Wauw wat een geweldig boek is Huis van Lucht en Adem. Woorden schieten te kort, maar desondanks heb ik mijn best gedaan er een goede recensie van te maken. LET OP DEZE RECENSIE KAN SPOILERS BEVATTEN ALS JE DEEL 1 NIET GELEZEN HEBT!!!
Korte beschrijving
Bryce, Hunt en Ruhn proberen hun normale leventje weer op te pakken na de overwinning van de Asteri in het voorjaar. Dit is echter van korte duur wanneer prins Cormac Bryce’ leventje overhoop komt gooien met het nieuws dat zij zich moeten verloven. Beetje bij beetje verwikkelt Bryce zich in een web van rebellen, koninklijke intriges en een groot mysterie rondom een uitgestorven faesoort. Komt ze er nog een keer mee weg? Of moeten Bryce, Hunt en hun gezelschap dit keer echt voor hun leven vrezen?
En she did it again. De cliffhangers vliegen je om de oren en regelmatig zat ik met open mond (DAT EINDE!)
Worldbuilding
Het verhaal speelt zich voornamelijk weer af in het welbekende Cresent City. Wel worden er af en toe wat leuke uitstapjes gemaakt waardoor we onder andere meer zien van de onderwaterwereld, het knekelkwartier en de Hell. Al moet ik zeggen dat ik me nog steeds niet goed kan voorstellen hoe Cresent City eruitziet. Er zit weer een hele handige map in, maar uiteraard ben ik die helemaal vergeten (zo spannend was het). De plekken waar de personages zich bevinden zijn uitgebreid omschreven waardoor het voelt alsof je continu over hun schouders mee kijkt. Zo krijg je spontaan de rillingen wanneer je je op de vleesmarkt begeeft.
Personages
Ook dit verhaal kent weer een scala aan personages. De meest opvallende zal ik kort benoemen. Het was superleuk om dit verhaal ook vanuit de ogen van Itan, Tharios, Ruhn en af en toe Hypaxia te lezen. Dit gaf een wijdere blik op de verschillende karakters, maar ook de verschillende faegroepen.
Bryce (fase prinses) is weer de hoofdpersoon van dit verhaal. Waar ik veel negatieve verhalen over haar begin in deel 1 las, vind ik haar juist te gek. Ze is stoer, eigenwijs en maakt door het verhaal een aantal grote stappen. Daarnaast is ze zelfredzaam, maar geeft ook enorm om haar geliefden. Ze volgt haar hart en dat is waarom ik haar zo respecteer.
Hunt (engel, umbra mortis) heeft natuurlijk ieders hart gestolen. De grapjes die Bryce over hem maakt (alfa eikel) zijn geniaal, maar ook passend. Wie wil er nou geen stoere knappe engel die voortdurend opkomt voor zijn vriendin. Daarnaast leer je veel over zijn persoonlijkheid, maar lijkt hij nog steeds veel achter te houden zonder dat dat gezegd wordt.
Ruhn (broer van Bryce, tevens prins) zie je ook veel terug in dit boek. Tegen het einde van het verhaal krijg je een duidelijk beeld van waarom Ruhn is zoals hij is. De gesprekken met agent daglicht vond ik heel interessant. Continu word je spanningspijl hooggehouden door de vraag: wie is nou agent dag? Zelfs die ontknoping had ik niet zien aankomen. Je leert ook meer van zijn sterke vriendschappen.
Tharios (mer) was voor mij in het een begin een personage dat me niet zoveel energie gaf. Hij deed zijn ding, had weer gedoe met de Rivierkoningin enzovoorts enzovoorts. Maar meer richting het einde van het verhaal ben ik hem meer gaan waarderen en leerden we meer over zijn banden en gevoelens.
Ithan (wolf) wilde ik vanaf het eerste moment in bescherming nemen. Ik ben zelf enig kind, maar toch voelde hij als een broertje. En wat is het een dappere wolf zeg! Zijn hart zit op de juiste plaats en hij gaat door het vuur voor rechtvaardigheid en de mensen om hem heen.
Alhoewel veel personages dezelfde eigenschappen delen waren ze allemaal zo anders en door de hoeveelheid informatie voelt het alsof je echt bij de groep hoort en iedereen heel goed kent. Dat heeft Maas echt heel knap gedaan.
New Adult
Verschillende boekenwinkels hebben alleen een Young Adult-sectie, maar geen New Adult. Toch zou ik lezers op het hart willen drukken dat ik Huis van Lucht en Adem meer voor 16+ vind. Deel 1 was al aardig pikant, maar in dit deel komt er nog meer seks, drugs en rock and roll voor. Iets wat je niet aan de buitenkant ziet. Dus ben je gevoelig voor gedetailleerde vrijpartijen dan zou ik die hoofdstukken even overslaan.
Conclusie
Do I need to say more? Inmiddels heb ik dit boek al aan iedereen aangeraden die ik ken. Ik vind het echt een meesterwerk. Vooral de laatste zin van het boek. Ik was echt sprakeloos en heb gelijk wat boekenvrienden geappt. Ik wil meer, maar helaas zal ik daar nog wel even op moeten wachten.