Tag: recensie

Geplaatst op door — Geef een reactie

Smash-Margje Woodrow

Smash Margje Woodrow

Smash is de nieuwe spannende jeugdthriller van Margje Woodrow. Een echt jeugdboek waarin ze het leven van huidige jeugd beeldend beschrijft en vastlegt in een enorm spannend avontuur wat zich grotendeels afspeelt op een populaire jongerencamping op Terschelling.

SMASH-HET VERHAAL

Luna en Ilan gaan met hun vriendengroep een weekje op vakantie naar Terschelling. Even lekker losgaan samen. De avond voordat ze vertrekken nemen Luna en haar vriendin Tamar contact op met een medium. Gewoon even om te kijken hoe de toekomst van hun liefdesleven er voor staat. Maar het medium krijgt een andere boodschap door en waarschuwt de vriendinnen en vertelt hen dat ze beter niet op vakantie kunnen gaan omdat een van hen een fout karma heeft, een dodelijk karma zelfs. Tamar en Luna schrikken enorm maar besluiten toch lekker van hun vakantie te gaan genieten. Eenmaal daar zijn er veel spanningen in de groep. Het ongeluk van hun vriend Dani vlak voor hun vakantie zit hen ook niet lekker. Waarom doet Ilan zo raar, en waarom hoort Luna steeds een mysterieuze stem?

DE COVER

De cover van Smash laat een meisje zien wat in een spiegel kijkt. Een gebroken spiegel, en dat schept meteen de vraag waarvoor de gebroken spiegel zal staan. Is dit meisje gebroken? Wat valt er te lezen in haar blauwe ogen? De titel Smash laat nog veel te raden over. De reden om dit boek op te pakken en er snel in te beginnen.

PROLOOG

De proloog, geschreven op een zwarte pagina, zorgt meteen dat mijn nieuwsgierigheid gewekt is. Het beschrijft het ongeval van Dani, een jongen uit de vriendengroep. Dani raakt met zijn scooter te water, en het is niet duidelijk of hij het overleeft. Ook is niet duidelijk vanuit wie dit stuk wordt geschreven. De spanning zit er meteen in! En waar staat de titel Smash voor

Smash-Margje Woodrow

PERSONAGES

Je leest Smash vanuit verschillende perspectieven. De hoofdpersonages Luna en Ilan nemen het grootste deel voor hun rekening, maar de zwarte pagina’s worden geschreven vanuit een derde mysterieuze hoofdpersoon. Je vraagt je het hele verhaal af wie dit zal zijn.

Luna is een pittige en populaire meid. Ze ligt goed in de groep en haar vriendinnen zijn graag bij haar. Tamar en Sietske zijn haar beste vriendinnen en sinds het ongeval van Dani is ook Dani’s zus Malika aangesloten bij hun groepje. Toch kan Luna het niet altijd even goed vinden met Malika en zijn er dan ook onenigheden. Woodrow zet deze spanningen mooi neer in haar verhaal, het is voelbaar dat deze twee meiden elkaar niet helemaal liggen. Ook hoofdpersoon Ilan is sterk neergezet als karakter. Je voelt met hem mee en hebt snel in de gaten hoe hij over Luna denkt. Zijn vrienden behoren tot een typische vriendengroep die wel zin hebben in een relaxte feest vakantie.

De geheimzinnige derde persoon wordt stukje bij beetje ontrafeld en geeft steeds kleine stukjes prijs van zijn of haar (ik verklap niks) persoonlijkheid. Dat maakt Smash extra spannend, je wil zo graag ontdekken over wie dit gaat!

SCHRIJFSTIJL

Smash lees je in een rap tempo. De korte hoofdstukken, de dialogen en de jeugdige benadering door het gebruik van App-teksten en herkenbare woorden zorgen er voor dat dit boek de jeugd zal aanspreken. Er zit veel vaart in het verhaal en mede door de verschillende perspectieven die steeds afwisselen in korte hoofdstukken, zorgt het ervoor dat je steeds wil doorlezen en je aandacht wordt vastgehouden.  Door de proloog wordt er meteen spanning gebracht en is de toon voor het verhaal gezet. Margje Woodrow schrijft zo, dat het lijkt of je je te midden van deze vriendengroep bevindt en onderdeel bent van hun vakantie. De mysterieuze derde persoon, de onduidelijkheid over het ongeval ,maar ook de onenigheden in de groep zorgen er voor dat de spanning voelbaar blijft gedurende het hele verhaal.

Aan het einde is er zelfs de mogelijkheid om via een QR-code het verhaal te beluisteren, wat de ontknoping van Smash nog een extra dimensie geeft.

