Tag: recensie

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

als ik je morgen weer zie

Het verhaal


Clark is een jongen die in een timeloop vast komt te zitten. Hij heeft geen idee waarom, maar hij weet wel dat elke dag hetzelfde is. Tot hij op dag 310 naar school gaat en er een nieuwe jongen bij hem in de klas komt. Hij besluit dat dit een teken is en gaat antwoorden zoeken bij deze jongen.

Personages


Het verhaal gaat over Clark. Er verstrijken niet veel dagen tijdens het verhaal, maar het is wel duidelijk dat er een verandering in hem plaats vindt. Zijn personage is goed uitgewerkt en de personages om hem heen ook. Dat vond ik erg goed gedaan. Iedereen had een eigen verhaal.

Thema’s


Thema’s in dit verhaal zijn Clarks mentale staat en liefde. Hij gaat door een moeilijke periode en nu moet hij dezelfde dag nog eens steeds opnieuw beleven ook. Hij komt steeds meer over zichzelf te weten en over waar hij naar op zoek is. Dat vond ik erg mooi om te lezen.

Schrijfstijl


Het verhaal is erg goed geschreven. Het leest heel makkelijk, maar voelde niet simpel aan. Ik wilde steeds doorlezen en had het boek ook (voor mijn gevoel veel te) snel uit.

Conclusie


Ik vond het echt een geweldig boek. Het concept over een tijdslus vind ik sowieso al interessant, maar in dit geval was er echt goed overna gedacht. Alles leek te kloppen. Daarnaast vond ik de ontwikkeling van Clark heel leuk en ik vond het ook erg leuk om over de liefde die Clark vond te lezen. Het was een belangrijk onderwerp, maar het voelde niet alsof het hele boek alleen maar daarover ging. Ik wil nog meer boeken zoals deze lezen en ik denk dat dit mijn favoriete boek van dit jaar is. Ik geef het 5 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: A touch of ruin – Scarlett St. Clair

*Let op: Dit is deel 2. Heb je deel 1 nog niet gelezen? Scroll dan niet verder.

In het tweede deel van de Hades x Persephone serie krijgen onze lieftallige goden weer aardig wat drama te verduren. Persephone begint een oorlog tegen de machtige god Apollo voor het breken van het hart van haar vriendin, Hades blijkt nog wat dingen verborgen te hebben gehouden voor Persephone en er staan levens op het spel.

Worldbuilding

Ik blijf het enorm leuk vinden dat het verhaal zich afspeelt in meerdere werelden (de bovenwereld en de onderwereld). Voor mij is de onderwereld een plek om even te ontsnappen aan de realiteit en de waan van de dag. Bijna een soort scheidslijn tussen een contemporary, en een fantasy boek. Af en toe blenden deze werelden samen. Ook ontdekken we in dit boek een aantal nieuwe locaties, zoals Inquinity. Hier had ik graag nog wat meer van willen zien, maar als ik het goed begrijp komt dit in boek drie wat meer aan bod. Verder vind ik de Furiën ook een goede toevoeging. Zij houden de goden wat intoom en zorgen er voor dat er een stukje realiteit in het verhaal zit (ook als god zijnde zijn er grenzen).

St. Clair weet de werelden goed te beschrijven. Zeker als het op tuinen aankomt zie, ruik en voel ik de bloemen bijna. Dit geldt ook voor de bekende plekken zoals het paleis van Hades, het kantoor van New Athene News, het kleine appartement van Persephone en Lexa, Nevernight, noem het maar op. Wel had ik graag wat meer willen zien van Affodill, het dorp in de onderwereld. Hoe wonen de zielen daar? Hoe zien hun huizen en winkeltjes er precies uit?

Plot

Normaal schrijf ik eerst over de personages, maar dit zijn er inmiddels zoveel dat ik het ga combineren met het plot. Ik heb dit tweede deel vier sterren gegeven (het eerste deel kreeg er vijf). Dat komt vooral door het volgende. In het eerste deel was de seks die in het boek voor kwam nog stomend, nuttig, spannend. In dit tweede deel lijkt het bijna alsof Hades denkt alles op te kunnen lossen door Persephone eens even flink te verwennen. Heb je net een trauma opgelopen? Heb je net een dierbare begraven? Ben je net ontvoerd? Hades neemt je wel even mee naar zijn slaapkamer (al redden ze die negen van de tien keer al niet). Het voelde daardoor nu wat doelloos en niet op zijn plaats in het verhaal. We love some spice, maar niet tien uur per dag.

