In deel 2 van de ”Forrest of good and evil” serie ontmoeten we prinses Ashleigh van het gewest Fleur. Onderdeel van de magische wereld Enchantia. In Enchantia worden sommige mensen/wezens geboren met een voorspelling in de vorm van een sprookje. Van Ashleigh wordt vermoed dat ze onderdeel is van het sprookje Assepoester. Bij de geboorte was Ashleighs hart zo zwak dat ze ieder moment kon sterven. Haar moeder kon dat niet verkroppen en kwam in de koninklijke kerkers een eeuwenoude heks tegen. De heks bleek een fantoom te zijn. Een soort geest die verschillende lichamen kan overnemen. Om Ashleigh te redden staat de moeder de fantoom (Leonora) toe om Ashleighs lichaam binnen te gaan. Daardoor deelt Ashleigh haar lichaam met de fantoom. Op een dag overlijdt Ashleighs moeder. Op de begrafenis komt ze de ornis Saxon tegen. Leonora en Saxon blijken een eeuwenlange geschiedenis te delen. Op dat moment gebruikt Leonora haar vuurmagie tegen Saxon waardoor hij Ashleigh laat straffen. Ondanks de haat tussen de twee blijkt de liefde tussen hen op te bloeien. Maar Leonora wilt Saxon voor zichzelf. Tevens heeft Ashleigh te maken met de haat van Saxon, haar vader (omdat ze geen magische kracht lijkt te bezitten) en de rest van het volk door haar zwakke hart. Hoe lang zou ze al die haat kunnen blijven verdragen met haar zwakke hart?
Personages
Laat me allereerst zeggen dat ik deel twee vele malen beter vind dan deel één. Ik kon me toen helemaal niet inleven in de hoofdpersoon en snapte de keuzes die zij maakte niet. In dit tweede deel zien we veel van de personages terug uit deel één, maar op een hele andere manier. Zo leek Everly in het eerste deel in mijn ogen een onaardig, egoïstisch en slap meisje. Terwijl ze in dit deel juist wordt neergezet als een stoer chick die opkomt voor de zwakkere en ten alle tijden aan haar vrienden denkt. Verder vond ik het erg leuk het verhaal van Saxon nu te kunnen lezen. Daar was ik erg benieuwd naar. Echter waren de emoties in mijn ogen alles behalve realistisch. Vanaf hun eerste ontmoeting zijn Ashleigh en Saxon vijanden. Hij snauwt haar af en verzint allerlei straffen voor haar. Ondanks dat is Ashleigh helemaal weg van hem. Ze ontloopt haar straffen en zoekt hem dan continu op om zijn aandacht te krijgen. Saxon lijkt zijn woede ook al snel te boven. Wanneer Ashleigh ontsnapt naar een feest wil hij haar alleen maar zoenen in plaats van straffen. Naar mijn idee veranderen hun emoties veel te snel.
Mijn favoriete personages zijn toch wel Ophelia en Noël. Een heks en een orakel. Beste vriendinnen die nog wel eens de boel in de war schoppen. Ik hoop in een ander deel meer over hun achtergrond te weten te komen!
Wereldbouw
Sommige onderdelen van het boek zijn gedetailleerd, andere wat minder. Het vorige deel was veel gedetailleerder. Aan het begin van het boek was ik heel enthousiast om meer te leren over het gewest Fleur. Hier heb ik uiteindelijk heel weinig over gelezen. Dat vind ik echt een misser van Showalter. Het verhaal verplaatst zich weer naar het gewest Sévon. Daar speelde zich boek één ook al af. Wel vind ik de tradities en oude verhalen leuk bedacht. Zo krijgen de ornis bij de geboorte een aantal armbanden. Eén van die armbanden geven ze aan hun geliefde als huwelijksaanzoek. Een schattig en romantisch gebaar.
Ook de geschiedenis van Saxon en Leonora vond ik goed bedacht. Ook daarin zie je wat details terug over hoe Enchantia er vroeger uit zag.
Conclusie
Helaas was ook dit verhaal niet wat ik er van verwacht had. Ik had graag meer over Fleur willen weten en meer echte emoties bij Saxon en Ashleigh willen zien. Wat ik een erg goed aspect van dit boek vond is het wisselende perspectief. Soms lees je iets vanuit Ashleigh en soms vanuit Saxon waardoor je bijna dat ”Jan-Klaassen” effect krijgt. Je roept naar je boek dat ze moeten uitkijken in de hoop dat het goed komt. Daarnaast was het verhaal zeker spannend. Vooral richting het einde toen Ophelia en Noël de boel weer even kwamen verstoren.
Al met al een boek dat je snel doorleest, maar wat voor mij nog wel een hoop mist. Desondanks kijk ik uit naar het volgende deel, omdat ik stiekem van binnen ook wel een sprookjesprinses zou willen zijn.