CONCLUSIE

Wederom heeft Margje Woodrow een laagdrempelige, maar mega spannende jeugdthrilller geschreven die je pas weglegt als hij uit is. Smash heeft op mij weer een verpletterende indruk gemaakt en tot op de laatste bladzijde heb ik genoten van dit verhaal. Een echte young adult, Woodrow weet hoe ze de jeugd kan pakken met haar spannende verhalen. De fans van echte jeugdthrillers zullen weer razend enthousiast zijn.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Geheimen van het tuinhuis – Rihana Jamaludin

Geheimen van het tuinhuis van Rihana Jamaludin

Toen ik de eerste foto’s bij andere bookstagrammers online zag komen en Geheimen van het tuinhuis opzocht om te kijken waar het over ging, wist ik het. Dit boek wilde ik heel graag lezen want het intrigeerde mij echt meteen.

Cover

Wauw… wat een plaatje om naar te kijken! Geheimen van het tuinhuis is erg mooi vormgegeven. De cover is prachtig, in voornamelijk roze-tinten. Er valt echter steeds meer op te zien. De illustraties van de bloemen/planten worden doorgetrokken tot aan de flappen van de binnenzijde. Op de voorgrond staat een meisje in een donkerblauwe- en groenachtige tint. Het oogt redelijk rustig, maar maakt ontzettend nieuwsgierig naar de inhoud van het verhaal.

Verhaal

Geheimen van het tuinhuis speelt zich af enkele jaren na de afschaffing van de slavernij. Helaas is de ongelijkheid nog steeds aanwezig. Alex(andra) Belgrave is een meisje dat opgroeit in Suriname en heeft de luxe dat zij naar school mag, doordat haar voorouders van witte afkomst waren. Ze is intelligent en ambitieus waardoor zij graag verder wil studeren. Helaas wordt van haar verwacht dat ze in de toekomst een huishouden draaiende kan houden. In de zomer vertrekt ze met haar beste vriendin Jo naar Het Schoone Land, de plantage van Jo’s ouders. Ze gaan er graag op uit en ontdekken dan een verlaten tuinhuisje. Althans dat denken de meisjes. Ze ontmoeten daar een jongen, Ernst, welke bezig is met een bijzondere uitvinding. Door deze ontmoeting en uitvinding zal Alex’ leven veranderen.

Schrijfstijl

Geheimen van het tuinhuis begint met een vrij spannende proloog! Vervolgens ga je daarna een paar maanden terug in de tijd waardoor je eigenlijk al meteen het hele boek wil lezen, om te achterhalen wat zich nu precies bij de proloog heeft afgespeeld.

De schrijfstijl is beeldend, gedetailleerd en fijn waardoor het vlot wegleest ondanks dat het verhaal rustig voort kabbelt. Geheimen van het tuinhuis komt namelijk langzaam op gang en heeft niet veel actie. De schrijfster neemt rustig de tijd om alles goed neer te zetten: de omgeving en personages. Dit maakte wel dat ik mezelf echt in Suriname kon wanen. Hetzelfde met de personages welke goed neergezet werden. Ieder met een eigen karakter, eigenschappen en een mening. Toch allemaal anders en ergens hetzelfde. Bijna onmogelijk om ze niet in je hart te sluiten. Het boek werd echt tot leven gewekt, op een betoverende manier.

Een ander aspect waardoor het echt tot leven kwam waren de verschillende woorden/benamingen in het Sranan Tongo, Engels, Sarnami Hindoestani en uit Indiase talen. Gelukkig zit er achter in een woordenlijst waardoor ik dit kon opzoeken. Een kleine kanttekening hierbij is wel dat ik daardoor soms uit het verhaal werd getrokken. Dan zat ik er helemaal in en moest ik weer naar achteren bladeren om wat op te zoeken. Ik wilde namelijk wel echt weten wat ik las. Aan de andere kant maakte dit het verhaal, in mijn ogen, wel echter en nam ik het zeker voor lief.

De hoofstukken van Geheimen van het tuinhuis waren fijn qua lengte. Niet te lang en niet te kort. Omdat het tempo vrij laag ligt, vind ik de balans daarin erg fijn. Elke keer kreeg je een stukje informatie zonder dat het echt langdradig werd.

Ervaring

Wat een bijzonder boek is Geheimen van het tuinhuis! Naast dat het een mooi en fijn verhaal is om te lezen, is het ontzettend leerzaam. De schrijfster weet goed neer te zetten hoe het er in die tijd aan toe ging in Suriname. Iets wat ik mezelf niet zou kunnen voorstellen. Want ondanks de afschaffing van de slavernij, bleef er ongelijkheid. De vrouw had nog steeds de belangrijkste rol in het huishouden, met kleurlingen werd nog steeds anders omgegaan en er waren zeker spanningen met Holland. Een stukje geschiedenis in een mooi YA-jasje. Een boek waarvan ik vind dat scholen dit zeker zouden moeten aanbieden aan hun leerlingen.

