Tag: lezen

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het lot van de muze – Marijke F. Jansen

Het lot van de muze

Het lot van de muze belooft een romantisch en paranormaal verhaal, zoals op de achterkant beschreven. Tijdens het lezen gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt. Of dat op een goede manier is? Dat lees je hieronder!

Geheimzinnig geheugenverlies

Arana lijkt alles voor elkaar te hebben: een leuke vriendengroep, studeren aan de kunstacademie en wonen in, oui oui, Parijs. Dit verandert als iemand haar op klaarlichte dag aanvalt. Vanaf dat moment is ze nergens meer veilig. Niet alleen is ze op de vlucht voor de duistere figuren die haar op de hielen zitten, ze heeft ook nog een geheim dat maar terug lijkt te komen. Tweeënhalf jaar geleden is ze haar geheugen verloren en moest ze helemaal opnieuw beginnen. Net nu ze zo’n mooi leven heeft opgebouwd, met haar vrienden als familie en haar hobby als studie, dreigt het allemaal in duigen te vallen…

Stad van de liefde(sverhalen)

Het lot van de muze vertelt een fantasy verhaal in de echte wereld, en dan niet zomaar op elke willekeurige locatie. Het verhaal speelt zich af in de stad van de liefde: Parijs. Wat kan er nou een mooiere plek zijn om weg te smelten bij een heerlijke romance?

Extra leuk als je in Parijs bent geweest: de schrijfster noemt veel specifieke locaties in het verhaal. Dit, en het gebruik van een aantal Franse woorden, zorgen ervoor dat je je helemaal onderdompelt in de stad. Ook voor degenen die nog nooit in de lichtstad zijn geweest is dit leuk, de sfeer vliegt op deze manier van de pagina’s af.

In de hemel met de personages

Het lot van de muze wordt verteld vanuit meerdere perspectieven: die van Arana, Roriël en uiteindelijk zelfs een van Arana’s vrienden. Hierdoor krijg je vanuit meerdere kanten informatie, wat helpt met het ineenschuiven van de puzzelstukjes rond de raadselachtige gebeurtenissen. 

De vriendengroep van Arana is ook erg belangrijk. Niet alleen zijn ze als familie voor Arana, ze blijken ook meer te maken te hebben met het mysterie rondom haar geheugenverlies. Naast de vriendengroep zijn vooral Roriël en Faraël erg belangrijk. Ze leiden Arana door de moeilijkheden en zorgen voor de nodige spanningen.

Het lot van dit verhaal

Het begin van Het lot van de muze gaat al gelijk een andere kant op dan verwacht. Er zitten duistere personen achter Arana aan, maar er zijn ook goede personages, namelijk engelen, die haar willen helpen. Hierdoor is het vanaf het eerste hoofdstuk spannend en een verrassing naar waar het boek heen gaat. 

Halverwege het verhaal is er een plottwist wat het boek naar mijn mening in een tweedeling splitte: een voor en een na de plottwist. In deel twee is de focus veranderd en daarmee ook het grootste probleem dat speelt. Toch is dit niet storend, want dit zorgt ervoor dat het verhaal zeker niet saai wordt. 

Conclusie: Het lot van de muze

In dit boek komen veel belangrijke thema’s terug: de waarde van vriendschap, liefde, het lot, vertrouwen hebben en zelfs de kracht van gedachten. Deze thema’s zijn erg mooi in het verhaal verheven en dragen een duidelijke boodschap over. Verder is het boek niet alleen romantisch, spannend en verrassend, maar ook nog eens erg mooi. Aan de zijkanten vind je namelijk prachtige sprayed edges. Niet alleen leuk om te lezen, ook leuk om naar te kijken dus!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Boekevenementen in november 2024

Mede-boekenliefhebbers ontmoeten tijdens een evenementen in België of Nederland? Dan ben je hier aan het goede adres.

3 november: Fall Into Romance event – Utrecht

Dutch Venture Publishing en De Boekenvos organiseren het Fall Into Romance evenement, voor fans van feelgood, romance, new adult, historisch boeken en/of dark romance. Helaas is het evenement al wel uitverkocht!

9 november: Mijn wereld vol boeken Meet-up

Op 9 november om 14u30 kan je in Het Colofon in Arnhem terecht voor de Mijn werekd vol boeken Meet-up van Rien. Je kan hier mee het vijfjarig jubilieum van Riens’s reading journals vieren en een workshop volgen. Inschrijven kan door te mailen naar bestel@hetcolofon.nl.

16 november: Van BookTok tot Bieb

Op zaterdag 16 november om 12u kan je in Leiden terecht voor het event Van BookTok tot Bieb. Verschillende BookTokkers en young adult auteurs zullen daarbij aanwezig zijn. Chinouk Thijssen en Manon Borgen zullen er al zeker bij zijn. Je kan luisteren naar interviews, in gesprek gaan met de auteurs en bookish goodies shoppen. Een ticket kost 5 euro en is hier te koop.

16 & 30 november: WRITER’S COLLAB

Op 16 en november vinden er nieuwe edities plaats van Writer’s collab: een initiatief van Creatief Schrijven waarbij telkens twee Young Adult auteurs een workshop geven. Inschrijven kan via de website van Creatief Schrijven voor de sessie op 16 november met Sandra J. Paul & Emmelie Arents of op 30 november met Lauren Dedroog & Rani de Vadder.

30 november: Jonge pennen tijdens 24u van Permeke – Antwerpen

Tijdens de 24u van Permeke (het volledige programma vind je hier) vindt in jongerenbibliotheek kubus Permeke het evenement Jonge pennen plaats om 15u. Tijdens dat event gaat BookTokker Femke Lippens (@loonieslibrary) in gesprek met Young Adult auteurs Hanne Eerdekens, Doreen Hendrixk en Audrey Adelin over hun nieuwste boek. Daarna kan je nog met hen in gesprek gaan tijdens meet & greets. Het evenement is gratis. Inschrijven kan via deze link.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Breekbare Draden van Magie – V.E. Schwab

Hier zijn we weer met een recensie over een V.E. Schwab boek. Ik denk niet dat ik dit ooit beu ga geraken, Schwab is een van mijn grootste idolen en ook een van mijn favoriete schrijvers. Al zou ze de achterkant van een shampoo-fles schrijven, ik zou het lezen. Dat is het effect dat ze op mij heeft als lezer (en ook als schrijver). Voor deze recensie las ik haar lang-geanticipeerde boek dat plaatsvindt in een universum dat we al kennen en vijf jaar geleden achter ons hebben gelaten: De Breekbare Draden van Magie. Ik ben heel erg blij dat Schwab zelf deze wereld nog niet achter heeft kunnen laten, want ik denk nog elke dag aan Kell, Rhy, Lila, Alucard en co. sinds ik De Kleuren van Licht uit heb. Maar goed, ik zal zonder spoilers mijn ervaring met deze parel van een boek hervatten.  