Wat ik daarnaast ook wat jammer vind, is dat alles om Persephone lijkt te draaien. Ja duh zij is de hoofdpersoon, maar ze lijkt weinig interesse in anderen te hebben. Zo trekt Sybill bij haar in, maar vraagt zij nooit aan haar wat zij gedaan heeft die dag of hoe het met haar gaat. Ook na het schrijven van het artikel over Apollo toont ze weinig medeleven voor haar vriendin en is eigenlijk alleen met zichzelf bezig. Waar haar vrienden soms een arm om hun schouder nodig hadden ligt Persephone weer in het bed van Hades.

Buiten bovenstaande om vind ik Persephone een hele stoere vrouw. Ze trotseert de wereld van de goden met haar schrijverspen wat laat zien dat woorden soms meer waard zijn dan een echt gevecht. Tegelijk heeft ze een groot hart dat liefde strooit aan iedereen. Ze voelt echt, waardoor haar verdriet ook echt voelt.

Conclusie

Ja, do I need to say more? Fanatasy, spice en romance gaan altijd wel goed samen en zijn ondertussen bijna een garantie tot succes. Ik kijk al uit naar boek drie en kan niet wachten om dan weer een recensie voor jullie te kunnen schrijven!!!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie – The Graham effect – Elle Kennedy

The Graham effect van Elle Kennedy

Heb jij de Off Campus-serie van Elle Kennedy ook verslonden? Ik wel! Dus hoe tof dat ze nu een “next generation” verhaal (en serie!) heeft geschreven! The Graham effect is deel 1 van de Campus Diaries serie. Hierin staan Gigi, de dochter van Hannah en Garrett uit De Deal, en Ryder centraal. De Engelse versie is nu verschenen en hieronder lees je wat ik er vond! 

Verhaal

Gigi Graham heeft 3 doelen: kwalificeren voor het nationale ijshockeyteam, Olympisch goud winnen en uit de schaduw van haar beroemde vader stappen. Dat lijkt allemaal goed te gaan, op twee dingen na. Ze moet beter worden achter het net en daarvoor heeft ze de hulp nodig van Luke Ryder. Ryder die bijna 2 meter lang is, helemaal afgetraind, eigenwijs, onbeschoft en onwijs sexy. Oja, en de vijand. 

Brairs nieuwe co-captain heeft zelf ook het nodige aan zijn hoof. Het mannenteam van Briar U is net samengevoegd met een voormalig rivaliserend team. Als teamcaptain is het zijn taak het team bij elkaar te houden, terwijl iedereen elkaar lijkt te haten. En dan kan hij ook nog eens de felbegeerde zomerstage bij de legendarische Garret Graham, nadat hij een rampzalige eerste indruk heeft achtergelaten op zijn idool. 

Dan stelt Gigi hem een compromis voor; hij helpt haar het nationale team te halen, zij doet een goed woordje voor hem bij haar vader. Het lijkt een win-win situatie. Maar waar ze geen rekening mee hebben gehouden is hun intense chemie. Die lijkt met geen mogelijkheid te negeren en maakt het een gevaarlijk spel. Of is het alle risico’s waard? 

Cover

Het leuke aan de cover van The Graham effect vind ik dat hij echt even in een nieuwe stijl is dan de Off Campus serie. Lekker strak, maar je kunt wel gelijk zien dat het om een ‘sports romance’ gaat. De kleuren springen van de kaft af, net zoals de grootte van de titel. 

En ook aan de binnenkant van The Graham effect is aandacht besteed aan de afwerking. Met afwisselende lettertypes voor zowel het hoofdstuknummer en uit wiens perspectief je het hoofdstuk leest. Ook zijn app-berichtjes qua vormgeving mooi neergezet. En voor de details; elk hoofdstuk heeft ook een titel (love it!) en de verschillende scenes worden van elkaar gescheiden met een tekening van een ijshockeypuck. 