Het is een rustig verhaal waarbij enorm veel aandacht besteed is aan de personages en omgeving. Dat de schrijfster veel kennis heeft dat springt wel van de bladzijden af. Ik heb het al fijn ervaren om op dit tempo meegenomen te worden door het verhaal. De tijd om iedereen te leren kennen, de omgeving voor mij te zien en samen met Alex, Jo en Ernst stapje voor stapje dichterbij een toekomst te komen, die zij allemaal voor zich zien. Een toekomst vol met hoop. 

Geheimen van het tuinhuis is een bijzondere historische roman. Een aanrader als je meer wil weten over de periode na de afschaffing van de slavernij of als je sowieso geïnteresseerd bent in geschiedenis. Het is een boek wat mij altijd bij zal blijven en daarom krijgt het van mij 5 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie De Godden broers – Meg Rosoff

“Als ik aan die zomer terugdenk is het altijd met een gevoel dat ik iets teers en vergankelijks ben kwijtgeraakt, iets wat ik niet goed kan benoemen.”

Ah de zomervakantie. Eerst de auto volstouwen met onmisbare rommel met als resultaat dat (1) de helft er toch weer wordt uitgehaald en (2) het hele gezin in een rothumeur verkeert, vervolgens talloze uren in een ongemakkelijke houding doorbrengen en dan uiteindelijk uitbundig juichen wanneer snelwegen plaatsmaken voor rustige landweggetjes en het vakantiehuisje in de verte opdoemt: het teken dat die lange, lome dagen aan zee eindelijk kunnen beginnen. Dit is hoe de Amerikaanse auteur Meg Rosoff de eerste pagina’s van De Godden broers aftrapt. Deze YA-achtige zomerroman is het eerste deel van een drieluik en heeft veel weg van Noem me bij jouw naam vanwege de broeierige sfeer, de dromerige vakantiesetting en, niet te vergeten, de grote zomerliefde.

In De Godden Broers kijkt een tiener vanuit een vakantiehuis aan zee toe hoe de komst van twee broers een geplande bruiloft en de dynamiek van een hele familie totaal in de war schopt. Op het eerste gezicht lijkt het zo simpel: aan de ene kant heb je de onweerstaanbare, charmante, sexy Kit en aan de andere kant de norse, stille Hugo. Maar zijn deze rollen nog van toepassing wanneer blijkt dat er zich een slang bevindt in dit zomerse paradijs? De afloop van de vakantie zal verwoestend zijn. 

Moeiteloos meegesleept

Opvallend aan het verhaal is de verteller, wiens naam, leeftijd en gender van begin tot eind onbekend blijft. Voorafgaand aan het schrijven, kon Rosoff niet beslissen of de verteller een man of een vrouw zou worden. Ze besefte toen dat het niet veel uitmaakte en dat het idee van een ambigue verteller haar juist aansprak. Laat de lezer beslissen, is haar boodschap. Laat de lezer zelf bedenken hoe de verteller eruitziet en onder welke seksuele geaardheid diens verliefdheid valt. De aard van het verhaal verandert er immers niet door.

Een van de drijfveren van dit boek is Rosoffs humor. Geen enkel personage is veilig voor haar trefzekere vergelijkingen en hilarische woordkeuzes: Kits naam doet denken aan het geluid van een fret, puberale Mattie gedraagt zich als een seksgodin, Alex jat wijn met de behendigheid van een ratelslang, Mal maakt pruimentaarten die aan wagenwielen doen denken en ga zo maar door. Rosoff kent geen genade. Ze maakt haar personages op de juiste momenten belachelijk en vermeldt af en toe absurde maar grappige details. Ja, de personages worden gestereotypeerd, nee, het is niet hinderlijk. Rosoff krijgt de lezer moeiteloos mee in het verhaal.  

Al met al een dikke 3,5 sterren voor De Godden broers. De roman is een perfecte short-read voor degenen die na een lange zomer terugkeren naar het oude, normale leven maar toch willen vasthouden aan die nostalgische vakantieflow. Wedden dat je het boek in één zitting uitleest?

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Ivelle – Laura Diane

Ik schrijf deze recensie voor de blogtour van Laura Diane’s nieuwe boek Ivelle, waarvoor dank dat Young Adults mocht meedoen. Ik lees normaal niet heel erg graag fantasy, maar een van mijn voornemens als leerkracht Nederlands is dat ik wat meer uit mijn comfortzone wil gaan lezen. En dat heb ik dus gedaan met Ivelle. Wat ik ervan vond, lees je in deze recensie!

Waar gaat Ivelle over?

In het boek Ivelle volgen we de negentienjarige Ivelle die in Pagdama woont. In Pagdama vertelt jouw oogkleur hoe je je voelt. Groen is angst. Blauw is verdriet. Oranje is blijdschap. Ivelle ziet het rood van de liefde echt overal om zich heen. Naar haar heeft er echter nog nooit een jongen met roden ogen gekeken. Als ze een jaar na hun eerste ontmoeting de charmante Renzo weer tegenkomt, neemt ze een beslissing die alles kan veranderen.

