Tag: recensie

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Elfenstof – Carrie Jones

Elfenstof

Ik las het boek Elfenstof van Carrie Jones. Dit is het eerste boek dat ik van Carrie Jones heb gelezen en wat ik ervan vond lees je hieronder.

Het verhaal

Zara White heeft het gevoel dat een vreemde man haar stalkt. Ze is geobsedeerd met fobieën en heeft het hier ook constant over. Zara is niet meer haarzelf sinds het overlijden van haar stiefvader. Haar moeder verbant Zara vanwege haar gedrag naar het ijskoude Maine om bij haar grootmoeder te gaan wonen. Deze verhuizing moet Zara helpen om er weer bovenop te komen en de oude te worden. Zara zelf vermoedt dat haar moeder gewoon denkt dat ze gek is.

De stalker is absoluut geen verzinsel van Zara’s overactieve verbeelding. In Maine volgt hij haar namelijk nog steeds en hij laat tevens zelfs goudstof achter. Er is iets aan de hand dat bovennatuurlijk lijkt te zijn en alles wijst naar Zara. Zara wil er dan ook alles aandoen om dit mysterie op te lossen. Zara denkt zelfs dat haar grootmoeder, haar moeder en de bewoners van Maine meer weten dan dat ze zeggen.

De schrijfstijl/verhaallijn

Het verhaal begint voor mij erg langzaam, hierdoor moest ik mezelf er echt toe zetten om verder te lezen. De spanning begint pas ergens halverwege het boek, dit had van mij al veel eerder gemogen. Vanaf het moment dat het spannend wordt, zit je wel vast gekluisterd aan je stoel en wil je echt verder lezen. Op dit moment leer je ook alle geheimen kennen van een aantal personages en de inwoners van Maine.

De schrijfstijl van Jones is voor de rest wel erg fijn.

Elke titel van een nieuw hoofdstuk is de naam van een fobie. Deze wordt ook kort uitgelegd aan het begin van dat hoofdstuk. Hierdoor leer je wel de verschillende fobieën kennen die er zijn, het is dus ook een leerzaam boek.

De personages

De hoofdpersonage Zara is goed uitgewerkt, de andere personages hadden van mij nog iets meer uitgewerkt mogen worden. Je leert Zara goed kennen en haar obsessie met fobieën is goed waar te nemen.

De Wereld

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Maine en neemt dus niet plaats in een fantasie wereld. Wel bevat het boek fantasie elementen, dit hebben ze goed verwerkt in deze wereld. Maine wordt vooral omschreven als koud, maar als je het opzoekt zijn het ongeveer dezelfde temperaturen als hier in Nederland. Dit is ook niet zo gek, want Maine ligt in Engeland. Je leert het dorpje waar Zara haar grootmoeder woont goed kennen, zo woont Zara met haar grootmoeder best wel afgelegen bij een bos. De inwoners kennen elkaar en weten ook alles van elkaar. Elke nieuwtje gaat als een vuurtje rond in het dorp.

Conclusie

Het boek ziet er mooi uit. De spanning in het boek had van mij eerder mogen beginnen, want hierdoor vond ik het in het begin heel moeilijk om erin te komen. Het boek is leerzaam, want je leert meer over fobieën en deze worden ook goed uitgewerkt. Ik geef het boek 4 sterren en ben erg benieuwd naar de volgende delen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

So Many Pages Mei-Box Unboxing – Review

Young Adults heeft het genoegen om sinds heden samen te werken met het boekenbox-bedrijf So Many Pages. Deze maand was de box een schatkist volgeladen met een nieuw fantasy-boek, prints en andere leuke goodies. Voor deze review was So Many Pages zo vriendelijk om mij een box toe te sturen in ruil voor een eerlijke mening. Verdere informatie over zelf een boekenbox aanschaffen vind je onderaan deze recensie terug.

Prints en kaarten

De So Many Pages mei-box had tal aan leuke prints en kaarten in het thema van de release. Daarom zijn de prints en kaarten ook in het thema van slangen, niet mis aangezien het boek zelf als titel De Gifgave heeft en duidelijk in de slangen-sfeer is gezet.

Goodies

Het leuke aan deze box is dat de goodies voorwerpen zijn die ook leuk om te gebruiken zijn en heel leuk in de sfeer van self-care staan. Zo hebben we een gezichtsmasker en een DIY ice tea set.

Daarnaast zaten er ook een toepasselijke slangen tattoo en een hele coole houten boekenlegger in de box. Vooral de houten boekenlegger is een pareltje die heel kwalitatief aanvoelt en die ik voor menig boek ga gebruiken.

Boek

Het boek zelf dat in de box zat is, zoals voorheen a genoemd, De Gifgave door Rani De Vadder dat recent uitkwam bij Hamley Books. Een boek met een uitstekend aanlokkelijke cover en een intrigerende achterflap.

“Wij zijn zoals een slang die steeds van huid verandert. In deze wereld van gif en beenderen is niets wat het lijk.”

In Aura mogen enkel gifgenoten via slangengif magie gebruiken. Beenderbezweerders hebben daar botten voor nodig, een vorm van magie die niet langer wordt getolereerd. Door het verbergen van haar ware identiteit, begaat beenderbezweerder Zaya een grote misdaad. Wanneer ze gewond raakt, verandert dan ook alles. Haar paarse bloed leidt de gifgenoten rechstreeks naar haar toe en zo moet ook Zaya, zoals alle andere beenderbezweerders, de gevreesde transformatie tot gifgenoot uiteindelijke ondergaan.

Ondertussen beseft Zaya niet dat zij niet de enige is met geheimen. Want ook Asper heeft een opdracht, en die kan het lot van zowel de beenderbezweerders als dat van de gifgenoten voor altijd veranderen.

Young Adults en So Many Pages

Wil jij ook je eigen boekenbox aanschaffen van So Many Pages? Klik dan hier. Bestellen is heel makkelijk! Je kan jezelf inschrijven en zo elke maand een box ontvangen met leuke goodies, ook kan je dit abonnement elk moment heel makkelijk opzeggen!

