Tag: recensie

Geplaatst op door — Geef een reactie

Jij wordt nog eens mijn dood – Karen.Mcmanus

Jij wordt nog eens mijn dood, Karen Mcmanus

Het nieuwe boek van Karen M. Mcmanus Jij wordt nog eens mijn dood trok meteen mijn aandacht. Haar eerdere boeken las ik met zoveel plezier dat ik niet kon wachten om te beginnen in haar nieuwste young adult. Karen M. Mcmanus werd bekend met haar debuut Een van ons liegt en ook haar volgende boeken zijn goed ontvangen.

Jij wordt nog eens mijn dood

In Jij wordt nog eens mijn dood hebben Ivy, Mateo en Cal alle drie een baaldag. Allemaal hebben ze wel een reden om een dagje school te skippen. Wanneer ze elkaar in de ochtend treffen op de parkeerplaats ontstaat het plan om samen te spijbelen. De drie waren lang geleden goede vrienden, maar nu is dat wel anders.

Het is dan ook even wennen wanneer ze met z’n drieën op weg gaan naar de stad, maar al gauw merken ze dat ze elkaar weinig te vertellen hebben. Ze hebben allemaal hun eigen problemen en hun levens staan ver van elkaar af. Het lijkt in niets op de spijbel-dag die ze jaren geleden samen hadden.

Wanneer ze een schoolgenootje spotten in de stad gaan ze achter hem aan. Al gauw merken Ivy en Mateo dat Cal iets te verbergen heeft, maar wanneer ze hun medestudent dood aantreffen raken ze allemaal in paniek. Want één ding is zeker, naar de politie stappen is geen optie en hier hebben ze zo hun redenen voor.

Spanning

Omdat Jij wordt nog eens mijn dood wordt verteld vanuit drie perspectieven, maken we eerst kennis met de personages. McManus geeft ons een inkijkje in de levens van drie studenten die allen op deze dag geen behoefte hebben aan school. Dat maakt dat het verhaal wat langzaam op gang komt. Wel word je nieuwsgierigheid gewekt, maar zo gauw het spannend wordt laat het verhaal je niet meer los. Kleine puzzelstukken maken het mysterie steeds meer compleet en stukje bij beetje denk je het plot te hebben ontrafeld. Maar niets is minder waar. Onbeantwoorde vragen spelen door je hoofd en je wordt verrast met verschillende plottwisten. Het laatste gedeelte van het boek lees je dan ook als een speer!

Personages

Ivy is gister niet gekozen tot klassenvoorzitter en dat valt haar zwaar. Zij is het altijd nog geweest en nu heeft Boney haar verslagen. En dat terwijl Ivy altijd al klassenvoorzitter was, ze wil het altijd zo graag goed doen. Het liefst nog beter dan haar voorbeeldige broer Daniel.

Mateo is ook iemand die het graag goed wil doen, en dan vooral voor zijn familie. Zijn moeder is ziek en samen met zijn nichtje Autumn probeert hij financieel een steentje bij te dragen. Ooit was hij verliefd op Ivy, maar dat is lang geleden.

En dan hebben we nog Cal, een jongen die liever niet teveel opvalt op school. Hij houdt zich liever wat afzijdig. Met zijn twee vaders kan hij het erg goed vinden, al zorgt deze situatie op school wel eens voor ongemakkelijke momenten.

Door de rustige opbouw en de afwisseling in perspectieven in Jij wordt nog eens mijn dood krijgen we een goed beeld van deze studenten. Mede door de sfeer heeft Karen M. Mcmanus een goed beeld neergezet en ervoor gezorgd dat je met alle personages een klik voelt. Je kunt hun beweegredenen begrijpen en dat maakt dat het verhaal extra goed voelt.

Schrijfstijl

De korte hoofdstukken zorgen voor een prettige opbouw in het verhaal. Jij wordt nog eens mijn dood is geschreven met herkenbaar taalgebruik en wanneer het eenmaal spannend wordt zit er een lekkere vaart in het verhaal. Je raakt in de flow en je kan het boek niet meer goed wegleggen. De afwisseling van personages zorgt ook dat het boek aangenaam leest, het verhaal wordt compleet en omdat de drie hoofdpersonen alle drie gelinkt kunnen worden aan het slachtoffer, is het dubbel zo spannend.

Vriendschap staat centraal in dit boek en dat is voelbaar. Is deze vriendschap nog wat het lijkt? En wat heeft hun vriendschap met de dood van hun medestudent te maken?

