Tag: spannend

Geplaatst op door — Geef een reactie

Alex Bell- Als je ze hoort

Het verhaal:

We beginnen met een interessante proloog waardoor je interesse direct gewekt wordt. Het is 1910 en de meisjes die kleren moesten maken voor de porseleinen poppen zijn in plaats van kleertjes een lijkwagen aan het maken. De poppen hadden namelijk verteld dat ze het fijn vinden om dood te zijn….
Vervolgens leren we Sophie en Jay kennen. Jay heeft voor de grap een Ouijabord-app op zijn telefoon gezet en ze testen het samen uit. Sophie besluit om Rebecca op te roepen, haar nicht die om vreemde omstandigheden om het leven is gekomen. Plots gaat het licht uit en klinkt er een hard gegil in de cafetaria. Wanneer het licht weer aangaat is iedereen duidelijk van slag. Sophie zweert dat ze een hand in haar hand voelde, maar Jay zegt dat hij het niet was. Ook zag ze een meisje op tafel staan, maar die is nergens meer te bekennen. 
De volgende ochtend is Jay overleden… Precies zoals het Ouijabord voorspeld had. 
Sophie is kapot van verdriet. Toch besluit ze om naar haar oom, neef en nichtjes in Skye te gaan. Ze wil erachter komen wat er met haar nicht Rebecca is gebeurd. Iedereen doet er zo geheimzinnig over, maar ze moet weten of de dood van Jay iets te maken heeft met Rebecca.

Personages:

Het verhaal draait vooral om Sophie. Na de dood van Jay en het nare gedoe met het ouijabord is ze vastbesloten om erachter te komen wat er met haar nicht Rebecca gebeurd is. 
Direct bij aankomst is haar nicht Piper dolenthousiast. Ze is zo blij dat er een meisje van haar leeftijd is. Sophie leeft door haar helemaal op, maar waarom begint Cameron, haar neef, haar dan ineens voor Piper te waarschuwen? En waarom waarschuwt Piper haar dan juist weer voor Cameron? Dat er iets vreemds aan de hand is in dat huis is wel duidelijk. 
Lilias, het jongste nichtje, heeft dezelfde leeftijd als Rebecca had toen ze overleed.  Zij is de eerste die toegeeft dat er vreemde dingen in het huis gebeuren en dat het te maken heeft met de enge Frozen Charlotte- poppetjes. De kamer van Rebecca is namelijk nog helemaal intact, inclusief de enge poppen, en Lilias vertelt dat ze ze vaak hoort. Sophie gelooft dit in eerste instantie natuurlijk niet, poppen praten immers niet toch, maar dan op een nacht hoort ze het zelf….

Schrijfstijl:

De hoofdstukken zijn wat aan de lange kant. Echter is het verhaal zo vlot geschreven dat je dit helemaal niet merkt. Zelf heb ik normaal echt een hekel aan lange hoofdstukken, maar door dit boek vloog ik echt heen. 
Alex heeft heel goed een horror vibe weten neer te zetten. Elk hoofdstuk begint met een kort versje van vier zinnen wat voor een extra creepy vibe zorgt. Ook de rij met poppen boven de hoofdstukken helpen daar zeker bij.

Spannend of niet?:

Had ik verwacht dat het spannend zou zijn door de cover en flaptekst? Absoluut! Maar in deze mate? Zeker niet! Het is duister, kwaadaardig en creepy, maar wat was het heerlijk om te lezen. Zodra je hier eenmaal aan begint ga je hem niet meer weg kunnen leggen. Je moet weten hoe het allemaal afloopt. 
Een tip: niet gaan lezen voordat je gaat slapen en geloof me, na dit boek wil je absoluut geen poppen meer in je kamer.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het lot van de muze – Marijke F. Jansen

Het lot van de muze

Het lot van de muze belooft een romantisch en paranormaal verhaal, zoals op de achterkant beschreven. Tijdens het lezen gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt. Of dat op een goede manier is? Dat lees je hieronder!