Young Adults en So Many Pages werken ook samen en hier hebben onze lezers natuurlijk ook voordeel bij! Als jij bij het afrekenen (in de winkelwagen) de coupon-code youngadults ingeeft dan krijg je gratis verzending ter waarde van €5 op de eerste bestelling van een boekenbox. Echter, deze code is geen korting op de box zelf, alleen op de verzending.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Waar het licht is – Jennifer Niven

Waar het licht is, Jennifer Niven

Waar het licht is, is een hartverscheurend liefdesverhaal geschreven door Jennifer Niven. Een young-adult met ‘moeilijke’ onderwerpen op een rake manier geschreven. Na het dichtslaan van dit boek zullen de hoofdpersonen nog lang in je hoofd blijven hangen.

Waar het licht is

Waar het licht is beschrijft de strekking van het boek in de breedste zin. Twee jongeren op zoek naar een plek waar het licht is, waar de donkere wolken er even niet zijn, een plek waar niet alles even zwaar voelt en een plaats waar ze hun verleden en toekomst even kunnen vergeten en op kunnen gaan in het moment.

Finch en Violet

Finch en Violet leren elkaar kennen op de rand van de klokkentoren bij hen op school. Beiden weten ze niet goed waarom ze daar zijn, maar na dat moment leren ze elkaar steeds beter kennen. Wanneer Finch tijdens de aardrijkskundeles Violet claimt om een opdracht mee uit te voeren gaat Violet die uitdaging aan. Tijdens hun eerste zwerftocht ontdekt Violet dat Finch een gevoel in haar losmaakt wat ze niet meteen herkent. Na de dood van haar zus heeft ze zich lange tijd niet meer goed gevoelt. Ook Finch worstelt met zware gedachten. Er zijn momenten dat hij zich liever slapend houdt en geen deel uitmaakt van de wereld. Maar wanneer hij met Violet samen is voelt hij zich geweldig. Ze halen het beste in elkaar naar boven. Violet bloeit op en kan weer genieten van het leven, maar hoe zit dat met Finch? Is hij nog te redden?

Onderwerp

In Waar het licht is snijdt Jennifer Niven diverse onderwerpen aan die voor velen als moeilijk gezien worden. Depressie, rouwen en zelfdoding zijn zware onderwerpen die je diep kunnen raken. Op een prachtige en kwetsbare manier stelt zij deze onderwerpen aan de orde zonder enig oordeel. De worsteling van deze jongeren is voelbaar en realistisch beschreven en vormen samen een hartverscheurend verhaal.

Personages

Theodore Finch woont bij zijn moeder en zijn zussen. Zijn vader heeft hen verlaten en woont met zijn nieuwe vrouw en hun zoontje samen. Op zondag gaan Finch en zijn zussen bij hun vader eten, maar eigenlijk zitten ze daar niet op te wachten. Zijn vader heeft wisselende buien en Finch heeft het gevoel dat hij het nooit goed kan doen voor hem. Ook Finch heeft last van stemmingswisselingen en zijn leven bestaat uit goede dagen en minder goede tijden. Finch kan enorm boos worden en op school vinden ze hem een Freak.

Violet is een vrolijke en populaire meid totdat haar zus bij een ongeluk om het leven komt. Violet voelt zich schuldig en trekt zich terug. Ze wil niet meer genieten van het leven, want dat is niet meer zoals het was. Wanneer Violet Finch leert kennen bloeit ze weer een beetje op. Haar ouders zijn zeer voorzichtig met haar en Finch moet hen beloven dat hij zorgvuldig met haar omgaat.

In Waar het licht is maken we ook kennis met de schoolgenoten van Finch en Violet. De verschillende personages hebben allemaal hun eigen karaktereigenschappen die we allemaal wel herkennen van de middelbare school. Deze personages blijven wat meer op de achtergrond al voegen ze allemaal kleine stukjes toe aan het verhaal van Finch en Violet.

Schrijfstijl

Waar het licht is is geschreven vanuit de perspectieven van Finch en Violet. Het is mooi om vanuit beiden kanten mee te mogen lezen en te mogen ervaren hoe beide hoofdpersonen denken en ervaren. De schrijfstijl van Jennifer is rustig en beschrijvend. Door te starten met een punt waar de personages elkaar leren kennen zit je meteen in het verhaal. Je voelt je al snel verbonden met Finch en Violet.  Met beeldende taal vertelt ze het hartverwarmende verhaal met veel details. Citaten van bijvoorbeeld Virginia Woolf komen voorbij, maar ook stukjes uit liedjes die Finch bedenkt.

Conclusie Waar het licht is

Door de beschrijvende en gedetailleerde schrijfstijl krijgen we een compleet beeld en gaan we steeds meer voelen voor Finch en Violet. Het is dan ook daardoor dat dit verhaal je niet onberoerd zal laten en kan zorgen voor een traan. Finch en Violet sluit je in je hart en ook na het lezen van de laatste bladzijden zullen zij nog even in je hoofd blijven zitten. Waar het licht is laat je niet zomaar los. Het is een indrukwekkend, bijzonder mooi boek wat zeker het lezen waard is en van mij 4,5 ster krijgt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Nieuwe Wendy – Jami Leigh

Een boek schrijven en zelf een uitgeverij oprichten waarbij ditzelfde boek gepubliceerd werd is een prestatie waarvan niet veel mensen het na kunnen doen. Toch deed auteur Jami Leigh het. Afgelopen februari verscheen Leighs debuut De Nieuwe Wendy bij Leighs uitgeverij Jewel Books.

Deze recensie kan spoilers bevatten voor Jami Leighs werk De Nieuwe Wendy.

Verhaal

De Nieuwe Wendy volgt het verhaal van Sarina en Sula, twee zusters die allebei een ‘Wendy’ zijn. Een Wendy is een meisje dat de Gave heeft waardoor ze kan vliegen en magische krachten bezit. De tegenhanger van een Wendy is een ‘Peter’ dit is een jongen met deze zelfde Gave waardoor hij kan vliegen en magische krachten bezit. De achterflap van het boek vat het verhaal kort samen als volgt:

Op Lumin leven nog maar weinig mensen met de Gave, ook wel Peters & Wendy’s genoemd.

