Tag: shortie

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het penthouse – Lotte Boot

Twee jaar geleden is June’s beste vriendin Roxy verdwenen. Meerdere zoekacties hebben niets opgeleverd en er is nooit meer iets van haar gehoord. Terwijl al June’s klasgenoten verder gaan met hun leven, lijkt de tijd voor June stil te staan. Het gemis van Roxy is erg groot waardoor dit gevoel allesoverheersend is. Ze weet dan ook niet zo goed wat ze moet doen wanneer ze een anoniem berichtje krijgt: “Wil je weten wat er met je vriendin is gebeurd? Kom dan zaterdag a.s. om 10 p.m. naar Het Penthouse op Zuid. Dress to impress. *ID verplicht -x-“ Zal June er eindelijk achter komen wat er met Roxy is gebeurd en of ze nog leeft?

Het penthouse begint met een tal aan notities die June op haar telefoon aan Roxy schrijft na haar verdwijning. Als in een soort dagboek blijft ze zo tegen haar praten. Dit zorgt voor een leuke opening van het boek. Hierdoor is deze shortie met 179 bladzijdes dan ook wat langer dan de andere shorties uit deze serie. Ook tussen het verhaal door krijg je soms aantekeningen te zien die lijken alsof ze snel op een kladblaadje zijn geschreven. Ik vind dit altijd een erg leuke toevoeging aan een boek.

Het is eigenlijk best bijzonder dat June en Roxy zulke goede vriendinnen kunnen zijn. Beide meiden zijn totaal verschillend. Roxy is heel uitgesproken en een echte durfal, terwijl June een stuk verlegener en in zichzelf gekeerd is. Dit zorgt voor een mooi contrast in het verhaal. June is echt een personage wat uit haar comfortzone getrokken moet worden, maar wie makkelijk beïnvloedbaar is. Ze is snel overgehaald om iets te doen wat ze eigenlijk niet zou willen doen. Dat siert haar, maar is ook wel gevaarlijk als je met de verkeerde mensen te maken hebt.

Het penthouse is geen thriller zoals Karin Slaugher en M.J. Arlidge ze schrijven. Het is meer een spannend boek zoals De academie van Astrid Boonstoppel. Dat past ook beter bij de doelgroep van jongvolwassenen. Het verhaal is dan ook niet eng, en ondanks dat ik het persoonlijk niet mega spannend vond, had ik wel de drang om door te blijven lezen. Je wilt ten slotte weten wat er met Roxy is gebeurd en of ze nog ooit heelhuids thuis zal komen.

Pas toen ik het nawoord las kwam ik erachter dat Het penthouse gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Het verhaal over June en Roxy is fictief, maar de gebeurtenissen zijn wel gebaseerd op iets wat echt heeft afgespeeld. Ik vond het fijn dat ik hier niets vanaf wist, omdat ik – als ik het wel had geweten – heel anders naar dit boek zou kijken en het wellicht ook wat minder spannend wordt. Wel zorgt deze boodschap aan het einde ervoor dat dit niet zomaar een boek is wat je oppakt, uitleest en weer weg legt alsof er niets is gebeurt. Het verhaal blijft bij je, en waarschijnlijk zullen de twee meiden nog even in je gedachten blijven hangen.

Het penthouse is voor mij wederom een leuke shortie wat ik met plezier heb gelezen. De Spotify playlist die Lotte Boot erbij heeft gemaakt (de code vind je vooraan in het boek) zorgt ervoor dat ik tijdens het lezen helemaal in de sfeer van dit verhaal terecht kwam. Dat was een leuke toevoeging. Ik geef het boek 3.5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Grijs – Carlie van Tongeren

Het leven is niet zwart-wit

Ieder verhaal kent twee kanten. Dat komt heel erg duidelijk naar voren in Grijs. Chaja en Wes draaien al de hele zomer lang om elkaar heen. Ze flirten met elkaar en op het laatste strandfeestje van de zomer zoenen ze. Wes neemt Chaja mee naar een rustig plekje in de duinen. Zij verwacht dat ze daar elkaar beter zullen leren kennen, samen zullen knuffelen en misschien ook wel kussen. Wes heeft er hele andere gedachtes over. Ze is toch zelf mee gegaan naar een plekje weg van de rest? De avond eindigt voor Wes in de slechtste seks die hij ooit heeft gehad en Chaja voelt zich enorm misbruikt en aangerand. De gebeurtenissen van deze avond hebben beide jongeren allebei anders ervaren.