Conclusie

Jij wordt nog eens mijn dood is ijzersterk en heeft een verassende plot. Dit boek is een aanrader wanneer je fan bent van young adult-thrillers van de bovenste plank. Met een plot wat ik niet zag aankomen, goed uitgewerkte personages en een perfect neergezette sfeer krijgt dit boek van mij 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Vergif – Jennifer Donnelly

Vergif van Jennifer Donnelly

Sprookjes… ik houd ervan! Vroeger heb ik meerdere videobanden (dat klinkt wel heel oud) versleten met het verhaal van verschillende Disney-prinsessen. Doornroosje, Belle en het beest en Sneeuwwitje waren wel echt favoriet. Weet deze hervertelling, Vergif, mij net zo te intrigeren?

Cover

De cover van Vergif is strak en simpel vormgegeven. Tegelijkertijd is de boodschap verre van simpel en zegt de afbeelding veel over het verhaal. Op het eerste zicht zul je een (giftige) rode appel zien, wanneer je er langer naar kijkt staat deze appel symbool voor het hart van Sophie en lijken de scherven te maken te hebben met de spiegel van de koningin.

Verhaal

Vergif begint meteen met een spannende proloog waarin het verhaal al meteen een donkere wending krijgt. Prinses Sophie rijdt samen met de jachtmeester door het bos. Deze heeft echter de opdracht gekregen om het hart van de prinses eruit te snijden. In tegenstelling tot het Disney-sprookje, waar de jachtmeester haar laat ontsnappen, laat de jachtmeester haar niet ontsnappen. Er wordt iets in Sophie losgemaakt en met behulp van de zeven mysterieuze mannen, hulp van iemand die zij onderweg tegenkomt, besluit Sophie dat het tijd is om te vechten. Voor haar plek, voor haar volk en haar rijk. Want wat als blijkt dat hetgeen iedereen bestempelde als zwakte, juist het meest sterke van allemaal lijkt te zijn?

Schrijfstijl

Vergif komt langzaam op gang (de proloog niet meegerekend) waardoor het even duurde voor ik dit verhaal echt begon te voelen. Het trage tempo zorgde ervoor dat ik mijn aandacht niet altijd goed vast kon houden. Dit werd mede mogelijk gemaakt door het wisselende vertelperspectief. Naarmate het verhaal vorderde, verdwenen deze wisselende vertelperspectieven. Ik weet nog steeds niet welk punt de schrijfster hiermee wilde maken. Jammer! Vanaf het moment dat deze vertelperspectieven verdwenen en de verhaallijn steeds duidelijker werd, begon het verhaal fijn te lopen.

Ondanks dat het verhaal wat focus vraagt in het begin, is de schrijfstijl verder namelijk wel fijn om te lezen. Het is vlot en bevat korte zinnen. De hoofdstukken zijn niet lang wat het verhaal zeker ten goede doet (voornamelijk in het begin). Als lezer ben je dan misschien toch sneller geneigd om het lezen nog iets langer vol te houden.

Ervaring

In het begin ervaarde ik wat struggles tijdens het lezen van Vergif, maar dat heeft zich helemaal recht getrokken rond het middenstuk.  Dit kwam omdat ik het verhaal en de wereld beter leerde kennen en het kon voelen. Hierdoor kon ik het boek later niet meer wegleggen.

Wat ik echt heel tof vond was dat het verhaal in grote lijnen met het Disney-sprookje overeen kwam. Dit zorgde voor herkenning en toch ook genoeg verbazing om te lezen wat de schrijfster er in deze hervertelling van had gemaakt. De zeven mysterieuze mannen waren erg leuk neergezet. Helaas kwamen ze wat minder vaak voor dan ik had verwacht toen ik kennis met ze maakte. Alleen de liefde al die zij ontwikkelden voor Sophie en hoe zij hebben gezorgd voor de basis die Sophie nodig leek te hebben, was erg mooi.

Ik vond het ontzettend fijn om de karakterontwikkeling van Sophie te mogen volgen. Van een onzekere prinses tot de sterke koningin die zij wil worden. Een prinses die altijd is verteld dat haar vriendelijkheid en zachtaardigheid een zwakte is. Dat zij daardoor nooit goed genoeg zou zijn om een koninkrijk te kunnen leiden. Tot een koningin in spé die deze zogenaamde zwakte juist omzet in de grootste kracht ooit waarmee ze haar koninkrijk terug wil pakken. Alleen was het niet het personage van Sophie wat mij helemaal heeft geraakt in dit verhaal. Dat was Will en ik ga verder nog niets vertellen over hem. Dat is aan jou om te ontdekken! Maar Will… hij heeft een stukje van mijn hart gestolen. Eigenlijk had ik nog meer van hem willen zien en horen. Hierdoor heb ik toch iets qua binding gemist in het verhaal omdat een bij-personage voor mij er meer uitsprong dan het hoofdpersonage.