Sarina is een Wendy. Misschien zelfs dé nieuwe Wendy die over Helidan zal regeren. Als Sarina wordt ontvoerd, komt ze plotseling voor een keuze te staan. Zal ze gehoorzaam haar rol vervullen of neemt ze haar eigen lot in handen?

Sula heeft er alles voor over om haar geliefde kapitein te redden van de dood. Ook als dat betekent dat ze achter een legende aan moet, waarvan niemand weet of het bestaat. Wanneer er een mogelijke oplossing op haar pad komt, wordt ze geconfronteerd met haar verleden.

Plot

Toen ik zag dat De Nieuwe Wendy een werk is geïnspireerd door J.M. Barries klassieker Peter Pan, was ik overladen met enthousiasme. Peter Pan is namelijk een van mijn favoriete klassiekers uit de jeugdliteratuur. Met de nodige intrige begon ik aan het boek maar vond het al gauw spijtig dat de grootste invloed die Peter Pan diende in dit verhaal, het gegeven van mensen die kunnen vliegen is en daarom ofwel een ‘Peter’ of een ‘Wendy’ genoemd worden. Ik zie waar Peter Pan tot zekere mate een inspiratie geweest had kunnen zijn door het vliegen alsook de aanwezigheid van zeemeerminnen en piraten. Het komt op mij over alsof het boek eender welke naam had kunnen hebben voor jongens en meisjes die kunnen vliegen en dat de link die wordt gelegd met J.M. Barries werk nogal kort door de bocht is. Hierdoor wist het plot van het verhaal mij helaas niet zo goed te grijpen omdat ik door de ‘Peter Pan’ notie iets anders had verwacht, natuurlijk is dit een heel persoonlijke inkijk op wat er zou kunnen komen uit een verhaal met De Nieuwe Wendy als titel en J.M. Barries Peter Pan als inspiratie.

Schrijfstijl

Leigh heeft qua schrijfstijl een zeer vlotte pen. Tijdens het lezen van De Nieuwe Wendy word je aandacht hierdoor er steeds goed bijgehouden en begrijp je ook telkens wat er aan de hand is. Dit is een fijn gegeven, zeker omdat vandaag de dag er vaak geëxperimenteerd wordt met stijlen en conventies die soms te veel moeite van hun lezers vragen. Leigh schrijft echter helder en op zo’n  manier dat je, ondanks de geheel nieuwe wereld die ze in haar werk introduceert, het kan blijven volgen. Dit zorgt ervoor dat het boek fijn wegleest en dat je soms opeens wakker schrikt uit uren verzonken te zijn geweest in De Nieuwe Wendy.

Ervaring

Ik had tijdens het lezen van dit boek toch enkele ergernissen waar ik me na het lezen van het boek niet goed over kon zetten. Allereerst was het gebrek aan trigger-warnings eentje waar ik een beetje teleurgesteld door was. Leighs verhaal bevat gebeurtenissen die te maken hebben met PTSD gerelateerde reacties, verkrachting en seksisme. Zelf kan ik dit soort dingen lezen zonder dat er meteen een waarschuwing aan voorafgaat, maar ik ken genoeg mensen die wel aangedaan zouden zijn mochten ze dit boek lezen zonder te weten dat het zulke inhoud bevat.

De Nieuwe Wendy is een werk dat kan worden gecategoriseerd als fantasy, dus ik vond het nogal vreemd om te zien dat ze de voorgenoemde thema’s gebruikte in haar werk. Zeker in fictionele werken lijkt het mij overbodig om thema’s zoals seksisme te gebruiken zeker op de manier van de ‘oude stempel’ zoals in dit werk voorkomt. Opmerkingen dat het dragen van een broek ‘mannelijk’ is en dat iemand iets doet ‘als een meisje’ vind ik onnodig in het huidige klimaat waarin gelijkheid nog steeds een nodige opmars verdient. Zeker in een fantasy verhaal kunnen dit soort thema’s anders aangepakt worden in plaats van terug te grijpen waar er vandaag de dag nog steeds zo voor gevochten wordt dat vrouwen niet op een stereotiepe manier zwakker worden geacht dan mannen. Dit was nagenoeg een beetje schrijnend en teleurstellend om te lezen en het kon perfect worden weggelaten zonder dat het plot erdoor zou worden aangetast. 

Vooral de verkrachtingstrope in dit boek vond ik er een die er uitgelaten had kunnen worden, of toch in ieder geval een andere aanpak kunnen krijgen. Het moment waarop twee personages met elkaar kussen en het ene personage stop zegt en het andere personage dit niet meteen doet, vond ik al een grens die niet overschreden mocht worden. Echter werd er niet meteen gestopt en pas toen het andere personage in paniek was stopte de andere partij met een opmerking dat hij wist dat ze er nog niet klaar voor was. Dit vond ik een scène waarvoor het woord ‘overbodig’ nog niet eens dichtbij komt bij hoe hard dit soort situaties niet meer thuishoren in fantasy literatuur.

Helaas hebben deze thema’s voor mij het boek een beetje tenietgedaan. Dit soort situaties lees ik liever niet in fictionele literatuur, omdat er in dit soort literatuur kan worden aangetoond dat maatschappijen kunnen werken zonder dat er zulke schrijnende thema’s tewerk gesteld moeten worden.

Ik wil wel zeker meegeven dat ik heel erg onder de indruk ben van de moeite en overduidelijke liefde die Jami Leigh in haar werk heeft gestoken alsook het oprichten van een eigen uitgeverij, daar zet ik zeker en vast wel mijn pet voor af.  

Winactie

Jami Leigh heeft ook een winactie georganiseerd betreffende het vervolg op De Nieuwe Wendy. Voor deze winactie heb je de volgende letters nodig: R en Y. Veel succes!

De volgende recensie in Jami Leighs blogtour kan je vinden op de blog van Kwanteinwonderland.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Blijf zachtjes bij me – Jacqueline Woodson

Begin dit jaar vertaalde uitgeverij Volt het boek If you come softly – Blijf zachtjes bij me – van Jacqueline Woodson. Het is het tweede boek van de schrijfster dat vertaald is.