Schrijfstijl

Vanaf de eerste pagina is The Graham effect helemaal herkenbaar als de stijl van Elle Kennedy; heerlijk vlot, recht voor zijn raap, beeldend en met gevatte dialogen tussen de hoofdpersonages. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit Gigi en Ryder verteld. Lang niet elke keer om en om; er wordt gewisseld wanneer het passend is voor het verhaal. Maar overall had ik wel het gevoel dat het 50/50 was. En wat fijn is; de stijl van schrijven is vanuit Gigi ook echt anders dan vanuit Ryder. Gigi is bijvoorbeeld wat beeldender/omschrijvender, Ryder meer kort en bondig. Dat maakt het ook dat je voelt alsof je vanuit twee personen leest. 

En waar Elle Kennedy echt heel goed in is, is het beschrijven van de chemie tussen personages. Die spat echt van de pagina’s af en op een manier die realistisch aanvoelt. En de spicy scenes zijn er ook in overvloed, maar zonder dat het too much wordt. En ook voor de zwijmelaars onder ons; daar is er genoeg van!

Always. You fall, I pick you up. Always ~ Luke Ryder

Zonder dat het de boventoon voert komen ook personages uit de Off Campus serie voorbij, uiteraard de ouders van Gigi; Hannah en Garrett. Maar ook Jake Connely komt aan de zijlijn voorbij. Dat maakt The Graham effect echt een next generation verhaal. En heel fijn voor de ‘ik wil weten hoe het verhaal verder gaat’-lezers onder ons! 

Wel waren de eerste hoofdstukken wat vol qua informatie over de andere personages. Daardoor haalde ik die namen nogal eens door elkaar. En richting het einde waren er wat gebeurtenissen die juist niet werden beschreven wat ik wel heel graag had gewild! (Lekker vaag he?! Maar ik wil natuurlijk geen spoilers geven). Maar dit zijn wel de enige minpuntjes die ik kan bedenken voor The Graham effect. 

Conclusie

Als je de Off Campus serie hebt verslonden, kun je je hart ophalen met The Graham effect. Maar ook als je die serie (nog) niet hebt gelezen, is dit echt een aanrader. Fijne, vlotte hoofdstukken met de nodige scherpe dialogen en steamy scenes. En een goede dosis sexy sportmannen. De Engelse versie van The Graham effect ligt al in de winkels maar mocht je liever de Nederlandse vertaling willen lezen; die verschijnt in maart 2024! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De laatste kans – Lauren Asher

De laatste kans van Lauren Asher

Het laatste deel uit de Dreamland Miljardais-serie viel onlangs op de deurmat. Van de eerste twee delen had ik onwijs genoten, dus ik had hoge verwachtingen van dit slotdeel! Zou De laatste kans net zo leuk zijn? Lees snel door om daar antwoord op te krijgen!

Verhaal

In De laatste kans staat het verhaal van ‘Kane-broer’ Callahan centraal. Ook voor hem heeft opa Brady Kane na zijn overlijden een opdracht achtergelaten. Pas na het vervullen van de opdracht krijgt hij toegang tot de erfenis. En die is enorm, want ruim 50 jaar geleden richtte zijn opa het nu immens populaire themapark Dreamland op. Voor Cal geldt; hij moet een zomer doorbrengen in het familiehuis aan het meer; daarna moet hij het verkopen. Een klein probleempje; zijn ex Alana Castillo woont momenteel in dat huis, samen met haar dochtertje Cami. De relatie tussen Cal en Alans is vrij pijnlijk geëindigd, iets waar ze beiden nu nog last van hebben. En ook het dorp staat niet bepaald te springen op de terugkeer van Cal. Toch moeten ze een manier zien te vinden om met elkaar om te gaan.

En dan wordt Cal opnieuw verliefd op Alana. Hij probeert zijn gevoelens te onderdrukken, maar met alle herinneringen die naar boven komen is dat niet eenvoudig. Krijgt de liefde tussen Cal en Alana toch nog een laatste kans? 

Cover

De cover van De laatste kans is helemaal passend in de serie! Een prachtige tekening van het familiehuis en op de achterkant een van een steiger bij een meer. Die steiger heeft nog een belangrijke rol in het verhaal, maar daarvoor moet je wel eerst een deel van het verhaal gelezen hebben. Ik houd er van dat elke cover in deze serie een element heeft die nog op zijn plek moet vallen en zeg nou zelf; de boeken zo samen zijn echt een plaatje. (Maar eerlijk: stiekem vind ik de Engelse special edition nòg mooier – niet verder vertellen!)

