Things we hide from the light is het tweede boek in de Konckemout-serie van Lucy Score. Onze recensie van Things we never got over – het eerste boek – kan je hier lezen.
In Things we hide from the light volgen we de politiecommissaris Nash. Hij staat bekend om twee dingen: een echte good guy en in uniform nog knapper dan hij al is. De twee kogels die hij een tijdje terug in zijn lichaam kreeg, hebben een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen gebracht. Hij kampt sindsdien met paniekaanvallen en nachtmerries. Dat houdt hij natuurlijk verborgen voor iedereen, alleen zijn buurvrouw en oude bekende, Lina, ziet de echte Nash.
Lina wil zo snel mogelijk weer uit Knockemout vertrekken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als Nash en Lina plotseling op elkaar aangewezen zijn…
De hoofdpersonages Nash en Lina hebben beide een stoere kant, maar ze zijn niet bang om hun kwetsbaarheid aan elkaar te tonen. Hun relatie is een spel van aantrekken en afstoten, gedurende het hele boek. Nash droomt er al lang van om een ring om iemands vinger te doen, terwijl Nina zichzelf alles behalve als relatiemateriaal beschouwt. De twee hebben beiden een achtergrondverhaal dat ook bij beide personages goed uitgewerkt is. De twee maken dan ook een hele evolutie mee doorheen het boek.
Helaas is het verhaal van Nash en Lina niet zo memorabel als ik had gedacht dat het zou zijn. Het begin voelde zelfs heel erg cringe aan voor mij. Misschien kwam dat door de vertaling? Ik kan mijn vinger er niet meteen op leggen, maar ik heb wel meermaals gedacht ‘wie zegt dit nu?’ en dan met mijn ogen gerold… Ik vond het ook een beetje té veel gefocust op hoe geil ze van elkaar werden als ze bij elkaar in de buurt waren. Het is een slowburn, maar een beetje te veel insta-liefde en lustgedreven. Bovendien vond ik het ook veel te lang, het verhaal had veel zaken die echt overbodig waren.
Net zoals in het eerste boek blijft familie in dit boek centraal staan. Het blijft leuk om dezelfde personages terug te zien komen in dit boek. We maken ook kennis met de personages die een grote rol krijgen in het derde boek, waardoor ik benieuwd ben. Verder is er ook een thrilleraspect in Things we hide from the light. Dat zou het boek wat meer diepgang geven, maar ik vond het thrillergedeelte redelijk voorspelbaar en het gaf voor mij niet de verwachte meerwaarde.
Aanrader of niet?
Things we hide from the ligth is een slowburn die helaas niet enorm memorabel was voor mij … Toch kijk ik enorm uit naar het verhaal van Lucian en Sloan in Things we left behind, dat in april vertaald wordt en uitkomt in het Nederlands. Ik geef dit boek helaas 2 sterren.
Hier zijn we weer met een recensie over een V.E. Schwab boek. Ik denk niet dat ik dit ooit beu ga geraken, Schwab is een van mijn grootste idolen en ook een van mijn favoriete schrijvers. Al zou ze de achterkant van een shampoo-fles schrijven, ik zou het lezen. Dat is het effect dat ze op mij heeft als lezer (en ook als schrijver). Voor deze recensie las ik haar lang-geanticipeerde boek dat plaatsvindt in een universum dat we al kennen en vijf jaar geleden achter ons hebben gelaten: De Breekbare Draden van Magie. Ik ben heel erg blij dat Schwab zelf deze wereld nog niet achter heeft kunnen laten, want ik denk nog elke dag aan Kell, Rhy, Lila, Alucard en co. sinds ik De Kleuren van Licht uit heb. Maar goed, ik zal zonder spoilers mijn ervaring met deze parel van een boek hervatten.
Verhaal
Veel schrijvers hernemen tegenwoordig hun oude verhaal universums. Zij het omdat ze nieuwe personages ontdekken in deze werelden, of omdat oude personages hun stem nog niet verstomd is in de pen. Als het aankomt op mijn favoriete auteurs die een nieuw werk uitbrengen in een universum dat me heel dierbaar is, heb ik al met de harde hand moeten leren dat dit een grote teleurstelling kan zijn. Zo kijk ik al enkele jaren met een heel andere blik naar een serie die ooit geen enkele fout voor mij kon bevatten. Maar dan hernemen de auteurs een bepaald personage, en valt het beeld dat ik had in duizend stukken.
Toen De Breekbare Draden van Magie aangekondigd werd en erbij werd gezegd dat het zich in De Kleuren van Magie wereld zou bevinden, hield ik mijn hart al vast. Maar toen er werd gezegd dat je dit boek kon lezen zonder De Kleuren van Magie-serie gelezen te hebben, lichtte een stukje van de zwaarte op mijn borst zich op. Oef, misschien zou mijn beeld van mijn favoriete personages niet aangetast worden.