Een verfrissende blik op het verhaal vond ik het stukje over koningin Adelaide, de stiefmoeder van Sophie. Vaak is het in sprookjes al snel iemand die slecht is en iemand die goed is, die het tegen elkaar opnemen. Alleen de schrijfster heeft hier ook de focus gelegd op de achtergrond van de koningin waardoor duidelijk werd waarom zij eigenlijk is zoals zij is. Dat zij voornamelijk handelde vanuit angst.

Wat ik wel een ontzettend groot pluspunt vond: de gehele boodschap van het verhaal en met name het stukje waarop Sophie het opneemt tegen angst (ook hier kan ik niet veel zeggen i.v.m. spoilergevaar). Is het leven het waard om zichzelf te laten leiden door angst? Of is het belangrijker om deze angst te overwinnen en het leven te leiden zoals jij dat wilt?

Vergif is een mooie hervertelling. Misschien was de start wat traag, maar zodra je helemaal meegenomen wordt in het verhaal staan er allerlei avonturen op je te wachten. Het mooiste is de boodschap die het verhaal jou, als lezer, meegeeft. Laat de angsten jou (en jouw leven) niet overnemen! Hiermee krijgt Vergif van mij 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Zolang je bij me blijft – Suzanne van Bilderbeek

Zolang je bij me blijft van Suzanne van Bilderbeek

Yes, daar is-ie dan! Toen ik afgelopen juni mijn recensie van Zolang je van me houdt online zette, liet ik al weten dat ik benieuwd was naar het vervolg! Het verhaal van Dan en Sas was nog niet in zijn geheel verteld. Mijn geduld werd ietwat op de proef gesteld, maar vandaag is het tijd om Zolang je bij me blijft met jullie te bespreken. Voordat je verder gaat met lezen wil ik je wel waarschuwen dat deze recensie eventuele spoilers (met betrekking tot Zolang je van me houdt) kan bevatten.

Cover

De cover van Zolang je bij me blijft is mooi vormgegeven. Net zoals zijn voorganger vind ik de ‘echte’ mensen op de cover positief uitgepakt. De houding waarin zij staan geeft een prachtig beeld weer van de (sterke) personages die je hebt leren kennen in deze duologie. Ik vind het mooi hoe een cover, na het lezen, nog meer betekenis kan krijgen.

Verhaal

Zolang je bij me blijft gaat meteen verder waar de schrijfster je achter heeft gelaten, o.a. met genoeg vragen. Na de gebeurtenissen in het vorige deel is alles kapot. Dan en Sas hebben hun relatie verbroken. Ondanks dat zij nog veel van elkaar houden, lijkt de hoop op een toekomst samen ver weg. Beiden kampen met eigen problemen en werken daaraan. Tot het noodlot toeslaat en dit Dan en Sas weer dichter bij elkaar brengt. Zijn zij bereid om zich over te geven aan de liefde die er nog steeds is? Of is liefde niet genoeg?  

Schrijfstijl

Zolang je bij me blijft komt snel op gang waardoor je meteen wordt meegenomen. De schrijfstijl is vlot, fijn, emotioneel en realistisch. Suzanne weet goed de emoties en gevoelens van beide personages weg te zetten. De problemen waar zij mee kampen zijn realistisch en kan ons allemaal overkomen waardoor het heel echt aanvoelt. Hierdoor kun je jezelf goed identificeren met een personage waarmee al een bepaalde diepgang gecreëerd wordt. Omdat de hoofdstukken afwisselend vanuit Dan en Sas gelezen worden (dit staat overigens netjes aangegeven boven elk hoofdstuk) is er een duidelijke karakterontwikkeling aanwezig.

Aan dit rijtje kan ook lichte spanning toevoegd worden! Vooral in de laatste hoofdstukken lijkt het verhaal nog een hele andere kant opgestuurd te worden waardoor je als lezer ineens een grote onzekerheid blijkt te voelen. Is de liefde sterk genoeg of is het gedoemd te mislukken? De schrijfster is er overigens een ster in om de lezer te voeden. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor je echt door het boek heen vliegt. Ik las hem zelf binnen een paar uurtjes uit op zaterdagavond.

Dan wil ik nog even terugkomen op een kritiekpuntje uit mijn vorige recensie (deel 1). Daarin beschreef ik namelijk dat er, voor mijn doen, veel gebruikgemaakt werd van komma’s in de zinnen. Dat heb ik in Zolang je bij me blijft aanzienlijk minder ervaren. Naast de karakterontwikkeling, vind ik de ontwikkeling van de schrijfster duidelijk zichtbaar.

Ervaring

Het was een feestje om te lezen! Niet zozeer alle gebeurtenissen die zich afspelen, maar wel om het verhaal van Dan en Sas op een liefdevolle manier af te kunnen sluiten. Hoe sterk is liefde als dit als een paal boven water staat?! Het is een mooie afsluiter van deze duologie en alles wat ik voor hen hoopte.