Verwachtingen

Na het lezen van de korte inhoud sprak het boek mij meteen aan! Het genre is dan ook urban fantasy wat wil zeggen dat het verhaal zich afspeelt in een wereld die op de onze lijkt. Ik had vooral verwacht dat Ivelle een beslissing zou nemen die de rest van het verhaal echt om Renzo en haar ‘verliefdheid’ zou draaien. Ik had eigenlijk best laat door, dat de beslissing die haar leven helemaal zou veranderen, al gebeurd was… Het was dus een beetje anders dan ik had verwacht, maar zeker niet minder goed!

Schrijfstijl en personages

Laura Diane schrijft zeer vlot en de hoofdstukken zijn ook van een goede lengte. Het hoofdpersonage is iemand die ik in het begin net iets minder leuk vond, doordat ze echt enkel maar bezig was met die rode kleur om zich heen, maar ze maakt echt een vooruitgang. Ook de andere personages zijn goed en geloofwaardig neergezet. We leren ze natuurlijk niet allemaal even goed kennen, maar dat stoorde me niet. Ik vond het ook echt een meerwaarde dat er een personage was dat blind was en wiens ogen dus niet veranderden van kleur.

Invalshoek

Ik heb lange tijd gedacht ‘wat als dat echt zo was?’. Het concept sprak me echt heel erg aan. Ik ben zelf iemand die enorm veel emoties voelt en het ook niet altijd makkelijk vind om te benoemen wat ik voel. Als mijn ogen dan gewoon een kleur zouden krijgen die dat perfect zegt, zou dat niet fijn zijn? Door het personage dat blind was, werd me wel duidelijk dat dat dus niet altijd fijn is. Ook moesten sommige personages die een bepaalde job uitvoerden, zoals politieagenten, een zonnebril dragen zodat ze neutraal blijven en hun emoties niet toonden. Na wat meer nadenken lijkt het me dus toch niet altijd zo fijn, want je kan echt niets meer verbergen. Wel een zeer leuke invalshoek voor een Young Adult boek!

Conclusie

Het boek leest heel erg vlot door de fijne schrijfstijl van Laura Diane en het hoofdpersonage is een leuke meid. De invalshoek is ook heel erg leuk. Zeker 4 sterren voor mij!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De laatste uren van Josephine Donkers – Daniëlle Bakhuis

Het is de eerste keer dat ik een boek van Daniëlle Bakhuis las. Ik had al veel goeds gehoord over deze schrijfster en ook de korte inhoud spraken mij aan. Nogmaals bedankt, uitgeverij Best of YA, voor het recensie-exemplaar.

Korte inhoud

Waarover het verhaal gaat? De titel maakt het eigenlijk al meteen duidelijk: De laatste uren van Josephine Donkers. Josephine is op vakantie samen met twee vriendinnen. Op de laatste avond, wordt haar lichaam onderaan een klif gevonden. Wat is er gebeurd in de laatste uren voor haar dood?

Short story

De laatste uren van Josephine Donkers maakt deel uit van de Best of YA XS-serie. De boeken in deze reeks zijn korte verhalen geschreven door Nederlandse auteurs. Ik vind dit een goed concept, omdat deze boeken niet-lezers misschien sneller zullen aanspreken dan een heel dik boek.

Het verhaal telt maar 100 pagina’s, wat toch wel weinig is voor een spannend verhaal. Toch slaagt de auteur in haar opzet. Ik heb het boek in een aantal uren uitgelezen en vond het een leuk boek om te lezen. Helaas vond ik het niet echt spannend ondanks dat ik de korte inhoud echt spannend vond klinken. Ik wou wel weten wat er nu precies gebeurd was met Josephine.

De opzet van de verhoren door de politie, was ook echt een meerwaarde. Zo krijg je te lezen wat twee vriendinnen afzonderlijk vertellen over de laatste avond en wat er dan effectief gebeurde.

Verborgen tips

Zoals de schrijfster – Daniëlle Bakhuis – zelf zegt op het einde van het boek, zullen er als je het boek opnieuw leest, zeker dingen zijn die je opvallen. Dat zal zo zijn, maar ik weet zelf niet of ik dit boek nog een keer zou lezen om de kleine hints te weten te komen.

Conclusie

Een kort spannend verhaal dat je wil uitlezen. 3,5 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Nu in de bioscoop – Cory McCarthy

Nu in de bioscoop vertelt het verhaal van Iris. In tegenstelling tot de rest van de wereld geeft Iris helemaal niets om de beroemde fantasierijke boeken geschreven door M.E. Thorne, haar grootmoeder. Ze vindt het dan ook helemaal niet fijn dat M.E.Thorne haar oma is en dat ze te maken heeft met de gekke fans van de trilogie.

Wanneer Iris in Ierland wordt gedropt voor de boekverfilming, ziet ze haar kans schoon: als ze de filmproductie kan stopzetten, betekent dat hopelijk het einde van de rage en kan ze eindelijk een normaal leven leiden. Zelfs de schandalig knappe acteur Eamon O’Brien kan haar niet van haar plan afhouden.

