Ended soon
Oke ik wist het eigenlijk al, maar na het lezen van Schrijven Kreng, kan ik met recht zeggen dat Lisette Jonkman de leukste schrijfster is die ik ken. Ze is super interessant, grappig en heel eerlijk, vraag maar eens aan een willekeurige auteur wat dat schuift, zo’n boek. Er zullen er niet veel zijn die dit aan je vertellen zonder eromheen te draaien. En stiekem willen we dat toch allemaal weten, niet waar?
Geef me die pen
Lis geeft in dit boek onwijs veel handige informatie, tips en do’s & don’t ‘s die zo verwoord zijn dat je het meteen snapt en er ook eigenlijk direct mee aan de slag wilt. Ik heb onwijs veel keren gedacht: Hey, hier kan ik nu eigenlijk meteen al wat mee! Maar omdat je ook wilt weten welke tips ze nog meer voor je heeft, blijf je toch doorlezen, en terecht. Ook deinst Lisette niet weg voor wat zelfspot en geeft ze heel oprecht aan dat ze zelf ook lang niet perfect is op het schrijfvlak. Hierdoor vond ik het boek nog fijner en makkelijker weglezen, want de situatie’s die ze je voorschotelt en verschillende types schrijfsters die ze benoemt zijn super herkenbaar.
Zelf aan de slag
We krijgen ook een aantal opdrachten gedurende het boek, die niet alleen maar leuk zijn, maar waar je ook echt iets aan hebt. Je leert andere woorden en zinnen te gebruiken waardoor je tijdens het volgende verhaal dat je schrijft waarschijnlijk denkt: oh nee, volgens Lis kan ik nu beter eens een keer een andere benaming gebruiken. Waardoor je schrijfstijl meteen al verbetert. Score!
Lisette Jonkman krijgt met dit ontzettend handige boek, 5 sterren. En ik adviseer dan ook iedereen die ook maar een klein beetje van schrijven houd om dit boek meteen te gaan lezen. Je gaat er zeker iets van opsteken, zodat je daarna aan de slag kunt met de belangrijkste opdracht uit het boek: Schrijven Kreng!
In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine maakten we kennis met Jacob, die op een afgelegen eiland voor de kust van Wales ontdekte dat de verhaaltjes die zijn opa hem vroeger vertelde helemaal geen verzinsels waren. Er staat echt een weeshuis op het eiland en het zit vol met bijzondere kinderen: kinderen die uit het niets vuur kunnen maken, kinderen met bijen in hun buik en kinderen die zo licht zijn dat ze gewoon wegzweven als je ze niet vasthoudt. Maar deze kinderen lopen samen met hun ymbryne mevrouw Peregrine ongelooflijk veel gevaar, want ze worden opgejaagd door kwaadaardige hulsels en schepsels, die niet zullen rusten voordat ze alle bijzondere kinderen van het leven beroofd hebben…
Dit is het tweede boek dat ik van Jessica Warman lees en van de eerste “Between” weet ik nog dat het erg spannend was en dat de mysteries rond de hoofdpersoon zich langzaam ontrafelden. Ik was dus erg benieuwd naar het nieuwe boek van haar hand. Op de achterflap van “Duister spel” wordt weinig prijsgegeven over de inhoud, behalve dat de ontvoerder wellicht de verkeerde tweelingzus heeft ontvoerd.
Voordat ik begin aan deze recensie moet ik even melden dat ik echt een ontzettend groot fan ben van New Adults, een nieuw up en coming genre in Nederland. Sinds ik vorig jaar mijn eerste boek in dit genre las, was ik meteen verkocht. Dus daar kan het niet aan liggen… dat ik niet heel positief ben over Wacht Op Mij.
Dit is geen recensie. Of misschien kun je het het best beschouwen als een nepperd, een vermenging van mijn persoonlijke mening en de ontelbare rondvliegende gevoelens die Anne heeft achtergelaten op de wanden van mijn hart. Ik weiger de dagboekbrieven van Anne Frank te beoordelen als een verhaal met hoofdpersonages, spanning en plot, al moet ik bekennen dat ze me soms zo meesleepte dat ik mezelf erop betrapte hetzelfde gevoel te hebben. Ik vertik het om sterretjes op dit werk te plakken.
Kunnen jullie je nog herinneren hoe ondergetekende ongeveer een jaar geleden heel young-adults.nl onderspamde met haar aangewakkerde liefde voor het vampiergenre? Ja, ik was helemaal in de ban van ‘Violet’ van Abigail Gibbs, een piepjonge schrijfster die door uitgeverijen opgemerkt werd toen haar verhaal op Wattpad successen van miljoenen lezers oogstte. Het boek heeft zelfs een plekje op een van de belangrijkste rijen van mijn boekenkast veroverd na mijn pleziervolle leeservaring. Daarom dat ik ook door het dolle heen was toen het vervolg ‘Herfstroos’ in mijn brievenbus lag. Al was dat enthousiasme jammer genoeg snel bekoeld.
Zac is het ondertussen wel gewend. In het ziekenhuis liggen met leukemie, de dagen aftellend tot hij weer naar huis mag. Hij is zelfs al bevriend met de dokters en zijn medepatiënten. Dan komt er op een dag een nieuw meisje binnen, Mia. Ook zij heeft kanker, maar geen van haar vrienden weten dit. De kennismaking tussen Zac en haar is nogal ongebruikelijk, maar wat wil je als je in een kamer opgesloten zit. Mia is eigenwijs, brutaal en niet bepaald het zonnetje in huis. Desondanks raken Zac en Mia langzamerhand aan elkaar gehecht. Maar kan hun vriendschap de ziekte overleven? Kunnen zij zelf de ziekte wel overleven? Ik ga niet verklappen of je antwoord krijgt op die vragen maar 
Door een nucleaire oorlog, die bekend staat als de Catastrofe, is de aarde onleefbaar geworden. Eeuwen geleden vluchtten de laatste overlevenden van de mensheid met grote schepen de ruimte in, waar ze sindsdien hebben overleefd. De laatste tijd zijn de wetten en leefregels echter steeds strenger geworden; steeds meer mensen lijken om niets geëxecuteerd te worden en jongeren krijgen veel sneller detentie. Inmiddels zijn er geruchten dat de aarde misschien weer leefbaar is geworden. Om zeker te weten dat het echt veilig is, kiest de raad een groep van 100 gedetineerde kinderen uit om de aarde te verkennen. Met voorraden voor amper een week, zijn de kinderen al snel op zichzelf 
Na het zien van seizoen 2 weten we allemaal wie A is. Of denken we alleen maar dat we dit weten? Pretty Little Liars is heel goed in het voor de gek houden van zijn kijkers, en dat gaat in dit seizoen gewoon door. De vier vriendinnen zijn deze zomer veranderd, en dan vooral Emily, die een enorm trauma kreeg te verwerken. Ze gaat hier niet goed mee om en zoekt troost bij de drank in plaats van haar vriendinnen, en dat kán natuurlijk niet goed gaan..