Ik vond het ontzettend fijn om de karakterontwikkeling van beiden te mogen volgen. Van de onzekere personages tot de sterke man en sterke vrouw die zij zijn geworden. Dit maakte dat het boek een stuk rustiger las dan het voorgaande deel. De gebeurtenissen stapelden zich daar iedere keer op. In dit deel staat er één grote gebeurtenis centraal waar de rest zich eigenlijk omheen afspeelt. Dat maakt dat dit deel wat volwassener aanvoelt. Daarnaast vond ik het mooi om getuige te zijn van het schrijfproces van Suzanne. Een ontwikkeling in een stijgende lijn!

Zolang je bij me blijft is het laatste deel in deze duologie. Hiermee is het verhaal van Dan en Sas tot een eind gekomen. In de epiloog vang je, als lezer, nog een blik op de toekomst. Is de liefde genoeg geweest? Dat is een vraag die jij zelf mag ontdekken (gemeen he?). Zolang je bij me blijft krijgt van mij 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Woorden zeggen niets – Seren J. Smedts

Woorden zeggen niets is het tweede boek van de auteur Seren J. Smedts. Het boek kwam in oktober uit bij uitgeverij Hamley Books. Ik had het eerste boek niet gelezen, maar dit boek sprak me aan. Lees hieronder wat ik ervan vond.

Het verhaal

Seren J. Smedts vertelt het verhaal van de achttienjarige Lente, die halsreikend heeft uitgekeken naar het studentenleven. Ondanks de tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor een knappe medestudent.

Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin waarin hij opgroeide achter. Op zoek naar licht in de duisternis ontmoet hij een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?

Schrijfstijl

Het verhaal wordt afwisselend verteld door Tristans perspectief en Lentes perspectief. Wanneer we lezen vanuit Tristans perspectief, speelt het verhaal zich af in het verleden. Lentes perspectief bevindt zich in het heden. Hierdoor merk je al snel dat het verhaal net anders in elkaar steekt dan de flaptekst doet vermoeden.

Na enkele hoofdstukken wordt duidelijk dat beide personages heel wat hebben meegemaakt in hun leven. Lentes perspectief is vrij levendig en herkenbaar geschreven: het speelt zich af in de studententijd. Tristans perspectief is donkerder en moeilijker te voorspellen. Ook wordt het steeds duidelijker wat de twee personages met elkaar te maken hebben en hoe dat tot stand is gekomen, maar om dat te weten te komen, moet je als lezer wel wat doorzetten.

Doordat het boek begint met Tristans perspectief, kwam ik zelf moeilijk in het verhaal. Het was pas na een paar hoofdstukken dat ik doorhad hoe dit verhaal in elkaar zat en dat ik het toch wel met plezier begon te lezen. Ik vond ook dat de schrijfstijl van Smedts anders was bij beiden perspectieven.

Er werd soms wat veel achtergrondinformatie gegeven, waardoor ik de rode draad door het verhaal af en toe verloor. Hierdoor kon het boek me op een gegeven moment niet meer echt boeien, maar ik heb toch doorgelezen. Er waren genoeg momenten dat ik wel echt in het verhaal zat en wou doorlezen. Ik ben uiteindelijk blij dat ik het heb uitgelezen.

Thema’s

In dit verhaal worden heftige onderwerpen zoals rouwverwerking, misbruik en vreemdgaan aangekaard. Dit heeft de auteur op een mooie manier gedaan.

Conclusie

Ik geef dit boek 3 sterren. De thema’s zijn goed uitgewerkt, maar door te werken met twee perspectieven heeft de schrijfster mij niet echt kunnen bekoren. Tristans perspectief vond ik minder fijn om te lezen dan Lentes perspectief. Ik zou zeggen, lees het zelf een keer en oordeel zelf.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Try not to…-Juultje van den Nieuwenhof

Try not to, Juultje van den Nieuwenhof

Try not to… is het nieuwe boek van Juultje van den Nieuwenhof. Ze is bekend om haar scholierenthrillers en elke keer heb ik weer genoten van haar boeken. Uiteraard was ik meteen nieuwsgierig naar dit nieuwe verhaal en wilde ik het graag lezen!

Try not to…

Try not to… is het verhaal van vijf leerlingen die op een middag moeten nablijven. Helaas is het deze keer niet zomaar even je tijd uitzitten en wachten tot de straftijd om is.

Juuls en Amal zijn vriendinnen en hebben een grapje uitgehaald met een docent waarvoor ze straf hebben gekregen. Ook hebben Ries en Biko straf, maar ook de teruggetrokken Luuk moet nablijven. De strafklas wordt begeleidt door Willem Jansen, een nieuwe docent. Ries is niet op zijn gemak omdat hij met Younes een plan heeft uitgewerkt en hoopt dat dat goed gaat komen. Juuls probeert onder hun straf uit te komen door een weerwoord te geven, maar Jansen is er niet van gediend.

