Tag: mening

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Toen waren er nog vier – Chelsea Sedoti

Toen waren er nog vier kwam uit in december en maakt deel uit van de ‘Politie niet betreden’ reeks van uitgeverij De Fontein. Ik heb al eerdere enkele boeken uit deze reeks gelezen en was altijd fan. Benieuwd hoe dit boek is? Lees dan verder!

Het verhaal

Vijf jongeren gaan een weekend kamperen in het bos. De volgende ochtend melden vier van hen zich overstuur bij het politiebureau, omdat hun vriendin Maylee is verdwenen. Kan de politie hen helpen?


Maylee’s beste vriendin denkt dat ze ’s nachts verdwaald is. Complotdenker Nolan weet zeker dat ze dood is. De mysterieuze Abigail zegt dat Maylee’s vriendje haar vermoord heeft. En het vriendje? Hij wil een advocaat. Ondertussen tikt de klok door. Wie houdt wat achter? En waarom?

De cover

De cover van het boek straalt meteen mysterieuziteit uit. Je ziet een tent met daarachter vier silhouettes van vier personages…

Mening

Ik vond het in het begin wat wennen aan de manier van hoe het verhaal wordt verteld. Je leest elke keer hoe elk personage ondervraagd wordt door de politie. Op deze manier komt alles uiteindelijk wel samen. In het begin van elk hoofdstuk staat er een vraag die gesteld wordt en dan lees je wat iedereen zegt, soms lees je ook hoe de personages elkaar toch aanvullen. Dat maakte het voor mij soms wat verwarrend en ik heb hier wat minder van genoten, omdat de personages het verhaal echt zelf vertellen.

Het boek heeft een langzame opbouw, maar wordt uiteindelijk wel spannend en dan wil je als lezer echt wel weten wat er gebeurd is met Maylee. Door deze langzamere opbouw leer je de personages wel goed kennen en het blijft leuk genoeg om verder te lezen. Iedere keer als je denkt te weten wat er gebeurd is, blijk je toch weer op een fout spoor te zitten.

Conclusie

Dit boek heeft een trage opbouw, maar is een leuke jeugdthriller voor een wat jonger publiek. Ik geef het boek 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: het gefluister achter de deur – T J Klune

Het gefluister achter de deur kwam eind september uit bij uitgeverij Volt. Toen ik vorig jaar het eerste vertaalde boek (Het weeshuis in de azuurblauwe zee) van TJ Klune las, was ik meteen lovend. Ik vond dit boek enorm goed en was dan ook zeer nieuwsgierig naar dit boek. Zou dit tweede deel me even hard overtuigen als het vorige?

Het verhaal

Het gefluister achter de deur vertelt het verhaal van het hoofdpersonage Wallace Price. Wallace is een succesvolle advocaat. Hij zou succesvol zijn; hij dacht aan niks anders dan harder en beter werken, al gaat dat ten koste van de mensen rondom hem – inclusief zijn werknemers. Niemand zou ooit zeggen dat hij vriendelijk, medelevend of attent is. Dat kan hem niets schelen.

Voor hij het weet, kijkt hij naar zijn eigen begrafenis. Dan komt een gids hem halen voor zijn reis. Wallace is enorm boos omdat hij dood is. Hij eist dat dingen worden opgelost omdat zijn bedrijf werk te doen heeft.

De gids neemt hem mee om Hugo te ontmoeten. Hugo is een meelevende eigenaar van een eigenaardig klein theehuisje. Hij is ook een veerman, aangesteld om Wallace te helpen zich klaar te maken om over te steken naar zijn eindbestemming. Hugo heeft eerder woede gezien zoals Wallace die ervaart en is dus niet onder de indruk. Hij is vastbesloten om Wallace te helpen de situatie te begrijpen.

Wanneer Wallace zijn dood begint te accepteren, begint hij zijn leven te zien voor wat het was en waar hij de fout in ging. Dankzij Hugo en de andere bewoners van het theehuis leert hij op wonderbaarlijke wijze als geest menselijker te zijn dan tijdens zijn leven.

Mening

De schrijfstijl van TJ Klune is redelijk makkelijk om te lezen. Toch is het eerder voor een wat ouder Young Adult publiek door het woordgebruik. Ook gaat het boek over de dood en hoe daarmee om te gaan, wat een redelijk zwaar thema is. Toch slaagt TJ Klune er in om de thema’s in het boek op een toegankelijke manier te brengen, afwisselend met een portie humor.

De wereld waarin het verhaal zich afspeelt is een wereld die wij niet kennen. Deze wereld is ook zeer goed uitgelegd in het boek en dat maakte dat het verhaal makkelijk te volgen was.

Ondanks alle goede dingen in het boek, deed het boek mij veel denken aan Het weeshuis in de azuurblauwe zee. Ook daar gaat het over een wat oudere, minder positieve man die dan door de dingen die gebeuren opeens heel gelukkig wordt en het leven leert omarmen. Én natuurlijk verliefd wordt op een ander mannelijk personage van het boek. Net zoals in dat boek, kwam die liefde hier ook weer wat voorspellend en toch tegelijkertijd wat onverwacht – eerst konden de twee personages elkaar niet luchten, en plots waren ze verliefd.

Toch heb ik genoten van dit boek, maar het was niet wat ik verwacht had. Het heeft me niet geraakt zoals ik dacht dat het ging doen, maar de boodschap en de personages waren fantastisch. Een boek schrijven over de dood, hoe ermee om te gaan en alles wat er bij komt kijken dat kan niet iedereen op deze manier en dat moet ook gezegd worden.