Maar de passie van de filmcrew is besmettelijk en wanneer Iris zich thuis begint te voelen in de wereld die ze haar hele leven wilde vermijden, realiseert ze zich dat deze film misschien gewoon geweldig is.

Opbouw

Het duurde voor mij wat lang voor ik echt in het verhaal zat. Er werd ook veel uitgelegd en aangehaald over de Elementia-boeken dat voor mij persoonlijk vaak overbodig was en waardoor het langdradig werd. Dat kan voor iemand anders natuurlijk niet zo zijn.

De schrijfster creëert wel een aangename sfeer. Het is net alsof je zelf in Ierland en op de filmset bent.

Personages en hun groei

De personages bevatten diepgang en komen zeker tot leven. Daardoor lijken ze ook levensecht. Er zit variëteit in qua persoonlijkheid, origine en seksuele oriëntatie. Ook de emoties zijn duidelijk waar te nemen tijdens het lezen. Niet alleen de hoofdpersonages, maar ook de nevenpersonages hebben hun eigen problemen. Zo worden Iris en Ryders talenten onderdrukt door hun vader. Je voelt door het hele boek de continue strijd van hen beiden om zich los te maken van hem. Het is zeer fijn dat de personages groei tonen en kritisch naar zichzelf durven te kijken.

Conclusie

Ondanks dat ik er moeilijk in kwam, was het een fijn boek om te lezen. Er zitten sterke thema’s in zoals fanatieke fandoms en feminisme. Het boek krijgt van mij 3 sterren. 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De prins en de naaister – Jen Wang

De prins en de naaister van Jen Wang

Eén van de leukste dingen van het recenseren, voor Young Adults, vind ik de uitstapjes naar onbekende(re) verhalen. Even buiten mijn comfortzone en het ontdekken van andere categorieën. Het mooiste van dat ontdekken is als er een nieuw pareltje op mijn pad komt. Zo besloot ik voor het eerst, in mijn volwassen leven, een graphic novel te lezen. Is ‘De prins en de naaister’ een nieuw pareltje?

Afbeeldingen

Bij graphic novels is de tekenstijl belangrijk. Dit vind ik prachtig en beeldend gedaan door Jen Wang. De illustraties zijn een echte ondersteuning in het verhaal. De kleuren zijn mooi en zacht weergegeven. Ze passen goed bij de scène die zich afspeelt. Het zijn duidelijke illustraties die veel zeggen zonder dat er altijd tekst bij nodig is. Ook straalt het iets schattigs en lieflijks uit. Wat ik overigens wel goed vind passen bij het verhaal. Daarnaast vind ik dat het ook erg ‘rustig’ blijft qua illustraties waardoor het overzichtelijk blijft en de pagina’s niet te vol zijn.

Verhaal

In ‘De prins en de naaister’ volgen we Sebastian en Frances. Twee personages waar je echt van gaat houden! Sebastian is een lieve, zachtaardige jongen die zichzelf graag in jurken hijst en zichzelf voordoet als vrouw. Want dat is wie hij graag wil zijn. Alleen is dat nog zijn grote geheim en weet niemand ervan. Ondertussen zijn de ouders van Sebastian druk bezig met het vinden van een geschikte huwelijkskandidaat, zodat hij zijn positie als toekomstige koning kan innemen.

Frances is naaister en heeft grootse dromen die zij binnen haar huidige werkplaats niet kan waarmaken. Ze is ambitieus en zit vol passie wat betreft haar werk. Wanneer ze door één van haar gewaagde jurken opvalt bij Sebastian, krijgt ze een baan aangeboden aan het hof. In ruil daarvoor zal zij wel geheim moeten blijven.

Er ontstaat een mooie vriendschap tussen de twee. Kan deze groeien tot meer? Sebastian gaat als Lady Crystallia regelmatig, samen met Frances, het nachtleven van Parijs tegemoet. Maar wat als Frances toch meer wil zijn dan een geheim? Wat als zij toch haar creaties met de buitenwereld wil delen? En wat als het geheim van prins Sebastian toch naar buiten dreigt te komen?

Schrijfstijl

De schrijfstijl vind ik wat lastig te beschrijven omdat er, in vergelijking met een boek, niet veel te lezen valt. Juist omdat de illustraties al veelzeggend zijn. De tekst die wel geschreven staat is niet ingewikkeld, leest fijn en vlot. Deze graphic novel had ik binnen anderhalf uur gelezen. Want stoppen met lezen was eigenlijk geen optie totdat het uit was.

Over de personages: deze heb ik redelijk goed leren kennen. Misschien niet heel diepgaand, maar dat heb ik eigenlijk ook niet gemist. Ik denk dat de belangrijke facetten er wel stonden om dit verhaal te begrijpen en te kunnen volgen.