De leraar stelt voor om een spel te spelen. Hij sluit de deur en algauw beseffen de leerlingen dat dit niet zomaar een spelletje zal zijn. Wanneer Jansen YouTube start en ze in beeld Try not to… zien staan denken de tieners eerst nog dat dit weleens een leuk strafuur kan worden, maar al snel slaat de sfeer om. Wat gebeurt hier allemaal, en waarom? Gaan ze hier ongedeerd uitkomen? Gaan ze dit overleven?

Spanning

Het verhaal heeft even tijd nodig om op gang te komen. We maken kennis met de personages en de sfeer wordt gezet. Zodra de leerkracht oppert een spel te spelen, voel je als lezer dat het niet zomaar een spel zal worden. Het verhaal wordt spannender met de bladzijde en richting het einde kun je alleen maar blijven lezen totdat je weet hoe het in elkaar steekt. Met ingehouden adem lees je de laatste hoofdstukken.

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Juultje van den Nieuwenhof is in Try not to… zeer laagdrempelig. Het intro van het boek is geschreven in dossiervorm. We krijgen een kijkje in het dossier van de betreffende leerlingen zodat je meteen weet met wat voor kinderen we te maken hebben. De hoofdstukken worden geschreven vanuit de verschillende personages en dan vanuit de ik-vorm. Dat zorgt ervoor dat je weet hoe alle leerlingen tegen de situatie aankijken en wat ze denken. Dat geeft een compleet beeld van het verhaal. In Try not to… gebruikt Juultje van den Nieuwenhof woorden die passen bij de doelgroep. De dialogen zijn kort en real. De sfeer is goed neergezet en de beschrijving van de omgeving past bij een middelbare school. Je hebt echt het gevoel alsof je een van hen bent, de emoties en spanning van deze leerlingen is goed voelbaar.

Personages

Omdat je alle hoofdstukken in Try not to… vanuit alle personages leest, leer je ze allemaal wat beter kennen. Amal worstelt met haar geloof en de cultuur die ze vanuit thuis meekrijgt. Haar vriendje houdt ze geheim voor haar ouders. Juuls is wat meer uitdagend en werkt in haar vrije tijd bij Dunkin Donuts. Ries is een echte druktemaker en houdt wel van gezelligheid. Hij heeft zichzelf in de nesten gewerkt, maar hoopt dat snel op te lossen. Biko is muzikaal en speelt graag op zijn gitaar. Ook moet Luuk nablijven maar hij is niet echt bevriend met de anderen. Luuk heeft een vervelende thuissituatie. Zijn vader heeft een trauma opgelopen en zijn moeder heeft het gezin verlaten. Luuk is teruggetrokken, maar heeft in Willem Jansen een goede vertrouwenspersoon gevonden.

Willem Jansen is nieuw op het Pyramis College, maar is wel populair onder de leerlingen. Hij is relaxter dan ze gedacht hadden.

De verschillende personages brengen allemaal hun eigen verhaal mee naar de strafklas en dat geeft het verhaal nog meer body. Knap hoe Juultje van den Nieuwenhof op deze manier hun levens samen laat komen.

Conclusie

Dit boek geef ik 4 sterren, omdat ik het boek zeer realistisch geschreven vond. De opbouw was zeer sterk en aan het einde spat de spanning van de pagina’s. Het onderwerp is erg  herkenbaar en actueel. Het samenbrengen van vijf tieners is knap neergezet en met Try not to… is Juultje van den Nieuwenhof er wederom in geslaagd een spannende jeugdthriller neer te zetten.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Dochter van de diepzee – Rick Riordan

Toen ik zag dat Rick Riordan een nieuw boek geschreven had was ik gelijk enthousiast. Ik heb de Percy Jackson-serie in sneltreinvaart uitgelezen en ik kon niet wachten om weer een boek van Riordan te lezen. En deze keer was de hoofdpersoon van het boek ook een meisje. Wat ik leuk vond en ik was benieuwd of dat voor een andere schrijfstijl zou zorgen.

Het verhaal

Dit boek gaat over Ana Dakkar. Ze is eerstejaarsstudent aan de Harding-Pencroft Academie, waar leerlingen worden opgeleid tot maritiem biologen, zeestrijders, navigatoren en onderwaterontdekkingsreizigers. Het hoogtepunt van het jaar is een test in de zee. Terwijl ze samen met haar klas onderweg is voltrekt zich een tragedie die ervoor zorgt dat de test in de zee niet meer zo belangrijk is. Ana doet verbluffende ontdekkingen over haar afkomst en moet belangrijke keuzes maken terwijl haar leven op de proef wordt gesteld.