En de afwerking aan de binnenkant van het boek heeft ook de nodige aandacht gekregen. Het start met een playlist, die je tijdens het lezen aan kan zetten. Zelf doe ik dat niet, want dan ben ik meer aan het meezingen dan lezen, maar wie weet is het wel wat voor jou! Daarnaast is herkenbaar voor de serie dat elk hoofdstuk start met een deels zwarte pagina en (afhankelijk of het vanuit Alana of Cal is geschreven) een verzameling taartjes en lekkernijen of het meer met steiger als tekening.

Voor de kleine details: de verschillende scenes in een hoofdstuk worden gescheiden door een kleine tekening van een cup cake. Ik zei het ook over de eerste twee delen, maar voor dit soort mooie details krijgt De laatste kans extra credits! 

Schrijfstijl

De laatste kans heeft flink wat meer pagina’s dan de eerdere delen en dat in combinatie met drukke dagen, maakte dat ik het (helaas!) niet in een ruk uit kon lezen. Want je wordt echt door Lauren Asher het verhaal ingezogen!

Korte hoofdstukken, zowel van Cal als Alana geschreven. Daardoor krijg je goed mee hoe de hoofdpersonen in elkaar steken en wat ze denken. Je merkt ook gelijk dat beiden de nodige ellende hebben meegemaakt, wat hen heeft gevormd. Zeker ook Cal die kampt met een zware alcoholverslaving; zijn struggle om te kunnen stoppen, maar ook het stemmetje in zijn hoofd dat hij nooit genoeg zal zijn. En Alana, die hem zo graag wil helpen maar ook zichzelf wil beschermen tegen nog meer verdriet. Mede hierdoor kreeg De laatste kans veel meer diepgang dan de eerste twee delen en daarmee is het ook mijn favoriet van de serie. Ik leefde zo mee met de hoofdpersonages; je gunt ze hun fijne toekomst. En uiteraard heb ik heel veel gezwijmeld bij dit boek. Hoe Cal met Cami omgaat en probeert de liefde van Alana te winnen; zo lief! Ook in dit boek zitten een aantal spicy scenes al hebben ze zeker niet de boventoon. 

Het enige ‘minpuntje’ wat ik kon bedenken is dat Dreamland maar een kleine rol heeft in dit boek. En dat vond ik juist van het eerste deel zo heerlijk; alsof je in Disney rondloopt. Iets meer van die sfeer had ik leuk gevonden! Dit werd wel weer he-le-maal goed gemaakt door het ‘extra epiloog’ waarbij ik toch wel last had van vochtige oogjes.

Conclusie

Wat een heerlijke serie en wat jammer dat hij nu klaar is. Als je houdt van op en top zwijmelen, zonder dat het tè wordt, heerlijke personages en de nodige diepgang; dan moet je De laatste kans zeker gaan lezen! En deze serie mag dan wel afgelopen zijn; onlangs is van Lauren Asher deel 1 van de ‘Lakefront Billionaires’ verschenen! Hier staat hij al in de kast! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Thin air – Kellie M. Parker

Thin air is het vertaalde boek van Kellie Parker, een Amerikaanse YA-schrijfster. Het boek wordt aangeraden voor fans van Karen M. McManus, Mirjam Mous en Mel Wallis de Vries.

Wat zou jij doen voor een geldprijs waarmee je je studies zou kunnen betalen?

Thin air speelt zich af op een vliegtuig. Het hoofdpersonage is de 17-jarige Emily Walters. Wanneer ze de kans krijgt om in het buitenland te strijden om een royale studiebeurs, weet ze dat het een fantastische kans is die ze met beide handen moet grijpen. Met de geldprijs kan ze haar opleiding betalen én door het geldbedrag kunnen zij en haar moeder hopelijk uit de armoede ontsnappen.