Het verhaal

Blijf zachtjes bij me vertelt het verhaal van Elisha (Ellie) en Jeremiah (Miah). Beiden zijn ze nieuw op Percy, een privéschool waar ze zich niet meteen thuis voelen. Ellie heeft het moeilijk met problemen binnen haar gezin. Miah is dan weer een van de weinige zwarte leerlingen op de school. Miah is de enige zoon van een bekende schrijfster en een bekende filmmaker. Wanneer de twee elkaar tegen het lijf lopen (letterlijk), worden ze meteen verliefd. Later blijkt dan dat ze samen in de klas zitten. Ze aarzelen beiden om hun geluk te delen met vrienden en familie. Wanneer Ellie haar zus niet enthousiast reageert op het feit dat Miah zwart is, beseft Ellie dat het niet vanzelfsprekend is om haar geluk met iedereen te delen. Hun werelden verschillen gigantisch, maar dat maakt de liefde die ze voor elkaar voelen niet minder.

Thematiek

Woodson laat met dit verhaal zien dat leven met racisme van alle tijden is. Het oorspronkelijke verhaal dateert van 1998, toch is het pas in 2022 vertaalt door uitgeverij Volt. Terwijl ik het boek aan het lezen was, had ik niet gedacht dat het al een ouder boek is. Dat is meteen enorm confronterend, hoe een verhaal als dit nog steeds erg actueel is.

De bewuste en onbewuste vooroordelen die mensen hebben, spelen in dit boek een grote rol. Miah en Ellie hebben een interraciale relatie en mensen reageren daar vreemd op. Zo houden ze de twee in de gaten of vragen ze of Ellie wel veilig is als de twee samenlopen. Voor Ellie is dit alles nieuw. Op deze manier leert Ellie meer hoe het leven eruitziet voor Miah. Doordat de twee hoofdpersonages zo onschuldig en puur zijn, worden de gebeurtenissen nog hartverscheurender.

De schrijfstijl

De perspectieven van Ellie en Miah wisselen elkaar elk hoofdstuk af. Zo leren we de beide gezinssituaties goed kennen en zien we ook hoe ze hiermee omgaan. Beide personages hebben hun eigen moeilijkheden binnen hun gezin en zoeken elk hun eigen weg daarin. Daarbovenop krijgen we ook te zien hoe hun liefde voor elkaar groeit.

De titel van het boek komt uit een gedicht van Audre Lorde. Het gedicht wordt ook gedeeltelijk in het boek geciteerd. Dat Woodson zelf poëzie schrijft, merk je aan de poëtische schrijfstijl. Ondanks dat het boek minder dan 200 pagina’s heeft, weet Woodson alle emoties en de omgeving helder en aangrijpend neer te zetten.

Conclusie

Blijf zachtjes bij me is poëtisch geschreven. Het is een kort, maar emotioneel verhaal over interraciale liefdes. Een verhaal dat twintig jaar later nog steeds heel actueel is.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Thuis draag ik bij me – Cecile Korevaar

Recensie: Thuis draag ik bij me – Cecile Korevaar

In maart kwam het tweede boek van Cecile Korevaar uit bij Blossom Books. Thuis draag ik bij me vertelt het verhaal van Wassim, Laila en Romeo, alle drie Syriërs. De drie tieners vluchten vanuit Syrië rond 2016. Ze komen elkaar tegen in Turkije, waar ze op het punt staan in een rubberboot te stappen die hen naar Griekenland zal brengen. Dit is het begin van een hele reis, met veel moeilijkheden. Het is ook een begin van een bijzondere vriendschap tussen de drie. Welk lot staat hen te wachten? Vinden ze dat waar ze op hopen? Zijn ze veerkrachtig genoeg om het verleden onder ogen te zien en opnieuw te geloven in de toekomst?

Geloofwaardigheid

Toen de schrijfster in 2015 de televisiebeelden van de stromen vluchtelingen zag, wist ze meteen dat ze hierover een boek wilde schrijven. Ze was toen nog bezig met haar debuut Wat jij niet weet. In 2018 leerde ze drie jongeren kennen die gevlucht waren uit Syrië. Cecile Korevaar heeft zeer veel research gedaan voor ze dit boek schreef. Ze reisde zelf naar Syrië, Libanon, Turkije, Griekenland en legde zelf de vluchtelingsroute af.

Wisselende perspectieven

Door middel van wisselende vertelperspectieven krijgen we het hele verhaal te lezen. Dan een keer vanuit Wassims perspectief, dan weer vanuit Laila en dan vanuit Romeo. Het verhaal gaat gewoon verder, maar je leest vanuit een ander personage.

De hoofdstukken zijn niet te lang en de schrijfstijl is zeer vlot waardoor je doorheen het boek vliegt. Korevaar maakt het verhaal ook niet mooier. De reis die Wassim, Romeo en Laila afleggen is vreselijk. De schrijfster vertelt dit verhaal recht voor de raap. Het boek leest ook vlot omdat je wilt weten hoe het afloopt met de personages. Dit verhaal laat zien hoe gruwelijk het leven van een vluchteling is.

Eén jaar later

Wat ik enorm sterk aan het boek vind, is dat het niet stopt wanneer ze in Nederland aankomen. Je leest de hele weg die ze afleggen en dan laat Korevaar zien hoe het met de personages gesteld is één jaar nadat ze de vluchtroute aflegden. Ze hebben het niet allemaal even gemakkelijk om zich te integreren in Nederland. Hun verleden blijft hun achtervolgen, ieder op zijn eigen manier. Het is mooi om te zien hoe ze dan toch steun aan elkaar hebben en ieder hun best doet. 

Actueel

Het boek komt zeker binnen bij de lezer. Hopelijk kunnen we door over deze onderwerpen meer te lezen, alles een klein beetje beter begrijpen. Het is een zeer heftig, hartverscheurend verhaal. En met de oorlog die momenteel in Oekraïne heerst, is dit boek weer énorm actueel.