Knap geschreven

Grijs is ontzettend goed geschreven. Je leest vanuit de perspectieven van zowel Chaja als van Wes. Af en toe zit er nog een hoofdstukje tussendoor vanuit het perspectief van een van hun vrienden die er die bewuste avond ook bij waren. Wat ik erg uniek vind aan dit boek, is dat Wes en Chaja écht als twee andere personages voelen. Het zijn geen stam-personages met toevallig andere ervaringen en interesses. Nee, het zijn echt twee totaal verschillende personen en dat is ontzettend knap geschreven.

Waar Carlie nog meer complimenten over mag krijgen, is haar inzet om het verhaal vanuit beide kanten te vertellen. In het nawoord lees je dat ze zelf een vergelijkbare nare ervaring heeft gehad. Dat wetende, is het zeer indrukwekkend dat ze zich zo goed heeft weten in te leven in de andere kant van het verhaal. Het verhaal van de jongen die zich niet bewust was dat hij een grens over is gegaan.

Geen verrassingen

Grijs is heel rechttoe-rechtaan. De achterflap van het boek wekt waarschijnlijk enkele verwachtingen op over het verhaal. Die worden helemaal waargemaakt, maar het boek heeft verder niets extra’s. Ja, Chaja’s passie voor dansen komt terug en Wes die een sportmiddag voor bejaarden organiseert. Maar het boek heeft verder geen verrassende elementen in het plot verwerkt zitten. Heeft dit boek dat nodig? Ik vind van niet. Wel heeft het boek een zeer passend open einde. De impact van seksueel geweld is namelijk veel groter dan de 132 bladzijdes die dit boekt telt. Hiermee laat Carlie van Tongeren de ruimte open om hierover na te denken en met elkaar te praten.

Het boek heeft, zoals alle andere shorties van Blossom Books, korte hoofdstukken en leest daarom erg vlot. Zoals de naam ‘shortie’ je al doet vermoeden, het boek is ontzettend kort! Het telt maar 132 bladzijdes en is daarom erg geschikt om te lezen door jongeren die geen zin hebben in een dik boek. Een aanrader is het zeker wel. Het boek beschrijft een ontzettend belangrijk onderwerp en zou beschikbaar moeten zijn op iedere middelbare school.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Get to know: Carlie van Tongeren

Deze week interviewde ik niemand minder dan Carlie van Tongeren. Haar recentste boek is Het zusje van dat bij Blossom Books uitkwam. Dit boek staat bij de tien leestips van de Jonge Jury. Las jij al iets van Carlie van Tongeren? Laat het ons zeker weten!

Met welk boek debuteerde je?

Ik debuteerde in 2011 met een chicklit voor volwassenen: Pasta & passie. Ik schreef in totaal drie chicklits voor die uitgeverij, maar eigenlijk wist ik allang dat ik het állerliefst Young Adult wilde schrijven. In 2018 debuteerde ik bij Blossom Books met mijn YA Heerestraat & Rozenlaan.

Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?