Voor ik begon met lezen, was ik in een kleine Goodreads rabbit-hole gevallen in de recensies. Eén recensie wist mijn oog te vangen, die omschreef hoe ze wilde dat dit boek meer focuste op de nieuwere personages in plaats van zoveel op de oude personages. Oh nee, dacht ik. Dan toch? Met enthousiasme en een beetje weemoedig begon ik in het boek, angstig dat mijn liefde voor deze personages kapot zou gaan zoals ik het bij andere series al heb gevoeld – die distantiering van een band die zo lang standhield en die opeens brak. Maar toen zag ik Kell en Lila terug … en Alucard en Rhy. En laat me je zeggen – het duurde niet lang voordat ik wederom bevestiging kreeg van V.E. Schwab’s kunde. Als er iemand een oude wereld terug kan hervatten en terugbrengen met de kracht, liefde en macht dat die verdient, dan is het wel Schwab. Zij schrijft alsof het het laatste is wat ze elke dag moet doen. Nooit eerder heb ik een auteur een universum weten heropzoeken na zoveel jaren en verder te gaan alsof ze nooit waren gestopt. Het was zo perfect.
Alle personages spraken in hun eigen toon, niemand voelde opeens anders of zette een andere toon op. Het was puur perfectie. Ook de nieuwe personages brengen een wonderbaarlijke bijdrage aan het verhaal van deze nieuwe serie.
Ik moet wel zeggen, ook al werd er gesteld dat je dit verhaal onafhankelijk kan lezen van De Kleuren van Magie-serie, ga ik daar toch tegenin. Ik denk niet dat dit verhaal zo sterk zou staan zoals het dit doet afgezonderd van De Kleuren van Magie. Het is briljant in zijn eigen respect, maar het zou niets zijn zonder de serie die zijn bestaan mogelijk heeft gemaakt. Dus naar mijn mening moet je sowieso beginnen met De Kleuren van Magie-serie voordat je je aan deze nieuwe serie in het universum waagt.
Personages
Zoals ik eerder al vermeldde was het een warme knuffel om al mijn favoriete personages uit De Kleuren van Magie-serie terug te zien. Iedereen was even (im)perfect zichzelf zoals we ze altijd hebben gekend. Natuurlijk, dit boek speelt zich zeven jaar af na de feiten in De Kleuren van Licht en dus is iedereen zeven jaar ouder. Wat maakt dat ze zich allemaal wel iets meer volwassen gedragen, maar het werkt. Het werkt gewoon écht héél erg goed.
We maken ook kennis met twee nieuwe personages in dit boek: Tes en Kosika. Tes is degene aan wie we de titel te danken hebben (dit is ook alles wat ik over haar ga zeggen, want ik ga Schwab de eer geven om je haar beter te leren kennen). Kosika is Hollands opvolger als nieuwe antari van Wit Londen alsook de nieuwe heerser over Wit Londen (en dit is ook het enige wat ik over haar ga zeggen, het is zoveel beter als je het allemaal zelf ontdekt)
Schrijfstijl
Elke keer herhaal ik me toch kort weer even, want Schwab verdient het. Zij is een van de beste auteurs die ik al in heel mijn leven heb gelezen, en dat zeg ik niet lichtjes. Ze is gewoon uber-briljant en als ik haar ooit mag ontmoeten hoop ik haar dit ook te kunnen zeggen. Haar schrijven is van een ander kaliber, de manier waarop ze personages uitwerkt alsook haar verhalen is van een ander niveau. Het is Schwabs wereld en wij leven er in.
Vormgeving
Dit boek is een pracht van een uitgave. Met wonderlijk mooie sprayed edges, fanart aan de binnenkant van het boek, en een opdruk onder de stofomslag – het is weer een parel hoor, waar Boekerij voor heeft gezorgd.
Ervaring
Mijn ervaring? Nu ja, ik denk dat heel deze recensie voor zich spreekt. Ik had een geweldige tijd tijdens het lezen van dit boek. Altijd wanneer ik iets van Schwab lees eigenlijk. Ik kijk nu al uit naar het volgende deel in deze serie. Schwab heeft het onmogelijke gedaan in het hervatten van een oud universum, en mij weer hoop gegeven dat dit een goed iets is en niet iets dat personages voor mij verpest. Waarvoor mijn immense dank.
Voor dit boek heb ik ook een regel die ik als tiener voor boeken had hervat. Namelijk, als een boek me kon doen huilen was het een instant vijf-sterren boek. Dit boek heeft mijn ogen doen tranen en overlopen, mijn blik wazig terwijl ik de rest van het verhaal probeerde te lezen. Het raakte me tot mijn diepste diep om een personage dat me zo dierbaar is ergens bovenop te zien komen: en daarom krijgt dit boek een welverdiende vijf sterren.
