Toen ik zag dat Rick Riordan een nieuw boek geschreven had was ik gelijk enthousiast. Ik heb de Percy Jackson-serie in sneltreinvaart uitgelezen en ik kon niet wachten om weer een boek van Riordan te lezen. En deze keer was de hoofdpersoon van het boek ook een meisje. Wat ik leuk vond en ik was benieuwd of dat voor een andere schrijfstijl zou zorgen.
Het verhaal
Dit boek gaat over Ana Dakkar. Ze is eerstejaarsstudent aan de Harding-Pencroft Academie, waar leerlingen worden opgeleid tot maritiem biologen, zeestrijders, navigatoren en onderwaterontdekkingsreizigers. Het hoogtepunt van het jaar is een test in de zee. Terwijl ze samen met haar klas onderweg is voltrekt zich een tragedie die ervoor zorgt dat de test in de zee niet meer zo belangrijk is. Ana doet verbluffende ontdekkingen over haar afkomst en moet belangrijke keuzes maken terwijl haar leven op de proef wordt gesteld.
Personages
De hoofdpersoon van dit boek is Ana Dakkar. Ik moet zeggen dat ik een beetje teleurgesteld was door de manier waarop zij en andere personages neergezet werden. Bij sommige schokkende gebeurtenissen leek iedereen vrij kalm te reageren, terwijl ik toch iets anders had verwacht. Ik was ook benieuwd hoe Rick Riordan vanuit het perspectief van een meisje zou schrijven, maar dat vond ik ook een beetje tegen vallen. Het voelde soms een beetje stereotype. Ana werd ongesteld, maar gelukkig waren haar vriendinnen altijd in de buurt en stonden ze voor de deur om haar te helpen. Ik vond dat een beetje storend.
Thema’s
Er zaten een aantal best schokkende gebeurtenissen in het verhaal en ik vond dat er soms net iets te luchtig mee om gegaan werd. Thema’s zoals de dood en verraad. Aan de andere kant, het was niet alsof ze er helemaal niet op in gingen of dingen uit de weg gingen. Misschien houd ik er persoonlijk gewoon net iets meer van als ze wat dieper op deze thema’s ingaan, maar het was in dit geval niet nodig voor het verhaal.
Schrijfstijl
Het boek leest fijn en snel, de schrijfstijl die ik van Riordan gewend ben, maar ik miste wel de humor die ik in de Percy Jackson-serie zo had kunnen waarderen. Ik had gehoopt die hier ook in terug te vinden, maar dat was helaas niet het geval. De schrijfstijl was dus op zich gewoon goed, maar misschien had ik net iets te hoge verwachtingen.
Conclusie
De eerste helft van het boek vond ik vrij saai en ik las niet bepaald met heel veel enthousiasme door. Maar ongeveer op de helft van het boek veranderde dat en zat ik een beetje in het verhaal. Vanaf dat moment had ik wel echt zin om door te lezen en was ik benieuwd wat er verder zou gebeuren. Ik vond het steeds interessanter worden en kon het steeds meer waarderen. Ik vond het ook leuk dat het een eerbetoon was aan Jules Vernes 20.000 mijlen onder de zee. Dat zorgde er wel voor dat het iets interessanter werd. Hoe sommige dingen soms met dat boek verbonden werden was erg interessant om te lezen. Ik geef dit boek drie sterren, omdat het me niet helemaal heeft weten te overtuigen, maar ik het wel vermakelijk genoeg vond.