Wanneer de twaalf deelnemers op het privévliegtuig naar Parijs stappen, blijkt al snel dat één iemand tot alles bereid is om te winnen. Ook het flirterige vriendje van haar beste vriendin is mee en die moet zij ook in de gaten houden. Ze moet ook haar eigen duistere geheimen zien te beschermen. Ze heeft geen idee hoe ze de wedstrijd – of zelfs deze vlucht – moet door komen. En dan valt de eerste dode …

Naarmate er steeds meer geheimen worden onthuld, beseft Emily dat ze razendsnel zal moeten ontdekken wie ze kan vertrouwen en wie hen allemaal probeert te vermoorden. En dat moet ze natuurlijk doen voor ze zelf het volgende slachtoffer wordt …

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon: Emily Walters. Haar leren we dus ook het beste kennen. We krijgen het verhaal dan ook te lezen vanuit haar gedachtes, en die gaan alle kanten op. Ik ergerde me soms als lezer aan Emily en hoe ze dacht… Bovendien leer je Emily beter kennen en komt ze over als iemand die heel erg bezig is met wat andere mensen van haar denken en een meisje dat veel bezig is met de jongens rondom haar. Dat laatste is vrij logisch voor een meisje van 17 jaar. Maar wanneer ze de hoofdverdachte is, blijven de twee jongens iets waar ze heel erg mee bezig blijft…

Thin air begint met een proloog waar de lezer onmiddellijk in het verhaal wordt getrokken door de spanning die erin zit. Vervolgens start het verhaal bij het begin en lezen we het verhaal chronologisch.

Beetje bij beetje leer je de andere kandidaten beter kennen en leer je ook hun motieven kennen om mee te doen aan de wedstrijd. Je leert niet alle kandidaten even goed kennen, want er waren wel veel personages. Sommige waren duidelijker dan anderen en sommige voelden vrij cliché aan. Het was soms ook een beetje verwarrend om te onthouden wie nu wie was.

Is het een aanrader?

Deze whodunnit bleef voor mij op een vrij laag pitje en ik ergerde me soms aan de personages… Je wordt als lezer wel een aantal keer op een verkeerd spoor gezet en er waren enkele plottwists aanwezig. Het boek krijgt van mij 3 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Als in een droom – Liz Braswell – recensie

als in een droom recensie

Wat als de schone slaapster nooit wakker was gekust?

Het verhaal

Het had zo eenvoudig moeten zijn: versla de draak en kus de prinses wakker. Maar in plaats van dat de prinses wakker word, valt de prins in slaap zodra zijn lippen die van de prinses raken.

Onder invloed van een vloek komt iedereen in Malafide’s droomwereld terecht. Hier moet Aurora zien te ontsnappen uit een kasteel, overwoekerd met doornstrruiken en omringd met een magisch landschap. Gelukkig staat Aurora er niet alleen voor. Tijdens haar zoektocht moet Aurora niet alleen erachter komen hoe ze Malafide verslaat, maar ook wie ze zelf is. De tijd tikt en Doornroosje heeft niet lang, lukt het haar wakker te worden voordat het te laat is?

Personages

Het belangrijkste personage in dit boek is Aurora, oftewel Doornroosje. In het verhaal maakt zij een ontwikkeling door en die kan je goed volgen. Het is interessant om te lezen hoe ze groeit en ik vind dat je dat goed kan lezen in dit verhaal. De andere personages vond ik iets minder diepgang hebben, het was duidelijk dat ze er voor een reden waren en nodig waren voor het verhaal, maar ze hadden niet per se een hele persoonlijkheid. Ik vond dat voor dit verhaal niet storend.

Thema’s

Thema’s waar je in dit boek mee te maken krijgt zijn verraad en de dood. Er wordt niet heel diep en emotioneel op de thema’s ingegaan, soms zit Aurora wel ergens mee, maar het lijkt verder niet heel veel invloed te hebben op haar keuzes. Ik vond dat voor dit verhaal er precies genoeg emotie inzat, maar als je op zoek bent naar diepgang kan je beter een ander boek kiezen.

Schrijfstijl

Het boek las makkelijk en snel. Ik merkte dat ik niet heel vaak veel zin had om het boek op te pakken om te lezen, maar als ik er mee bezig was, las ik wel snel een stuk. Het duurde dus niet heel lang om door dit boek heen te komen.

Conclusie

Als in een droom is een leuk boek, een interessante twist op het originele Doornroosje verhaal. Ik was best benieuwd hoe deze twist aangepakt zou worden en dat ze dus in een droomwereld uitkomen vond ik erg origineel. Ik geef het boek drie en een halve ster. Dit omdat ik me vermaakt heb met het boek en het leuk vond om te lezen, maar er niet extreem veel diepgang in zat.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: The Missing of Clairdelune (The Mirror Visitor #2) – Christelle Dabos

Ik ga aan deze introductie niet teveel woorden verspillen, buiten dat ik geobsedeerd ben door The Mirror Visitor-serie van Christelle Dabos. Mijn vorige recensie zat vol lof, en deze zal niet veel anders zijn. Maar het is het toch meer dan waard om er een recensie over te schrijven, want dat verdient dit tweede deel nu eenmaal.

