Een week geleden kwam part one van mijn interview met Leigh Bardugo online. In part one vertelde Bardugo onder andere op welke landen haar boeken zijn gebasseerd.
Maar het interview is nog niet afgelopen, dus vandaag zoals beloofd part two! Ik hoop dat jullie er net zoveel van genieten als ik heb gedaan.
Interview with Leigh Bardugo part two:
1. Welk karakter vond je het moeilijkst om te schrijven?
Kaz was erg moeilijk om te schrijven omdat hij zo slim is. Hij is namelijk zoveel slimmer dan ik. Mensen zeggen vaak dat de karakters net zo slim zijn als de auteur zelf, maar dat is niet waar. Kaz komt vaak op dingen in het moment zelf, terwijl ik weken bezig ben om uit te zoeken hoe hij omgaat met een bijzondere uitdaging, obstakel of hoe hij reageert op bepaalde dingen. Ik denk dus dat Kaz het meest uitdagend was om over te schrijven. Ook omdat zijn achtergrondverhaal zo donker is.
2. Was het moeilijk om de POV´s van zes verschillende karakters te schrijven in plaats van één?
Nee! Ik vond het juist heel leuk om vanuit meerdere POV’s te schrijven en om te switchen tussen de verschillende karakters. Als je een karakter hebt met een donker achtergrondverhaal, is het fijn om te switchen naar een karakter met een minder zware achtergrond.
Ik wist dat als ik een verhaal ging schrijven over een overal, ik wilde schrijven vanuit meerdere POV’s. Daarnaast is het bij List en leugens ook belangrijk om te switchen tussen de karakters, omdat er op die manier veel informatie vrijgegeven wordt, wat voor mij een hele uitdaging was. Bij de laatste 200 pagina’s gebeuren er ook veel dingen achter elkaar.
Het is dus erg leuk om over zes karakters te schrijven.
Het grappige was dat toen ik in Zweden was, ze alleen nog maar de eerste twee delen van de Grisha-trilogie hadden uitgegeven. Ze lieten mij Schim en schaduw lezen en ik had dat boek al zo lang niet meer gelezen. Ik had een verontrustend momentje toen ik mij realiseerde dat ik Schim en schaduw vanuit de ik-vorm had geschreven. Ik las een scene die redelijk in het begin van het verhaal voorkomt en het voelde van zo lang geleden. Nu schrijf ik vanuit de derde persoon, wat ook handiger is met meerdere karakters. Op die manier kan ik meer doen met de taal. Ik had List en Leugens niet als mijn eerste boek kunnen schrijven.
3. Was het moeilijk om een verhaal te schrijven waarin de karakters inbreken in een very secured prison? Zoiets moet je namelijk toch goed doorgedacht hebben?
Er gebeuren veel dingen in het boek. Er is namelijk een inbraak in een gevangenis en een beroving. Er zijn dus veel dingen die de karakters moeten doen.
Het eerste wat ik deed was het fortbouwen. Ik maakte een plan van het fort en daarnaheb ik gepraat met een vriend gepraat die werkt bij de CIA. Hij heeft mij wat informatie gegeven over de beveiligingsprotocollen van het Witte huis en nucleaire faciliteiten.
Hoe fantastisch ik Het ijs fortook heb gemaakt, ik probeerde het wel realistisch te houden. Het moest wel gebaseerd zijn op de realiteit.
Na het in elkaar zetten van Het ijs fort moest ik uitzoeken hoe ik de karakters erin en eruit kon krijgen. Dat was uiteindelijk moeilijker dan ik had gedacht. Het was veel plannen, maar ook veel schrijven en uiteindelijk weer dingen veranderen.
Sommige fantasy schrijvers creëren eerst de taal, de map en de geschiedenis van hun karakters. Ik ben meer een persoon die de map creëert onder het schrijven van het verhaal en op die manier achter dingen kom. Later ga ik terug om dingen te herschrijven.
Het maakt trouwens niet uit hoeveel je plant, het maakt het schrijven van de eerste versie van je boek niet makkelijker. Uiteindelijk verander je toch weer dingen, dat is iets wat ik meteen heb geaccepteerd bij List en leugens.