Ophelia heeft Thorn al meer dan twee jaar niet gezien, en het begint haar te dagen. Maar wanneer het tij begint te keren en hints naar waar Thorn zich mogelijks bevindt, zich de kop op beginnen steken, moet Ophelia van Anima naar Babel afreizen. Een wereld waarin regels volgen zo belangrijk is dat problemen Ophelia op nieuwere manieren dan ervoor in het nauw drijven. Opgepast, deze recensie kan spoilers bevatten voor The Memory of Babel.
Verhaal
Ik moet zeggen, dit was voor mij qua verhaal een van de mindere delen uit The Mirror Visitor serie. We hebben Clairdelune verlaten en bevinden ons aan het begin van het boek terug op Anima, waar Ophelia al de afgelopen twee-en-half jaar heeft gespendeerd. Het voelt heel erg als het begin van boek één, maar Ophelia is zich hier ook bewust van – alsof de afgelopen twee boeken niet zijn gebeurd. Gelukkig verspillen we niet teveel tijd hier en start het boek al vrij snel met Ophelia die van Anima wordt weggehaald. Van hieruit baant ze zich een weg naar een plek waarover we dusver nog niet veel hebben gehoord: Babel. Hier zal Ophelia op zoek gaan naar Thorn, en verdere antwoorden zoeken op de vragen die ze heeft over God en the Other.
Schrijfstijl
Ik moet zeggen, ik vond Dabos haar stijl wat afgezwakt in dit verhaal. Ze schrijft nog steeds met volle overgave aan details, alles wordt tot het fijnste haartje omschreven wat maakt dat de lezer alles echt voor zich kan zien. Dit vind ik persoonlijk heel erg fijn. Echter, dit boek vindt beide zijn sterktes én zwaktes in de over-detaillering van Dabos. Het is soms net iets té veel qua details, en niet elk detail voelt alsof het even belangrijk is, wat bij de vorige boeken wél zo was. Maar, nog steeds, Dabos schrijft meesterlijk, maar haar sterktes hebben te hard doorgedreven, wat soms een averechts effect kan geven. Less is more, as they say.
Personages
Het ding met deze serie is dat er heel veel personages bij komen kijken, en de helft van de namen vergeet ik telkens weer. Zelfs nu, ben ik er al een pak vergeten. De grote slechterik van dit boek was iemand die we blijkbaar in een eerder boek al ontmoet hadden, maar omdat er zoveel personages zijn, was ik totaal niet gechoqueerd omdat ik echt moest denken: “wie is dit nu?” Zelfs nu weet ik nog steeds niet wie dat was. Op Babel leren we ook nog andere family spirits kennen en natuurlijk ook andere personages, maar ik geef eerlijk toe dat ik deze serie vooral lees voor de dynamiek tussen Ophelia en Thorn. Zeker omdat ze zulke tegenpolen zijn van elkaar en dat dit net is waarom ze tot elkaar toegetrokken worden.
Ik moet wel zeggen, Ophelia haar character arc in dit verhaal was er een om u tegen te zeggen. Er is een scene waarin ze in een ondergrondse kamer wordt gegooid, eentje die gekend staat om mensen gek te maken omdat je er alleen met jezelf zit en veel mensen dit niet aan kunnen. Echter, Ophelia komt alle versies van zichzelf tegen, en ze leert hieruit wie ze echt is in plaats van gek te worden. Ze leert toe te geven hoe ze zich voelt en waarom ze bepaalde dingen voelt. Het is een mooi moment waarin de lezer ook met zichzelf geconfronteerd wordt en je je afvraagt of jij ook zo trouw bent aan jezelf. Zo niet, dan spoort deze scene met Ophelia wel aan om jezelf in de ogen te kijken, en het is nagenoeg prachtig.
Ervaring
Het boek voelde niet alsof het 400+ pagina’s was, en op andere momenten net weer wel. Ik wilde de hele tijd verder lezen en steeds weer weten wat er ging gebeuren. Maar ik vond wederom mijn persoonlijke Achilles hiel als het aankomt op lezen; ik heb namelijk de nijging om soms fanart op te zoeken en wat gegevens over boeken op te zoeken. Niet per se spoilers, maar eerder mensen hun meningen zonder dat er spoilers bij komen kijken. Natuurlijk, ik krijg wel altijd spoilers because of who I am as a person. Maar kijk, dat is mijn probleem om mee te leren leven/iets aan te doen. In elk geval, op veel momenten voelde het verhaal alsof het totaal nergens naartoe ging, en moest ik echt mezelf opleggen om tot het volgende hoofdstuk te lezen. Pas vanaf ongeveer pagina 250 was ik echt mee met het verhaal. Dit kwam, en dat geef ik eerlijk toe – en hier komt dan ook een dikke spoiler aan – omdat Thorn zijn come back maakte. Hierdoor kwamen er natuurlijk veel vragen bij Ophelia en ook veel hartzeer. Er was zelfs een moment waarop ik dacht dat ze niet meer samen zouden eindigen en dat ik bijna stopte met lezen. Echter, ik kan zeggen dat ik het boek uit heb en dat ik immens uitkijk naar het laatste deel van deze serie.