Conclusie

Een enorm vlot lezend boek dat nu weer heel actueel is. Het geeft een rauwe, realistische kijk op het leven van een vluchteling. Voor lezers die van Vluchteling van Alan Gratz hebben genoten, want bij momenten deed het boek me hier heel hard aan denken. Per verkocht exemplaar doneert Blossom Books 1 euro aan Stichting Vluchteling.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Gallant – V.E. Schwab

Als er een auteur is die haar lezerspubliek naar het puntje van hun stoel kan lokken als het aankomt omwille van de aankondiging van een nieuw boek in haar oeuvre dan is het wel V.E. Schwab. Schwab is bekend van onder andere de Schemering-trilogie (Boekerij 2019-2020) en de veelgeprezen standalone Het Onzichtbare Leven van Addie LaRue (Boekerij 2021). Begin maart kwam Schwabs nieuwste boek Gallant uit bij Boekerij.

Schwab staat bekend om haar vaardigheid in het creëren van gedetailleerde en fantasierijke werelden, meeslepende verhalen en intrigerende personages. Ze slaagt er elk verhaal weer in de lijn te vervagen tussen wat goed en slecht is en uit te bouwen dat het morele kompas van een individu maar zo goed is als het individu zelf is. Gallant is hier niet anders in. Deze recensie bevat mogelijks spoilers van V.E. Schwabs nieuwste werk, Gallant.

Verhaal

Gallant volgt het verhaal van Olivia Prior, een veertienjarig-meisje dat woont in een tehuis voor jonge (wees)meisjes genaamd Merilance. Merilance, echter, is geen plaats van vreugde. Het is een oud en grauw tehuis waar de zusters de regels bepalen en proberen de inwonende meisjes in toom te houden. De andere meisjes en Olivia komen niet overeen. Ze vinden Olivia maar eigenaardig en pesten haar steeds met het feit dat ze stom is. Dit heeft ervoor gezorgd dat Olivia een harde persoonlijkheid heeft ontwikkeld en van zichzelf heeft leren afbijten tegen haar mede-inwonenden van Merilance. Naast het feit dat Olivia stom is, wordt ze ook eigenaardig gevonden door het rode dagboek met een gegraveerde G op de kaft dat ze altijd bij zich draagt en waarvan de inhoud mysterieuze schrijfsels bevat.

Olivia is allesbehalve gelukkig op Merilance; ze wordt vaak gezien als onhandelbaar en ze telt haar dagen af tot het afzienwekkende moment waarop ze wordt opgehaald uit het weeshuis om ergens tewerkgesteld te worden als dienstmeid of iets dergelijks. Maar Olivia hoopt voor meer in haar leven, meer begrip, meer aandacht en vooral meer antwoorden. Het dagboek dat ze constant bij zich draagt behoorde ooit aan haar moeder toe. Dit dagboek voedt de vraag die Olivia constant bezighoudt en waar het boek zijn opzet in vindt: is Olivia’s moeder nog steeds in leven?

Het dagboek dat Olivia’s moeder bijhield en dat in Olivia’s bezit is gekomen na haar aankomst bij Merilance toen ze nog maar een kind was, omschrijft fragmenten uit het leven van Olivia’s moeder. De fragmenten ontsporen steeds meer en meer naarmate het dagboek vordert totdat de schrijfsels bijna ijlend overkomen. Er worden zinnen doorstreept, opnieuw begonnen, herhaald en aangepast. Een stream-of-consciousness schrijven presenteert zich en roept alleen maar vragen op bij Olivia. Ze wil koste wat het kost weten wat er is gebeurd met haar moeder en wat ervoor heeft gezorgd dat haar schrijven zo ontspoorde. De zin die door Olivia heen gonst keer op keer, is de laatste zin van het dagboek: ‘[…] en zolang je wegblijft bij Gallant, ben je veilig.’ Wat of wie is ‘Gallant’? En waarom is haar moeder zo angstig dat Olivia er koste wat kost uit de buurt moet blijven?

Maar wat als Olivia op een dag een brief ontvangt die om haar thuiskomst vraagt op de plek waar haar moeder zo nadrukkelijk op hamerde dat ze er weg moet blijven? Wat als een auto Olivia weghaalt bij Merilance, en haar meeneemt naar de plek waar ze zo nodig van weg moet blijven? Ondanks deze waarschuwing kan Olivia zichzelf niet afhouden van het vooruitzicht dat er nog familie van haar in leven is ergens op de wereld, en dat die mogelijk antwoorden hebben op vragen die haar haar hele leven al tekenen. Olivia stapt in de auto en het mysterie dat Gallant is begint zich te ontrafelen zodra de lezer de voorgaande geschiedenis van Olivia’s leven in zich heeft opgenomen.

Plot

De opzet die Schwab geeft voor het verhaal van Olivia Prior die met vragen kampt die niemand kan beantwoorden – en de enige antwoorden die ze heeft is ook de bron van vragen waar ze mee kampt – is een van intrigerende aard. Elk hoofdstuk is voorafgegaan door een korte proloog vanuit het perspectief van een zekere ‘meester’; een mysterieus figuur die dood uitspreekt over zelfs het kleinste levende wezen – hiermee start het boek wanneer hij illustratief een kleine muis tot stof omtovert.

Al bij al is Gallant één van Schwabs mindere werken in haar oeuvre, de korte inhoud op de achterflap van het boek duidt op een zeker mysterie omtrent het titulaire gegeven van het boek. Met name het oude landhuis waarvoor Olivia wordt gewaarschuwd weg te blijven – ‘Gallant.’ Zodra het boek begint waant de lezer zich in het mysterie rondom Gallant en alles waar deze plek voor staat. Olivia komt te weten dat haar moeder hier heel haar leven van probeerde te ontsnappen; ze voelde zich er als een vogel in een kooi. Ze wilde wég.

