”Ik ben te verbaasd, te in shock. Mijn verbeelding gaat met me aan de haal. Want daar, aan het eind van het gangpad, staat een clown.”
Fara en haar beste vriendin Yun Li hebben er een wedstrijd van gemaakt om de engste griezelverhalen aan elkaar te vertellen. Wat Fara niet weet is dat ze op het punt staat zelf de hoofdpersoon van een horrorverhaal te worden…
Clownsnacht
Jeetje wat was dit een spannend verhaal. Ik wist eerst niet zo goed wat ik van een jeugdhorror boek kon verwachten, maar het verhaal heeft mijn verwachtingen overtroffen.
Het verhaal speelt zich af in een dorpje genaamd Westerdam. Er is een woud waarvan aan de rand een psychiatrisch centrum staat, waaruit een tbs’er is ontsnapt. Op de avond van dat nieuws past Fara voor het eerst op bij de familie Zuiderduin. Al snel blijkt dat zij er rare gewoontes op na houden. Opgezette hertenkoppen kijken je vanaf de muur aan en er staat een hele beeldentuin achter het huis. Nadat vader en moeder Zuiderduin het huis (zeg gerust kasteeltje) hebben verlaten, besluit Fara de kinderen te schminken voor Clownsnacht, een traditie in het dorp waarbij de kinderen geschminkt worden en daarmee slapen, zodat wanneer ze wakker worden en de schmink is uitgelopen, ze echt op een clowntje lijken. Al snel nadat Suzie in bed is gekropen wordt ze huilend wakker. Ze heeft het over een clown die naast haar bed stond en naar haar keek. Wanneer ook nog eens de stroom uitvalt in het oude huis en er steeds meer vreemde dingen gebeuren weet Fara zeker dat ze in een spookverhaal is beland.
Poppenkast
Dit boek zit boordevol met leuke en verrassende elementen. Het ene moment zag je van veraf al aankomen dat er iets ging gebeuren waardoor de spanning echt opgebouwd werd. Daardoor voelde het net alsof ik bij de poppenkast van Jan Klaassen zat waarbij de kinderen schreeuwden dat hij niet de linker kant op moest gaan, want dat zou fout aflopen. Het andere moment schrok je je een hoedje omdat er iets totaal onverwachts gebeurde.
Wat ik ook heel tof vind aan dit boek is dat er vrij weinig over de hoofdpersoon wordt verteld. Er is geen leeftijd, geloof of zelfs uiterlijk bekend. Je kunt zelf bedenken hoe de personages er allemaal uit zouden zien. Ik kon me helaas alleen niet zo goed inleven in hoofdpersoon Fara, omdat ze telkens beslissingen nam die ik toch anders had genomen. Maar misschien is dat ook wel het hele ding van horror verhalen: personages doen dingen die je zelf nooit zo zou doen.
Op een gegeven moment pakt Fara twee boeken uit de privé bibliotheek van de Zuiderduins. Ik moest heel erg lachen toen die boeken ”toevallig” De Executie en De Eliminatie bleken te zijn. Een beetje zelfpromotie in je eigen boek moet kunnen toch!
Urban legends
Door het verhaal heen waren er veel onverwachtse wendingen. Zoals dat einde, man, man, man, man. Het verhaal heeft een open einde wat ik zelf altijd een hele stoere en leuke zet vind. Veel lezers struikelen daarover, wat betekent dat je als schrijver moed moet hebben om toch een open einde te publiceren.
In het nawoord wordt er nog iets verteld over urban legends die terug te vinden waren in het verhaal. Ik had geen idee wat dit was, maar dit zijn dus volksverhalen waarvan wordt verteld dat ze echt gebeurd zijn. Hierdoor krijgt het verhaal wat meer dynamiek.
Al met al heb ik onwijs genoten van Clownsnacht waarbij soms de rillingen over mijn rug liepen. Door de vlotte schrijfstijl en humor in het verhaal lees je er zo doorheen. Zelfs mijn oma had het boek binnen een paar uur uit! Van mij krijgt het boek vier sterren. Daniëlle heeft weer goed werk weten neer te zetten.