De tweede leesclub Het licht van Lorelei is afgelopen. Deze leesclubtitel werd in januari en februari gelezen door een tiental deelnemers. Deze keer lazen zij de fantasyroman van Jen Minkman: Het licht van Lorelei. Deze young adult was al eerder verschenen bij Image Books, maar de auteur besloot het boek uiteindelijk zelf in een nieuw jasje te steken, zodat het meer tot de doelgroep aanspreekt. En hoe! Wat een prachtig omslag dat meteen tot de verbeelding spreekt.
Het verhaal
Enna wil meer dan een leven als arm vissersmeisje. Aska wil weg uit het klooster waar ze haar hele leven moet dienen. Melinda gelooft niet meer in de regels van haar volk. Al bijna driehonderd jaar wonen de Angelen en Skylgers samen op Terschelling. De Skylgers zijn de oorspronkelijke bewoners van het eiland, maar de Angelen maken de dienst uit en alleen zij mogen gebruik maken van elektriciteit. Hun heilige Vuur van Brandarius, dat brandt in de vuurtoren in de hoofdstad, houdt de gevaarlijke Sirenes ver weg van het eiland. Zo krijgen de zeemeerminnen geen kans de arme Skylgers en rijke Angelen de zee in te lokken met hun gezang. Maar zijn de Sirenes de Skylgers wel zo vijandig gezind? Kunnen alleen de Angelen elektriciteit opwekken? En wat gebeurt er als het Vuur van Brandarius dooft? Enna, Aska en Melinda zoeken ieder op hun eigen wijze een manier om zich te ontworstelen aan de ijzeren greep van burgemeester Alva en de hooggeplaatste Angelen. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot…
De cover
Over de omslag waren de lezers het eens, sommigen nog enthousiaster dan de ander. De omslag vraagt om opgepakt te worden en om de achterkant te lezen. De nieuwsgierigheid wordt geprikkeld! Er is ook van alles te zien op de omslag. Zo vond Jasmijn “de font van de titel erg bijzonder”. Ook Marijke was enthousiast: “de cover is echt ontzettend mooi! Ik vind blauw en goud altijd goed samen gaan!”. Bij Laura riep “het een heel fantasierijk, sprookjesachtig gevoel” op. “En het doet natuurlijk meteen aan zeemeerminnen denken door de staarten die zijn afgebeeld.” Heb je deze prachtige cover nog niet voorbij zien komen? Bekijk ‘m dan maar even hieronder.
De schrijfstijl
Over de schrijfstijl was niet iedereen het eens. De ene helft van de leesclub vond dat de auteur een erg vlotte schrijfstijl heeft, terwijl de andere helft van de deelnemers de zinnen soms een beetje ouwelijk vond overkomen en iets te beschrijvend. Zo is Michelle bijvoorbeeld heel positief: “Ik vond het een vlotte schrijfstijl. Het was leuk om een boek te lezen dat echt Nederlands was, de ouderwetse woorden, de accenten. Ook maakt elk hoofdstuk me weer nieuwsgierig. Ze schrijft heel beeldend en ik ervaarde het als een prettige schrijfstijl.” Maar Joni leest toch liever iets wat vlotter gaat: “Ik heb een voorkeur voor vrij vlotte schrijfstijlen en ik moet zeggen dat deze net iets te beschrijvend was voor mij. Dat neemt niet weg dat het wel een sterke schrijfstijl is die ook wel goed bij dit soort verhaal past.” “Het boek leest heerlijk weg,” vond Rilana, al vond ze dat “er soms zinnen en woorden gebruikt worden die niet meer helemaal van deze tijd zijn.” Demi dacht daarover hetzelfde, “maar dat zou ook de tijd kunnen spelen waarin het zich afspeelt. Als je het zo bekijkt, past het er wel goed bij.”
Mythologie
Jen Minkman gebruikt vaak mythologische elementen in haar verhalen. We vroegen onze leesclublezers wat ze daarvan vonden: Joni was hierover erg positief ondanks dat ze er niet zo heel erg mee bekend is. “Ik kan wel zeggen dat ik de worldbuilding enorm interessant vond en ook makkelijk te volgen was zonder enige voorkennis.” Ook Michelle was enthousiast, vooral omdat ze een voorkeur heeft voor mythische wezens en zeemeerminnen/sirenes. “Die wezen voelen altijd een soort ‘echt’. Dat het me niet zou verbazen als er zulk soort wezens leven ver in de oceaan. Ik vond het heel interessant hoe ze het licht gebruikt/verzonnen heeft. [Wegens SPOILER ALERT weggehaald, ga naar het forum om alles te lezen.] Ik vind dat Jen Minkman hiermee een hele originele kijk op de sirens beschreven heeft! Petje af!,” aldus Michelle. Lien was de mythologie niet zozeer opgevallen: Ik heb mij niet gestoord aan de mythologie die werd gebruikt, maar is ook misschien ook niet speciaal opgevallen. Ik heb vooral genoten van het verhaal.” Dat laatste is natuurlijk het belangrijkste. Dat je geniet van een verhaal!
Al met al waren alle leesclubdeelnemers enthousiast over het verhaal. Om af te sluiten met Jasmijn: “Wat een bijzonder verhaal!”
Heb jij het Licht van Lorelei van Jen Minkman nog niet gelezen? Heb je na het lezen van dit leesverslag de smaak te pakken? Laat het ons weten in een bericht hieronder. Als je alle antwoorden op de leesclubvragen wilt lezen en de andere vragen die zijn gesteld wilt doornemen, neem dan een kijkje op ons forum en laat vooral een reactie achter wat je van het boek vindt, zodra je het hebt gelezen. ? Tot snel!
Na de populaire series The Iron Fey en Blood of Eden komt Julie Kagawa met een nieuw meeslepend verhaal: Pupil, een verhaal over draken en drakendoders, liefde en duistere geheimen.
Seeker van Arwen Elys Dayton wordt ook wel gezien als de nieuwe Hunger Games en Divergent. Naar mijn idee zijn dit soort uitspraken altijd heel gevaarlijk – aangezien je eigenlijk liever niet hebt dat het een kopie wordt … – maar toch ben ik erg nieuwsgierig naar het verhaal. Het is een eerste deel uit een trilogie en de filmrechten zijn zelfs al verkocht aan Sony/Colombia Pictures! Dat betekent veel goeds denk ik zo. (O, en vergeet die geweldige cover niet.)