Verhaal

Veel schrijvers hernemen tegenwoordig hun oude verhaal universums. Zij het omdat ze nieuwe personages ontdekken in deze werelden, of omdat oude personages hun stem nog niet verstomd is in de pen. Als het aankomt op mijn favoriete auteurs die een nieuw werk uitbrengen in een universum dat me heel dierbaar is, heb ik al met de harde hand moeten leren dat dit een grote teleurstelling kan zijn. Zo kijk ik al enkele jaren met een heel andere blik naar een serie die ooit geen enkele fout voor mij kon bevatten. Maar dan hernemen de auteurs een bepaald personage, en valt het beeld dat ik had in duizend stukken.

Toen De Breekbare Draden van Magie aangekondigd werd en erbij werd gezegd dat het zich in De Kleuren van Magie wereld zou bevinden, hield ik mijn hart al vast. Maar toen er werd gezegd dat je dit boek kon lezen zonder De Kleuren van Magie-serie gelezen te hebben, lichtte een stukje van de zwaarte op mijn borst zich op. Oef, misschien zou mijn beeld van mijn favoriete personages niet aangetast worden.

Voor ik begon met lezen, was ik in een kleine Goodreads rabbit-hole gevallen in de recensies. Eén recensie wist mijn oog te vangen, die omschreef hoe ze wilde dat dit boek meer focuste op de nieuwere personages in plaats van zoveel op de oude personages. Oh nee, dacht ik. Dan toch? Met enthousiasme en een beetje weemoedig begon ik in het boek, angstig dat mijn liefde voor deze personages kapot zou gaan zoals ik het bij andere series al heb gevoeld – die distantiering van een band die zo lang standhield en die opeens brak. Maar toen zag ik Kell en Lila terug … en Alucard en Rhy. En laat me je zeggen – het duurde niet lang voordat ik wederom bevestiging kreeg van V.E. Schwab’s kunde. Als er iemand een oude wereld terug kan hervatten en terugbrengen met de kracht, liefde en macht dat die verdient, dan is het wel Schwab. Zij schrijft alsof het het laatste is wat ze elke dag moet doen. Nooit eerder heb ik een auteur een universum weten heropzoeken na zoveel jaren en verder te gaan alsof ze nooit waren gestopt. Het was zo perfect.

Alle personages spraken in hun eigen toon, niemand voelde opeens anders of zette een andere toon op. Het was puur perfectie. Ook de nieuwe personages brengen een wonderbaarlijke bijdrage aan het verhaal van deze nieuwe serie.


Ik moet wel zeggen, ook al werd er gesteld dat je dit verhaal onafhankelijk kan lezen van De Kleuren van Magie-serie, ga ik daar toch tegenin. Ik denk niet dat dit verhaal zo sterk zou staan zoals het dit doet afgezonderd van De Kleuren van Magie. Het is briljant in zijn eigen respect, maar het zou niets zijn zonder de serie die zijn bestaan mogelijk heeft gemaakt. Dus naar mijn mening moet je sowieso beginnen met De Kleuren van Magie-serie voordat je je aan deze nieuwe serie in het universum waagt.

Personages

Zoals ik eerder al vermeldde was het een warme knuffel om al mijn favoriete personages uit De Kleuren van Magie-serie terug te zien. Iedereen was even (im)perfect zichzelf zoals we ze altijd hebben gekend. Natuurlijk, dit boek speelt zich zeven jaar af na de feiten in De Kleuren van Licht en dus is iedereen zeven jaar ouder. Wat maakt dat ze zich allemaal wel iets meer volwassen gedragen, maar het werkt. Het werkt gewoon écht héél erg goed.

We maken ook kennis met twee nieuwe personages in dit boek: Tes en Kosika. Tes is degene aan wie we de titel te danken hebben (dit is ook alles wat ik over haar ga zeggen, want ik ga Schwab de eer geven om je haar beter te leren kennen). Kosika is Hollands opvolger als nieuwe antari van Wit Londen alsook de nieuwe heerser over Wit Londen (en dit is ook het enige wat ik over haar ga zeggen, het is zoveel beter als je het allemaal zelf ontdekt)

Schrijfstijl

Elke keer herhaal ik me toch kort weer even, want Schwab verdient het. Zij is een van de beste auteurs die ik al in heel mijn leven heb gelezen, en dat zeg ik niet lichtjes. Ze is gewoon uber-briljant en als ik haar ooit mag ontmoeten hoop ik haar dit ook te kunnen zeggen. Haar schrijven is van een ander kaliber, de manier waarop ze personages uitwerkt alsook haar verhalen is van een ander niveau. Het is Schwabs wereld en wij leven er in.

Vormgeving

Dit boek is een pracht van een uitgave. Met wonderlijk mooie sprayed edges, fanart aan de binnenkant van het boek, en een opdruk onder de stofomslag – het is weer een parel hoor, waar Boekerij voor heeft gezorgd.

Ervaring

Mijn ervaring? Nu ja, ik denk dat heel deze recensie voor zich spreekt. Ik had een geweldige tijd tijdens het lezen van dit boek. Altijd wanneer ik iets van Schwab lees eigenlijk. Ik kijk nu al uit naar het volgende deel in deze serie. Schwab heeft het onmogelijke gedaan in het hervatten van een oud universum, en mij weer hoop gegeven dat dit een goed iets is en niet iets dat personages voor mij verpest. Waarvoor mijn immense dank.

