Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Fangirl – Rainbow Rowell

Ik ben tegenwoordig in een bui waarbij ik veel van mijn favoriete boeken aan het herlezen ben en dan, na het uitlezen ervan, de nood ervaar om te verkondigen hoeveel ik wel niet van deze boeken houd. Mijn meest recente herlees-slachtoffer ontsnapt hier dan ook niet aan: Fangril van Rainbow Rowell (St. Martin’s Griffin 2013).

Rowell wist mij bij mijn eerste leesbeurt van dit boek al heel sterk te bekoren, zeker met de Carry On-serie die aansluiten in de Fangirl-verse. Nadat ik recent de Manga van het boek las, en nog niet verder kon omdat alleen volume één en twee nog maar gepubliceerd zijn, restte me niet veel anders dan mijn boekenkast te trotseren en Fangirl naar boven te halen en het opnieuw te verslinden. Laat me zeggen, sommige boeken die ooit je favoriet waren en je leest ze opnieuw zijn achteraf toch niet zo goed als je dacht of geven je niet dat gevoel dat ze de eerste keer deden. Maar bij Fangirl was dat gelukkig niet het geval.

Verhaal

Cath start aan de universiteit. Een hele nieuwe wereld waar ze zelf noch klaar voor is noch zin in heeft. Cath wil schrijven, en het liefst fanfictie; zich laten opgaan in de wereld van Simon Snow terwijl zij onder haar pseudoniem MagiCath de personages een nieuw leven geeft in haar eigen versie van de Simon Snow verhalen, Carry On. Fangirl volgt Cath haar universiteit avonturen terwijl ze langzaam opbloeit en leert dat ze meer kan dan ze zelf denkt.

Herkenbaarheid

Als er iets het favoritisme van dit boek zo onderlijnt voor mij is het wel de herkenbaarheid. Na zelf pas in september mijn diploma gehaald te hebben en net Fangirl gelezen te hebben, had ik gewild dat ik dit boek eerder tijdens mijn schoolcarrière had gelezen. De eerste keer was in mijn laatste bachelorjaar en de tweede keer vorige maand, dus ik heb nooit real-time kunnen steunen op het ware hart-onder-de-riem dat dit verhaal je schenkt. Cath toont aan hoe het voelt om bang te zijn om vrienden te maken in het hoger onderwijs, hoe het voelt om je plek niet (meteen) te vinden, het thuisfront te missen, jezelf te leren kennen, wat het is om grenzen te stellen en nog zoveel meer. Dit boek illustreert al die onzekerheden waar menig mensen mee zitten wanneer ze voor de eerste keer de universiteit of hoge school trotseren en deze herkenbaarheid maakt me gewoon warm vanbinnen. Als iemand ooit aan me zou vragen “Catherine, welk boek kan mij echt een beter gevoel geven of steun geven tijdens de universiteitsjaren” (belachelijk specifieke vraag, I know) dan is het met volle overtuiging en meteen een exemplaar in de handen duwen van Rowells boek.

Schrijfstijl

Rowell schrijft op zo’n manier dat alles om je heen vervaagt en je meteen in het boek zit. Je leest niet, maar ervaart. Het is alsof er een levendige film voor je afspeelt en alles met de juiste angles en blikken kan volgen. Rowells sterkste punt, naar mijn mening, is hoe ze dialoog neerpent. Nog nooit eerder heb ik zulke goede dialoog gelezen dan in Fangirl. Dit is iets waar menig schrijver mee worstelt, het produceren van conversaties tussen personages die niet artificieel aanvoelen. Na het lezen van dit boek zou je bijna denken dat dialogen schrijven makkelijk is – Rowell heeft zichzelf meester gemaakt in deze specifieke nok van het schrijverschap.

Laatste Ophemeling

Ik heb het reeds al aangehaald, maar dit boek voelde voor mij als thuiskomen. Ik herken zoveel van mijn jongere zelf hierin en ik zeg dit met alle liefde en “het komt wel goed” van de wereld. Ik heb een aantal boeken die ik aan mensen wil aanraden, maar deze staat heel ver bovenaan.

Geplaatst op Geef een reactie

Twee buitenbeentjes en een verbluffend jaar

eleanor-park9789000342631 download

Ended soon

eleanor-park9789000342631 downloadEleanor is het nieuwe, ‘rare’ meisje op de middelbare school van Park en vanaf het eerste moment dat wij haar leren kennen, is zij al het mikpunt van pesterijen. De ontmoeting tussen Park en Eleanor is wat dat betreft ook niet bepaald romantisch. Wanneer Eleanor op haar eerste dag in de schoolbus geen plekje kan vinden omdat niemand naast haar wil zitten, maakt Park een boze opmerking zodat ze wel naast hem moet gaan zitten. En zo begint Eleanor & Park: Park moet niets van Eleanor hebben, en Eleanor blijft in het begin in haar hoofd ietwat racistische opmerkingen naar Park gebruiken.