Geheimzinnig geheugenverlies

Arana lijkt alles voor elkaar te hebben: een leuke vriendengroep, studeren aan de kunstacademie en wonen in, oui oui, Parijs. Dit verandert als iemand haar op klaarlichte dag aanvalt. Vanaf dat moment is ze nergens meer veilig. Niet alleen is ze op de vlucht voor de duistere figuren die haar op de hielen zitten, ze heeft ook nog een geheim dat maar terug lijkt te komen. Tweeënhalf jaar geleden is ze haar geheugen verloren en moest ze helemaal opnieuw beginnen. Net nu ze zo’n mooi leven heeft opgebouwd, met haar vrienden als familie en haar hobby als studie, dreigt het allemaal in duigen te vallen…

Stad van de liefde(sverhalen)

Het lot van de muze vertelt een fantasy verhaal in de echte wereld, en dan niet zomaar op elke willekeurige locatie. Het verhaal speelt zich af in de stad van de liefde: Parijs. Wat kan er nou een mooiere plek zijn om weg te smelten bij een heerlijke romance?

Extra leuk als je in Parijs bent geweest: de schrijfster noemt veel specifieke locaties in het verhaal. Dit, en het gebruik van een aantal Franse woorden, zorgen ervoor dat je je helemaal onderdompelt in de stad. Ook voor degenen die nog nooit in de lichtstad zijn geweest is dit leuk, de sfeer vliegt op deze manier van de pagina’s af.

In de hemel met de personages

Het lot van de muze wordt verteld vanuit meerdere perspectieven: die van Arana, Roriël en uiteindelijk zelfs een van Arana’s vrienden. Hierdoor krijg je vanuit meerdere kanten informatie, wat helpt met het ineenschuiven van de puzzelstukjes rond de raadselachtige gebeurtenissen. 

De vriendengroep van Arana is ook erg belangrijk. Niet alleen zijn ze als familie voor Arana, ze blijken ook meer te maken te hebben met het mysterie rondom haar geheugenverlies. Naast de vriendengroep zijn vooral Roriël en Faraël erg belangrijk. Ze leiden Arana door de moeilijkheden en zorgen voor de nodige spanningen.

Het lot van dit verhaal

Het begin van Het lot van de muze gaat al gelijk een andere kant op dan verwacht. Er zitten duistere personen achter Arana aan, maar er zijn ook goede personages, namelijk engelen, die haar willen helpen. Hierdoor is het vanaf het eerste hoofdstuk spannend en een verrassing naar waar het boek heen gaat. 

Halverwege het verhaal is er een plottwist wat het boek naar mijn mening in een tweedeling splitte: een voor en een na de plottwist. In deel twee is de focus veranderd en daarmee ook het grootste probleem dat speelt. Toch is dit niet storend, want dit zorgt ervoor dat het verhaal zeker niet saai wordt. 

Conclusie: Het lot van de muze

In dit boek komen veel belangrijke thema’s terug: de waarde van vriendschap, liefde, het lot, vertrouwen hebben en zelfs de kracht van gedachten. Deze thema’s zijn erg mooi in het verhaal verheven en dragen een duidelijke boodschap over. Verder is het boek niet alleen romantisch, spannend en verrassend, maar ook nog eens erg mooi. Aan de zijkanten vind je namelijk prachtige sprayed edges. Niet alleen leuk om te lezen, ook leuk om naar te kijken dus!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het DNA-mysterie – Tanja de Jonge

Stel je komt erachter dat je familie hebt waar je niets vanaf weet? Of dat je familie juist al jaren tegen je heeft gelogen? Dit overkomt Jaimy, Ruben en Annefleur: drie jongeren die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, maar waarvan het leven in een klap op z’n kop komt te staan.

(Bij DNA) Verbonden

Jaimy woont met zijn moeder in Edinburgh als zij onverwachts overlijdt. Daardoor komt hij achter een compleet nieuwe wereld: zijn moeder blijkt een hele familie in Nederland te hebben waar hij niks vanaf wist. Alleen vertelt die familie hem iets heel raars, namelijk dat zijn moeder nooit zwanger van hem is geweest…

Samen met zijn ouders gaat Ruben op vakantie, maar ze worden opgehouden op Schiphol. Hij mag er niet door, want er is net iemand door de douane geweest die precies op hem lijkt. Als ze dan toch nog op vakantie gaan, wil het idee van een mogelijke tweelingbroer Ruben maar niet loslaten. 

Annefleur heeft samen met haar ouders en broertje een prima leven in een mooie villa. Dit wordt overhoop gegooid als ze in de schuur foto’s vindt van een jongen die zo erg op haar broertje lijkt dat ze er meer van móet weten. Ze realiseert zich pas dat ze alles kan kwijtraken, als ze voor een moeilijke keuze komt te staan.

Mysterieuze afkomst samenkomst

Aan het begin van Het DNA-mysterie staan de hoofdpersonages compleet los van elkaar, waardoor het erg interessant is om te zien hoe ze zullen samenkomen. Dit gebeurt heel vloeiend en logisch. Ruben en Jaimy leren elkaar al vrij snel kennen en trekken de rest van het verhaal ook samen op om achter het mysterie van hun afkomst te komen.