Voor dit boek heb ik ook een regel die ik als tiener voor boeken had hervat. Namelijk, als een boek me kon doen huilen was het een instant vijf-sterren boek. Dit boek heeft mijn ogen doen tranen en overlopen, mijn blik wazig terwijl ik de rest van het verhaal probeerde te lezen. Het raakte me tot mijn diepste diep om een personage dat me zo dierbaar is ergens bovenop te zien komen: en daarom krijgt dit boek een welverdiende vijf sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: The Memory of Babel (The Mirror Visitor #3) – Christelle Dabos

Ophelia heeft Thorn al meer dan twee jaar niet gezien, en het begint haar te dagen. Maar wanneer het tij begint te keren en hints naar waar Thorn zich mogelijks bevindt, zich de kop op beginnen steken, moet Ophelia van Anima naar Babel afreizen. Een wereld waarin regels volgen zo belangrijk is dat problemen Ophelia op nieuwere manieren dan ervoor in het nauw drijven. Opgepast, deze recensie kan spoilers bevatten voor The Memory of Babel.

Verhaal

Ik moet zeggen, dit was voor mij qua verhaal een van de mindere delen uit The Mirror Visitor serie.  We hebben Clairdelune verlaten en bevinden ons aan het begin van het boek terug op Anima, waar Ophelia al de afgelopen twee-en-half jaar heeft gespendeerd. Het voelt heel erg als het begin van boek één, maar Ophelia is zich hier ook bewust van – alsof de afgelopen twee boeken niet zijn gebeurd. Gelukkig verspillen we niet teveel tijd hier en start het boek al vrij snel met Ophelia die van Anima wordt weggehaald. Van hieruit baant ze zich een weg naar een plek waarover we dusver nog niet veel hebben gehoord: Babel. Hier zal Ophelia op zoek gaan naar Thorn, en verdere antwoorden zoeken op de vragen die ze heeft over God en the Other.

Schrijfstijl

Ik moet zeggen, ik vond Dabos haar stijl wat afgezwakt in dit verhaal. Ze schrijft nog steeds met volle overgave aan details, alles wordt tot het fijnste haartje omschreven wat maakt dat de lezer alles echt voor zich kan zien. Dit vind ik persoonlijk heel erg fijn. Echter, dit boek vindt beide zijn sterktes én zwaktes in de over-detaillering van Dabos. Het is soms net iets té veel qua details, en niet elk detail voelt alsof het even belangrijk is, wat bij de vorige boeken wél zo was. Maar, nog steeds, Dabos schrijft meesterlijk, maar haar sterktes hebben te hard doorgedreven, wat soms een averechts effect kan geven. Less is more, as they say.

Personages

Het ding met deze serie is dat er heel veel personages bij komen kijken, en de helft van de namen vergeet ik telkens weer. Zelfs nu, ben ik er al een pak vergeten. De grote slechterik van dit boek was iemand die we blijkbaar in een eerder boek al ontmoet hadden, maar omdat er zoveel personages zijn, was ik totaal niet gechoqueerd omdat ik echt moest denken: “wie is dit nu?” Zelfs nu weet ik nog steeds niet wie dat was. Op Babel leren we ook nog andere family spirits kennen en natuurlijk ook andere personages, maar ik geef eerlijk toe dat ik deze serie vooral lees voor de dynamiek tussen Ophelia en Thorn. Zeker omdat ze zulke tegenpolen zijn van elkaar en dat dit net is waarom ze tot elkaar toegetrokken worden.

Ik moet wel zeggen, Ophelia haar character arc in dit verhaal was er een om u tegen te zeggen. Er is een scene waarin ze in een ondergrondse kamer wordt gegooid, eentje die gekend staat om mensen gek te maken omdat je er alleen met jezelf zit en veel mensen dit niet aan kunnen. Echter, Ophelia komt alle versies van zichzelf tegen, en ze leert hieruit wie ze echt is in plaats van gek te worden. Ze leert toe te geven hoe ze zich voelt en waarom ze bepaalde dingen voelt. Het is een mooi moment waarin de lezer ook met zichzelf geconfronteerd wordt en je je afvraagt of jij ook zo trouw bent aan jezelf. Zo niet, dan spoort deze scene met Ophelia wel aan om jezelf in de ogen te kijken, en het is nagenoeg prachtig. 

Ervaring

Het boek voelde niet alsof het 400+ pagina’s was, en op andere momenten net weer wel. Ik wilde de hele tijd verder lezen en steeds weer weten wat er ging gebeuren. Maar ik vond wederom mijn persoonlijke Achilles hiel als het aankomt op lezen; ik heb namelijk de nijging om soms fanart op te zoeken en wat gegevens over boeken op te zoeken. Niet per se spoilers, maar eerder mensen hun meningen zonder dat er spoilers bij komen kijken. Natuurlijk, ik krijg wel altijd spoilers because of who I am as a person. Maar kijk, dat is mijn probleem om mee te leren leven/iets aan te doen. In elk geval, op veel momenten voelde het verhaal alsof het totaal nergens naartoe ging, en moest ik echt mezelf opleggen om tot het volgende hoofdstuk te lezen. Pas vanaf ongeveer pagina 250 was ik echt mee met het verhaal. Dit kwam, en dat geef ik eerlijk toe – en hier komt dan ook een dikke spoiler aan – omdat Thorn zijn come back maakte. Hierdoor kwamen er natuurlijk veel vragen bij Ophelia en ook veel hartzeer. Er was zelfs een moment waarop ik dacht dat ze niet meer samen zouden eindigen en dat ik bijna stopte met lezen. Echter, ik kan zeggen dat ik het boek uit heb en dat ik immens uitkijk naar het laatste deel van deze serie.