Zowel geloofwaardig als een wat minder geloofwaardige romance

Rainbow Rowell heeft een unieke stijl; dat is inmiddels wel duidelijk, volgens mij. Eleanor & Park is wat mij betreft zo betoverend als Fangirl, maar met een wat donkerder tintje. Dit is een boek waar je van houdt, of waar je niets mee hebt.

De romantiek bijvoorbeeld. Eleanor en Park leren elkaar beter kennen naarmate ze langer naast elkaar in de bus zitten. Beiden hebben ze een voorliefde voor muziek en stripboeken, maar omdat Eleanor het zich niet kan veroorloven om platen noch stripboeken te kopen, neemt Park die op een gegeven moment voor haar mee. Elke keer een nieuwe stapel waar Eleanor zorgvuldig mee omgaat.

Als het aan mij lag, mocht het boek op dit tempo blijven doorgaan, maar helaas is dit niet waar. Veels te snel raken de twee buitenbeentjes verliefd op elkaar. Erg jammer, want instalove is een cliché dat eigenlijk vermeden moet worden. Maar anderzijds begrijpen ze elkaar, ze staan voor elkaar (door dik en dun), ze zijn doormiddel van hun vriendschap naar elkaar toegegroeid, en dat maakt alles weer een beetje goed.

Wanhopig leven

Eleanor en Park groeien op in twee verschillende leefsituaties. Park heeft twee liefhebbende ouders, hoewel zijn vader nogal bot uit de hoek kan komen, met een jonger broertje. Aandacht komt hij niet te kort, zijn huis is zijn thuis.

Eleanor, daarentegen, heeft een huis, maar geen thuis. Ze is niet veilig, en ook haar kleine broertjes en zusje zijn dat niet. Veel kan ik er niet over vertellen want dan verklap ik het verbluffende einde, behalve dat haar stiefvader een lichtelijk agressieve alcoholist is en haar moeder zowel bang voor hem is, als niet bij hem weg wil gaan. Ze beweert dat ze er aan gewend is, alleen denk ik dat dat een klassieke smoes is.

Eleanor heeft een muur om zich heen gebouwd, slaat van zich af. Maar gepest worden op school, en thuis, doet geen goed voor je zelfvertrouwen.

Eleanor  ParkVerbluffend verhaal
Het mooie aan dit verhaal is, is dat het in de jaren ’80 afspeelt. Stripboeken, cassettebandjes, geen mobieltjes en MTV zendt tot nu toe alleen nog maar muziekvideo’s uit. Het boek speelt zich af gedurende één schooljaar, waarin de twee hoofdrolspelers elkaar goed leren kennen, waarin hun verliefdheid uitgroeit tot iets groters, iets mooiers dan een kalverliefde. Het verhaal is tevens tenenkrommend spannend, wil je sommige personages een klap verkopen (of meerdere), leert Eleanor vriendschap kennen.

Hoewel het boek in het begin soms ongeloofwaardig overkomt (geen tandenborstel?) leer je al snel waar dit door komt. Eleanor is een bikkel, een keiharde bikkel. Ik heb bewondering voor haar, en op de manier hoe zij zich een weg door haar keiharde leven baant.

Je kan het einde mooi vinden, maar het kan je ook tegenvallen. Ik vond het in ieder geval ontroerend, en perfect. Ik geef dit boek vier sterren, omdat er een paar puntjes waren waar ik mij aan ergerde, maar over het algemeen is dit boek een pareltje dat je moet koesteren.

Credit afbeelding: Simini Blocker

Geplaatst op Geef een reactie

Fangirl

fangirl

fangirlCath is fan van Simon Snow, maar zo zijn er wel meer. Het enige verschil is dat een Simon Snow-fan zijn voor Cath net zo veel betekent als kunnen ademen voor de rest van de mensheid. Als Cath niet over Simon Snow leest, in boeken waarin hij de hoofdpersoon is of op forums, dan schrijft ze fanfictie of verkleedt ze zich als een van de personages uit de films.Tot nu toe was haar tweelingzus Wren net zo gek op Simon Snow, maar nu ze gaan studeren is het fangirlen er voor Wren wel een beetje af. Cath zal nu dus alleen door haar veelal fictieve leven moeten gaan.

Verder lezen Fangirl