfa onderdrukt de misvormde en minderwaardige Omega, maar kan tegelijkertijd niet zonder hem of haar. De dood van de Omega betekent de dood van de Alfa – en andersom.
Hoe Alfa’s de Omega’s behandelen, is schrikbarend. Omega’s worden gebrandmerkt. Omega’s moeten zich registreren. Omega’s leven in aparte nederzettingen, gescheiden van de Alfa’s. Omega’s worden gestraft. En er wordt op Omega’s geëxperimenteerd. Dit alles deed mij enorm denken aan de Tweede Wereldoorlog: de Nazi’s en de Joden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel erg hoop dat hier verandering in gaat komen in deel twee..
Gelukkig kan ik melden dat sommige karakters niet naar hun broer of zus kijken als de “tegenstander”, maar gewoon als hun tweelinghelft. Hun familie. Zij zien niet “slechts” een Alfa doodgaan: zij zien twee mensen doodgaan, want met iedere Alfa die zij doden, doden ze ook een “soortgenoot”. Iets waar vele Alfa’s en Omega’s niet genoeg bij stilstaan. Iedere dode telt hier letterlijk voor twee.
Langdradig maar interessant
Het verhaal komt naar mijn mening zeer langzaam op gang en na enige tijd vroeg ik mezelf dan ook af wanneer er eens wat zou gaan gebeuren. Jammer genoeg werd mijn hunkering naar actie pas erg laat in het boek een beetje bevredigd. Er begon wat meer tempo en actie in te komen en er werd een nieuw karakter toegevoegd.
Wel was dit langdradige gedeelte interessant, wat maakte dat ik het boek niet zomaar weglegde. Je leert alles over de jeugd van Cass en Zach. Hierdoor zijn uiteindelijk de daden van zowel Cass als Zach veel beter te begrijpen en kun je jezelf iets beter inleven.
Interessanter bijpersonage dan hoofdpersonage
Helaas moet ik zeggen dat het karakter dat na enige tijd geïntroduceerd wordt mij onmiddellijk meer interesseerde dan het hoofdpersonage. Zowel zijn conditie en verschijning als zijn achtergrond zijn mysterieus, wat maakte dat ik hem beter wilde leren kennen. Daarbij spreekt zijn personaliteit me veel meer aan dan dat van Cass: zij komt op mij een stuk minder sympathiek over en ik had moeite een “band” met haar te scheppen. Daarbij kwamen haar visioenen erg onrealistisch op mij over.
Zach is ook een ontzettend interessant karakter. Hij komt niet vaak voor, maar hij speelt een enorm grote rol binnen de Alfa- en Omegawereld. Overal waar Cass komt, voel je zijn aanwezigheid.
Conclusie
Vuurpreek is hier en daar wat langdradig, maar de ontzettend sterke wereldbouw en de interessante verhaallijn maken dit helemaal goed.
Waardering: 3,5 / 5
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij in ruil voor een eerlijke recensie.
Titel: Vuurpreek (Fire Sermon #1) | Auteur: Francesca Haig | ISBN: 978 94 005 0477 6 | Aantal pagina’s: 358 | Datum van verschijnen: 13 oktober 2015 | Uitgeverij: A.W. Bruna
In een wereld waar je toekomst voor je wordt bepaald vanaf je zeventiende jaar, een wereld waar je letterlijk gemerkt wordt voor het leven, krijgt Kitty Doe de mogelijkheid van haar lage rang af te komen. Maar dit is niet zonder gevolgen…
Nadat het Suzanne Collins is gelukt om de wereld te veroveren met haar trilogie De Hongerspelen, lijken ook andere auteurs een beetje mee te willen proeven van het dystopische megasucces. Inmiddels zijn er al tientallen romans, thrillers, trilogieën en series geschreven die zich in de toekomst afspelen; werelden die door een dictatuur worden geregeerd, werelden die bijna volledig zijn verwoest, werelden die op het eerste gezicht een utopie zijn, maar die zo zijn opgezet, dat hun breekbaar systeem door het minste geringste kan worden vernietigd. Het meest voorkomende ’typische’ beeld van de toekomst – ja, dat beeld met vliegende auto’s – is daarentegen nog niet voorbijgekomen. Althans, niet op de positieve manier die veel mensen in gedachten hebben. Maar waarom zijn dystopische verhalen nou zo populair?