Ik las ergens online, tijdens mijn verdieping in meer meningen naar dit boek, hoe iemand deze serie omschreef als een dubbele duologie: deel één en twee als set, en deel drie en vier als set. Ik kan dusver begrijpen waarom ze dit zeggen, en ik denk, als ik deel vier ook uit heb, dat ik dit nog meer kan begrijpen. Je hebt in deel één en twee Ophelia en Thorn die hun weg om elkaar heen leren kennen alsook de achtergrond die bij de respectievelijke individu komen, en in deel drie moeten ze opeens elkaar terug leren kennen maar anders. Dit boek was dusver mijn laagste sterren-cijfer voor de serie, met drie sterren. Ik ben heel benieuwd wat het vierde (en laatste!) boek brengt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Literature & Lattes – Travis Baldree

Het fantasy-genre is er eentje dat de wereld in zijn ban houdt, sociale media staat er dagdagelijks vol van. Lezers dromen ervan om zulke werelden en avonturen te ervaren waarover ze in hun boeken lezen. Maar, er zijn natuurlijk ook mensen voor wie het avonturenleven niet is weggelegd, en die gewoon de gezelligheid van fantasy-werelden willen opsnuiven zonder dat hun leven op het spel staat. Ze willen gewoon een potje kaarten met een Roodkap, of gezellig met hun Oger-vrienden luisteren naar de verhalende liederen van de bard in de taverne. Met andere woorden, sommige lezers hebben meer interesse in het opkomende cosy fantasy genre. Dit is fantasy zonder alle stress en drama, bloed en goor, en noem maar op, die je in de “standaard” fantasy-verhalen tegenkomt. Legends & Lattes van Travis Baldree is zo’n een boek dat binnen het cosy fantasy-genre geplaatst kan worden, en het is net zo gezellig als de titel vrijgeeft.

Verhaal

Viv is een ork die klaar is met haar avonturenleven en iets nieuws wilt. Iets dat los staat van haar jaren van strijden, vechten en queestes najagen. Ze wil iets rustiger en iets waar ze haar hart en ziel aan kan geven. Voor Viv ziet dit er als volgt uit: een coffeeshop starten in een klein idyllisch dorpje. (Nu ja, dit zou ik zelf ook met veel liefde en plezier doen.) En hierdoor ontmoet ze allemaal nieuwe mensen, en ja zeker, we krijgen te maken met found family in dit verhaal.

Qua plot is het niet zo heel sterk, en dat is ook exact wat je voor je krijgt met dit boek. Het opschrift op de kaft leest dan ook eenmaal: “High Fantasy. Low Stakes.” Het verhaal leest lekker vlotjes maar er zit geen tandenknarsend, zweet uitbrekend, op je puntje van je stoel zittend plot in dit boek. Wat voor mij als (soort van doorwinterd) fantasy lezer maakte dat ik toch wel een beetje op mijn honger zat omdat ik wel graag die adrenaline heb van “wat nu?” In dit boek heb je ook een “wat nu?” maar niet op de manier dat je tranen met tuiten huilt en je boek door de kamer wilt zwieren omdat het voelt alsof de auteur net je hele huis in de fik heeft gezet. Het boek rond alles netjes af zodat je geen stress hebt over “wat nu met hun en hun – en Pietje die naar Jipje ging–”. Neen, het is allemaal heel erg zen, het perfecte boek om deze wintermaanden mee op de bank/in bed/in bad – noem maar op – te kunnen kruipen.

Schrijfstijl

Travis Baldree kan een heel stuk schrijven, wow. Hij is zo’n auteur die dé perfecte werkwoorden kan vinden die ervoor zorgen dat het hele beeld van wat je leest zo op je retina staat, ondanks dat zijn verhaal zo rustig is, zorgt zijn manier van schrijven voor heel dynamische en tactiele beelden in je geestesoog (dat is natuurlijk als je een lezer bent die wel degelijk beelden ziet als hij leest, en als dat niet het geval is, het schrijven zorgt voor een geweldige ervaring, want het is echt heel erg goed). Het voelt als een Dungeons & Dragons campaign wanneer hij schrijft, alsof het boek uit je handen vliegt en je echt in Viv’s coffeeshop staat. Zo levendig schrijft hij. Wat een talent!

Personages

De personages in dit boek zijn er allemaal een waar je van houdt (buiten eentje, maar dat snap je wel als je het leest 😉). Elk personage heeft zijn eigen trekjes en voelt heel erg echt aan. Je kan niet anders doen dan van elk en ander houden omdat ze gewoon zo origineel en authentiek van de pagina afwandelen. Ook de dynamiek van alle personages samen voelt gewoon aan als een vriendengroep waar je per se bij zou willen horen.

Ervaring

Ik heb immens genoten van dit cozy fantasy-verhaal van Travis Baldree en kijk wel uit naar meer van hem om te lezen want hij weet echt wel hoe hij een verhaal op poten moet zetten. Maar, aangezien ik als lezer toch net ietsjes meer “high stakes” wil, was het verhaal voor mij soms een beetje vlak (maar ik weet dat dit een genre gebonden kwestie is, dus dit is helemaal mijn subjectieve smaak en nood aan avontuur die me hier tegenspreekt). Ik gaf het boek op verhaalsniveau dan ook drie-en-halve sterren. Echter was de schrijfstijl zo goed dat dat aspect vijf sterren van mij kreeg. Toen ik uiteindelijk het boek ging afvinken als “gelezen” op Goodreads was het eindtotaal voor dit boek dan ook een welverdiende vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: The Missing of Clairdelune (The Mirror Visitor #2) – Christelle Dabos

Ik ga aan deze introductie niet teveel woorden verspillen, buiten dat ik geobsedeerd ben door The Mirror Visitor-serie van Christelle Dabos. Mijn vorige recensie zat vol lof, en deze zal niet veel anders zijn. Maar het is het toch meer dan waard om er een recensie over te schrijven, want dat verdient dit tweede deel nu eenmaal.

Verhaal
We gaan verder waar we op het einde van deel één waren gebleven. Ophelia woont nog steeds op de Pole en wordt nog steeds onderworpen aan court intrigue. Zoals in boek een wordt er beetje bij beetje meer stukjes van de sluier van het verhaal naar boven gelift. De focus van dit verhaal gaat nog steeds over het huwelijk dat Ophelia staat te wachten met Thorn. De relatie met haar verloofde ging in dit boek van start met de problemen waar we in boek één mee hadden afgesloten, maar al snel komen Ophelia en Thorn tot een akkoord tussenbeide om zo goed mogelijk samen te werken. Het centrale plot van dit deel is dat er verdwijningen plaatsvinden op Clairdelune en iedereen tracht om erachter te komen hoe dit heeft kunnen gebeuren en waar de verdwenen individuen naartoe zijn.