Verhaal
We gaan verder waar we op het einde van deel één waren gebleven. Ophelia woont nog steeds op de Pole en wordt nog steeds onderworpen aan court intrigue. Zoals in boek een wordt er beetje bij beetje meer stukjes van de sluier van het verhaal naar boven gelift. De focus van dit verhaal gaat nog steeds over het huwelijk dat Ophelia staat te wachten met Thorn. De relatie met haar verloofde ging in dit boek van start met de problemen waar we in boek één mee hadden afgesloten, maar al snel komen Ophelia en Thorn tot een akkoord tussenbeide om zo goed mogelijk samen te werken. Het centrale plot van dit deel is dat er verdwijningen plaatsvinden op Clairdelune en iedereen tracht om erachter te komen hoe dit heeft kunnen gebeuren en waar de verdwenen individuen naartoe zijn.

Spanning

Als er een ding is waar Dabos immens goed in is (naast schrijven, maar dat spreekt voor zich), is het het opbouwen van spanning. In dit boek zien we de relatie tussen Ophelia en Thorn steeds meer diepgang krijgen en komen onze twee love interests steeds dichter naar elkaar toe. Ik sta als zelf-schrijver versteld van hoe Dabos zulke broodkruimels doorheen dit verhaal weet te weven aan interacties tussen Thorn en Ophelia en hoe ze elkaar langzaam maar zeker leuk (en meer dan leuk!) beginnen te vinden. Echter is dit op zulk een subtiele manier gedaan dat je als lezer nog steeds twijfelt of dit nu echt is of dat het gewoon tussen je oren zit. In ieder geval, I am invested in Ophelia en Thorns bloeiende romance, want ik kies ervoor om al deze kleine interacties als het opbloeien van een hartstochtelijke romance te zien – and I better be right!

Personages

Ik blijf voet bij stuk houden over wat ik had gezegd in mijn recensie van deel één dat de personages zo goed zijn uitgewerkt met hun gebreken en tekortkomingen dat het boek zo aanvoelt alsof het echt is gebeurd en dat Dabos dit allemaal heeft meegemaakt en al deze mensen heeft ontmoet en het dan gewoon heeft neergeschreven.

Ervaring

Ja, wat kan ik zeggen. Zoals ik eerder al zei, ik ben geobsedeerd door deze serie en ik zal er zeker voor zorgen dat jullie mee kunnen doen met mijn ge-fangirl door het lezen van de rest. Ik kijk er sowieso al meer dan naar uit. The Missing of Clairdelune kreeg vier sterren van mij op Goodreads

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Falling hard for the Royal Guard – Megan Clawson

falling hard

Falling hard for the Royal Guard is een TikTok made me buy it book en ik moest daarom ook gewoon weten of het ook een goed boek is. Het is het eerste boek van Megan wat voor een deel gebaseerd is op haar eigen leven.

Het verhaal

De zesentwintigjarige Maggie Moore woont in de Tower of London! Haar vader werkt daar als Beefeater (bewaker) en Maggie werkt daar bij het ticketverkooppunt. Ondanks dat het heel romantisch klinkt is het Maggie nog niet gelukt om haar prins op het witte paard te vinden. Ook zijn er geen ridders die zich verdringen voor de ophaalbrug. Dus dan maar op Tinder, besluit ze.

Na een aantal mislukte dates en een stalkerige ex begint ze te geloven dat er geen leuke mannen bestaan. Tot ze Freddie tegen het lijf loopt, een Royal Guard. Deze man zou het weleens kunnen zijn. Maar hoe trek je de aandacht van iemand die erin getraind is om iedereen te negeren? Maggie vindt het een uitdaging, maar zal het haar dan toch lukken om zijn gezicht uit de plooi te halen en hem tot een kus te verleiden?