Zodra Olivia aankomt bij Gallant wordt het mysterie steeds meer aangedikt. In het begin is Olivia’s vermoeiende zoektocht naar antwoorden omgeven door een zekere intrige en mysterie. Dit blijft doorheen het boek vrij lang aanhouden waardoor het uiteindelijk meer een sleur wordt dan een mysterieuze speurtocht door de vele gangen van het grote landhuis en de mooie gronden die het statige gebouw omgeven. Elk hoofdstuk lijkt te proberen de lezer meer informatie te geven over waarom Gallant nu net zo een gevaarlijke plek is, om deze dan niet te geven. Tijdens het lezen van Gallant wordt er telkens naar meer gesnakt: meer antwoorden, meer duiding, meer informatie, meer details – en deze worden op hun manier wel aangeboden maar nooit de informatie en antwoorden die de lezer nodig heeft om bepaalde aspecten van het boek te begrijpen. Hierdoor miste er ook een algemene rode draad van het verhaal, omdat er zoveel tezamen aan de hand is terwijl er ook niets van belang lijkt te gebeuren.  

Personages en representatie

Ondanks het zwakkere plot van Schwabs nieuwste werk, zijn haar personages wederom intrigerende individuen met karakter en zorgt Schwab ook voor representatie. Zo is het hoofdpersonage een meisje dat stom is. Olivia is heel talig in haar manier van denken en doen en ze tracht keer op keer om gebarentaal te gebruiken om naar mensen toe te communiceren om aan te geven wat ze denkt of zekere vragen die in haar opkomen. Vaak worden deze pogingen genegeerd en worden er alternatieve manieren aan Olivia aangeboden om te communiceren (zoals een krijtbordje met een koord eraan dat haar wordt gegeven op Merilance, maar al gauw ergens verstopt omdat ze deze manier denigrerend vindt). Schwab toont ook de impact aan die kan volgen wanneer Olivia’s manier van communiceren genegeerd wordt, door bijvoorbeeld mensen die wegkijken en hoe dit een heel emotioneel negatieve reactie kan opbrengen bij de persoon die zelf stom is.

Echter toont Schwab ook de wereld van verschil die er gemaakt kan worden wanneer Olivia’s manier van communiceren wel gerespecteerd wordt. Namelijk, wanneer er wél naar haar wordt gekeken en mensen wel de moeite doen om te luisteren, en zelfs met haar communiceren in gebarentaal. Dit maakt  een sterk pleidooi om aan te tonen dat gebarentaal een medium van communiceren is die meer gangbaar gemaakt moet worden voor mensen die doof of stom zijn om meer inclusiviteit te bieden in communicatieve omstandigheden. Schwab doet dit op een heel toegankelijke en illustratieve manier die alleen maar beaamd kan worden.

De andere personages in het boek en de afwezigheid van zekere personages in het boek is ook iets wat de lezer wel in de ban van het boek zelf houdt ondanks het plot dat schijnbaar zoek is. Want als lezer wil je wel degelijk weten wat er met de moeder en vader van Olivia gebeurd is. Zeker aangezien Schwab hun romantische escapades en uitwisselingen op zo’n  manier beschrijft dat je alleen maar meer wilt weten over deze geliefden en hoe Olivia uit deze relatie is voortgekomen.

Verder is er de belangrijkste bewoner van Gallant die ook op zichzelf een representatie is van een maatschappelijk gegeven. Matthew representeert de verhaallijn van een oude familie die zekere tradities in ere kan houden en hoe zulke tradities ten koste kunnen gaan van de nakomelingen. Nakomelingen die er in de eerste plaats niet waren toen deze tradities tot stand kwamen maar wel de zorgen en problemen van hun voorouders met zich mee moeten dragen en hier zonder keuze mee om moeten gaan. Wat dan ook een spiegel vormt van onze huidige maatschappij; dit soort situaties met jongere generaties die de oudere generaties en hun problemen met zich mee moeten dragen zonder hier eigenlijk een keuze of mening in te hebben is een zeer prevalent gegeven in de hedendaagse wereld. Schwab slaagt er telkens weer in om dit soort situaties in een wereld die ver van de onze lijkt te staan, maar er toch middenin plaats vindt, aan te kaarten.

Schrijfstijl

Naast Schwabs ijzersterke vaardigheid in het creëren van personages met goed uitgewerkte karakters, is haar schrijfstijl ook één uit duizenden. Het is ook haar schrijfstijl die de lezer, ondanks het net iets zwakkere plot, door het boek heen krijgt tot het einde. Schwab schrijft zeer tactiel; alsof je jezelf in de landschappen en in de ruimtes die ze omschrijft bevindt en je de hemel boven je ziet, de lucht om je heen voelt strijken en de muffe geuren van een oud vervallen landhuis kan ruiken. Schwab neemt je met haar schrijven helemaal mee in elke wereld die ze vanuit het niets opbouwt, alles bestaat en is in elkaar gezet met een zekere nauwkeurigheid die weinig schrijvers kunnen nabootsen. Haar schrijfstijl is in dit boek ook wat het gebrek aan plot goed maakt. Hierdoor ontstaat er toch een zekere coherentie in het verhaal, omdat Schwabs manier van schrijven nu eenmaal een geloofwaardigheid voor alles wat ze neerpent, creëert. 

Ervaring

De algemene atmosfeer van dit boek kan omschreven worden in enkele woorden: mysterieus, intrigerend, spannend en adembenemend. Het boek voldoet qua atmosfeer helemaal aan de esthetiek die vandaag benoemd wordt als ‘dark academia.’ Het is een verhaal over een oud landhuis met wijd omliggende tuinen en gronden dat omhuld is in mysterie. Het titulaire Gallant verwelkomt de lezer maar al te graag in zijn vertrekken om naast Olivia Prior te ontdekken welke geheimen het huis schuilhoudt. Schwab in haar schrijven en de manier hoe ze dit soort verhalen in elkaar steekt, doet denken aan een zekere reïncarnatie van oudere gotische en romantische verhalen die zich afspelen in landhuizen waar geesten ronddolen met bedoelingen die geheel onbekend zijn. Waar de protagonist op ontdekking gaat om de oude historie van het huis te ontrafelen.

Gallant was voor mij een boek dat drie-en-halve sterren wist te veroveren op Goodreads. Het leest goed weg maar rond het middelpunt van het boek ondervond ik een zekere sleur. Echter kon Schwabs sterke pen me tot over de eindstreep van het boek trekken. Ook wil ik mijn complimenten geven aan de opmaak van het boek. De lettering van de dagboekfragmenten en de zwart met witte pagina’s voor de stukken perspectief van de ‘meester’ accentueerden de duistere en schaduwrijke aspecten van het boek.

