Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: De allergrootste – Davide Morosinotto

De Allergrootste is het vierde vertaalde boek van schrijver Davide Morosinotto. Ik heb reeds twee boeken van deze schrijver gelezen. De verloren bloem van de sjamaan is dan ook één van mijn favoriete boeken die ik altijd aanraad. Dat wil zeggen dat mijn verwachtingen ook redelijk hoog lagen toen ik begon te lezen in dit boek. Wat ik ervan vond, lees je hier.

Het verhaal

De Allergrootste vertelt het verhaal van Yu en speelt zich af in Kanton, 1770. Het is dus net als de eerdere boeken van deze schrijver een historische roman.

Yu heeft haar ouders nooit gekend. Ze werkt in het theehuis van Bai Bai, die haar vaak vernedert en slaat. Op een dag ontmoet Yu een leeftijdgenoot, Li Wei. Deze jongen is bedreven in de krijskunst. Yu vraagt hem om haar te leren vechten. Dat het meisje talent heeft, is meteen duidelijk.

Enkele jaren later wordt Yu ontvoerd door piraten van Gouden Draak. Haar vechtkunsten redden haar. In plaats van haar te doden, neemt Gouden Draak haar op in zijn bemanning. Dit is het begin van Yu’s leven als piraat. Op negentienjarige leeftijd wordt ze commandant van een hele vloot, die al snel meer dan honderd schepen telt. Ze is de schrik van de Chinese zee, haar macht lijkt eindeloos…

Extra informatie

Aan het begin van het boek staat een lijst met alle personages en wie ze zijn. Ook staat er een woordenlijst waarin woorden zoals dodengeld, hong, hoppo en nog vele andere  uitgelegd worden. Ook staat er uitgelegd hoe de maateenheden en tijdmeting gebeurt. Op zich zijn deze lijsten zeer nuttig tijdens het lezen. Toch heb ik ze niet geraadpleegd, omdat het niet duidelijk is wanneer een woord in het verhaal ook wordt uitgelegd in de woordenlijst. Het had misschien handig geweest als er een sterretje stond bij elk woord dat uitgelegd wordt in de woordenlijst.

Lay-out

Wat mij zo aansprak in de andere boeken van Davide Morosinotto is dat de lay-out meegaat met het verhaal. Zo is er in De verloren bloem van de sjamaan een personage wiens zicht geleidelijk aan slechter wordt. Op dat moment vervagen de letters ook af en toe zodat je precies door de ogen van dat personage kijkt. Dat is in dit boek totaal niet aanwezig. Het is een roman die enkel tekst bevat zoals de meeste boeken. Dat is ontzettend jammer, want dit is historische fictie voor jongeren vanaf 12 jaar en voor deze doelgroep vond ik dat net een meerwaarde.

Sprongen in de tijd

Het verhaal is een beetje anders opgebouwd dan ik gedacht had. Eerst lees je wat Yu meemaakt als ze zes jaar is. Om de zoveel tijd is er een pagina waar een nieuwe leeftijd op staat. Het laatste stukje speelt zich af wanneer Yu 46 jaar is. Ik vond het boek ook niet superspannend en had niet de drang om verder te lezen om te weten te komen wat er ging gebeuren. Er waren zeker momenten dat het heel spannend was op zee, maar dan ‘eindigde’ dat stukje en ging je lezen dat het hoofdpersonage ouder geworden was en moest je er weer wat inkomen tot de verhaallijn verder werd opgebouwd en weer spannender werd.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Davide Morosinotto is zeer vlot. Dat is nu ook het geval en het past perfect bij de doelgroep. Ook ben ik gewend dat deze schrijver historische romans schrijft en deze toch aantrekkelijk maakt. Dat was nu weer zo.

Conclusie

Ik vond het een fijn boek om te lezen, ondanks dat de spanningsboog niet altijd even hoog stond. Mijn verwachtingen waren anders, omdat ik al boeken van deze schrijver had gelezen. Ik geef het boek 3 sterren.