Ervaring

‘De prins en de naaister’ leek mij een leuk verhaal voor tussendoor. In feite was dat het qua leestijd zeker, maar het achterliggende verhaal was zoveel meer! Het is een verhaal over identiteit, liefde, hoop, mode, acceptatie en vriendschap. Een verhaal met de belangrijke boodschap dat ieder mag zijn wie hij of zij wil zijn. Iets waar vandaag de dag eigenlijk nog steeds een taboe op lijkt te zitten.

Op sommige momenten leek het verhaal een beetje voorspellend. Toch kwam daar dan een wending die ik niet meteen zag aankomen waardoor het toch ook verrassend bleef. Richting het einde, hoop je als lezer, op een bepaalde afloop. Ook dit bleef lichtelijk spannend tot het moment daar was. En wat een einde… mijn ogen waren toch wel aan de vochtige kant. Het verhaal is afgesloten, maar toch zie ik nog wel ruimte voor eventueel een tweede deel.

‘De prins en de naaister’ is echt een mooie graphic novel met een duidelijke en prachtige boodschap. Het heeft van mij 4 sterren gekregen en ik ben erg benieuwd of er nog een vervolg komt.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Girl 6 – Mirjam Mous

Girl 6 MIrjam Mous

Mirjam Mous is de schrijfster van vele kinder- en jeugboeken over allerlei onderwerpen. Ik ken Mirjam Mous vooral van de technothriller Boy 7. Een boek dat ik zo sterk geschreven vond en me enorm aan het denken heeft gezet. Toen bekend werd dat Girl 6 uit zou komen wilde ik dat erg graag lezen. Hieronder vertel ik je wat ik er van vond!

GIRL 6

Wanneer Dez op het strand een meisje ziet lopen is zijn interesse gewekt. Het meisje lijkt wel te schuilen, maar voor wie? Omdat Dez de journalistiek in wil lijkt het hem wel interessant om met haar het gesprek aan te gaan voor zijn blog. Wanneer Mayca, het meisje, hun afspraak niet nakomt baal Dez enorm. Hij had beter moeten weten. Maar dan komt er een nieuw meisje op zijn school. Summer heet ze, maar wat lijkt ze veel op Mayca, en zelfs hun littekens zijn identiek. Hier lijkt wel iets vreemds aan de hand, dat wil Dez uitzoeken! Samen met Summer gaat hij op onderzoek uit en ontdekken ze een web van leugens, en wie is Girl 6?

PERSONAGES

Je leest Girl 6 afwisselend vanuit verschillende personages, Dez, Summer en Mayca. Mayca en Summer kennen elkaar niet, maar ze lijken sprekend op elkaar. Doordat je vanuit drie perspectieven leest schakel je steeds tussen de hoofdpersonen. Dat zorgt er voor dat je het verhaal vanuit alle kanten beleeft. Summer is de enige kleindochter van het echtpaar Rogers, die we al kennen uit het boek Boy 7. Ze is vaak wat onhandig, maar verder een echte tiener. Wanneer Summer hoort dat haar opa ziek is vertrekt ze met haar moeder, Lara Rogers naar Amerika. Daar ontmoet ze Dez. Een jonge blogger die bij haar op school zit, en graag de journalistiek in wil. Dez vindt Summer verdacht veel vindt lijken op Mayca, een meisje wat hij maanden eerder ontmoette op het strand. Mayca is een schutere tiener maar was dakloos en op de vlucht voor haar stiefvader die zijn handen niet thuis kan houden. Dez wilde haar helpen maar Mayca kwam hun afspraak niet na. Dez laat het hier niet bij rusten en wil koste wat kost ontdekken wat de connectie is tussen Mayca en Summer.

SCHRIJFSTIJL

Mirjam Mous zorgt er in dit boek weer voor dat je meteen meegetrokken wordt in het verhaal. Je moet goed op blijven letten want sommige dingen lopen door elkaar heen of je gaat terug in de tijd. Door de korte hoofstukken en directe conversaties leest het boek vlot en makkelijk. Het boek is dun en het verhaal heeft veel vaart. Doordat het boek een kleine omvang heeft gebeurt veel in korte tijd en er staan geen bijzaken in het verhaal. Hoewel de personages voor mij best wat meer diepgang zouden mogen krijgen stoort het niet dat ze wat aan de oppervlakte blijft en zich focust op de spanning. Door te werken met verschillende perspectieven eindigen hoofdstukken soms op spannende momenten en wordt er overgeschakeld naar een ander personage. Op die manier blijf je in afwachting hoe het bij de andere hoofdpersoon verder zal gaan en daarmee houdt Mirjam Mous de spanning goed vast.

Ondanks dat Girl 6 een vervolg is op Boy 7 kun je het boek makkelijk los lezen. Wel geeft Boy 7 je net wat meer informatie en kun je wanneer je dat boek gelezen hebt situaties beter plaatsen. Ik zou je aanraden om eerst Boy 7 te lezen, niet alleen omdat Girl 6 dan net iets lekkerder leest maar omdat Boy 7 ook een top boek is!