Ik las ergens online, tijdens mijn verdieping in meer meningen naar dit boek, hoe iemand deze serie omschreef als een dubbele duologie: deel één en twee als set, en deel drie en vier als set. Ik kan dusver begrijpen waarom ze dit zeggen, en ik denk, als ik deel vier ook uit heb, dat ik dit nog meer kan begrijpen. Je hebt in deel één en twee Ophelia en Thorn die hun weg om elkaar heen leren kennen alsook de achtergrond die bij de respectievelijke individu komen, en in deel drie moeten ze opeens elkaar terug leren kennen maar anders. Dit boek was dusver mijn laagste sterren-cijfer voor de serie, met drie sterren. Ik ben heel benieuwd wat het vierde (en laatste!) boek brengt.
Twisted Hate is een New Adult romance-boek met de karakters Jules en Josh in de hoofdrol. We kenden deze personages al uit de boeken Twisted Love en Twisted Games. In dit boek lees je het eigen verhaal van de beste vrienden en broer van Ava Chen – het hoofdpersonage uit Twisted Love. Hoewel ze eigenlijk een hekel hebben aan elkaar, maken ze een spicy deal met elkaar. De regels? Geen gevoelens krijgen voor elkaar. Maar of Jules en Josh zich hier ook allebei aan kunnen houden?
Enemies-with-benefits
Als ik iets heerlijk kan weglezen is het een goed romance-boek. Zo vond ik deze vorige twee delen van deze serie ook enorm vermakelijk, en dat was bij dit boek zeker niet anders. Zowel Jules en Josh zijn personages met pit. Ze hebben beiden een heftig verleden en dit heeft deze personages dan ook gevormd tot wie ze vandaag de dag zijn. Echter heeft Jules een gruwelijke hekel aan Josh, en vice versa: in Josh zijn hoofd brengt Jules zijn zusje Ava continu in de problemen, en Ava zou beter af zijn zonder haar vriendin Jules. Wat Josh niet weet is dat Jules destijds deze nare opmerking heeft gehoord. Sindsdien kunnen deze karakters elkaar dan ook niet uitstaan.
Echter zijn zowel Josh als Jules geen relatie-materiaal: door drukke werk- en studieverplichtingen zijn geen van beiden in stand een fysieke relatie in stand te houden. Daardoor ontstaat tussen de twee het idee van een enemies-with-benefits relatie: iets waar ik nog nooit over had gelezen, maar wat zeker mijn interesse wel aanwakkerde. De relatie tussen Jules en Josh werd spannend en dynamisch. Zeker toen er een personage uit het verleden van Jules een intrede maakte in het boek, en Josh zich beschermend tegenover Jules begon op te stellen. Ik wist gewoon dat deze relatie zich ging ontplooien naar iets groters dan een enemies-with-benefits relatie, en ik vond dit dan ook zalig om te zien ontstaan.
Diepere laag
Wat ik waardeer aan de boeken van Ana Huang is dat er altijd een diepere laag onder de personages wordt uitgezocht. Toch zijn haar boeken niet character-driven, dus puur geschreven over relaties tussen twee personages. Er zit namelijk nog steeds een sterk plot in haar boeken, iets wat haar boeken tot een perfecte verhouding tussen relaties en vaak spannende gebeurtenissen maken. Ook had dit boek weer een plottwist, wat ervoor zorgt dat je wil blijven doorlezen.
Verder vond ik het thema over vriendschap in dit boek mooi aangesneden. Vaak is dit een thema wat in boeken over romantische relaties een beetje een ondergeschoven kindje is. De ingewikkelde relatie tussen Alex, de vriend van Ava, en Josh wordt mooi uitgewerkt en maakt ook progressie tijdens het verhaal van Twisted Hate.
Conclusie
Al met al vond ik Twisted Hate een vermakelijk, spicy en spannend verhaal om te lezen. Wel is het goed om rekening te houden met het feit dat er veel 18+ thema’s in dit boek terugkomen. Maar wederom heeft Ana Huang weer een heerlijk boek neergezet en ik kan niet wachten om ook het laatste boek van de serie, Twisted Lies, te lezen.
Voor degenen die de Twisted-serie van Ana Huang al verslonden hebben: vorige week is het eerste (vertaalde) deel van haar nieuwe Kings of Sin-serie verschenen: King ofWrath! Ik kon in ieder geval niet wachten om erin te beginnen! Lees hieronder of ik hem je aanraad!