Spanning

Als er een ding is waar Dabos immens goed in is (naast schrijven, maar dat spreekt voor zich), is het het opbouwen van spanning. In dit boek zien we de relatie tussen Ophelia en Thorn steeds meer diepgang krijgen en komen onze twee love interests steeds dichter naar elkaar toe. Ik sta als zelf-schrijver versteld van hoe Dabos zulke broodkruimels doorheen dit verhaal weet te weven aan interacties tussen Thorn en Ophelia en hoe ze elkaar langzaam maar zeker leuk (en meer dan leuk!) beginnen te vinden. Echter is dit op zulk een subtiele manier gedaan dat je als lezer nog steeds twijfelt of dit nu echt is of dat het gewoon tussen je oren zit. In ieder geval, I am invested in Ophelia en Thorns bloeiende romance, want ik kies ervoor om al deze kleine interacties als het opbloeien van een hartstochtelijke romance te zien – and I better be right!

Personages

Ik blijf voet bij stuk houden over wat ik had gezegd in mijn recensie van deel één dat de personages zo goed zijn uitgewerkt met hun gebreken en tekortkomingen dat het boek zo aanvoelt alsof het echt is gebeurd en dat Dabos dit allemaal heeft meegemaakt en al deze mensen heeft ontmoet en het dan gewoon heeft neergeschreven.

Ervaring

Ja, wat kan ik zeggen. Zoals ik eerder al zei, ik ben geobsedeerd door deze serie en ik zal er zeker voor zorgen dat jullie mee kunnen doen met mijn ge-fangirl door het lezen van de rest. Ik kijk er sowieso al meer dan naar uit. The Missing of Clairdelune kreeg vier sterren van mij op Goodreads

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Alizeh; De duistere profetie – Tahereh Mafi

Alizeh is niet zomaar een djinn. Ze is een djinn van koninklijk komaf. Echter is haar leven lang zo koningklijk niet meer. Na de aanslag op haar familie is Alizeh gevlucht voor de duivel Iblis. Daarom heeft ze het leven aangenomen van een snoda; een van de laagste mensen in de klasse die het werk van bedienden uitvoeren. Wanneer zij het leven van een jonge crimineel red, krijgt de kroonprins haar in het vizier. Hij maakt jacht op haar, maar komt er dan achter dat de vork toch anders in de steel zit.

Wourldbuilding

De wereld waar Alizeh in leeft is een perzisch rijk. Zoveel Young Adult boeken met perzische sferen zijn er helaas niet, dus dit was echt weer eens helemaal iets anders! Thareh Mafi heeft dan altijd wel in Amerika gewoont, maar is wel enigzins perzisch opgevoed door haar Iraanse ouders. Daarom kan zij de wereld van Alizeh zo realistisch maken.

 Echter miste ik wel wat qua wereld opbouw. Alizeh werkt als snoda in Villa Baz. Maar hoe die Villa er nou uitziet weet ik nog steeds niet. Hetzelfde geldt voor de stad waar zij woont. Er worden wel wat details prijs gegeven, maar dit had van mij echt wel meer mogen zijn. Hoe zien de gebouwen eruit? Hangt er een bepaalde geur? Ik wil mijn zintuigen graag prikkelen tijdens het lezen. Het paleis lijkt mij de perfecte plek om los te gaan qua sfeer en inrichting. Op het vertrek van de koning na komt dat nauwelijks aan bod. Anderzijds biedt dat ruimte om je fantasie de vrije loop te laten. Wat heel erg had kunnen helpen om de wereld beter te begrijpen is een landkaart zoals we die in meer fantasy boeken vinden.

In het begin had ik erg veel moeite om in het boek te komen, mede doordat het instappen in deze wereld erg moeilijk is. Al direct lezen we over Alizeh die ijs in haar bloed heeft. Niet veel later gaat het over klei en Djinn. Het verhaal over de geschiedenis van de volkeren heb ik zo’n drie keer gelezen voor ik er iets van begreep.

 De verschillen tussen Djinn en klei (Djinn zijn de mensen met bepaalde gaven, klei zijn de normale mensen) zijn wel erg leuk om te lezen. Djinn hebben veel meer krachten en kunnen daardoor meer bereiken. Toch is het klei dat aan de macht is en de Djinn die onderdrukt worden.

Personages

De hoofdpersoon is Alizeh. Maar naast Alizeh, volgen we ook nog Kamran. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit beide personen geschreven. Hier ben ik af en toe wel voorstander van, omdat het enige spanning met zich mee kan brengen.

 Alizeh is een jonge meid die veel te verduren heeft gehad. Daardoor probeert ze zoveel mogelijk anoniem te leven. Haar acties sluiten aan op wie zij als persoon lijkt te zijn. Dat vind ik altijd erg belangrijk. Ze is stoer, maar laat ook zeker een stuk kwetsbaarheid zien in haar verlangens naar de prins.

Kamran is echt het tegengestelde van Alizeh. Hij is bot en zit vol woede. Als kind heeft hij zijn vader verloren waarna hij geprobeerd heeft zichzelf van het leven te beroven. Dit heeft zijn grootvader kunnen voorkomen. Zijn woedeuutbarstingen en starheid kunnen mogelijk daar mee te maken hebben.

De verhouding tussen Alizeh en Kamran is er een zoals Romeo en Julia. Volgens de voorspelling en cultuur verschillen is het volgens een ieder niet toegestaan om samen te zijn. Hoe dat verder verloopt zal ik nog niet verklappen.

Conclusie

Waar ik al vrij snel achter kwam, is dat dit boek mij gewoon echt niet wist te pakken. Het verhaal liep voor mijn gevoel nogal langzaam en had een wat snellere opbouw mogen  hebben. Wat het lezen soms ook moeilijk maakte waren de spelfouten of woorden die door de Nederlandse vertaling niet in het verhaal leken te passen. Zo noemt Alizeh een bepaald persoon heel vaak een ploert. Dit vind ik totaal niet bij haar manier van spreken passen en is een woord dat niet veel meer gebruikt wordt. Dit zorgde ervoor dat ik vaak uit het verhaal getrokken werd.

De laatste 80 bladzijden kwam er wat meer vaart in het verhaal. Daardoor kreeg ik er weer wat meer zin in en was ik erg benieuwd naar de afloop. Die afloop is heerlijk dramatisch en eindigt op spectaculaire wijze. Dat heeft zeker bijgedragen aan mijn eindoordeel. Ik geef het boek uiteindelijk drie sterren.