DeGenen van Het DNA-mysterie

De hoofdstukken worden niet aangeduid met het hoofdpersonage dat aan het woord is, maar dit is ook niet nodig. Het is in het hij/zij-perspectief geschreven, waardoor je als vanzelf leest met welk personage je meekijkt. 

De personages zelf hadden iets meer karaktereigenschappen mogen hebben. Zo weet je waar ze vandaan komen en wat ze willen, maar niet of ze veel vrienden hebben of wat hun hobby’s zijn. Voor dit verhaal is dat niet erg, omdat het duidelijk meer plotgedreven is, maar dit had het boek nog wat meer diepgang kunnen geven.

De aanleg van het verhaal

Er zit een mooie opbouw in dit boek, waardoor het constant spannend blijft. Er gebeurt van alles, zoals de drie jongeren die met elkaar in contact komen. Ook het conflict van Annefleur om het juiste te doen of voor haar familie te kiezen speelt een grote rol, en Jaimy die uiteindelijk zelfs bedreigd wordt. Verder helpen de makkelijke schrijfstijl en de korte hoofdstukken met lezen. Ook de verschillende dagboekfragmenten van Jaimy’s moeder over het mysterie rondom hun DNA helpen om super snel door het boek te komen.

Conclusie

Het DNA-mysterie gaat over het uitvinden van waar je vandaan komt, wie je familie is en op wie je kunt vertrouwen. Met de makkelijke schrijfstijl van Tanja de Jonge worden zelfs ingewikkelde concepten als genetische manipulatie en het veranderen van DNA begrijpelijk uitgelegd. Al met al een spannend boek met een fijn einde. En nog pluspunt? In dit boek is ook een inhoudsopgave te vinden!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Ik zie, ik zie… – Ellie Marney

Ik mocht Ik zie, ik zie… van Ellie Marney lezen van uitgeverij De Fontein. De oorspronkelijke titel is None Shall Sleep en kwam in 2020 uit. Uitgeverij De Fontein bracht de vertaling uit in 2021. Sandra van de Ven vertaalde None Shall Sleep. Lees hier wat ik van dit verhaal vond!

De achterflap

De 18-jarige Emma en Travis worden door de FBI benaderd om jonge seriemoordenaars in de gevangenis te interviewen. Algauw raken ze verzeild in een levensgevaarlijk kat-en-muisspel. Ik zie, ik zie… is een razendspannende thriller van Ellie Marney voor fans van Mindhunter en The Silence of the Lambs. Voor lezers van 15 jaar en ouder.

De 18-jarige Emma en Travis worden door de FBI benaderd om jonge seriemoordenaars in de gevangenis te interviewen. De FBI hoopt dat zij door hun jonge leeftijd nieuwe informatie loskrijgen in deze cold cases. Algauw worden ze echter opgeschrikt door nieuwe moorden: iemand heeft het op tieners gemunt. De tijd dringt en de enige die hen kan helpen is de beruchte seriemoordenaar Simon Gutmansson. Deze 19-jarige meestermanipulator heeft zijn oog op Emma laten vallen. Welk spel speelt hij met haar? En wat weet Simon over de moordenaar die actief is?

Spannende thriller

De cover spreekt mij zeker aan. Het verhaal is een thriller en de cover waarop een half vrouwengezicht staat achtertralies maakt dat dit nog sterker tot uiting wordt gebracht. Een zeer mysterieuze cover, die perfect bij het verhaal past.

Het duurde even voor ik echt in het verhaal zat. De opbouw is misschien wat aan de trage kant, waardoor ik ook denk dat jongere lezers misschien zullen afhaken. Toen ik eindelijk in het verhaal zat en het tempo wat hoger lag, kon ik het niet meer wegleggen. De schrijfstijl leest ook zeer vlot en de hoofdstukken zijn niet te lang.