Meedogenloos & arrogant vs. Beleefd & elegant
Dante Russo heeft altijd alles onder controle, op zowel persoonlijk als professioneel vlak. Wanneer hij door chantage wordt gedwongen zich te verloven met een vrouw die hij niet kent: Vivian Lau, de dochter van zijn nieuwste aartsvijand, is zijn enige missie het bewijsmateriaal vernietigen en zijn vijand kapot te maken. Hij is niet voor niets King of Wrath. Er is maar één probleem: nu hij haar heeft… wil hij haar niet meer laten gaan.
Vivian Lau is de perfecte dochter en haar familie zet haar in als pion om de top van de high society te bereiken. Iets wat Vivian helemaal niet belangrijk vindt, maar haar ouders wel. Maar vanwege de familieband en plichtsbesef gaat ze nooit tegen de wens (of het bevel?) van haar ouders in. Ook als dat betekent dat ze wordt uitgehuwelijkt aan Dante. Want dit huwelijk opent dat deuren die anders gesloten zouden blijven voor haar familie. De botte, ongrijpbare Dante is niet bepaald haar droompartner en het was dus zeker niet haar plan om naar hem te gaan verlangen, of erger nog: om verliefd te worden op haar verloofde.
Genoeg tropes, maar zeker niet saai!
Arranged marriage, enemies to lovers, grumpy vs. sunshine; allemaal tropes die terugkomen in King of Wrath. En toch voelt het verhaal origineel; waarschijnlijk omdat Ana Huan je echt laat beleven dat je vanuit twee personages schrijft; de stijl verschilt daadwerkelijk van elkaar.
Maar ook omdat je weliswaar vrij snel de chemie tussen Vivian en Dante wel voelt, ze best nog een tijdje om elkaar heen draaien. Ook de (verwachte) spicy scenes vind je niet al in de eerste paar hoofdstukken van het verhaal. Dat zorgt voor een fijne opbouw in het verhaal.
Plus: zowel Dante als Vivian maken de nodige groei door. Vivian leert steeds meer haar mannetje te staan en voor haarzelf in plaats van haar familie te kiezen. En Dante laat zijn zorgzame kant steeds vaker zien. Dat laatste zorgde bij mij wel voor een aantal fijne zwijmelmomenten tijdens het lezen van King of Wrath.
Pageturner
Ana Huang heeft een heel fijne en vlotte schrijfstijl en in King of Wrath is dat zeker niet anders. Beide vertelperspectieven voelen ‘echt’ aan, bovendien speelt ze met ‘om en om een hoofdstuk’ of beide vertelperspectieven in een hoofdstuk. En wat ze heel goed doet; een aantal personages die in de volgende delen gaat ontmoeten, nu alvast introduceren!
Conclusie: Lezen!
De fans van Ana Huang kunnen kunnen hun hart ophalen met dit hele fijne eerste deel King of Wrath. Maar ook voor nieuwe lezers van haar boeken is dit een heerlijk boek om in te starten!
Ik geef het boek 4 sterren en kijk nu al uit naar de verschijnen van het tweede (vertaalde) deel: King of Pride, die in mei verschijnt! Mocht je ook Engelse boeken lezen dan heb je geluk; de eerste drie delen van Kings of Sin-serie zijn dan al te lezen!
Nadat ik eerder al onwijs had genoten van De perfecte huisgenoot en De tweede kans was ik heel nieuwsgierig geworden naar Geld of Liefde van schrijversduo Vi Keeland en Penelope Ward.
Dit boek verscheen in 2016 al onder de titel Playboy Pilot als derde boek in de Cocky Bastard Serie. Benieuwd of ik hem net zo leuk vond als de andere boeken die ik las? Lees snel verder!
Playboy Pilot vs. Rich Girl
Carter Clynes is piloot en, net als in alle stereotype verhalen, een echte versierder. Hij heeft ‘in elke stadje een andere schatje’ en is zeker niet op zoek naar iets blijvends. Tot hij op een van de vliegvelden rijkeluismeisje Kendall ontmoet. Er hangt meteen een spanning tussen de twee. Omdat Kendall geen idee heeft waar ze een vliegtuig heen wil pakken, alleen weet dat ze weg wil, haalt Carter haar over om hem te vergezellen op zijn komende vlucht naar Brazilië.
Zo begint een romantisch en turbulent reisavontuur. Maar aan alle avonturen komt een keer een einde. En dan staan ze allebei voor een van de moeilijkste beslissingen van hun leven… Geld of liefde?
Clichés
Geld of liefde begint met stevige clichés over piloten en de stewardessen; allemaal met elkaar het bed in gedoken tijdens de vlucht en de piloten zijn vooral womanizers. Zo ook Carter en het beeld wat Kendall van hem heeft. Gedurende het boek wordt dat beeld bijgesteld en blijkt Carter meer en meer de lieve en zachtaardige kleinzoon te zijn. Nogal een ommezwaai dus!