Tot slot moet ik echt even benoemen dat dit het meest floppy boek is dat ik ooit heb gelezen. Dat was echt heerlijk. Bedankt daarvoor Blossom Books!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Hof van Schaduw (Vampyria #1) – Victor Dixen

Vampiers, Versailles in de tijd van de Zonnekoning (hier: Schaduwkoning), Klassenstand met vampiers als heersend bewind, en nog zoveel meer. Ik luister, en nog beter – ik lees, met heel veel interesse. Hof van Schaduw (deel 1 in de Vampyria serie) van Victor Dixen is vanaf vandaag verkrijgbaar in alle boekhandels, maar ik had de eer het boek al eerder te mogen lezen. Hartelijk dank voor het recensie-exemplaar Luitingh & Sijthof in ruil voor een eerlijke recensie (alsook ter voorbereiding voor een ander speciaal artikel dat jullie binnenkort op de website zullen zien verschijnen – hint: auteur interview!). Opgepast, deze recensie kan spoilers bevatten voor Victor Dixens Hof van Schaduw, het eerste deel uit de Vampyria-serie.

Verhaal

Wat als Frankrijk in de tijd van de Zonnekoning er eentje was waarin vampiers aan het hof staan en over de wereld heersen, hold my purse, zei Victor Dixen want dit is exact het verhaal dat hij in het eerste deel van de Vampyria serie, Hof van Schaduw, heeft neergepend. Het concept van het verhaal was heel erg goed en ook een goede pitch, wat me ook aanspoorde om op jacht te gaan naar een recensie-exemplaar van dit verhaal. Ik wilde het koste wat het kost kunnen lezen voor een review omdat het klonk als iets dat perfect binnen mijn interesseveld paste. Het verhaal is exact zoals het omschreven is, wat voor velen natuurlijk al een sprong van geluk opbrengt, want vaak grijpen verhaal-omschrijvingen net naast de bal die ze willen vangen.

Ondanks dat het verhaal exact was zoals het omschreven werd, had ik er wat bedenkingen bij. Deze bedenkingen zijn voornamelijk gecreëerd door Dixen’s schrijfstijl. Namelijk, ik vind dat de lore en achtergrond van de verhaalwereld nogal vluchtig is beschreven en dat er veel werd ge-infodumpt aan het begin en dat veel dingen telkens herhaald werden. Alsof het verhaal zichzelf constant moest herinneren aan bepaalde aspecten van de achtergrond. De manier hoe de informatie naar de lezer werd gebracht voelde nogal vaak een beetje geforceerd in plaats van dat het organisch werd verweven in de verhaallijn. Het was voornamelijk de innerlijke monoloog van protagonist Jeanne die alles uitlegde, waardoor ik weinig voelde alsof ik veel van de wereld rondom haar zag. Dit vond ik dan wel spijtig.

Schrijfstijl

Victor Dixen heeft een heel erg levendige schrijfstijl, je kan echt heel goed voor je zien wat er omschreven wordt. Dit vond ik heel aangenaam, omdat ik alles echt goed voor me kon zien. Maar, in zijn enthousiasme om zo levendig te schrijven, is hij soms net iets te fanatiek waardoor het tempo van het verhaal veel te snel is. Alles volgt elkaar echt tak-tak-tak op. De lezer krijgt weinig pauzes om te verwerken en alles wordt heel erg verteld, in plaats van getoond qua acties, wat spijtig is. Het voelde voor mij alsof mijn hoofd de hele tijd alert moest zijn voor de acties die maar bleven volgen op elkaar aan snel-tempo. Hierdoor voelde heel veel aspecten van het verhaal erdoor gedraafd, wat spijtig was, want je kan duidelijk lezen en voelen dat het grote theorieën zijn en veel uitwerking nodig heeft om de wereld van Vampyria in stand te houden. Echter, zoals ik hiervoor al heb aangehaald, is de manier hoe de informatie naar de lezer werd gebracht – aan de hand van veel innerlijke monoloog van Jeanne, alsook door conversaties die net te dik alles erop legde over de lore van het verhaal.

Personages

Hof van Schaduw heeft een rijke cast aan personages, waarvan de familie van het hoofdpersonage al in de eerste vijf pagina’s wordt uitgemoord. Gezellig, niet? Dit is dan ook de drijfveer en motivatie voor protagonist, Jeanne vanaf de start van het verhaal. Om de moordenaar van haar familie te vermoorden. Jeanne als personage, na bijna 200 pagina’s was niet mijn favoriet. Ik vind haar interne monoloog nagenoeg heel irritant, een beetje te koppig en bovenal een heethoofd. Hierdoor kwam Jeanne nogal sterk over als een “Mary Sue” personage, ik voelde niet dat ze echt heel diepgaand was uitgewerkt en dat er iets schuilging achter haar persona, wat spijtig was, want dit had zeker wel de spunk van een badass heroine maar de executie heeft aan wensen overgelaten.

Op de kostschool waar Jeanne naartoe gaat heb je ook een waaier aan personages. Veeleer de karikaturen die je in zulk een setting tegenkomt. De beste vriendin die niemand mag, de rijke pestkoppen, dat ene personage dat wel een band wilt smeden maar een beetje vaag doet naar de protagonist toe, een resem aan mannelijke kandidaten voor een potentiële romance, en leerkrachten die enerzijds de protagonist de hemel in prijzen, of net dat soort leerkracht zijn dat niemand mag en dus al hun leerlingen als minderwaardig behandelen en alleen maar snauwen.

Verder vond ik de relaties tussen de personages ook niet echt overtuigend. De dialoog tussen de vrienden van Jeanne en Jeanne voelde heel erg stuntelig en de liefdesrelatie uit het boek had totaal geen opbouw om dan opeens abrupt tot een einde te komen. Dit vond ik vrij spijtig, want ik ben er zeker van dat als de relaties verder, beter en meer diepgaand uitgebouwd waren, dat het veel duidelijker over zou gekomen zijn en met meer overtuiging ook.  

