Of ik het leuk vond om Julie Kagawa te interviewen? Goh, ik wist niet dat er zulke suffe vragen bestonden. Natuurlijk vind ik het leuk!
Vol goede moed ging ik naar Amsterdam en stapte daar prompt in de verkeerde tram en stapte uit bij de verkeerde halte. Toen ik ook nog eens het juiste adres niet kon vinden, begon ik hem wel een beetje te knijpen.
Uiteindelijk bleek ik alleen maar aan de verkeerde kant van de gracht te lopen en was ik er zo. En jongens, ik moet het even kwijt: wat is dat Ambassade hotel gaaf! Het staat daar vol met boeken en die zijn allemaal – ik herhaal allemaal – gesigneerd door de schrijvers. Ik waande me dan ook even helemaal in het paradijs en was mijn zenuwen totaal vergeten.
Van anderen had ik het al gehoord, maar het bleek ook nog echt waar te zijn: Julie Kagawa is een schat van een vrouw. Wat hebben wij gelachen en heerlijk gepraat.
Wat is je favoriete kleur?
Zwart. Vooral omdat zwart eigenlijk overal wel bij past en het is een beetje mysterieus. Bovendien zijn de meeste dingen die ik leuk vind zijn zwart, zoals Ninja’s en trendcoats.
Wat eet je het liefst?
Sushi, zeker als er zalm bij zit. Heerlijk.
Heb je een favoriete film?
Dat is een lastige. Ik heb verschillende films die ik echt heel leuk vind, maar het eerste wat in me op komt is om eerlijk te zijn How To Train Your Dragon. *lacht*
Er zit een draak in. En hij is nog zwart ook! Ik heb zelfs een knuffel van Toothless in mijn werkkamer staan.
Wat is je favoriete boek?
Ook dat is een moeilijke, want eigenlijk veranderd dat regelmatig. Maar een boek dat me echt heeft geïnspireerd is The Druid of Shannara, van Terry Brooks. Het is een geweldig boek, met een heel mooi liefdesverhaal en het is echt fantastisch geschreven. Oh ja, en als ik een mega spoiler mag verklappen, op het eind gaat ze dood, maar dat is juist zo mooi. Ze redt de wereld, maar de jongen blijft met een gebroken hart achter.
Terwijl ik dat boek las dacht ik: ik wil mensen ook op deze manier laten huilen tijdens het lezen.
Als je voor één dag iemand zou mogen zijn, wie dan ook, wie zou je dan willen zijn?
Oh, jeetje. Eh… wie dan ook? Goed, het eerste wie ik kan bedenken is Hermione Granger. Omdat ze zo ontzettend slim is, maar ook vanwege de magie.
Wat heb je vanmorgen gegeten en was het lekker?
Ik had van alles uit het hotel. Croissants en kaas en zo. Oh, en gerookte zalm! Geweldig. Ik vind het zo leuk dat je hier in Nederland vis kan eten als ontbijt. Mijn man zou het echt walgelijk vinden, want hij houdt niet van vis. Bij ons krijg je pancakes, eieren en bacon, maar nu ik toch hier ben geniet ik ervan.
Wie is je favoriete Disney prinses?
Mulan.
Als je op een onbewoond eiland terecht zou komen, welke drie dingen zou je dan meenemen?
Behalve eten en drinken. Een mes, een zaklamp en een touw. Of anders een machine waarmee ik mezelf naar een andere plek kan teleporteren. Is dat valsspelen? Mag een kano ook?
Welke superkracht zou je willen hebben?
Ik zou heel graag in een draak willen kunnen veranderen, dat lijkt me echt geweldig. Of ik zou de Timeturner van Hermione Granger willen hebben. Dat is niet echt een superkracht natuurlijk, maar wie heeft er nou geen extra tijd nodig.
Grappig dat je dat zegt, je raadt nooit wat de volgende vraag op mijn lijstje is.
Als je een tijdmachine had, waar zou je dan heen gaan?
*schiet in de lach* Serieus? Wat toevallig! Ik denk niet dat ik per se ergens naartoe zou gaan, ik zou het eerder gebruiken om de tijd even stil te zetten, zodat ik wat meer kan doen. Zoals een boek af schrijven.
Maar je schrijft al zoveel boeken.
Ja, dat klopt wel. Maar ik moet écht het boek afschrijven waar ik nu mee bezig ben. Eigenlijk zit ik nogal vast en de deadline komt veel te dichtbij.
Wilde je altijd al schrijver worden?
Nee, toen ik klein was wilde ik absoluut iets doen met dieren. Ik was dol op dieren, nog steeds trouwens. Maar voor wat ik wilde, moest je goed zijn in wiskunde en biologie, precies die dingen waar ik niet goed in was. Op de middelbare school kwam ik erachter dat ik het leuk vond om te schrijven en ik vond het altijd al heerlijk om te lezen, dus toen besloot ik dat ik maar schrijver zou worden.
Wanneer wist je dat je écht een schrijver was geworden?
Tja, ik wilde dus al schrijver worden toen ik een jaar of zestien was, maar pas toen ik halverwege de twintig was lukte dat ook echt. De Iron King kwam uit in 2010, dus toen was het echt.
