Hermelijn vertelt het verhaal van een ‘dojo’, een dolende jongere, Savannah die letterlijk voor haar leven danst. Door haar sport kan ze nog net de eindjes aan elkaar knopen. De dojo’s worden namelijk achtervolgd door de regering, die heeft besloten dat alle dolende jongeren weggewerkt moeten worden. Soms zelf vermoord.
Savannah moet dus letten op alles wat ze doet en hoopt zo in leven te blijven. Natuurlijk komt ze soms in benarde situaties. Gelukkig is er dan de mysterieuze Hermelijn die haar ten hulp schiet. Maar als de klus geklaard is verdwijnt hij even snel als hij kwam. Wie is hij?
Dit klinkt als een goede dystopische roman toch? Of misschien toch niet?
Ik hoor allerlei gemixte reacties over dit boek: saai, prachtig geschreven, traag, intrigerende wereld, erbarmelijk plot, een cover om van te snoepen, en zo verder. Nu moet ik wel zelf bekennen dat ik geen grote fan ben van dit boek maar toch weet ik zeker dat er mensen zijn die van dit boek zullen genieten.
De schrijfstijl is zeker het beste aspect van dit boek. Linda van Mieghem schrijft absoluut prachtig. Ze kent haar taal echt vanbinnen en vanbuiten. Ze weet dan ook heel tekende en excentrieke woorden in het boek te stoppen wat het boek inderdaad wat traag maakt. De snelheid doet er voor mij niet toe maar ik zou dit boek niet aanraden aan mensen die echt een snel boek zoeken.
Verder moet ik ook bekennen dat ik de karakters heel erg leeg vond. Ik kon geen band met hen opbouwen. Ik voelde geen contact.
Savannah is voor mij iemand waar ik tijdens het lezen niets om gaf, net zoals haar vrienden. Dit maakte het verhaal al zo veel minder interessant voor mij.
Ook is de vraag ‘Wie is Hermelijn?’ niet opgelost.
Het plot leek voor mij in bepaalde punten ook in te zakken. Het leek alsof de auteur soms allerlei verschillende bochten in sloeg om uiteindelijk gewoon op iets simpels terecht te komen.
Omdat de spanning er bij mij niet echt in zat moest ik mezelf toch wat pushen om verder te lezen.
Hermelijn is een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar een unieke gewaagde Nederlandse roman waarbij je woordenschat opeens veel rijker wordt dan voorheen. Ik geef het verhaal 2.5 sterren.