Prettige schrijfstijl maar wat oppervlakkig
Laat ik vooropstellen; Geld of Liefde is een fijne feelgood. Lekker luchtig en je vliegt door de pagina’s heen. Dat maakt dat ik de boeken van Keeland & Ward ook zo fijn vind om (tussendoor) te lezen. Maar waar de meer recentere boeken van hen, meer diepgang in zich hadden, blijft deze veel meer aan de oppervlakte. Terwijl de issues waar ze voor staan, best wel heftig zijn. Ik voelde ze helaas niet; misschien omdat de omslag zo plotseling was en ik bepaalde situaties en gebeurtenissen niet geloofwaardig genoeg over vond komen.
Leeservaring
Voor een lekker luchtig boek voor tussendoor is Geld of liefde zeker fijn om erbij te pakken. Wil je een feelgood met net iets meer diepgang, dan kun je naar mijn mening beter de meer recentere werken van dit schrijversduo oppakken! Omdat ik me er toch een avondje mee heb vermaakt, krijg dit boek van mij 3 sterren.
Toen ik de cover zag en de titel moest ik weten waar het boek over ging. De cover sprak mij al aan, maar het verhaal uiteindelijk ook. Ik wil Houtekiet erg graag bedanken voor het opsturen van het boek.
Het verhaal:
Als Lisse wordt betrapt met een boerenzoon, sturen haar pleegouders Lisse naar Brugge. Daar wordt zij gezelschapsdame van vrouwe Ysabeau, de jonge bruid van de heer Despars. Ysabeau en Lisse zitten beide in een situatie die ze zelf amper controleren en dit lijdt tot pijnlijke spanningen tussen de vrouwen. Nu en dan kruist Lisse het pad van Martijn, een volksjongen die opgroeide in een bordeel. Hij zou graag willen studeren, maar wat ben je met hersenen en talent als je geen Latijn spreekt? Alle 3 hebben weinig redenen om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Maar het rijk van Keizer Karel V is onrustig. Godsdienstperikelen en ontevredenheid over verloren privileges dreigen te exploderen. Alles kan in een oogwenk veranderen… Vooral als Lisse zou ontdekken wie haar echte vader is.
Het verhaal laat de geschiedenis zien door de ogen van mensen zonder macht, meestal vrouwen. Het verhaal neemt je mee naar het woelige Brugge in de 16e eeuw waar een meisje zonder verleden opzoek gaat naar haar toekomst. Dit is vooral het geen wat mij aansprak. De laatste tijd ben ik namelijk best wel geïnteresseerd in films, series maar ook boeken die je meenemen naar andere eeuwen.
Mijn mening:
Lyne Uytterhoeven heeft een fijne schrijfstijl die het leesbaar maakt voor iedereen. Je kan in het verhaal merken dat Lyne onderzoek heeft gedaan naar de 16e eeuw. Dit kun je merken aan hoe ze bepaalde details omschrijft en je vind aan het einde van het boek ook een bronvermelding. Daarnaast lees je het boek vanuit verschillende perspectieven en zijn de hoofdstukken best wel kort. De personages zijn goed uitgeschreven en je leert ze echt kennen. Je kan je hierdoor bijvoorbeeld heel erg goed inleven in de hoofdpersonen.
Ook wordt er in het boek aandacht besteed aan de verschillende standen/klasse, godsdienst en de politiek. Dit maakt het verhaal niet minder leuk want het echte verhaal blijft op de voorgrond afspelen. Het boek heeft een goede spanningsboog en weet je tot het einde te verassen (ik kon niet stoppen met lezen). Het einde was dan ook niet wat ik had verwacht, maar het maakt mij wel erg nieuwsgierig naar het volgende en laatste deel. Het verhaal bestaat namelijk uit twee delen en het volgende deel verschijnt als het goed is in juni 2024.
In het boek zelf vind je aan het begin nog een kaart van Brugge en Gent en een lijst van de personages. Aan het einde van het boek zie je ook een stamboom, een overzicht van historische plaatsen, een verklarende woordenlijst en dus ook een bronvermelding. Het boek is dan ook gebaseerd op historische gebeurtenissen.
Conclusie:
Ik heb erg genoten van het boek en het heeft zeker mijn interesse nog meer aangewakkerd voor de historie. Ik geef het boek 5 sterren en raad het je zeker aan om te lezen als jullie net als ik graag op ontdekkingsreis gaan.
Vandaag een recensie van het boek “What would Wednesday do?”. Ik wil Boekerij graag bedanken voor het opsturen van dit geweldige boek, want wie vond de serie van Wednesday niet geweldig?!
Het boek van Wednesday Addams:
Iedereen kent vast wel de Addams family van vroeger en sinds afgelopen jaar konden we op Netflix genieten van een serie over de dochter: Wednesday. Wednesday Addams is een icoon. Ze is cynisch, direct en heeft een aantal bijzondere hobby’s, maar schaamt zich nooit voor wie ze is of waar ze vandaan komt. In het boek, verdeeld over 8 thema’s, leert Wednesday jou de verwachtingen van anderen los te laten en je leven te leiden op jouw voorwaarden.