Ja, ik schrijf momenteel mijn vierde YA voor Blossom Books. Geen shortie dit keer, zoals mijn laatste boek Het zusje van, maar weer een dikker boek zoals Heerestraat & Rozenlaan en Het meisjesmanifest. Het wordt weer een YA contemporary en staat gepland voor najaar 2021. Mijn hoofdpersoon gaat in haar eentje op reis na haar eindexamen, glansrijk gehaald, succesvol Instagram-account, alles lijkt haar goed af te gaan. Maar niet op reis. Daar krijgt ze last van o.a. angst en iets wat ik nog even geheim wil houden… Toen ik zelf in mijn eentje op reis ging, wist ik: hierover wil ik ooit een jeugdboek schrijven! Het is een onvergetelijke ervaring waarvan je enorm veel leert, over de wereld en over jezelf.

Wat zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel minder lees dan ik zou willen (vanwege kleine kindjes en omdat ik tijdens het schrijven van mijn eigen boek het lastig vind om YA te lezen). De YA’s die ik lees, zijn bijna allemaal van eigen bodem. Toppers in mijn boekenkast: De executie van Daniëlle Bakhuis, De academie van Astrid Boonstoppel en De geur van groen van Pamela Sharon. Vóór het schrijven van mijn shortie Het zusje van heb ik veel novelles gelezen, mijn favoriet tot nu toe: Maar ik ben jou niet van Nadine Swagerman.

Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?

In de eerste plaats Carry Slee, haar boeken verslond ik vroeger. Zij schreef de boeken die ik zelf ook wilde schrijven: contemporary over heftige thema’s als mishandeling en pesten. Daarnaast is Maren Stoffels een inspiratiebron (en ook: een schop onder mijn kont). In 2005 las ik in een krantenbericht dat zij op 17-jarige leeftijd debuteerde met een jeugdroman. Ik was toen zelf 22 en dacht: waaaaaaaat?! Kom op, Carlie, maak eens werk van je droom!

Doe je nog een andere job, naast schrijven?

Ja. Sinds 2010 werk ik voor mezelf. Ik ben redacteur, ghostwriter en coauteur van non-fictieboeken en ik heb nog een klein administratiekantoor samen met mijn vader. Verder zijn er aan schrijver zijn ook andere leuke werkdingen gekoppeld, zoals schoolbezoeken.

Hield je vroeger van lezen?

Ja, ik was en ben er dol op. Op woensdagmiddag naar de bibliotheek gaan met mijn moeder en broer was een van mijn favoriete uitjes. Heerlijk om tussen die kasten te dwalen. Ik had al vroeg een duidelijke voorkeur voor realistische verhalen. In sommige kinderboeken kan echt alles, ik weet nog dat ik als kind al dacht: ja, maar dat kan toch helemaal niet? Haha! Ik hou van hoofdpersonages zoals jij en ik, in dit leven. Wat ik trouwens ook deed: ik herlas boeken die ik mooi vond heel erg vaak! Pas later realiseerde ik me dat ik daarmee al een beetje aan mijn schrijversdroom begon te werken, want goede boeken herlezen is zó leerzaam.

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Niet heel anders dan waar ik nu sta, want ik ben aardig op weg naar waar ik graag naartoe wil. Ik wil dan nog steeds YA contemporary schrijven voor uitgeverij Blossom Books en als coauteur meewerken aan interessante non-fictieboeken. Daarnaast hoop ik dan óók mijn andere grote schrijfdroom waargemaakt te hebben, namelijk scenarioschrijven.

DILEMMA

Voor altijd de ik-verteller gebruiken of voor altijd de alwetende verteller gebruiken in je boeken?

De ik-verteller! Sinds ik voor het eerst in de ik-vorm heb geschreven, kán ik gewoon niet meer anders. Dan voelt het te afstandelijk. Ik weet nog dat ik mijn debuut Heerestraat & Rozenlaan in de zij-vorm was begonnen en toen besloot: nee, dit is het niet. Al die hoofdstukken omzetten van ‘zij’ naar ‘ik’ was echt een takkenklus, maar ik ben zo blij dat ik dat toen heb gedaan. Daardoor voelde ik me veel sterker verbonden met Nina, mijn hoofdpersoon, en ik hoop dat dat ook voor mijn lezers geldt.

 [Bron foto: Bianca Toeps]