Personages

De hoofdpersoon van dit boek is Ana Dakkar. Ik moet zeggen dat ik een beetje teleurgesteld was door de manier waarop zij en andere personages neergezet werden. Bij sommige schokkende gebeurtenissen leek iedereen vrij kalm te reageren, terwijl ik toch iets anders had verwacht. Ik was ook benieuwd hoe Rick Riordan vanuit het perspectief van een meisje zou schrijven, maar dat vond ik ook een beetje tegen vallen. Het voelde soms een beetje stereotype. Ana werd ongesteld, maar gelukkig waren haar vriendinnen altijd in de buurt en stonden ze voor de deur om haar te helpen. Ik vond dat een beetje storend.

Thema’s

Er zaten een aantal best schokkende gebeurtenissen in het verhaal en ik vond dat er soms net iets te luchtig mee om gegaan werd. Thema’s zoals de dood en verraad. Aan de andere kant, het was niet alsof ze er helemaal niet op in gingen of dingen uit de weg gingen. Misschien houd ik er persoonlijk gewoon net iets meer van als ze wat dieper op deze thema’s ingaan, maar het was in dit geval niet nodig voor het verhaal.

Schrijfstijl

Het boek leest fijn en snel, de schrijfstijl die ik van Riordan gewend ben, maar ik miste wel de humor die ik in de Percy Jackson-serie zo had kunnen waarderen. Ik had gehoopt die hier ook in terug te vinden, maar dat was helaas niet het geval. De schrijfstijl was dus op zich gewoon goed, maar misschien had ik net iets te hoge verwachtingen.

Conclusie

De eerste helft van het boek vond ik vrij saai en ik las niet bepaald met heel veel enthousiasme door. Maar ongeveer op de helft van het boek veranderde dat en zat ik een beetje in het verhaal. Vanaf dat moment had ik wel echt zin om door te lezen en was ik benieuwd wat er verder zou gebeuren. Ik vond het steeds interessanter worden en kon het steeds meer waarderen. Ik vond het ook leuk dat het een eerbetoon was aan Jules Vernes 20.000 mijlen onder de zee. Dat zorgde er wel voor dat het iets interessanter werd. Hoe sommige dingen soms met dat boek verbonden werden was erg interessant om te lezen. Ik geef dit boek drie sterren, omdat het me niet helemaal heeft weten te overtuigen, maar ik het wel vermakelijk genoeg vond.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Bron – Hart – Nico de Braeckeleer

Bron – Hart is het tweede boek in de serie Bronvan Nico de Braeckeleer. Het eerste boek, Ziel, heb ik graag gelezen. Ik was dus ook meteen nieuwsgierig naar het vervolg. Lees hier wat ik ervan vond.

Het verhaal

Het verhaal gaat niet meteen verder waar het gestopt is in het eerste boek. Dat zorgt ervoor dat je dit boek perfect kan lezen zonder het vorige boek te lezen. Tegelijkertijd gaat het toch wel verder op het eerste boek.

In Hart volgen we de 17-jarige Zoë die in een laboratorium onderworpen wordt aan tests. Haar vriend Justin redt haar. Hij is van plan om samen in het geheim een nieuw leven op te bouwen, ver weg van de wetenschappers. Zoë kan haar oude leven niet zomaar loslaten en krijgt het niet over haar hart om haar lotgenoten in de steek te laten. De maatschappij is helemaal veranderd en Zoë vecht voor gelijke rechten voor iedereen (gewone mensen en androïden). Een strijd die uitmondt in een bloedbad…

Spanning

De schrijfstijl van Nico de Braeckeleer leest enorm vlot. Ook de hoofdstukken zijn net lang genoeg om toch elke keer weer verder te willen lezen. Dat komt natuurlijk ook doordat het boek best wel spannend is.

Ik wou echt weten of het haar zou lukken om de waarheid te achterhalen waarom de robots opeens begonnen te schieten al waren ze zo geprogrammeerd dat dat eigenlijk niet kon. En waarom werd hun broncode dan aangepast? Wie zat erachter? Allemaal vragen waarop ik het antwoord echt graag wou weten.