De 8 thema’s:
De acht thema’s die behandeld worden zijn: familie, vrienden, thuis, stijl, muziek, werk, creativiteit en liefde. In ieder thema leert Wednesday aan jou hoe zij dit zou doen en wat jij kan doen. Zelf vond ik de tips best wel waardevol en aan sommige had ik ook echt wel wat.
Wat vond ik er van:
Ik vond het erg leuk en best wel vermakend om te lezen, maar daarnaast ook erg leerzaam. Je gaat dieper naar jezelf leren kijken waardoor je jezelf leert omarmen. Enkele tips in het kort zijn bijvoorbeeld: Hou van jezelf, vier de verschillen, wees oprecht etc. Dit zijn de kopjes van de tips, daaronder wordt verteld wat jij zou kunnen doen op dat gebied.
Voor de gehele tips moet je echt het boek lezen. Aan het einde van het boek zijn er zelfs invulpagina’s te vinden. Zelf vond ik het zonder om in het boek te schrijven, dus heb ik dit in een notitieboekje gedaan.
Ik zal er 1 met jullie delen, hierin werd gevraagd om 7 dingen op te noemen die ik waardeer in relaties.
Eerlijkheid
Waardering van de ander
Jezelf kunnen zijn
Respect
Goede communicatie
Klaarstaan voor elkaar
Elkaar liefhebben
Welke 7 dingen zou jij opschrijven?
Het boek:
Het boek is makkelijk geschreven en leest vlot weg. Buiten dat het niet een groot en dik boek is, is het lettertype groot en fijn om te lezen. Het is een kort maar krachtig boek met leuke en leerzame tips.
Daarnaast zitten er na elk thema ook nog leuke quotes in het boek, die soms ook wel een beetje komisch zijn. Er staan ook quotes in van bekende personen o.a. Lady Gaga, Tim Burton, Christina Ricci e.d., maar er staat ook een quote in van Jenna Ortega over wat Wednesday voor haar heeft betekend. Voor de gene die het niet weten, Jenna Ortega is de actrice die Wednesday speelt in de serie op Netflix. Ik deel ook graag een quote met jullie:
“Besteed je tijd aan interessante dingen en maak je niet druk om wat mensen over je denken. Want ‘normaal’ bestaat niet.”
Conclusie:
Bovenal vond ik het een leuk en leerzaam boek met handige tips. De 4 invulpagina’s kon ik ook wel waarderen, want je gaat echt nadenken over wat jij belangrijk vindt. Ik geef het boek 4,5 ster en raadt het boek zeker aan. Het leest super makkelijk en vlot weg.
Donder is het derde en laatste deel van de zeisen-trilogie van Neal Shusterman. De eerdere twee boeken waren Zeis en Cumulus. Het boek speelt zich nog steeds af in de dystopische wereld waarin de mensheid onsterfelijk is geworden. Om de overbevolking te voorkomen, worden zogenaamde zeisen aangesteld om mensen te doden op een bepaalde manier. In Donder gaat het verhaal verder met de personages Citra Terranova en Rowan Damisch, die nu bekend staan als zeisen Anastasia en Lucifer.
Waarover gaat Donder?
Laat me beginnen met te vertellen dat het verhaal best ingewikkeld is om uit te leggen. Dat is meteen één van mijn punten van kritiek op dit boek.
Donder begint wanneer het myserieuze Zeisen-eiland Endura door de zee is verzwolgen. Doordat er weinig ooggetuigen waren, is het makkelijk om Zeis Lucifer hiervan te beschuldigen. Daar makat Zeis Goddard dankbaar gebruik van door zichzelf tot Supreme OpperKling te benoemen en dan heel wat regels en wetten aan te passen.
De Cumulus besluit deels in te grijpen en de wereld op een ander spoor te zetten. Hij trekt zich terug door iedereen Onzindelijk te maken, behalve Greyson Tolliver. Door het unieke contact dat Greyson heeft met de Cumulus, wordt hij ontvangen door de Tonisten als De Tol.
Tegelijkertijd ontdekken Zeis Faraday en bibliothecaresse Munira een onbekend eiland. Dat eiland zit eigenlijk in de blinde vlek van de Cumulus. Ze hopen zo op een soort fail-save om de wereld te redeen. Uiteindelijk komt de Cumulus toch te weten van het eiland en stuurt hij werklui naar de atol. Deze werklui moeten iets groots bouwen, maar ze weten niet goed wat.
Er is nog een andere verhaallijn. Door bepaalde gebeurtenissen die je zelf maar moet lezen, kunnen Rowan en Citra geregenereerd worden. Wanneer Zeis Anastasia de aanval inzet op Goddard, brengt dat allemaal heel wat teweeg. Ze doet dat door filmpjes de wereld in te sturen waarin ze de waarheid uit de geschiedenis naar boven brengt. En die waarheid plaatst Zeis Goddard niet bepaald in een goed daglicht.