De hoofdpersonages zijn 18 jaar en dat is waarschijnlijk ook waarom het boek een young adult is. Zowel Emma als Travis zijn heel volwassen voor hun leeftijd. Dat komt natuurlijk doordat ze al heel veel hebben meegemaakt. Het is zeker ook een invalshoek die aanspreekt en het wordt op een gegeven moment echt een kat-en-muisspel Zeker een aanrader voor iemand die graag een goede thriller leest, want ik zat absoluut op het puntje van mijn stoel! Ik geef dit boek dan ook een welverdiende 3,5 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Bloed en Honing – Shelby Mahurin

Ik kan je vast verklappen dat er een heleboel honing vloeit in dit boek. En bloed. Bloed en Honing is het vervolg op Heks en Jager (heb je die nog niet gelezen, dan is verder lezen op eigen risico!). In dit verhaal volgen we Lou, Reid en de rest van de groep na de ontsnapping aan Morgane. Er staat een gevaarlijke tocht op hen te wachtten door het woud en moeras met weer een nieuwe verzameling aan karakters. Het uiteindelijke doel? De dood van Morgane.

Personages

Allereerst: wat heb ik genoten van dit deel! In het vorige boek moest ik erg wennen aan de botte kant van Lou en de wereld waarin je je bevind. Alles ging zo snel, maar tegelijk ook weer langzaam. In dit verhaal ben je al zo gewend aan de wereld en personages dat er voldoende plek is voor nieuwe bondgenoten en een uitbreiding van de wereld. Om even te beginnen bij het hoofdpersonage Lou, vind ik het heel mooi om te zien dat ze verre van perfect is. Ze heeft momenten waarin ze helemaal opgeslokt wordt door de magie, waardoor ze niet alleen strijd met Morgane voert, maar ook met zichzelf. Hetzelfde geldt voor Reid. In het vorige deel ontdekte hij een heks te zijn. Als voormalig heksenjager is dat moeilijk te verkroppen. Hij worstelt gedurende bijna het hele boek met zijn heksenkant. Bij beide merk je richting het einde een natuurlijke en mooie groei.

En dan is er natuurlijk nog Coco. Man, man, man, wat ben ik gehecht geraakt aan haar karakter. Het maakt niet uit wat Lou haar flikt, Coco staat altijd voor iedereen klaar. Mocht er ooit een novelle bij komen dan hopelijk over Coco.
Tot slot hebben we een heel veel nieuwe personages ontmoet, wat wel in vlagen gebeurde waardoor je niet snel in de war raakt. Om er één te benoemen is Claud Deveraux toch wel het meest bijzonder. Hij reist rond met zijn gezelschap aan artiesten en biedt Lou en haar vrienden een lift en later ook hulp aan. Claud zelf is erg excentriek. Aan het einde van het verhaal doet hij een boekje open en ik kan je vertellen dat je mond ervan openvalt.

Worldbuilding

Zoals ik al eerder benoemde zien we nu vooral de wereld buiten Cesarine. Zo voert de tocht door de bossen en langs rivieren richting het Bloedheksen kamp, komen we verschillende dorpjes tegen en komen we uit bij de Loup Garou in het moeras. Wat deze wereld zo speciaal maakt is de manier van praten. Af en toe worden er zinnen Frans gesproken, maar op een manier dat je wel begrijpt waar het over gaat en niet te vaak. Het zorgt ervoor dat je je nog meer thuis voelt in het verhaal.

Lef

Als je op Google de leeftijd van het Young Adult genre opzoekt kom je tegen dat dit vanaf 12 jaar en ouder is. Zelf zou ik dit boek niet aanraden aan een twaalfjarige, maar eerder aan veertien jaar en ouder. Morgane is zoals je inmiddels weet geen lieveling. Sommige moorden worden dan ook best uitvoerig beschreven op een manier die twaalfjarigen denk ik best wat angst kunnen inboezemen. Daarnaast hebben Lou en Reid het best wel gezellig op een wat pikanter level dan je gewend bent van YA boeken. Alhoewel, na Hof van Mist en Woede is dat niveau wel wat hoger gelegd.

Al met al heb ik echt genoten van dit boek. Het einde is zo spannend dat ik echt niet kan wachtten op deel drie. Hopelijk krijg ik dan weer de kans dat boek voor jullie te recenseren. Mocht je nog twijfelen om dit boek te gaan lezen: doen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Nodig van Joelle Charbonneau

‘Niemand krijgt iets voor niets. We zouden allemaal beter moeten weten,’ luidt de cover van Nodig. En Nodig weet precies hoe het ervoor zorgt, dat we doen wat het wil. Als je eenmaal akkoord gaat met de voorwaarden, ben jij verantwoordelijk voor de daden waarvan je niet eens wist dat je ze pleegde, maar je krijgt wel dat wat je nodig zei te hebben. Was dat het waard?

