Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: De Gifgave – Rani de Vadder

De Gifgave

Ik mag van Hamley Books het vervolg deel gaan lezen op De Gifgave en dan kan een recensie van het eerste deel op onze site natuurlijk niet missen. Ik heb het eerste deel toen die uitkwam met heel veel plezier gelezen en vandaag deel ik met jullie wat ik er van vond.

Verhaal:

In Aurea mogen enkel gifgenoten via slangengif magie gebruiken. Beenderbezweerders hebben daar botten voor nodig, een vorm van magie die niet langer wordt getolereerd. Door het verbergen van haar ware identiteit, begaat beenderbezweerder Zaya een grote misdaad. Wanneer ze gewond raakt, verandert dan ook alles. Haar paarse bloed leidt de gifgenoten rechtstreeks naar haar toe. Zoals alle andere beenderbezweerders, moet Zaya de gevreesde transformatie tot gifgenoot uiteindelijk ondergaan. Ondertussen beseft Zaya niet dat zij niet de enige is met geheimen. Ook Asper heeft een opdracht, en die kan het lot van zowel de beenderbezweerders als dat van de gifgenoten voor altijd veranderen.

De personages:

In het begin lees je voor een groot deel vanuit Zaya, maar na een tijdje wordt Asper in het verhaal voorgesteld evenals zijn vader. Vanaf dat moment lees je ook vanuit Asper en zijn vader het verhaal. De personages zijn goed beschreven, je leert ze echt kennen. Je weet waar de pijn vandaan komt en waarom de personages bepaalde keuzes maken. Zaya en Asper kennen elkaar niet, maar zo tegen het einde leren beide personages elkaar kennen. Dit komt vooral door de situatie waarin beide personages terecht komen.

De wereld:

Het verhaal speelt zich af in de wereld van Aurea, een fantasy wereld. Aurea wordt goed beschreven en vooraan in het boek vind je ook een kaart van Aurea. Hierdoor kun je altijd even kijken waar alle plaatsen van het verhaal in Aurea zich bevinden.

Verhaallijn en schrijfstijl:

Het verhaal is erg vernieuwend en spannend van begin tot einde. Je wil constant weten wat er gaat gebeuren zowel met Zaya als met Asper. Rani weet hoe ze een spannend verhaal neerzet en je vast kan houden van begin tot eind. Het boek heeft zelfs een open-eind en Rani weet heel goed hoe zij dit moet doen, je wil namelijk weten wat er nu gaat gebeuren in het tweede deel. Daarnaast leest het verhaal lekker vlot en makkelijk weg.

Conclusie:

Ik heb heel erg genoten van het verhaal en kan ook zeker niet wachten om in deel twee te gaan beginnen. Ik moet namelijk gewoon echt weten hoe het verhaal verder gaat aflopen met Zaya en Asper. Van begin tot eind heb ik genoten van het verhaal en in spanning gezeten hoe het gaat aflopen. Het open-eind heeft mij dan ook heel nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg. Ik geef het boek daarom 5 sterren en raad hem je zeker aan om te gaan lezen.

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Het lot van de Roos – K.T. Sterling

het lot van de roos

Ik mocht van Hamley Books het boek Het lot van de Roos van K.T. Sterling lezen en recenseren. Toen ik bij K.T. Sterling zag voorbij komen dat ze bezig was met dit boek schrijven, was mijn interesse in het boek al gewekt. Wie houdt er namelijk niet van een retelling van een sprookje en met name Belle en het Beest?!?

Het verhaal:

Het verhaal gaat over Isabelle (Belle) die niet geloofd in monsters zoals vampiers, weerwolven en fae. Zij woont alleen met haar vader, haar moeder is een paar jaar terug overleden aan een ziekte. Dan heb je haar oude vriend Gabriel die juist wel hierin gelooft en er alles aan wil doen om deze monsters te stoppen. Wanneer er dan iets gebeurt met Belle in het instituut waar ze stage loopt met haar en handen en licht. Is het niet anders dan dat er iets niet klopt en vooral aan de jongen die binnenkwam met die vacht. Hoe weet hij bijvoorbeeld dat haar bijnaam Belle is?
Wanneer alles op zijn plaats valt en ze wel alles moet geloven wat Gabriel haar al die jaren heeft verteld, komt ze achter dingen die ze niet wist.

Het boek begint tevens eerst met een proloog van 13 jaar geleden. Later in het boek kom je er dan ook achter wie deze personage is en wat het precies met het verhaal te maken heeft.

De personages:

Het boek is gebaseerd op het wel bekende sprookje: Belle en het Beest. Het is dan ook een retelling van dit mooie verhaal, maar ik denk dat de naam van het boek en de illustratie dit ook al verklappen: “Het lot van de Roos”. De namen van de personages zijn iets wat anders maar je weet gelijk over welke personage het gaat vanuit het sprookje. Isabelle haar bijnaam is Belle dus dat is natuurlijk overduidelijk wie dat is. Het beest krijgt de naam Maxime, maar zijn echte naam is precies zoals de naam uit het sprookje: Adam.
Gabriëlle daar in tegen is wel een hele andere naam, maar er is maar één slechterik in het verhaal en kan het dus niet anders zijn dat dit personage gebaseerd is op Gaston. Je leert de personages goed kennen en ze zijn goed uit geschreven. Je leert ze wel pas in het verloop van het verhaal steeds beter kennen.