Evolutie personages

De personages maken zeker een evolutie door. Het hele punt dat de androïden eigenlijk gemaakt zijn om een overleden persoon te vervangen en te leven zoals die dat deed, maar dat ze dan toch hun eigen gevoelens ontwikkelen laat dit zien. Iedereen begint uiteindelijk voor zichzelf te denken en het is mooi om te zien dat dat kan. Ik vroeg me ook vaak af of we ooit echt naar een maatschappij gaan waarin androïden kunnen worden ingezet om een overleden persoon te ‘vervangen’. Stel je voor…

Conclusie

Je hoeft het eerste boek in de reeks niet gelezen te hebben, maar het geeft je wel wat meer achtergrondinformatie. Het is een boek dat zeer vlot leest en een tof verhaal heeft. Ik geef het boek daarom ook 4 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

American Royals Majesteit, Katharine McGee

American Royals Majesteit

Eindelijk kon ik beginnen aan American Royals Majesteit, het tweede deel van de American-Royals serie. Nadat ik begin dit jaar het eerste deel dicht-sloeg wist ik meteen dat ik ook deel twee moest lezen. Wat een heerlijk verhaal bracht Katharine McGee. Liefde, drama, verboden liefdes, jaloezie en royals, dat klinkt toch goed? Vol verwachting begon ik zo snel mogelijk aan deel twee en voelde ik me al snel weer thuis in het Amerika waar een koningshuis aan de macht is, en dan niet met een koning, maar met een koningin.

DE COVER

Op de cover zien we een stralende koningin. Haar prachtige tiara en de parels om haar nek stralen klasse uit. De zonnebril die ze draagt en de gave oorbellen geven het geheel een stylish tintje. Dit is geen klassieke koningin zoals we gewend zijn, maar hoe is ze dan wel? De cover zorgt er voor dat je graag meer wil weten over deze vrouw.

AMERICAN ROYALS

American Royals Majesteit gaat verder waar deel één nog al schokkend eindigt. Beatrice wordt plotsklaps koningin en wordt geacht te trouwen met een man die ze nauwelijks kent. Haar zus Sam is geheel verontwaardigd te zien dat de man die ze leuk vindt gaat trouwen met haar zus. Nina ziet hoe Daphne prins Jefferson om haar vingers windt en het verhaal laat ons dan ook achter met talloze vragen. Deel twee zuigt ons meteen in het vervolg, Beatrice rouwt om haar vader en weet niet waar ze goed aan doet. Prinses Samantha doet dwars en zoekt een manier om Teddy jaloers te maken. Ook Nina probeert haar leven op te pakken na de breuk met Jefferson en zondert zich af van het koningshuis. En hoe het voor Daphne allemaal voor de wind lijkt te gaan zal ook zij voor verrassingen te komen staan.

PERSONAGES

American Royals is enorm verslavend en dat komt mede door de sterk neergezette personages. McGee heeft ervoor gezorgd dat ze allemaal van elkaar verschillen en weet dat voelbaar neer te zetten. Koningin Beatrice is een sterke vrouw, die wil opkomen voor haar rechten, maar daarentegen ook enorm onzeker kan zijn en kan twijfelen aan zichzelf. Haar zus Samantha is het tegenovergestelde en ze houdt wel van een feestje. Haar kan het niks schelen wat een ander van haar vindt en doet niet altijd wat er van haar als prinses verwacht wordt. Ze heeft het gevoel een soort reserve te zijn, en dat is door de schrijfster met kleine details goed neergezet. Prins Jefferson is een knappe prins, de droom van vele vrouwen in zijn land. Nina, de beste vriendin van Sam heeft het karakter van een slimme meid die voor haarzelf kiest. Na haar relatie met Jefferson, die door de media uitgebreid behandeld is, wil ze voor zichzelf kiezen. Ze stort zich op haar opleiding en houdt bewust wat afstand van het koningshuis.

SCHRIJFSTIJL

Doordat American Royals Majesteit geschreven is vanuit verschillende perspectieven leest dit boek zeer vlot. De perspectieven van Beatrice, Sam, Nina en Daphne zijn zo verschillend van aard dat je na ieder hoofdstuk echt nog even door moet lezen. Elke keer lees je weer meer over het verhaal en ben je zo nieuwsgierig hoe het verder zal gaan dat je blijft lezen. Door gebruik te maken van verschillende perspectieven wordt het verhaal aan alle kanten belicht en dat geeft je een inkijkje in het leven van de hoofd personages. De dialogen en de levendig omschreven situaties en personages zorgen ervoor dat je je onderdeel van het boek voelt en de vlotte schrijfstijl van Katharine McGee zorgt er voor dat je door het boek vliegt. Door de voelbare emoties komt het verhaal dicht bij en wil je alleen maar meer lezen. Het is dan ook echt jammer wanneer je er achter komt dat je op de laatste bladzijde bent belandt.