CONCLUSIE

Wederom is het Mirjam Mous gelukt een spannende young adult neer te zetten die bij velen in de smaak zal vallen. Girl 6 is een mooi vervolg op Boy 7 en ook dit verhaal blijft door je hoofd spoken. Het onderwerp is erg interessant maar ook verontrustend. Want gaat dit toekomst zijn? En wat vinden we daar dan van?

Hoe ver ga je om iemand te redden van wie je houdt?

Voor mij is Girl 6 een goed vervolg op Boy 7, en ik ben zeer benieuwd wat voor vreemde praktijken Mirjam Mous de volgende keer voor ons in petto heeft.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Zolang je van me houdt – Suzanne van Bilderbeek

Zolang je van me houdt van Suzanne van Bilderbeek

Sinds bekend werd dat Suzanne van Bilderbeek bezig was met haar boek, ‘Zolang je van me houdt’, en hiervan regelmatig quotes op haar Instagram deelde, wist ik meteen dat dit een boek zou zijn wat ik wilde lezen. Weer een typisch gevalletje van: deze moet ik lezen.

Cover

Voor mij is een cover met ‘echte’ mensen altijd erop of eronder. Bij ‘Zolang je van me houdt’ heeft deze afbeelding, voor mij, positief uitgepakt. De kleuren zijn echt prachtig! Het geeft een beeld van de twee mensen waar het omdraait in het verhaal. Na het lezen van het boek, kan ik dan ook wel zeggen dat ik deze afbeelding heel mooi vond passen. Vanbinnen is er een klein detail wat ik ontzettend kon waarderen. Aan het begin van een hoofdstuk staat er duidelijk aangegeven vanuit wie er verteld wordt. Dit staat dan in hele mooie sierlijke letters aangegeven.

Verhaal

In ‘Zolang je van me houdt’ volg ik Daniël en Sasha. Jaren geleden besloten zij om friends with benefits te worden. Inmiddels zijn er wat jaren verstreken en zijn er gevoelens in het spel. Op dat moment wordt het moeilijk. Want gevoelens zijn op zich al lastig. Zeker in combinatie met een verleden wat je blijft achtervolgen en waarmee je geconfronteerd blijft worden. Maakt het leven samen dan wel een kans? Wanneer Dan en Sas dit samen aan durven te gaan, worden zij behoorlijk op de proef gesteld. Is hun relatie hier wel tegen bestand? Is de liefde sterk genoeg om dit te overwinnen?

Schrijfstijl

‘Zolang je van me houdt’ komt snel op gang. De schrijfstijl van Suzanne is vlot, fijn en ze neemt geen blad voor de mond. Hier en daar komen er ook behoorlijk sarcastische en vinnige opmerkingen voorbij. Ik kon dat wel waarderen en vond dat een personage daardoor nog een beetje echter voelde.

Toen het boek binnenkwam trok het meteen aan mij: lees mij, lees mij, lees mij! Ik zou snel wel één hoofdstukje lezen en daarna verder met het huishouden. Dat werden in totaal 15 hoofdstukken. Dit komt omdat het redelijk korte hoofdstukken zijn waardoor ik echt door het boek heen vloog. Elk hoofdstuk gaf aan vanuit wie er verteld werd. Hierdoor kreeg ik goed inzicht in zowel de gevoelens en emoties van Dan als van Sas. Het einde van een hoofdstuk maakte ook dat ik nieuwsgierig genoeg werd naar het volgende.

Doordat ik, in ‘Zolang je van me houdt’, kon lezen vanuit Dan en vanuit Sas maakte het dat ik soms lekker in een loyaliteitsconflict belandde. Het ene moment kon ik denken: ‘Jeetje Dan, doe toch niet zo enorm moeilijk!’ Terwijl ik het andere moment dacht: ‘Jaaaaa dag Sas, je doet het ook allemaal zelf’. Voor mij waren er twee echte personen beschreven en omschreven waardoor ik beide personages begreep.

Wat mij opviel is dat er veel gebruikgemaakt is van komma’s. Op sommige momenten had ik daar zelf liever een punt gehad. Om een zin nog sterker te maken. Of om een punt in zijn geheel te versterken. Misschien is dat gewoon een persoonlijke voorkeur. Hier en daar zitten nog wel wat taalfoutjes in het boek. Die paar foutjes deden voor mij niets af aan de leeservaring!

Ervaring

In ‘Zolang je van me houdt’ lijkt alles misschien wat snel te gaan en dacht ik weleens: dat ging wel heel vlot. Maar eigenlijk vond ik dat een verkeerde gedachte. Want je komt het verhaal van Dan en Sas halverwege binnen. Op het moment dat ik kennis maakte met hen, waren zij al een paar jaar friends with benefits. Dat vond ik best wel tof. Hierdoor maakte het dat er geen grote aanloop was naar de relatie.