Je schrijft heel verschillende soorten verhalen, Nimmernimmer, Talon, futuristisch Amerika. En daarin creëer je steeds weer totaal andere soorten mensen en andere personages. Hoe doe je dat? Raak je nooit in de war?
Al die verhalen hebben eigenlijk hun eigen reden. De Iron Fey serie ontstond omdat ik gek ben op mythologie en folklore. Het begon een beetje met het verhaal van het Wisselkind, dat inspireerde me. En ik wilde de Fae niet zo toverachtig en lief maken, maar juist zoals ze vroeger werden gezien. Mensen waren er bang voor en brachten offers aan hen.
Blood of Eden is weer een totaal ander verhaal. Ik wilde eigenlijk nooit een vampier verhaal schrijven, niet omdat ik ze niet leuk vond, maar ik dacht niet dat ik nog met iets nieuws kon komen. Op dat moment was Twilight ook echt een hype en het was toen lastig om daar overheen te komen.
Toen ik echter klaar was met de Iron Fey boeken, vroeg mijn uitgever me wat ik verder nog voor ideeën had. Ik vertelde haar dat ik wel een ideetje had over de wereld na de Apocalyps, een ziekte heeft bijna iedereen uitgeroeid en is allemaal erg donker en duister, ik heb nog niet echt een plot of personages, maar het wel dát idee!
En zij zei ‘Tja, dat klinkt leuk, heel leuk. Maare, we willen graag dat je iets schrijft over vampiers.’ *lacht*
In eerste instantie zag ik het niet zo zitten, tot ik erover na ging denken. Ik had dat ideetje voor die wereld en iets met vampiers. Dat begon ik te mengen en toen was daar ineens Blood of Eden.
En voor Talon. Dat begon eigenlijk al op de middelbare school. Toen schreef ik al een verhaal over een drakenmeisje en een drakendoder, alleen toen was het een soort middeleeuws fantasy verhaal. Wel waren hun namen toen al Ember en Garret en ik bleef maar aan ze denken. Dus heb ik het verhaal herschreven.
Als je in één van je eigen boeken zou mogen leven, welke zou je dan kiezen?
Absoluut niet Blood of Eden. Dat zou ik nooit overleven en het is doodeng en er is geen technologie, dus ik denk toch de Iron Fey boeken. Een mooie, magische wereld en Ash leeft daar.
Heb je een favoriet personage?
Aller tijden? Ooh, dat is moeilijk! Dan kom ik weer terug bij Ash, hij was de eerste die ik schreef en hij is zo gegroeid in de boeken.
Heb je ooit wel eens een personage op een bestaand persoon geïnspireerd?
Nee, dat probeer ik eigenlijk heel erg te voorkomen. Wel hebben al mijn personages een stukje van mij, maar dat zal iedere schrijver wel herkennen. Mijn personages zijn vooral geïnspireerd op Anime en games, zeker de jongens uit de Iron Fey boeken.
Welk boek zou je graag geschreven willen hebben?
Harry Potter. Niet vanwege het succes, maar echt vanwege de wereld. Die is zo mooi gemaakt, ik wou dat ik dat had bedacht.
Hoe schrijf je?
Ik schrijf in mijn werkkamer. Elke dag om 10:00 uur ga ik zitten en ik moet van mezelf minimaal 1000 woorden schrijven, zeker als ik tegen een deadline aanzit kan ik niet gaan zitten wachten op inspiratie. Ik kan absoluut niet schrijven in een trein of een café, want ik raak veel te snel afgeleid. Een boekwinkel zou helemaal een ramp zijn, al die boeken zijn veel te interessant.
Wat mogen we in 2016 van jou verwachten?
Soldier, het derde boek uit de Talon serie is de volgende. De Iron Warior is net uit in Amerika, dus die zal hier ook wel snel zijn. En na. Talon komen er nog twee boeken over draken, maar daarna weet ik het nog niet zeker. Ik heb wel wat ideeën, maar wie weet.
Heb je advies voor mensen die ook willen gaan schrijven?
Schrijf, al is het steeds maar een heel klein stukje. Ieder woord, iedere zin, brengt je dichter naar het einde. Uiteindelijk lukt het je, als je maar vast blijft houden en niet stopt.
Oh ja, laatste vraagje: Mag ik met Ash trouwen?
*lacht* Oh, dat zou ik niet erg vinden, maar Meghan zou waarschijnlijk wel een beetje protesteren. Als je haar kan overhalen, dan mag het van mij. Als ik wel op de bruiloft mag komen natuurlijk!
Het rebellen bestaan is zwaar en dat zal Ember weten ook. Met twee moordlustige organisaties achter haar kont aan heeft ze slechts twee keuzes: vluchten of vechten.
Zoals ik persoonlijk van de meeste Young Adult-boeken wel gewend ben, heeft ook Pupil een heerlijk vlotte schrijfstijl. Ik ben mede dankzij deze vlotte schrijfstijl werkelijk door het boek heen geraasd. Naast de schrijfstijl zorgden ook het wervelende plot en de uiteenlopende personages voor een snel uitgelezen boek.