Door het boek heen merk je dat de Cumulus aan een nieuwe AI bouwt, waar hij verschillende gesprekken mee voert. De versies worden steeds meteen verwijderd, maar uiteindelijk staat er een AI op die niet direct wordt gewist en die contact kan leggen met de vreemde eilandengroep. Samen plannen ze de toekomst van de mensheid.
Verwarrende verhaallijnen
Donder lees je vanuit het standpunt van verschillende personages. Je leest onder andere mee met Citra, Rowan, Greyson, Munira, Ayn, Jeri, maar ook soms minder belangrijke personages. Doordat er ook in de hoofdstukken zelf wordt gewisseld van perspectief, wekt dit verwarring op voor de lezer. Tegelijkertijd zorgen de vele perspectieven dat het verhaal volledig is, maar de verwarring was voor mij overwegend. Er waren momenten dat ik echt in het verhaal zat, maar dan kwam er weer een ander perspectief en verloor Donder mij weer als lezer. Het was zeker een boek waar ik doorheen heb moeten bijten en met momenten echt links liet liggen… Dat had ik bij Zeis en Cummulus absoluut niet. Het is dan ook een heel ander boek dan Zeis wat vooral tussen Citra en Rowan speelde. Tijdens het lezen waren er ook regelmatig te veel details, waardoor het tempo uitbleef.
Het sterkste aan het boek zijn de filosofische overpeinzingen over de menselijke natuur en de impact van techonologische vooruitgang. Het boek biedt een goede afsluiting van de trilogie en laat de lezers achter met stof tot nadenken over de aard van leven en dood, macht en morele verantwoordelijkheid.
Raad ik Donder aan?
De eerste twee boeken krijgen voor mij 4,5 sterren, maar Donder heeft me zwaar teleurgesteld en geef ik jammer genoeg maar 2 sterren. Het was veel te lang, het tempo lag niet hoog genoeg en het was gewoon verwarrend. Vele fans zullen wel blij zijn met het einde en hoe alles is opgelost.
Codenaam IJsvogel is een veelbelovend boek. Dit is mijn eerste boek van Liz Kessler en ik ben meteen verkocht. Het boek gaat over de Tweede Wereldoorlog en het geeft je een inkijk in het verzet. Het is een meeslepend en een spannend boek wat je direct wilt uitlezen.
De hoofdpersonages van Codenaam IJsvogel
Het boek bestaat uit drie hoofdpersonages: Liv, Mila en Hannie. De verhalen van Mila en Hannie zijn in elkaar verworven en hebben rechtstreeks een invloed op het leven van Liv.
Liv is een meisje uit Engeland. Sinds de dood van haar opa is de band met haar oma verwaterd. Totdat ze een geschiedenisproject moet maken over haar familie. Ze probeert weer contact te zoeken met haar oma om antwoorden te zoeken bij haar vondsten, maar dit blijkt moeilijker dan gedacht. Tijdens haar zoektocht in haar familiegeschiedenis komt ze verschillende zaken te weten over het leven van haar oma Mila en haar zus Hannie.
Mila en Hannie komen uit een Joods gezin. Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt in Amersfoort worden ze naar Amsterdam gestuurd om onder te duiken bij een ander gezin. Hierbij komen ze in contact met soldaten en het verzet. Het leven van Mila en Hannie worden nooit meer hetzelfde.
Hannie draagt veel geheimen met zich mee en schrijft ze graag op in de vorm van brieven, zal Mila ooit de waarheid te weten komen over haar grote zus?
Mijn standpunt van Codenaam IJsvogel
Ik vind het een heel goed boek en werd bij het eerste woord in het verhaal meteen meegesleurd. De verhalen over de oorlog vind ik heel interessant en dit boek heeft mijn interesse meer doen aanwakkeren.
Het was een vlot en spannend boek, waardoor je bleef lezen om te weten te komen hoe het eindigde. Ik vond het ook fijn dat het boek geschreven was in meerdere perspectieven. Hierdoor kon je de gedachten van de personages en de keuzes die ze moesten maken beter begrijpen.
Tijdens het lezen vond ik het mooi hoe de band tussen oma en kleindochter door het verleden beetje bij beetje herstelde en welke effecten het verleden kan hebben op het heden. Het boek kent ook een vleugje romantiek, maar niet op de manier die we vooral kennen. Wel geeft dit het verhaal net dat beetje extra karakter.
Zoals hierboven vermeld was dit mijn eerste boek van Liz Kessler en ben ik meteen fan van haar. Ze is een heel goede schrijfster en ik kan niet wachten om nog boeken van haar te lezen.
Codenaam IJsvogel is een echte aanrader als je van oorlogsverhalen en spannende boeken houdt.