Prepare for drama! In ‘Zolang je van me houdt’ zitten best wel wat dramatische momenten. Voor mij was dat precies in balans waardoor het realistisch bleef. Want af en toe een beetje drama doet je eigen drama voor even vergeten of laat je inzien dat jouw drama misschien helemaal niet dramatisch is. Meer drama had er, voor mij, niet in hoeven zitten, want dan was het over de top geweest. De schrijfster heeft die balans goed aangevoeld.

Ik heb echt genoten van het verhaal van Dan en Sas. Eigenlijk zat ik een beetje in een leesdipje en dit boek heeft ervoor gezorgd dat ik daar meteen weer uitkwam. In twee dagdelen heb ik dit boek uitgelezen! ‘Zolang je van me houdt’ is een goed debuut waar ik doorheen ben gevlogen. Het boek heeft van mij 4 sterren gekregen. Ik ben heel erg benieuwd wat Suzanne in petto heeft voor Dan en Sas in het volgende deel.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De roos uit het beton – Angie Thomas

Angie Thomas kennen we van het boek The Hate U Give. Ze is één van mijn favoriete schrijfsters aller tijden. Toen bekend werd dat ze met een prequel kwam op The Hate U Give moest ik dat boek wel lezen! Dat boek is De roos uit het beton en kwam bij uitgeverij Moon uit in juni. De verwachtingen lagen zeer hoog. Lees hier wat ik van De roos uit het beton vond.

Het verhaal

De roos uit het beton vertelt het verhaal van Maverick die we al kennen uit The Hate U Give. Er is één ding waar de zeventienjarige Maverick Carter zeker van is: een échte man zorgt voor zijn familie. Als zoon van een voormalig berucht bendelid doet Maverick dat op de enige manier die hij kent: hij dealt voor de King Lords. Met het geld kan hij zijn moeder helpen, die zich met twee banen te pletter werkt om voor hen te zorgen terwijl zijn vader in de gevangenis zit.

Zijn leven is niet perfect, maar hij heeft een beeldschone vriendin en een neef die altijd achter hem staat, dus Mav heeft het gevoel dat hij alles redelijk onder controle heeft. Totdat hij erachter komt dat hij vader wordt… Hij komt er al snel achter dat drugs dealen, hard studeren en voor een pasgeboren baby zorgen moeilijker te combineren is dan hij dacht. Dus wanneer Mav de kans krijgt om het rechte pad te bewandelen, grijpt hij die met beide handen aan. Hij zal iedereen die hem bestempelt als hopeloos tuig hun ongelijk bewijzen.

Alleen is weglopen niet zomaar een optie, niet wanneer er King Lord-bloed door je aderen stroomt. Loyaliteit, wraak en verantwoordelijkheid dreigen Mav te verpletteren, zeker als er iemand van wie hij houdt op brute wijze wordt vermoord. Uiteindelijk zit er maar één ding op: Mav moet zelf ontdekken wat het betekent om een echte man te zijn.

Schrijfstijl

Angie Thomas schrijft heel rauw, maakt niets mooier dan het is en probeert ons de realiteit te laten zien. Ik wil er wel bij zeggen dat het boek in het begin een beetje afwijkt van wat we gewend zijn van Angie Thomas. Eens ik in het verhaal zat, was het wel weer helemaal de Thomas die ik gewend was. Soms is het best moeilijk en confronterend om te lezen, maar de manier waarop Thomas dat neerschrijft, kan niemand dat. Ze schrijft zeer rauw, maar ook zeer beeldend wat er voor zorgt dat haar boeken nog beter worden.

Personages

De personages zijn zeer goed uitgewerkt. Maverick is het hoofdpersonage en gedurende het hele verhaal is hij een personage voor wie je echt hoopt dat het goed afloopt. Je weet natuurlijk wel al voor een stuk hoe het afloopt, doordat je weet hoe hij in The Hate U Give is. De boeken zijn los van elkaar te lezen, maar voor de lezers die The Hate U Give gelezen hebben, is het zeer leuk om te zien hoe Maverick gegroeid is tot de persoon die hij is.

Thema’s

De Roos uit het beton is zeker een actueel boek en maatschappelijk relevant in deze tijden. Er worden gevoelige thema’s besproken op een manier dat alleen Angie Thomas dat kan. Sommige situaties herken je waarschijnlijk wel, maar andere situaties staan net heel erg ver van je vandaan. Hoe dan ook, zal het verhaal je aan het denken zetten, net zoals The Hate U Give dat deed.

Conclusie

Ik vond het een zeer fijn boek om te lezen. De thema’s zijn zeer relevant de dag van vandaag en de schrijfstijl van Thomas is zoals die altijd geweest is: rauw en beeldend. Ik geef dit boek vier verdiende sterren!