Samenvatting
Kaylee is koortsachtig op zoek naar een nieuwe nier voor haar broertje. Haar vader zou een perfecte match zijn, maar die is met de noorderzon vertrokken. Mams doet volgens Kaylee weinig, dus probeert ze alles wat ze zich kan bedenken. Het is een hopeloze zoektocht. Tot Nodig op haar scherm verschijnt en haar vraagt wat ze echt nodig heeft.
Het platform Nodig begint heel onschuldig, met tegenprestaties als vrienden uitnodigen. Binnen no-time is de hele school actief. Als niemand meer uit te nodigen is, beginnen de opdrachten van Nodig te veranderen. Ze lijken heel onschuldig, tot de eerste slachtoffers vallen.
Kaylee heeft het gevoel dat zij de enige is die het ziet. Als ze de politie probeert te waarschuwen, keert Nodig zich tegen haar. Ze is gevangen in een tweestrijd: gaat ze voor de levensreddende nier of bewijst ze haar onschuld in de chaos die haar aanwijst als boosdoener?

Onverwacht goed boek
Bij dit boek was ik een beetje bevooroordeeld. Ik had namelijk het idee dat het erop gericht zou zijn de personages voor gek te zetten en daar houd ik totaal niet van. Gelukkig neemt Nodig een hele andere wending. Het is nog steeds tenenkrommend, omdat je aanvoelt dat het vreselijk mis zal gaan, maar dat is de spanning die dit boek meeslepend maakt.
Wat dit boek voor mij goed maakte, was het proces waarbij langzaam iedereen werd ingepalmd om alles te doen wat Nodig van hen vroeg. Het zijn steeds kleine dingen die onschuldig ogen of een ‘is je eigen schuld’ gevoel oproepen bij de uitvoerders van de opdracht. Plus alles gebeurt anoniem, niemand die erachter komt. Nodig is als een sluipmoordenaar die opeens zijn slag slaat.

Overdosis personages
Om een beeld te vormen van Nodig, zijn er heel wat personages die aan bod komen. Enerzijds schept het een beeld van de naïviteit van de tieners (ik wil iets hebben, dus als Nodig me vraagt mijn vaders medische gegevens online te delen, dan doe ik dat), anderzijds voedt het jongeren om slechte dingen te doen.
Omdat er best veel personages zijn en de meeste maar één à twee hoofdstukken hebben, was het voor mij moeilijk om te volgen wie wat had gevraagd en welke opdrachten bij wie hoorde. Wellicht was die verwardheid wel de bedoeling natuurlijk, want zo ervaarde Kaylee het immers ook. Maar het gaf me niet de mogelijkheid om een gezicht bij hen te creëren.

Losse eindjes
Omdat Kaylee de meest bizarre dingen heeft gedaan om een donornier te vinden, vertrouwt haar moeder haar niet meer. Bovenal is haar zieke broertje voor haar moeder belangrijker dan Kaylee ooit zal zijn. Het was hartverscheurend om te lezen, hoe die relatie steeds verder afbrokkelt.
Aan het einde van het boek is er een mogelijkheid om het uit te spreken, maar er kwam helemaal niets. Geen herenigingsknuffel en ook geen woeste uitbarsting van Kaylee om haar recht te behalen. Het voelde wat kaal en onaf. Een gemiste kans wat mij betreft, omdat er eerder in het verhaal constant heel veel aandacht is voor de gebroken relatie tussen moeder en dochter.
Wat ik ook jammer vond, was dat het einde een beetje half was en snel ging. Je leeft helemaal naar de ontknoping toe en je hebt allerlei scenario’s in je hoofd over waarom Nodig bestaat en waarom het doet wat het doet, wie er achter zit, etc. Als het moment dan daar is, krijg je een halve toelichting. Het beantwoordt de eerste vragen, maar aan het einde ga je je vooral afvragen, ja maar waarom dan? Wat was het doel? Dat was best wel een domper, omdat het hele boek daar eigenlijk om draaide. Wellicht komt er nog een deel twee; het einde leent zich er wel enigszins voor.

Conclusie
Spannend boek dat laat zien hoe gemakkelijk het is om een groep in je macht te hebben, maar jammer van het ‘halve einde gevoel’ dat achterblijft.

Waardering: 3/5 sterren

Disclaimer
De recensent ontving hiervoor een gratis leesexemplaar van de uitgeverij Karakter Uitgevers in ruil voor een eerlijke recensie.

Gegevens boek
Titel: Nodig | Auteur: Joelle Charbonneau | ISBN: 978 90 452 1024 7 | Datum van verschijnen: februari 2016 | Uitgeverij: Karakter Uitgevers