Mijn mening

Wat ik super leuk vind aan dit boek, is dat het geïnspireerd is op het eigen verhaal van de schrijfster Megan Clawson. Megan Clawson is namelijk zelf terug gaan wonen bij haar vader die een Beefeater (bewaker) is van de Tower of London. Nou moet ik wel eerlijk zijn dat ik niet wist dat een bewaker van de Tower of London ook wel een Beefeater genoemd wordt. Daarnaast heeft de schrijfster net als de hoofdpersonage een bos rode krullen.

Je leert Maggie kennen als een chaoot die nog verre gevoelens heeft voor haar ex Bran. Bran is erg manipulatief en arrogant, Maggie zal hem in het verhaal nog een paar keer onder ogen moeten komen. Zelf vond ik het personage (Bran) erg irritant worden en had al gelijk bij de eerste ontmoeting met hem dat ik dacht, wat een vervelend mannetje is dat.

Maggie is verder een super leuk personage dat goed is neergezet. Ze is een beetje onhandig en chaotisch, maar hierdoor zit er wel humor in het verhaal. Ook hoe ze de Royal Guard Freddie leert kennen is gewoon geniaal. Ik heb veel moeten lachen.

In het begin moest ik er wel even inkomen, maar uiteindelijk leest het verhaal vlot weg door de schrijfstijl. Je zal aan het begin even moeten wennen, maar door de humor in het boek ga je het uiteindelijk echt wel een leuk boek vinden. Buiten dat het voor mij even duurde om erin te komen heb ik erg genoten van het boek. Zelf heb ik best wel wat dingen geleerd door het boek, zoals dat dus een bewaker ook wel een Beefeater genoemd wordt. Zelf ben ik nog nooit in Engeland geweest, maar misschien weten de gene die in Engeland zijn geweest dit wel.

Conclusie

Het is een vermakelijk boek met een rollercoaster van gevoelens waar iedereen als nog zijn hart aan verliest door de humor in het mooie liefdesverhaal van Maggie. Ik raad het zeker aan om dit boek te lezen en geef hem daarom ook 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: No escape – Cis Meijer

No escape

Cis Meijer staat bekend om haar jeugdthrillers. Deze boeken maken deel uit van de serie “politie niet betreden” en hebben dus altijd de ondertussen bekende rode band om zich heen.

Verhaal

Het boek vertelt het verhaal van Ivy. Op een dag stuurt de lievelingsdocent van Ivy een ludieke afscheidsmail naar school en verdwijnt. Iedereen vindt het een geslaagde grap, behalve Ivy… Zij vindt het raar, omdat hij haar nog zou helpen voor de aankomende toets. Als haar vriendin Bella na een hypnose-act op het schoolfeest ook spoorloos verdwijnt, gaat Ivy op onderzoek uit. Ze ontdekt een foto waarop Bella zoent met Ivy’s crush. Hoe kan ze! Wil Bella hun vriendschap kapotmaken? Heeft haar verdwijning iets te maken met die van hun docent?

Mening

De twee hoofdpersonages (Ivy en Bella) zijn twee verschillende meisjes en kampen ook ieder met hun eigen problemen. Ivy probeert de dood van haar broer te verwerken en Bella ervaart druk en stress vanuit de verwachtingen die haar ouders bij haar leggen.

Als je het begin van het verhaal en de achterflap leest, denk je dat hypnose een zeer grote rol in het boek zal spelen. Dat valt echter tegen…

De vorige boeken van Cis Meijer vond ik wel beter, omdat het in dit boek allemaal net niet spannend genoeg is voor mij. Meijer levert normaal razend spannende boeken die een superhoog tempo hebben en dat bleef hier wat liggen. Dat neemt niet weg dat de hedendaagse gebeurtenissen en vooral de herkenbare situaties ervoor zullen zorgen dat het verhaal zeker zal aanspreken voor de beoogde doelgroep.

In No escape wisselt het verhaal af tussen het perspectief van Bella en Ivy. Ondertussen lees je ook over Ivy’s verleden en wat ze daar meemaakte. Uiteindelijk vond ik de ontknopingen net niet sterk genoeg en miste er voor mij iets in het boek…

Conclusie

No escape is een jeugdthriller die zeker zal aanspreken voor de wat jongere doelgroep, lezers tussen de 12 en 16 jaar, oftewel de beoogde doelgroep. Ik vond dit boek niet het beste boek van Cis Meijer, omdat het allemaal wat op een laag pitje bleef. Het boek krijgt daarom van mij 2 sterren; vermakelijk om te lezen, maar niet spannend genoeg.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Waar de wind ons brengt – Cathinca van Sprundel

Waar de wind ons brengt van Cathinca van Sprundel

Sinds bekend werd dat het boek, Waar de wind ons brengt, van Cathinca van Sprundel uit zou komen, was ik toch wel erg benieuwd! Toen deed de kans zich voor om het als recensie-exemplaar te lezen voor Young Adults.

