Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Oneven – Lotte Petersen

Oneven Lotte Petersen

In het boek Oneven verliest Ezra niet alleen zijn broer, maar ook zijn evenbeeld. Hoewel ze al een tijd niet meer zo close zijn, hebben Ezra en Thomas van alles samen meegemaakt. Dat valt in een keer weg: Thomas is dood en Ezra blijft alleen over. 

Eén helft

Na de dood van zijn broer Thomas probeert Ezra zijn leven weer op te pakken. Dit gaat alleen niet zo gemakkelijk. Iedereen op school staart hem aan, terwijl zijn vader hem thuis juist niet meer in de ogen kan kijken vanwege de overeenkomsten met zijn broer. Overal wordt Ezra aan Thomas herinnert… tot hij Alex ontmoet. Bij hem kan hij terecht voor gesprekken zonder lading en middagen waarin hij even niet meer aan ingewikkelde dingen hoeft te denken. Daarnaast heeft Alex een zusje dat Ezra maar niet uit zijn hoofd kan zetten. Toch lijkt er iets niet met Alex te kloppen en daarnaast heeft Ezra nog altijd geen antwoorden op zijn vragen rondom Thomas’ dood. Zal hij daar nog achter komen?

Twee kanten

Dit verhaal kent verschillende kanten, maar het gaat in de eerste plaats over het vinden van jezelf. Zo weet Ezra soms niet wie hij is zonder zijn broer en hoe anderen hem zien als ze naar hem kijken. Het voelde altijd alsof hij in zijn broers schaduw leefde en nu Thomas er niet meer is, moet Ezra zichzelf heruitvinden zonder hem. 

Verder gaat het verhaal ook over de dood van Thomas. Aan het begin van Oneven heb je als lezer veel vragen, bijvoorbeeld: hoe is Ezra’s broer om het leven gekomen? Was het wel een ongeluk? Langzaamaan krijg je steeds meer stukjes over zijn dood, en tegelijkertijd is Ezra op zoek naar verwerking wat met onverwachte antwoorden gepaard gaat.

Spiegelen aan anderen

De belangrijkste personages zijn Ezra en Thomas. Van Thomas zie je als lezer niet veel, omdat hij aan het begin al is overleden. Daarnaast gaat het veel over Ezra’s ouders, zijn thuissituatie en de vraag: hoe ga je om met zo’n plotselinge dood? Ezra en zijn ouders doen dit namelijk op verschillende manieren, waardoor ze met elkaar botsen. Als dit gebeurt zoekt Ezra meestal zijn vriend Alex op of zijn zusje Evi dat erg goed kan luisteren. Daarnaast heeft Ezra ook nog twee vrienden op school, die langzaam naar de achtergrond verdwijnen als hij closer wordt met Alex, en komt de vriendin van Thomas een aantal keer terug.

Reflectie

Door de opbouw zit je op het randje van je stoel, niet per se omdat het zo’n spannend verhaal is maar omdat je als lezer ook achter de waarheid wil komen. Hoe is Thomas om het leven gekomen? Wat is er nou echt gebeurd? Steeds krijg je iets meer antwoorden hierop, wat fijn door het verhaal is verweven. 

Oneven gaat over een zwaar onderwerp dat op een lichte manier wordt verteld. Door de korte hoofdstukken ga je er snel doorheen en krijg je veel verschillende situaties mee die Ezra beleeft. Zo zie je Ezra’s situatie en hoe het voor hem is om zijn tweelingbroer te verliezen. De moeilijke thema’s (rouw, eenzaamheid, onbegrepenheid) komen heel mooi tot stand waardoor het verhaal niet enkel over rouw gaat maar ook over het hervinden van jezelf. 

Conclusie: Oneven

Dit boek gaat over het hebben van je eigen identiteit en de acceptatie dat je alleen verder moet gaan. Niet alleen wordt het moeilijke ondewerp luchtig verteld, waardoor je erg met Ezra meeleeft zonder dat het boek te zwaar wordt, maar ook het bijzondere perspectief zorgt voor een extra lading. Iemand verliezen die zoveel op jou lijkt, is een ongrijpbaar concept wat Lotte Petersen erg mooi verwoord heeft.


Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: Aan de andere kant van geluk – Nadine Swagerman

14 februari kwam het nieuwste boek van Nadine Swagerman Aan de andere kant van geluk uit. Ik mocht dit boek lezen. Wat ik ervan vond, lees je hieronder.

Het verhaal

Aan de andere kant van geluk vertelt het verhaal van Isa en Gwen. Ze hebben beiden hun eigen reden om hulp te zoeken en gaan dus beiden naar groepstherapie. Dat is ook de plaats waar ze elkaar leren kennen. Isa rouwt om het verlies van haar broer Felix. Bij Gwen is de situatie thuis onhoudbaar geworden door de scheiding van haar ouders. Er ontstaat snel een bijzondere band tussen de twee meiden, die verdergaat dan vriendschap.

Wanneer ze een brief moeten schrijven voor groepstherapie is dat voor Isa heel wat moeilijker dan voor Gwen. Wanneer Isa haar brief voorleest, doet Gwen een vreselijke ontdekking. Dan is de enige vraag die er nog heerst of hun relatie dit zal overleven.

Vertelperspectief

We lezen afwisselend vanuit het perspectief van Gwen en Isa. Zo lezen we in flashbacks ook meer over het overlijden van Felix. Door afwisselend vanuit het heden en het verleden te lezen, komen we ook meer te weten over de twee hoofdpersonages en wat ze hebben meegemaakt. Beide personages zijn goed neergezet en ontwikkelen zich doorheen het verhaal. Zo vinden de meiden elkaar niet enkel op vriendschappelijk vlak, maar ook op vlak van liefde en daar helpt Gwen Isa enorm mee.

Ondanks dat het vertelperspectief afwisselt, komen we veel meer te weten over Isa. Eigenlijk wel jammer, want ook Gwen haar verhaal was de moeite waard, maar blijft wat aan de oppervlakte. Ook op het einde van het boek in het deel “3 maanden later” krijgen we alleen Isa haar perspectief te lezen. Hoe Gwen alles verwerkt heeft en hoe Gwen haar leven nu is, dat lezen we niet.

De titel

De titel van het boek is echt een hele mooie titel en past ook perfect bij het verhaal. Het toont al aan dat Nadine Swagerman goed met woorden overweg kan. Op een gegeven moment komt dit ook terug in het boek en vond ik de titel nog mooier bij het verhaal passen. Swagerman weet de verschillende emoties zeer goed neer te pennen. Door de korte hoofdstukken vlieg je door het verhaal heen.

Thema’s

In dit boek komen er verschillende thema’s aan bod. Het is niet enkel een boek dat gaat over hoe je met verdriet kan omgaan. Andere belangrijke thema’s in het boek zijn rouw, angst, verdriet, vriendschap en liefde. De schrijfster weet deze thema’s goed met elkaar te verbinden.

Conclusie

In Aan de andere kant van geluk laat de schrijfster zeker goed zien dat iedereen op zijn eigen manier met verdriet omgaat. Het is een verhaal dat zeer vlot geschreven is en dus ook vlot leest.