Conclusie

Met dit boek heeft Klune een boek gescheven dat diepgaand is, zonder dat het zeer zwaar wordt. Als je nog geen boek van deze schrijver hebt gelezen of je wilt een boek lezen dat je doet denken aan Een weeshuis in een azuurblauwe zee dan is Het gefluister achter de deur zeker voor jou.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Vleugels van de Dood – Beau Charlotte

Vleugels van de dood

Ik heb het boek ‘Vleugels van de Dood’ van Beau Charlotte mogen lezen en deel vandaag graag mijn mening met jullie. Vleugels van de Dood is het eerste deel van de serie en in januari 2023 komt het vervolg op dit eerste deel uit.

Verhaal:

De burgeroorlog in Nerefel weegt zwaar en de armoede neemt toe. De hoofdpersoon Brynn wordt daarom uitgehuwelijkt aan Gilroy. Ze kent hem helemaal niet, maar stelt zichzelf dan uiteindelijk voor haar verloofde open. Dan wordt ze ontvoerd door de sluwe en wraaklustige Szarka. Szarka is een dienaar van de rebellenleider en de laatste magiër van Nerefel. Brynn raakt verwikkeld in een complot en komt in een duister en onbekend gebied terecht. Zelfs haar liefdesleven loopt anders dan ze had verwacht.

Verhaallijn:

Het boek begint met een proloog, hierin lees je een gebeurtenis dat 20 jaar geleden gebeurt is. Door het proloog in het begin van het boek, snap je ook meer van wat er in het heden aan de hand is.

Je leest het boek voornamelijk uit het punt van Brynn, maar daarna ook uit een aantal andere personages waar je kennis mee maakt in het verhaal.
Het verhaal is boeiend en spannend, maar sommige stukken waren wel wat saai en langdradig. Buiten dat vind ik het een origineel verhaal.

Personages en schrijfstijl:

Je leert de personages goed kennen en ze zijn goed uit geschreven. Je leert ze in het verloop van het verhaal steeds beter kennen.

De schrijfstijl van Beau is erg fijn, ze beschrijft de personages goed. Je kan hierdoor echt een beeld krijgen bij de personages. In het boek kun je een kaart vinden van de wereld die aan het begin en het einde van het boek zit. Hierdoor kun je altijd de plaatsen vinden waar ze het over hebben in het boek. De wereld had van mij nog wel iets beter beschreven mogen worden.

Conclusie:

Ik heb het boek met veel plezier mogen lezen, al hadden sommige stukken wat korter gemogen. De spanning is voor een groot deel goed te vinden in het verhaal. Ik heb het boek in één dag kunnen uitlezen, omdat hij fijn geschreven is. Hierdoor leest het boek makkelijk en vlot weg. Ik geef het boek 4 sterren en kijk erg uit naar het volgende deel dat verschijnt in januari 2023. Hoe gaat het namelijk nu verder met Brynn, wat gaat er nog meer gebeuren?

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Aan de andere kant van geluk – Nadine Swagerman

14 februari kwam het nieuwste boek van Nadine Swagerman Aan de andere kant van geluk uit. Ik mocht dit boek lezen. Wat ik ervan vond, lees je hieronder.

Het verhaal

Aan de andere kant van geluk vertelt het verhaal van Isa en Gwen. Ze hebben beiden hun eigen reden om hulp te zoeken en gaan dus beiden naar groepstherapie. Dat is ook de plaats waar ze elkaar leren kennen. Isa rouwt om het verlies van haar broer Felix. Bij Gwen is de situatie thuis onhoudbaar geworden door de scheiding van haar ouders. Er ontstaat snel een bijzondere band tussen de twee meiden, die verdergaat dan vriendschap.

Wanneer ze een brief moeten schrijven voor groepstherapie is dat voor Isa heel wat moeilijker dan voor Gwen. Wanneer Isa haar brief voorleest, doet Gwen een vreselijke ontdekking. Dan is de enige vraag die er nog heerst of hun relatie dit zal overleven.

Vertelperspectief

We lezen afwisselend vanuit het perspectief van Gwen en Isa. Zo lezen we in flashbacks ook meer over het overlijden van Felix. Door afwisselend vanuit het heden en het verleden te lezen, komen we ook meer te weten over de twee hoofdpersonages en wat ze hebben meegemaakt. Beide personages zijn goed neergezet en ontwikkelen zich doorheen het verhaal. Zo vinden de meiden elkaar niet enkel op vriendschappelijk vlak, maar ook op vlak van liefde en daar helpt Gwen Isa enorm mee.

Ondanks dat het vertelperspectief afwisselt, komen we veel meer te weten over Isa. Eigenlijk wel jammer, want ook Gwen haar verhaal was de moeite waard, maar blijft wat aan de oppervlakte. Ook op het einde van het boek in het deel “3 maanden later” krijgen we alleen Isa haar perspectief te lezen. Hoe Gwen alles verwerkt heeft en hoe Gwen haar leven nu is, dat lezen we niet.

De titel

De titel van het boek is echt een hele mooie titel en past ook perfect bij het verhaal. Het toont al aan dat Nadine Swagerman goed met woorden overweg kan. Op een gegeven moment komt dit ook terug in het boek en vond ik de titel nog mooier bij het verhaal passen. Swagerman weet de verschillende emoties zeer goed neer te pennen. Door de korte hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen.

Thema’s

In dit boek komen er verschillende thema’s aan bod. Het is niet enkel een boek dat gaat over hoe je met verdriet kan omgaan. Andere belangrijke thema’s in het boek zijn rouw, angst, verdriet, vriendschap en liefde. De schrijfster weet deze thema’s goed met elkaar te verbinden.

Conclusie

In Aan de andere kant van geluk laat de schrijfster zeker goed zien dat iedereen op zijn eigen manier met verdriet omgaat. Het is een verhaal dat zeer vlot geschreven is en dus ook vlot leest.