Vele lezers staan er huiverachter tegenover om een boek over de coronapandemie te lezen omdat we er dagelijks mee geconfronteerd worden. Toch is dat nergens voor nodig: verhalen over de coronapandemie kunnen ook heel leerrijk én hoopvol zijn. Dit jeugdboek is daar een goed voorbeeld van. Journaliste Aletta André raakte voor dit boek geïnspireerd op een meisje dat in India die toen de pandemie uitbrak met haar fiets 1200 kilometer fietste om haar gewonde vader naar huis te brengen. Dat verhaal verscheen ook in de krant. Ze ging ook zelf bij het meisje langs om meer over haar avontuur te weten te komen.
Actuele thema’s
Dat het boek actuele thema’s bevat is natuurlijk geen verrassing. Toch denk ik dat dit boek ook wel een ander beeld schept van de coronapandemie. Met name dan wat de lockdown in India heeft teweeggebracht. Zo wilden heel wat Indiërs terugkeren naar hun dorp omdat hun werk in de stad stil is gevallen. Zo is Joyti’s vader actief als chauffeur van een riskja terwijl het toerisme drastisch afneemt. Daarnaast leren we ook over de positie van de vrouw in India. Jyoti zal namelijk eenmaal ze thuis zal aankomen uitgehuwelijkt worden, iets waar ze tegenop ziet want ze wilt liever terug naar school, maar dat is niet naar de zin van haar vader. Ook leer je tijdens het lezen heel wat bij over India, over de cultuur en over het kastensysteem. Het is dan ook fijn dat er achteraan wat meer uitleg staat over India en over welke delen van het verhaal waargebeurd zijn en welke niet.
Een hoopvol verhaal
Wat ik erg mooi vond aan dit verhaal was de hoopvolle boodschap. Je ziet hoe Jyoti heel wat evolutie meemaakt doorheen het verhaal. Zo denkt ze tijdens de rit regelmatig na over haar toekomst. Ook brengt haar fietsavontuur heel wat met zich mee. Zo werd Jyoti na haar fietstocht door heel wat internationale pers geprezen voor haar doorzettingsvermogen.
Begrippen
Aletta André heeft een fijne schrijfstijl die over het algemeen makkelijk te volgen is. Wel wordt er regelmatig overgestapt van het heden naar het verleden, waar je even aan moet wennen. Door de Indiase woorden die in het boek verwerkt zitten, zit je ook helemaal in de sfeer van het boek. Wel is het zo dat niet alle begrippen voor mij even duidelijk waren en er was ook geen begrippenlijst waar je deze kon opzoeken. Dat maakt het misschien ook iets lastiger voor jongere lezers, wat ook de initiële doelgroep is van het boek. Ook waren er bepaalde zaken waarvan de betekenis eigenlijk pas duidelijk werd toen ik het nawoord las.
Conclusie
Het meisje dat door India fietste is een hoopvol verhaal dat gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Je leeft mee met wat Jyoti allemaal meemaakt tijdens haar fietstocht: van een lekke band tot een vrachtwagenchauffeur die verkeerde bijbedoelingen heeft. Hoewel niet elk detail van het verhaal waargebeurd is, heeft Aletta André Jyoti’s verhaal ook neer weten te zetten. Ik ben benieuwd of we in de toekomst nog meer boeken van Aletta André kunnen verwachten. Dit boek krijgt van mij 3,5 sterren omdat ik het een goed verhaal vond, maar ik tijdens het lezen niet altijd helemaal mee was met alle begrippen.