Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Huisje 13 – Elin Meijnen

De cover van Huisje 13 - Elin Meijnen (BlossomBooks)

Huisje 13 gaat over de 15-jarige Ronja. Ze is de dochter van gescheiden ouders en woont samen met naar moeder in Amsterdam. Als haar moeder een relatie krijgt met de man van de biologische winkel slaat ze een beetje door. Ze eet alleen nog maar veganistisch, zonder supplementen, waardoor het steeds slechter met haar gezondheid gaat. Als haar moeder in contact komt met de Stoorzenders – een groepje mensen die geloven dat de straling van 4G/5G slecht voor ons is – gaat het helemaal de verkeerde kant op. Ze wil, samen met Ronja en haar vriend, verhuizen naar een stralingsvrije zone. 

Het leven van Ronja verandert hierdoor enorm. Ze moet haar geliefde stad, en al haar vrienden daar, omruilen voor een leven op het platteland. Er is daar geen wifi en ze moet wel een uur fietsen om op school te komen! Ze kan niet met haar vriendinnen appen, belangrijke e-mailtjes van school krijgt ze niet binnen en ook huiswerk maken gaat lasting. Na een akkefietje tussen Ronja en haar moeder draait ze helemaal door en zet ze Ronja het huis uit. Ze krijgt haar eigen plekje in Huisje 13. Dit is een leegstaand vakantiehuisje zonder wifi, warm water of goede isolatie. Met een gasfles en een klein bedrag per maand moet ze als puber voor zichzelf zien te zorgen.

Een sterk karakter

Ronja heeft het zelf niet in de gaten, maar wat heeft die meid toch een sterk karakter! Iedere keer wanneer het tegenzit gaat ze niet bij de pakken neerzitten, maar blijft ze positief en probeert ze het beste van de situatie te maken. Daar kunnen nog veel tieners en volwassenen van leren. Ze leert snel van de fouten die ze maakt (zoals de gasverwarming ’s nachts aan laten staan) en bloeit helemaal op wanneer ze haar eigen moestuintje krijgt. In een ijskoud hutje zonder steun van haar ouders weet ze te overleven op een manier die bewonderingswaardig is. Hoe vreselijk ze het in het begin vindt, zo fantastisch vindt ze het aan het einde van het boek. Ze weet van Huisje 13 helemaal haar eigen plekje te maken. 

Ronja’s moeder is een echte wifi-wappie. Ze is er heilig van overtuigd dat de 4G/5G straling ontzettend slecht voor ons is en dat haar verslechterde gezondheid hier volledig aan te danken is. Ze verhuist naar een stralingsvrije zone en zit het liefste de hele dag in haar stoel van zilverfolie dat zelfs een dakje heeft. Op zeldzame momenten dat ze wel naar buiten gaat doet ze haar zilveren sjaal om, om haar te beschermen tegen alle stralingen. Deze vrouw is helemaal doorgedraaid en dat maakt het juist zo leuk om over haar te lezen. Ik heb gelachen om de absurde dingen die ze doet en gedachtes die ze heeft. Deze vrouw maakt het boek heel origineel en zorgt ervoor dat je het met een knipoog leest. 

Schrijfstijl

Een ander aspect wat dit boek interessant maakt zijn de verhaallijnen. Zeker in de eerste helft van het boek lopen het heden en verleden door elkaar. Vanaf het begin woont Ronja al in Huisje 13, maar door flashbacks kom je er gaandeweg achter hoe het komt dat haar moeder zo’n doorgedraaide wifi-wappie is geworden en wat er is voorgevallen waardoor ze haar het huis uit heeft gezet. Doordat de twee tijdlijnen zich afwisselen blijft het verhaal boeiend.

In het begin vond ik de schrijfstijl van Elin Meijnen een beetje kinderlijk. Naar mijn gevoel las het meer als een jeugdboek dan als een boek voor jongvolwassenen. Gelukkig veranderde dat gevoel naarmate ik verder las in Huisje 13. Halverwege stoorde het me helemaal niet meer. 

Conclusie

Huisje 13 heeft hele fijne personages en een gezellige sfeer. Ondanks dat het leven van Ronja waarschijnlijk heel anders is dan dat van jou (dat hoop ik tenminste voor je!) is het helemaal niet moeilijk om jezelf in haar te verplaatsen. Door de manier waarop het is geschreven, inclusief een aantal dagboek fragmenten, is het heel makkelijk om jezelf in te leven en verbonden te raken met dit personage. Ik vond Huisje 13 een erg leuk boek om te lezen! De overheersende toon van het boek is vrolijk, er zit genoeg drama in om het interessant te houden en de (meeste) personages zijn enorm sympathiek. Ik gaf het vier sterren en vind het zeker een aanrader om te lezen.