Verhaallijn:

De verhaallijn is goed uitgedacht maar best wel voor de hand liggend. Door de spanning die er in het verhaal zit wil je wel steeds doorlezen. Hoe loopt het nou af en komen het beest en Belle samen? Het einde is super mooi, maar op de laatste pagina staat dan ook: “Einde?” We zouden dus echt wel kunnen verwachten dat er nog een deel gaat komen, ook omdat nog niet alle problemen zijn opgelost. Ook als je op Hebban kijkt, is dit het eerste deel van de serie reeks: “Dochters van de fae.” Wat wel anders in het verhaal is, is de gedachte achter de roos. In het wel bekende verhaal is de roos een magische roos van het beest die het beest hoop geeft om weer mens te worden. Maar alleen een mens te worden wanneer iemand op hem verliefd wordt ook al is hij een beest. In dit verhaal heeft de roos een hele andere betekenis en heeft het eigenlijk niks te maken met het beest. Hiervoor raad ik je echt aan om het boek te lezen, want dat is anders een spoiler.

De wereld:

Het verhaal speelt zich vooral af in het instituut, want daar gebeuren de meeste dingen. Het instituut waar Isabelle (Belle) werkt heet ook het instituut voor Zeldzame en Exotische Ziekten. Het is dan ook een soort ziekenhuis wat niet op een ziekenhuis lijkt vanaf buiten gezien. Je hebt ook nog een andere wereld waar wel kort over verteld wordt maar het speelt zich daar nog niet af. De proloog van 13 jaar geleden gaat wel over deze wereld, waardoor je een stukje achtergrond van deze wereld leert kennen (de fae wereld). Deze wereld is wel nauw verbonden met de wereld waar de mensen wonen, maar je kan er niet zo makkelijk komen.

Conclusie:

Als je net als mij houdt van retellings van sprookjes en met name het sprookje van Belle en het Beest, raad ik je zeker aan dit boek te gaan lezen. Het boek is niet alleen prachtig, maar ook het verhaal zelf. Het verhaal zit goed in elkaar en leest ook makkelijk weg. Ik heb het boek zelf in één dag uitgelezen! Een boek en sprookje om van te houden, van begin tot eind. Zeker wel vijf sterren waard om te geven en ik kijk zeker uit naar het volgende deel!

Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Woorden zeggen niets – Seren J. Smedts

Woorden zeggen niets is het tweede boek van de auteur Seren J. Smedts. Het boek kwam in oktober uit bij uitgeverij Hamley Books. Ik had het eerste boek niet gelezen, maar dit boek sprak me aan. Lees hieronder wat ik ervan vond.

Het verhaal

Seren J. Smedts vertelt het verhaal van de achttienjarige Lente, die halsreikend heeft uitgekeken naar het studentenleven. Ondanks de tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor een knappe medestudent.

Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin waarin hij opgroeide achter. Op zoek naar licht in de duisternis ontmoet hij een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?

Schrijfstijl

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Tristans perspectief en Lentes perspectief. Wanneer we lezen vanuit Tristans perspectief, speelt het verhaal zich af in het verleden. Lentes perspectief bevindt zich in het heden. Hierdoor merk je al snel dat het verhaal net anders in elkaar steekt dan de flaptekst doet vermoeden.

Na enkele hoofdstukken wordt duidelijk dat beide personages heel wat hebben meegemaakt in hun leven. Lentes perspectief is vrij levendig en herkenbaar geschreven: het speelt zich af in de studententijd. Tristans perspectief is donkerder en moeilijker te voorspellen. Ook wordt het steeds duidelijker wat de twee personages met elkaar te maken hebben en hoe dat tot stand is gekomen, maar om dat te weten te komen, moet je als lezer wel wat doorzetten.

Doordat het boek begint met Tristans perspectief, kwam ik zelf moeilijk in het verhaal. Het was pas na een paar hoofdstukken dat ik doorhad hoe dit verhaal in elkaar zat en dat ik het toch wel met plezier begon te lezen. Ik vond ook dat de schrijfstijl van Smedts anders was bij beiden perspectieven.

Er werd soms wat veel achtergrondinformatie gegeven, waardoor ik de rode draad door het verhaal af en toe verloor. Hierdoor kon het boek me op een gegeven moment niet meer echt boeien, maar ik heb toch doorgelezen. Er waren genoeg momenten dat ik wel echt in het verhaal zat en wou doorlezen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik het heb uitgelezen.

Thema’s

In dit verhaal worden heftige onderwerpen zoals rouwverwerking, misbruik en vreemdgaan aangekaard. Dit heeft de auteur op een mooie manier gedaan.

Conclusie

Ik geef dit boek 3 sterren. De thema’s zijn goed uitgewerkt, maar door te werken met twee perspectieven heeft de schrijfster mij niet echt kunnen bekoren. Tristans perspectief vond ik minder fijn om te lezen dan Lentes perspectief. Ik zou zeggen, lees het zelf een keer en oordeel zelf.