4. Hoe kwam je op het idee om een drug te creëren voor Grisha’s?
Toen in het idee kreeg voor een overval, wilde ik graag juwelen stelen. Een soort van grote juwelen overval. Mijn editor was het daar niet mee eens: ‘Dat is niets vergeleken bij wat jij al hebt geschreven’. Toen ik erover nadacht wist ik dat ze gelijk had. Het was inderdaad niet het juiste ding om over te schrijven.
Ik verplaatste mijn gedachten naar de Grisha en één van de redenen waarom ik zo terughoudend was om verder te schrijven in de Grisha-wereld, namelijk dat ik moe was van het magische systeem. Ik heb al die regels gecreëerd waaraan ik mij moest houden.
Weet jij nog dat Nicolai een vesting boven in een berg hoog in de lucht heeft? Eigenlijk wilde ik dat hij een vliegende lucht fort had. De vliegende lucht fort zou dan in een rap tempo naar de grond vallen wanneer de Duisterling aan zou vallen. Maar ik realiseerde mij dat het echt niet kon om Nicolai een vliegende lucht fort te geven. Het was een verspilling van Grisha krachten en ik dacht echt NEE, ik wil mijn vliegende lucht fort!
Voor List en leugens wilde ik een level up van de Grisha krachten en er nieuwe coole dingen meedoen, maar wel met een prijskaartje. Eén van de meest belangrijke dingen in de Grisha-wereld is dat de krachten van Grisha’s met een prijs komt. Wanneer zij de grenzen overschrijden zijn er gevolgen. Als zij in harmonie zijn met hun krachten, dan voeden die hun en leven ze langer en zijn ze gezond. Ze doen dan waarvoor ze bestemd zijn.
Voor mij past Jurda Paremprecies bij wat ik wilde. Het opende veel kansen en politieke mogelijkheden in mijn verhaal.
5. In de voorkant van de boeken staat een kaart getekend van Ravka en in List en leugens Het ijs fort. Had je het ook zo in je gedachten?
Toen ik begon met het schrijven van Schim en schaduw had ik een vaag idee van hoe Ravka eruit moest komen te zien. Hier is het land, hier is de schaduwvlakte, hier de vijanden van het noorden, daar het zuiden. Het waren allemaal basis dingen.
Toen ik echt begon met schrijven raakte ik het overzicht kwijt. Ik moest continu nadenken en mezelf vragen stellen. Hoelang duurt het om bij die plaats te komen? Waar ligt dat? Enzovoort.
Ik begon met het tekenen van een map waar alles opstond. Aan het einde van Schim en schaduw was de map pas compleet. Daarna gebruikten we Ravka voor Schim en schaduw en zo breidde we het langzaam uit. Keith Thompson heeft uiteindelijk de map getekend en Het ijs fort.
Is de tekening van de Het ijs fort ook precies hoe je het voor je zag?
Bijna. Sommige stilistische dingen waren niet zoals ik het voor me zag, maar dat krijg je als iemand anders je werkt natekent. Maar toen ik de eerste schets zag, dacht ik echt JA, dat is het gewoon. Ik had Het ijs fort van de bovenkant getekend. Het waren allemaal cirkels. Keith heeft het van de zijkant getekend, zodat wij het beter konden zien. I really love that!
6. In List en leugensschrijf je over dieven en criminelen. Was dat anders dan toen je schreef over Grisha’s die de wereld wilden verbeteren?
Ja, het was erg anders. De Grisha-trilogie is een klassiek gekozen verhaal. Voor List en leugens wilde ik iets anders doen, dus schrijven over jongeren die geen grootse lot hebben, geen geheime prinsen en prinsessen zijn en die geen revolutie willen starten. Sommige mensen in Kaz’ team hebben meer nobele redenen dan anderen in het team.
De drive and force van het verhaal moest anders zijn. Ik wilde over zes karakters schrijven die de gevolgen wisten van de keuzes die zij maakten.
7. Wil je een Grisha zijn? Als het antwoord ja is, welke Grisha?
I love to be a grisha! Ik zou kiezen voor Genya, een combinatie van fabrikator en corporalki krachten. Ik heb namelijk het gevoel dat ik een fabrikator van nature ben, ik wil alleen worden gelaten om mijn werk te doen. Ik behoor zeker niet in het leger. Maar ik houd ook echt van de corporalki krachten.
Welke Grisha zou jij kiezen?
De Duisterling natuurlijk!