Ter conclusie, dit is niet Schwabs beste boek uit haar oeuvre maar het is zeker wel een aanrader voor mensen die graag boeken lezen waarvan de focus meer ligt op de schrijfstijl van de auteur. Alsook is dit het perfecte boek voor lezers die meer interesse hebben voor verhalen die zich in een beperkte setting afspelen en dus niet een rondreis is door een ingewikkelde wereld. Desondanks de mindere opmerkingen aan dit boek ben ik benieuwd naar wat Schwab nog meer op haar literaire agenda heeft staan.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De rest van ons leven – Els Beerten

Het nieuwste boek van Els Beerten kwam na zes jaar wachten in maart uit. Els Beerten is bekend van het veel bekroonde boek Allemaal willen we de hemel en Een mens is genoeg. Net zoals de twee vorige boeken is de rest van ons leven ook een historische roman.

Het verhaal

De rest van ons leven vertelt het verhaal van Fredo Santoro die nog maar een paar maanden oud is als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en zijn moeder sterft aan de Spaanse griep. Als de Eerste Wereldoorlog voorbij is, verhuist hij met zijn vader naar Engeland. Daar leven ze samen een goed leven in een omgeving waar veel Italianen wonen. Ze integreren zich zo goed mogelijk en leven er een kappersbestaan.

Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt en Mussolini de kant van Duitsland kiest, verandert de stemming in Engeland. De Italianen die er wonen worden verdacht en de regering kiest ervoor om de Italiaanse mannen te deporteren. Zo wordt Fredo’s vader opgepakt, Fredo weet te ontkomen.

Na de oorlog verhuist Fredo terug naar Italië met een vriend. Daar leeft hij in het gezin van zijn vriend, zijn vrouw, zoon Vito en schoonzus Carlotta. Hij heeft moeite met zich helemaal thuis te voelen in Italië ondanks dat hij wel een Italiaan is. Hij krijgt te maken met moeilijkheden zoals armoede, familiegeheimen en oordelen van anderen.

Mening

Als je de achterflap leest dan denk je meteen dat het verhaal zich tijdens de Tweede Wereldoorlog zal afspelen. Dat is echter niet zo. Het is maar een klein stukje van het boek dat zich in die tijd afspeelt. Het grootste deel speelt zich na Wereldoorlog Twee af en laat zien hoe de mensen hun leven terug moeten opbouwen en hoe moeilijk het is om met de gevolgen van oorlog te leven.

Vertelperspectief

In het begin lees je vanuit het perspectief van Fredo, die op dat moment nog een kleine jongen is. Dat zorgt ervoor dat het korte hoofdstukken zijn met niet al te moeilijke woorden en geen erg lange zinnen. Naarmate Fredo ouder wordt, worden de hoofdstukken af en toe wat langer. Toch blijven ze zeer vlot lezen en zijn ze nog steeds relatief kort.

Ik zat zelf niet helemaal in het verhaal doordat er ook in het midden van het verhaal van vertelperspectief veranderd wordt. Dan lezen we opeens vanuit Vittorio. Op deze manier gaat Beerten terug naar een kinderlijk perspectief. Deze verandering kwam voor mij een beetje onverwacht en was onnodig. Het laat wel zien hoe ook Vittorio op dezelfde moeilijkheden stoot als Fredo. Zo moet Vittorio zijn ouders ook missen, omdat die naar België zijn verhuisd. De switch maakte het voor mij niet gemakkelijker om in het verhaal te komen.

Personages

Het hoofdpersonage is Fredo, maar er zijn nog andere personages die ook heel belangrijk zijn, zoals Vittorio. Aangezien het een coming-of-age-verhaal is, maakt Fredo een aanzienlijke evolutie door. We zien eigenlijk hoe hij met de gevolgen van de oorlog moet leven.

Conclusie

De rest van ons leven is een historische roman die zich vooral na de Tweede Wereldoorlog afspeelt. Voor mij wat minder weggelegd, maar wel een belangrijke roman waarin de Italianen centraal staan. Het leest zeer vlot door de korte hoofdstukken en de schrijfstijl.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam – Stefan Raatgever

De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam, Stefan Raatgever

De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam is het debuut van Stefan Raatgever. Hij zet een krachtig verhaal neer over een jongen die verkeert in een verwarrende zoektocht naar zichzelf. Raatgever schrijft op een rake manier over seksualiteit en identiteit in de breedste zin.

De Cover

De kleuren van deze cover springen er uit. Het boek valt gelijk op door de combinatie van die kleuren. Ook valt de lange titel op die je groot op de cover ziet staan. Je nieuwsgierigheid wordt meteen gewekt.  De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam laat ook twee gezichten zien. De gezichten van de hoofdpersonen Alec en Björn.

De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam

Wanneer Alec in zijn eindexamenjaar zit weet hij eigenlijk nog niet zo goed wat hij met zichzelf aan moet. Op school heeft hij het niet altijd makkelijk en hij lijkt zijn innerlijke kompas nog niet gevonden te hebben, wat is dat eigenlijk je instinct? Maar als op een dag een nieuwe leerling de klas binnenstapt voelt Alec meteen dat hij gevoelens krijgt die hij nog niet herkent. Björn, een leerling die vaart op zijn eigen ervaringen en zich niet de les laat lezen kan het ook meteen goed vinden met Alec en samen met zijn andere vrienden trekken ze graag op. Voor Alec blijven situaties verwarrend en onduidelijk. Steeds meer ontdekt hij waar zijn gevoelens vandaan komen en doet hij zijn best dat een plekje te geven.

Onderwerp

In De jongen die van de klif sprong en zacht terecht kwam is de worsteling van Alec enorm tastbaar. We kijken mee in zijn gedachten en de struggle met het niet weten wie hij eigenlijk is. De onderwerpen seksualiteit en identiteit worden op een rauwe manier neergezet. Je kunt je zo enorm goed inleven in de karakters en leeft volop mee met Alec. Zijn verwarring en verdriet zijn duidelijk voelbaar.