CONCLUSIE

Van mij krijgt American Royals majesteit vijf sterren. Wat een heerlijk boek is dit. Alleen maar genieten van een heerlijk liefdesverhaal, vol met emoties, jaloezie en vriendschap. Als je in bent voor een goede portie drama dan is dit boek een aanrader. De vlotte schrijfstijl en de sterke personages zorgen ervoor dat dit al vanaf de eerste bladzijde tot het eind genieten is. Het voelt alsof je kijkt naar je lievelingsserie en niet meer kan stoppen met lezen. En ja, aan het eind van het boek blijf je nog zitten met een aantal vraagtekens, want hoe gaat het nu verder met Beatrice, Sam, Nina en Daphne? Hopelijk lezen we dat ooit nog in deel drie!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De laatste halte – Casey McQuinston

Een onverwachte ontmoeting ontspoort haar hele leven

Het verhaal

August verhuist naar New York, waar ze niemand kent. Ze komt terecht bij een groep huisgenoten die haar goed opnemen. In de metro ontmoet ze een aantrekkelijk meisje genaamd Jane. Ze ziet eruit als een rocker uit de jaren ’70. Na haar wat vaker tegen gekomen te zijn in de metro komt August erachter dat ze ook echt uit de jaren ’70 komt. Jane zit al jaren vast in de metro. August wil haar helpen terug te keren naar de jaren ’70, maar is dat nog steeds wat ze wil als ze Jane beter leert kennen en ze gevoelens begint te ontwikkelen?

Personages

De personages voelden goed uitgewerkt. De belangrijkste personages hadden een duidelijk en interessant achtergrondverhaal en dit zorgde ervoor dat je echt een goed beeld kreeg van iedereen. Er leek erg goed nagedacht over de meeste personages en niemand voelde standaard of voorspelbaar.

Thema’s

Dit boek zit vol met diversiteit. Het is interessant om via de herinneringen van Jane erachter te komen hoe er met homoseksualiteit in de jaren ’70 omgegaan werd. Dit boek barst uit elkaar van de LGBT+ personages. Het is heel leuk om een boek met zo veel diversiteit te lezen. In de meeste boeken is er vaak één personage deel van de community, maar hier leek bijna iedereen er wel iets mee te maken te hebben en dat was heel verfrissend.

Schrijfstijl

Het duurde een paar hoofdstukken voordat ik echt in het verhaal zat. Bij het eerste hoofdstuk vroeg ik me af of ik er wel doorheen zou kunnen komen, maar vanaf hoofdstuk drie zat ik er helemaal in. Het kostte me moeite om het boek weg te leggen en soms zat ik tot ver na middernacht nog te lezen. Terwijl ik las werd ik echt in het verhaal gezogen en vergat ik de tijd om me heen.

Conclusie

Ik vond het een heel goed, interessant en leuk boek. Er waren verschillende verhaallijnen te volgen. Er was de hoofdverhaallijn, maar er waren ook andere dingen die best wel wat diepgang toevoegden. Dit zorgde er ook voor dat het boek iets volwassener aanvoelde. Ik vond dit boek zeker het lezen waard. Ik geef dit boek vier sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Blackmail – Cis Meijer

Blackmail is het nieuwste boek van Cis Meijer dat eind augustus verscheen bij uitgeverij De Fontein. Het is een boek dat in de reeks Politie niet betreden uitgegeven is. Lees hier mijn eerlijke recensie.

Het verhaal

Het boek vertelt het verhaal van Tess. Haar beste vriendin Jade is omgekomen tijdens een tragisch ongeluk. Jade was dé gossipqueen van de middelbare school, ze had dan ook een podcast waarin ze ieders geheimen onthulde. Daardoor was ze natuurlijk énorm geliefd, maar tegelijkertijd ook énorm gehaat door iedereen.

Twee maanden na het tragische ongeval, vindt Tess een onafgemaakte podcast van Jade. Ze schrikt van de emotionele onthulling die Jade vertelt. Tess moet en zal ontdekken welke geheimen Jade meenam in haar graf. Was haar ongeval wel een ongeluk? En wat als de moordenaar nog gewoon rondloopt?

Spanning

Het verhaal kwam naar mijn mening misschien een beetje traag op gang. Toch is het zeker spannend genoeg en voor jongeren echt een aanrader. Ik moest echt weten wat er nu precies gebeurd was met Jade en wie die persoon was over wie het ging.

Vertelperspectief

Blackmail wordt verteld vanuit Tess’ perspectief maar af en toe krijg je ook een hoofdstuk dat begint met een getekend oog. Je leest dan vanuit het perspectief van de ‘dader’.  Deze hoofdstukken zijn vrij kort en gaven voor mij niet meteen een extra waarde, al voegden ze achteraf gezien misschien toch wat extra spanning toe. Op het einde was het wel een echte meerwaarde dat deze hoofdstukken er ook waren. Je krijgt dan via dit vertelperspectief te lezen wat er écht gebeurd is met Jade.

Conclusie

Ik raad Blackmail zeker aan aan lezers die graag een spannend boek lezen. Het is wel niet echt een thriller waar je de hele tijd op het puntje van je stoel zit, maar het is beslist een spannend verhaal. Vooral het tweede deel van het boek. Ik geef het boek 4 sterren! Bedankt uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.