Cover

De cover van Waar de wind ons brengt is mooi vormgegeven. De illustraties op de cover bevat elementen die in het verhaal voorkomen. Sommige details zeggen op het eerste zicht niet veel, waar andere wel wat meer voor zich spreken. Persoonlijk vind ik het fijn als de cover elementen bevat vanuit het verhaal, hierdoor spreekt het meteen tot de verbeelding en dat kan een krachtig punt zijn.

Verhaal

Waar de wind ons brengt gaat over Canta. Sinds er witte vlekken op haar huid verschenen is zij opgevoed door meester Antem in de Noordelijke bossen. Wanneer het noodlot toeslaat en deze pelsjager onverwachts sterft, onthult hij zijn geheim: de naam van de Noordenwind. Canta krijgt de opdracht om op zoek te gaan naar de Westenwind. Als deze niet op tijd gevonden wordt, zal de wereld uit balans raken. Canta komt terecht in het bedelaarsgilde en gaat de strijd aan!

Schrijfstijl

De schrijfstijl in Waar de wind ons brengt heeft iets sprookjesachtig en magisch. Met de proloog wordt de lezer meteen nieuwsgierig gemaakt. Het is ‘makkelijk’ geschreven op een positieve manier waardoor het vlot en heel fijn leest. Daarnaast voelt het geheel best wel beeldend, als lezer kun je een mooi beeld vormen van hoe de wereld, waarin Canta leeft, eruitziet. Er zit ook wat humor verwerven in het boek. Dit komt met name terug in de hoofdstukken van Puck(alily). Daarnaast speelt er een klein beetje romantiek in het boek, maar dit blijft wat meer aan de zijlijn, waardoor het niet overheersend wordt. Ik denk dat de schrijfster daarin een goede keuze heeft gemaakt. De focus blijft goed liggen bij het doel van Canta: de wind (natuur) en het herstel daarvan. Binnen de tijd die de schrijfster heeft, zijn de personages en karakters redelijk uitgewerkt. Ze hebben een achtergrond verhaal, alleen voor mij had er meer diepgang mogen zijn! Juist omdat er mooie thema’s centraal staan.

De hoofdstukken in Waar de wind ons brengt zijn vrij kort waardoor het makkelijk is om er nog eentje te lezen (en nog één). Hierdoor ben je, voordat je het weet, door alle veertien hoofdstukken heen. De schrijfster maakt wel nieuwsgierig. Er zijn antwoorden nodig en als lezer wil je weten hoe het in elkaar steekt.

Ervaring

Wat een vermakelijk boek is Waar de wind ons brengt. In bovenstaande alinea’s valt onder andere te lezen waarom ik dat heb ervaren. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met een sprookjesachtige vibe maakt dit een bijzonder verhaal. Over bijzonder gesproken… het is mooi hoe de schrijfster thema’s verwerkt heeft zoals diversiteit en uitsluiting als gevolg hiervan. Als lezer zijnde word je even met je neus op de feiten gedrukt wat voor taboe er soms nog heerst. Terwijl deze (lichamelijke) verschillen zeker niets zeggen over hoe je als persoon bent! Ieder mens is mooi op zijn of haar eigen manier! Het verhaal is niet heel erg lang met de veertien hoofdstukken. Hierdoor miste ikzelf een stukje diepgang. Juist door de eerder benoemde thema’s had ik meer willen lezen, hadden deze personages een nog grotere stem mogen krijgen en had er over de bescherming van de vier windrichtingen meer geschreven mogen worden. Ik vond dat namelijk een mooie invalshoek en eentje waarover ik niet eerder heb gelezen.

Waar de wind ons brengt is een uniek boek in zijn soort en brengt thema’s aan het licht waarvan wij kunnen leren. Het verhaal lijkt afgerond te zijn, al zie ik nog ruimte voor andere openingen. Het boek krijgt van mij 3,5 ster.