Personages

Alec is een jongen van 19 jaar en zit in zijn eindexamenjaar. Op school heeft hij een kleine vriendengroep maar toch voelt hij zich anders. Waarom is hij eigenlijk nog maagd, en waarom maken klasgenoten wel eens vervelende opmerkingen over hem? Alec is onzeker en verlegen en durft niet altijd voor zichzelf op te komen. Zijn beste vriendin Laura kan hem altijd geruststellen en bij haar voelt hij zich altijd thuis.

Alecs klasgenoten Thomas, Elze, Sophie, Maurice, Kalle en Thorster houden wel van een feestje en Alec sluit bij hen aan omdat hij zich niet als een buitenbeentje wil opstellen. Zijn klasgenoten nuttigen wat alcohol en soms ook zelfs drugs en daar schrikt Alec wel even van.

Björn start dit jaar in het eindexamenjaar op het Vreeswijk college omdat hij verhuisd is. Oorspronkelijk komt hij uit Zweden, Stockholm, waar zijn vader nog steeds woont. Nu is hij samen met zijn moeder in Nederland en is het de bedoeling dat hij zijn examens gaat halen, al heeft hij daar zelf niet altijd even veel zin in. Björn weet veel over de geschiedenis en vindt dat hij zijn tijd wel beter kan besteden.

In De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam zien we verschillende personages voorbijkomen die we allemaal wel herkennen van de middelbare of hoge school. De patsers en de stoere jongens en meiden, de verlegen types, de haantjes de voorste en de verlegen groep die dingen liever vanaf de zijlijn beleven. Stefan Raatgever weet goed hoe de hiërarchie is op school en heeft dat sterk neergezet. Mooi om te zien hoe de mensen om Alec heen allemaal wel iets moois brengen in dit rake verhaal.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Stefan Raatgever is opbouwend en beschrijvend. Met beeldende woorden en zinnen vertelt hij het hartverwarmende verhaal van Alec; De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam. Met gebruik van citaten en soms ook wat moeilijkere woorden zet hij een hoogstaand stukje literatuur neer waarvan ik denk dat het goed zou zijn voor iedere scholier om dit boek te lezen. De korte hoofdstukken beginnen allemaal met een stukje songtekst van bekende artiesten en achter in het boek vinden we dan ook de playlist van Alec waarin al deze nummers nogmaals genoemd worden. Ook worden we getrakteerd op de songtekst van de titelsong ‘The story about a boy who jumped off a cliff and landed softly. ‘

Conclusie De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam

Doordat de schrijfstijl zo beeldend is, wordt er een sfeer geschetst en kan het even duren voordat je in het verhaal zit. Maar wanneer je eenmaal een paar hoofdstukken verder bent sluit je Alec in je hart en is  De jongen die van de klif sprong en zacht terecht kwam een echt pageturner en lees je het boek in 1 ruk uit. Met een traan en een glimlach ga je door het prachtige verhaal en met een verrassend einde gun ik iedere jongere die worstelt met zijn seksualiteit of identiteit een zachte landing, net als Alec.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Aan de andere kant van geluk – Nadine Swagerman

14 februari kwam het nieuwste boek van Nadine Swagerman Aan de andere kant van geluk uit. Ik mocht dit boek lezen. Wat ik ervan vond, lees je hieronder.

Het verhaal

Aan de andere kant van geluk vertelt het verhaal van Isa en Gwen. Ze hebben beiden hun eigen reden om hulp te zoeken en gaan dus beiden naar groepstherapie. Dat is ook de plaats waar ze elkaar leren kennen. Isa rouwt om het verlies van haar broer Felix. Bij Gwen is de situatie thuis onhoudbaar geworden door de scheiding van haar ouders. Er ontstaat snel een bijzondere band tussen de twee meiden, die verdergaat dan vriendschap.

Wanneer ze een brief moeten schrijven voor groepstherapie is dat voor Isa heel wat moeilijker dan voor Gwen. Wanneer Isa haar brief voorleest, doet Gwen een vreselijke ontdekking. Dan is de enige vraag die er nog heerst of hun relatie dit zal overleven.

Vertelperspectief

We lezen afwisselend vanuit het perspectief van Gwen en Isa. Zo lezen we in flashbacks ook meer over het overlijden van Felix. Door afwisselend vanuit het heden en het verleden te lezen, komen we ook meer te weten over de twee hoofdpersonages en wat ze hebben meegemaakt. Beide personages zijn goed neergezet en ontwikkelen zich doorheen het verhaal. Zo vinden de meiden elkaar niet enkel op vriendschappelijk vlak, maar ook op vlak van liefde en daar helpt Gwen Isa enorm mee.

Ondanks dat het vertelperspectief afwisselt, komen we veel meer te weten over Isa. Eigenlijk wel jammer, want ook Gwen haar verhaal was de moeite waard, maar blijft wat aan de oppervlakte. Ook op het einde van het boek in het deel “3 maanden later” krijgen we alleen Isa haar perspectief te lezen. Hoe Gwen alles verwerkt heeft en hoe Gwen haar leven nu is, dat lezen we niet.

De titel

De titel van het boek is echt een hele mooie titel en past ook perfect bij het verhaal. Het toont al aan dat Nadine Swagerman goed met woorden overweg kan. Op een gegeven moment komt dit ook terug in het boek en vond ik de titel nog mooier bij het verhaal passen. Swagerman weet de verschillende emoties zeer goed neer te pennen. Door de korte hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen.

Thema’s

In dit boek komen er verschillende thema’s aan bod. Het is niet enkel een boek dat gaat over hoe je met verdriet kan omgaan. Andere belangrijke thema’s in het boek zijn rouw, angst, verdriet, vriendschap en liefde. De schrijfster weet deze thema’s goed met elkaar te verbinden.

Conclusie

In Aan de andere kant van geluk laat de schrijfster zeker goed zien dat iedereen op zijn eigen manier met verdriet omgaat. Het is een verhaal dat zeer vlot geschreven is en dus ook vlot leest.