Details

Het boek gebruikt heel veel details en worldbuilding. Ik denk soms een beetje té veel omdat Dixen zoveel in zijn wereld wilt steken dat er niet altijd genoeg diepgang gaat in de historische feiten en invloeden die hij in zijn boek steekt. De vier (hier vijf) humoren bijvoorbeeld, dit wordt kort uitgelegd en daarna veel herhaald, maar het blijft een beetje in het midden waar de relevantie hier vandaan komt (dit is een gegeven uit de medicijnkunst uit de tijd die toen geloofd werd om bepaalde ziektes te bestrijden). Dit vond ik spijtig, want je ziet dat er een diepe gedachtegang aan ten grondslag ligt in het boek, maar de executie ervan is niet helemaal een die juist is voor al deze informatie in combinatie met het verhaal van het boek dat getracht verteld te worden.

Vampiers

Als er een ding is waar ik sinds ik kind ben al een obsessie mee heb (hartelijk dank, ouders die nogal schouderophalend reageerden bij bepaalde films zoals Dusk Till Dawn op negenjarige leeftijd en een vampierfilm op zesjarige leeftijd, waardoor ik nu geobsedeerd ben met the gothic en vampier-narratieven), dan zijn het wel vampiers. Vampiers in elke soort of maat kunnen mij mateloos boeien. (Ik geef toe, ik ben een Twilight-girly, en proud of it.) Ik bestudeer graag hoe vampiers een mythisch wezen zijn die al eeuwenlang telkens in nieuwe narratieven worden gestoken wanneer ze worden onderworpen aan een nieuwe schrijvershand (cf. Anne Rice, Stephenie Meyer, Grady Hendrix, Jay Kristoff, Richelle Mead). Vampiers zijn entiteiten die in zoveel maten en soorten bestaan en per cultuur ook verschillen, wat het heel interessante culturele alsook maatschappelijke wezens maakt. Namelijk, vampiers, hoe je het ook wendt of keert, zijn dé mythologische wezens bij uitstek die nagenoeg een reflectie zijn van de maatschappij. Net door de manier hoe ze vandaag de dag nog relevant zijn alsook nog steeds in nieuwe narratieven blijven verschijnen, voegt steeds weer toe aan hun pop culture  gehalte.

Vormgeving

De vormgeving van Hof van Schaduw is een kunstwerk om u tegen te zeggen. Het doet denken aan de tijd waarin het boek is gezet en zou dan ook zo in de bibliotheek van Versailles kunnen staan. De cover – hardcover nog wel – werkt met een prachtig, diep-dennen groen dat mijn hartje weet te bekoren.

Aan de binnenkant van het boek als je de cover openslaat, heb je prachtig gedecoreerde schutbladen, beide voorin en achterin met portretten van de personages uit het boek in een cameo-stijl. Het lijkt wel een still uit een portrettengang, adembenemend en mysterieus.

Afgewerkt met gouden details en stained edges die niet alleen een kleur hebben maar ook een volledig kunstwerk in gouden vormen en de naam Vampyria uitgespeld op de lange zijde, is het een boek dat menig lezers in hun boekenkast willen hebben staan voor hoe mooi het uiterlijk alleen al is.

Vertaling

Ik wil ook graag nog de vertaling van Hof van Schaduw in het voetlicht zetten. De vertaling voor dit boek is mogelijk gemaakt door Marga Blankestijn, en zij heeft een prachtig resultaat geleverd met immens mooi taalgebruik. Het is een vertaling om u tegen te zeggen en alles klinkt immens poëtisch en beeldend, en hier ben ik heel erg fan van.

Ervaring

Hof van Schaduw, deel 1 in de Vampyria serie, van Victor Dixen klonk als een veelbelovende start tot een nieuwe serie, maar viel voor mij net te kort met clichés waar niet per direct een vernieuwende wending aan werd gegeven om zaken in een nieuw jasje te steken. Personages deden dingen zonder veel directe motivatie en kwamen vaak tweedimensionaal over, gebeurtenissen volgden elkaar snel op en alles ging te makkelijk over van de ene tegenslag op de andere zonder dat er hier bedenkingen over waren, of een echt emotionele reactie die bij de lezer zelf zou resoneren. Mijn verwachtingen voor dit werk werden helaas niet ontmoet, hierdoor geef ik dit boek op de valreep twee-en-halve sterren op Goodreads.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Boeken om deze winter te lezen

De kou. Sommige mensen houden ervan en sommige mensen moeten er niks van hebben. Hoe dan ook, elke lezer kan het wel waarderen om met een dekentje en een kopje thee op de bank te zitten met een boek. Of je nou van de kou houdt of niet. Daarom heb ik een lijstje opgesteld met boeken die perfect aansluiten met het winterthema. Zodat iedereen toch een beetje van de winter kan genieten.

Deze winter – Alice Oseman

Tori, Charlie en Oliver Spring hebben allemaal een zware winter gehad. Ze proberen de kerstdagen dan ook met zo weinig mogelijk drama door te komen. Voor Oliver betekent dat Mario Kart spelen met zijn broer en zus, maar Tori en Charlie willen niets liever dan de afgelopen maanden vergeten. De feestdagen zijn dit jaar moeilijker dan ooit. Deze kerst zal de familie Spring uit elkaar drijven of ze weer bij elkaar brengen…

Het gouden kompas – Philip Pullman

In Het Gouden Kompas ontmoeten we Lyra. Ze is opgegroeid zonder haar ware identiteit te kennen en leeft in een wereld die op die van ons lijkt, maar er zijn huiveringwekkende verschillen. Zo raakt ze betrokken bij de ontvoering van kinderen die worden gebruikt voor experimenten in de poolstreek. Achtervolgd, verraden en meer dan eens aan zichzelf overgeleverd, leert Lyra hoe ze met het gouden kompas om moet gaan. Alleen met behulp van dit mysterieuze instrument kan ze de waarheid achterhalen.

Let it snow – John green, Maureen Johnson en Lauren Myracle

Kerstavond, een sneeuwstorm en een gestrande trein vol jongeren. Tel daarbij op een flinke dosis liefdesverdriet, schuldgevoel en onvervulde verlangens, en je krijgt een heerlijke roman met drie innemende hoofdpersonen.

Bestsellerauteurs John Green, Maureen Johnson en Lauren Myracle trakteren ons op drie onweerstaanbare verhalen, die aan het eind van Let it snow prachtig bij elkaar komen.

Whiteout – Nicola Yoon, Angie Thomas, Nic Stone, Dhonielle Clayton, Tiffany D. Jackson en Ashley Woodfol

Vlak voor kerstmis is Atlanta bedekt onder een dikke laag sneeuw. Maar de warmte van ontluikende liefde zou het ijs wel eens kunnen laten smelten in deze onderling verbonden verhalen, vol vreugde en sprankelende romantiek. Terwijl de stad bevriest, helpen twaalf tieners een vriendin de meest epische verontschuldiging van haar leven aan te bieden. Krijgen ze dat wel voor elkaar tijdens zo’n sneeuwstorm? Niemand is voorbereid op deze whiteout. Maar misschien kun je je ook niet voorbereiden op die magische momenten die alles veranderen…

Topauteurs Nicola Yoon, Angie Thomas, Nic Stone, Dhonielle Clayton, Tiffany D. Jackson en Ashley Woodfolk sloegen na Blackout opnieuw de handen ineen en schreven samen een roman over zwarte tienerliefde, waarin alle relaties zo uniek en sprankelend zijn als sneeuwvlokken.

The bear and the nightingale – Katherine Arden

In een dorp op het randje van de wildernis in het noorden van Rusland, waar de ijskoude wind blaast en het altijd lijkt te sneeuwen, vertelt een oude min sprookjes over de Winterkoning. Verhalen over oude magie verboden door de kerk. Maar voor het jonge, wilde meisje Vasja zijn het meer dan alleen verhalen. Alleen zij ziet de geesten rondom het huis die haar beschermen. Alleen zij voelt de groeiende krachten van een duistere vorm van magie in het bos…

Hopelijk ben je een beetje geïnspireerd geraakt en heb je een nieuw boek gevonden om een paar winteravonden mee door te komen. Heb je een ultiem winterboek dat je aan deze lijst toe zou willen voegen? Laat het vooral als reactie achter!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Doe nu mee met onze nieuwe leesclub: ‘Het laatste licht’

We hebben er even op moeten wachten, maar het is weer zover: deze maand start er een nieuwe leesclub bij Young Adults! Op het programma staat het nieuwste boek van Jen Minkman: ‘Het laatste licht’. Lijkt het jou nu leuk om mee te doen? Lees dan zeker even verder!

Leesclub ‘Het laatste licht’

Deze maand lezen we ‘Het laatste licht’ van Jen Minkman. Deze ‘paranormal young adult’ is pasgeleden in een prachtig nieuw hardcover-jasje verschenen bij Dutch Venture Publishing. Naast een nieuwe cover bevat het boek bovendien een bonusverhaal ten opzichte van de eerdere uitgave van het verhaal. Dat klinkt goed toch? Dit is waar het boek over gaat:

Als Moira haar zus en broer helpt bij een Wicca-ritueel tijdens Halloween, verwacht ze niet dat hun bezwering ook echt zal werken. Ze komen in een mysterieus landschap terecht dat mijlenver weg lijkt van de steencirkel Meini Hirion in Wales waar ze met hun ritueel zijn begonnen. Natuurlijk moet het wel een illusie zijn… maar de knappe, donkerharige jongen die Moira tijdens haar trance ontmoet kan ze niet zomaar als droom wegwuiven. Hayko, de geheimzinnige vreemdeling, duikt daarna nacht na nacht op in haar dromen. Een vreemde kracht lijkt haar steeds weer terug te trekken naar het dromenland uit haar visioen, en de dingen die ze daar ziet beginnen steeds meer op nachtmerries te lijken. Maar waar Moira zich het meeste zorgen om maakt is niet dat ze in haar dromen met allerlei monsters en engelen moet vechten; het is het besef dat ze verliefd begint te worden op een jongen die helemaal niet bestaat. Wat als je écht kunt vallen voor de man van je dromen?

Ik wil meedoen met deze leesclub!

Superleuk! Voor deze leesclub selecteren wij 10 enthousiaste lezers. Wil jij graag deelnemen aan deze leesclub en ‘Het laatste licht’ lezen? Stuur dan een mailtje naar leesclub@young-adults.nl met de volgende gegevens:

  • Je naam en adresgegevens
  • Je sociale media-kanalen (Instagram, Facebook en/of TikTok)
  • Heb je toevallig ook een blog? Geef dan ook je website url even door.

Wat verwachten wij van deelnemers aan de leesclub? 

  • Minimaal twee posts op sociale media plaatsen 
  • Minimaal  één story op sociale media plaatsen (denk aan een unboxing van het boek)
  • Een recensie van minimaal 150 woorden schrijven
  • Een vragenlijst invullen, zodat onze leesclubcoördinator een leesverslag kan schrijven.
  • Enkele vragen op ons forum beantwoorden over het boek

Mocht je het boek al hebben (omdat je bijvoorbeeld de boekenbox van So Many Pages van afgelopen maand hebt gekocht ;)), maar wil je toch graag meedoen met de leesclub? Uiteraard kan dat! Iedereen is welkom om mee te praten over het boek op ons forum. De leesclub start op vrijdag 25 november en eindigt op vrijdag 16 december. 

Als je geselecteerd wordt, ontvang je een mail met daarin verdere informatie. Uiterlijk vrijdag 18 november wordt bekend gemaakt wie de deelnemers van deze leesclub zijn. 

Wie is Jen Minkman?

Jen Minkman (1978) schrijft young adultboeken voor uitgeverijen Dutch Venture Publishing en Hamley Books. Zij staat tevens aan het hoofd van uitgeverij DVP.

Jen werd geboren in Alphen aan den Rijn en verhuisde op 19-jarige leeftijd naar Den Haag voor haar studie aan de Haagse Hogeschool. Na een uitwisseling, stage en masterstudie in Salzburg, Brussel en Cambridge kwam ze terug naar Den Haag en werd lerares Engels op de middelbare school. Sinds 2016 is zij hoofd van uitgeverij Dutch Venture Publishing en sinds 2017 is zij fulltime auteur en uitgever. In augustus 2017 behaalde zij als eerste Nederlandse YA-auteur ooit een plekje op de USA Today bestsellerlijst. In 2020 verhuisde ze samen met haar man en twee vogels naar Utrecht, waar haar bedrijf nu ook gevestigd is.

Tot dusver zijn diverse boeken van haar hand verschenen in het Nederlands, Engels, Duits, Frans, Spaans, Portugees, Italiaans, Chinees en Afrikaans.